Willie vra:

Kan u my help om 2 Petrus 1 beter te verstaan asseblief?

“Sy Goddelike krag het ons alles gegee wat ons nodig het om te leef en om Hom te dien “ Om Hom te dien kan seker ook beteken “ Om naby aan Hom te leef “

My vraag is: wat het God ons gegee om so te kan leef ? Is dit :”Heerlikheid en Krag” Dit is hier waar ek sukkel om te verstaan en my vraag is wat presies beteken dit, en op hoe n manier het ek dit – hoe manifesteer dit in my lewe ?

Die rede vir my vraag is dat ek nie heeltemal seker is dat ek dit het nie , hoe dit ook al mag wees. Want in my daaglikse lewe sukkel ek verskriklik met ongeduld, kort humeur, en dan erge moedeloosheid en dit sê dan vir my ek is op my eie . Ek vra u nie om aandag te gee aan dit wat ek ervaar nie . Ek vra u om my te help om te verstaan wat die begrippe “ Hy het my alles gegee wat ek nodig het om te leef en om Hom te dien” en dan ook die “ heerlikheid en krag” wat God ons gee – dus hoe help Hy my , hoe sal ek dit weet ?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Die teks sê dat God en Jesus ons Here ons deur sy Goddelike krag reeds alles gegee het wat ons nodig het vir ’n toegewyde lewe deurdat ons Hom ken wat ons deur sy majesteit en goddelike krag geroep het.

Wat het God ons gegee om so te kan leef? – Hy het Homself aan ons gegee!

Op hoe ’n manier het ek dit? – Dit is nie ’n dit nie, maar God en Jesus ons Here self as persone (2 Petr 1:2). Die manier waarop Hy dit gegee het, is deurdat Hy Hom aan my geopenbaar het sodat ek Hom kan ken as my Here en my God, soos Tomas in Jn 20:28 aan die opgestane Jesus gesê het.

Vir duidelikheid hieroor sê die Johannes-Evangelie eerstens dat Jesus die Woord van God is (Jn 1:1-3), Hy is die openbaarder van God, die manier waarop God met ons kommunikeer. Verder het Jesus belowe dat Hy die Vader sal vra om die Heilige Gees vir ons te stuur om by ons te bly en in ons te wees (Jn 14:17), maar verder in Jn 14:23 sê Jesus ook: As iemand My liefhet, sal hy my woorde ter harte neem; en my Vader sal hom liefhê, en Ons sal na Hom toe kom en by hom woon. Die inwoning in ons van die Vader en die Seun deur die Heilige Gees noem 2 Petrus 1:4 om deel te kry aan die Goddelike natuur. Van die Heilige Gees sê Jesus in Jn 16:8 dat Hy die wêreld sal oortuig van sonde en van geregtigheid (nl. dat Jesus die verhouding tussen ons en God reg gemaak het) en van oordeel (as ons nie in Jesus glo nie). Jn 3:36 sê: Wie in die Seun glo, het die ewige lewe, maar wie aan die Seun ongehoorsaam is, sal dit nie sien nie; inteendeel, die toorn van God bly op hom. Deur die werking van die Heilige Gees in ons, glo ons die woord wat ons van Jesus se verlossing vertel, deurdat Hy wat self God is (Jn 1:1) die sonde van die wêreld op Hom geneem het en die straf en smet van ons sonde gedra het aan die kruis as die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem (Jn 1:29).

Hoe manifesteer dit in my lewe? – 2 Petrus 1:5-7 noem ’n ketting met agt skakels om die weg van gehoorsaamheid te verduidelik: geloof (in Jesus Christus) wat ons ontvang het deur die werking van die Heilige Gees (vgl 2 Pt 1:1) – deugsaamheid wat uit die geloof voortvloei (die regte verhouding teenoor God) – kennis (persoonlike verhouding met God deur gebed en luister na sy wooed) – wat selfbeheersing tot stand bring as vrug van die werking van die Heilige Gees (Gl 5:22-23; deur my verbondenheid aan die wil van God en bereidheid tot diens aan ander mense, vgl. Mk 10:45 ) – volharding (deur weerstand te bied teen alle versoekings en aanvegtinge, vgl. Hebr 12:4 ) – godsvrug (wat uit die geloof en gehoorsaamheid aan die Here se woord voortkom, vgl. die 9 aspekte van Gl 5:22-23) – liefde onder mekaar en liefde tot alle mense (vgl. Jesus se nuwe gebod in Jn 13:34).

In 2 Kor 3:18 som Paulus dit alles op met die daaglikse werk van die Heilige Gees aan ons om ons te verander om aan die beeld van Christus gelyk te word – en sy beeld is die van ’n dienskneg wat die voete was van sy dissipels as ’n voorbeeld vir ons om mekaar se voete te was = nederige diens aan mekaar (Jn 13:14-15).

In my daaglikse lewe sukkel ek verskriklik met ongeduld, kort humeur, en dan erge moedeloosheid – gaan lees weer in Gl 5:22-23 die vrug van die werk van die Heilige Gees waarmee Hy met elke gelowige daagliks besig is en bid dat die Here jou sal verlos van die dinge waarmee jy sukkel. Laat dit in sy hande om jou te verander om in gehoorsaamheid aan Hom, te lewe soos Hy wil hê dat sy liefde deur jou sal werk om alles te verdra (1 Kor 13:7).

Hoe help Hy my, hoe sal ek dit weet ? – Hy help my deur op Hom te vertrou, en ek weet dit is deur my geloof  in Hom dat Hy my die krag daarvoor sal gee. Uit myself kom ek nie daar uit nie, maar 2 Petr 1:8 sê dat ons met ywer en met vrug ons Here Jesus Christus beter moet leer ken. Hy is ons Verlosser.  Wag op Hom in vertroue dat Hy jou sal verander om in Hom te bly en Hy in jou om baie vrug te dra (Jn 15:5-8).

Die heerlikheid wat God aan ons gee, verwys ook na die heerlikheid van Jesus. Volgens Jn 12:23-26 is Jesus se sterwe aan die kruis vir die sonde van die ganse wêreld sy verheerlikking, want dit die grootste liefdesoffer van God aan die wêreld (vgl Jn 3:16).  Wie sy lewe liefhet, verloor dit; maar wie sy lewe in hierdie wêreld as gering ag, sal dit vir die ewige lewe behou (Jn 12:25). Die heerlikheid wat God aan ons gee is ’n lewe van diens aan ander (vgl Mt 25:34-40).

Skrywer:  Prof Francois Malan

Jan vra:

In Johannes 9:3 maak Jesus ‘n opmerking wat ek nie verstaan nie. Hy sê: “Hy het nie gesondig nie, en sy ouers ook nie; maar die werke van God moet in hom openbaar word”. Met ander woorde hier is drie mense wat nie sonde ken nie en die seun se blindheid is vooraf georden met die doel dat Jesus hom op ‘n spesifieke tydstip siende kon maak om die “werke” van God openbaar te maak. Die vier Evangelies is vol van verhale van blindes wat deur Jesus siende gemaak is, óf deur aanraking óf slegs deur ‘n woord te spreek. In hierdie gevalle was die omstanders verbaas en die owerpriesters en skrifgeleerdes verontwaardig. In hierdie gevalle het Jesus seker tog ook die werke van God openbaar gemaak?

Prof Hermie Antwoord

Dit is belangrik dat mens eers die hoofoogmerk van die verhaal van die genesing van die blindgeborene in Joh 9 sal verstaan voordat mens na enkele verse kyk.

Dit is duidelik dat Johannes ‘n teologiese oogmerk met die verhaal het. Dié word reeds in 9:4-5 gestel, nog voordat die genesing vertel word, sodat die leser vooruit weet wat vir die verteller die swaarste weeg. Die sleutelwoorde vind ons in 9:5 – “Terwyl Ek in die wêreld is, is Ek die lig vir die wêreld.” Die genesing van die blindgeborene staan dus in diens van die teologiese tema dat Jesus die lig vir die wêreld is. Daarom val die hoofklem in die verhaal nie soseer op die genesing self nie, maar op die daaropvolgende gesprek tussen die Fariseërs en die geneesde en dié se ouers. Die doel is om te wys dat die man wat eens blind was, nou nie net letterlik kan sien nie, maar ook geestelik. Hy sien nou dat Jesus die Seun van die mens is, dit wil sê, die Gestuurde van God; hy glo in Hom en aanbid Hom (9:36-38). Daarteenoor is die Fariseërs wat daarop roem dat hulle kan sien, geestelik blind, want hulle kan nie insien dat Jesus die Gestuurde is nie (9:40-41). Daarom bly hulle blind. Die hele verhaal is dus daarop afgestem om aan te toon dat Jesus gekom het sodat dié wat nie sien nie, kan sien, en dié wat sien, kan blind word (9:39).

En so word die werke van God geopenbaar, presies dit waarvoor Jesus in die wêreld gekom het (9:3-4). Jesus is die Een wat van God gestuur is om God se werke in die wêreld te kom bekendstel. Dít is sy identiteit: Hy is God se Gestuurde, die Lig vir die wêreld. Sommige sien dit raak (die blindgeborene), ander kan dit nie insien nie (die Fariseërs/Jode).

Nou kan in ons in groter besonderhede aandag gee aan Joh 9:3. Ten grondslag van die vraag van die dissipels in 9:2 is die destydse opvatting dat daar ‘n direkte verband is tussen sonde en siekte. Dit is egter moeilik om te aanvaar dat die man se blindheid die gevolg is van sy eie sonde, aangesien hy blind gebore is. Dan moet dit seker sy ouers wees wat gesondig het. Maar êrens moes iemand gesondig het, so is geglo. Hierdie gedagte vorm ook die agtergrond van die verhaal van Job in die Ou Testament. Job se vriende was van mening dat Job ernstig moes gesondig het om so te ly. Al wat hy nou kan doen, is om sy en sy kinders se sonde te bely, dan sal alles regkom (Job 8:4-7). Dieselfde gedagte onderlê ook die gebeure waar Pilatus sekere Galileërs laat doodmaak het, en waar ‘n hele klomp mense dood is toe die toring van Siloam ineengestort het (Luk 13:1-5). Populêre wysheid wou dit hê dat hierdie ongelukkiges se sonde groter moes gewees het as ander s’n, anders sou hierdie verskriklike dinge nie met hulle gebeur het nie. Jesus wys egter alle spekulasies rakende die oorsaaklike verband tussen sonde en siekte/ongeluk af.

Dieselfde doen Hy ook in Joh 9:2-3. Jesus ontken dat die man of sy ouers se sonde die oorsaak is van die man se blindheid. Trouens, Hy gaan glad nie op hierdie soort van spekulasies in nie, maar beklemtoon eerder dat God die man se blindheid gebruik om sy magtige werke as Redder en Geneser te openbaar. Ons mag dit egter nie so verstaan dat God die man se blindheid beskik het of “vooraf georden” het sodat God hom op ‘n spesifieke tyd gesond kon maak nie. Dan maak ons weer vir God, en nie ons sonde nie, die oorsaak van ons ellendes. Ons moet dus nie die “sodat” van Joh 9:3 deterministies verstaan nie, dit wil sê, asof God die man se blindheid vooraf beplan of verordineer het nie. Dit beteken bloot dat God hierdie ongelukkige situasie, ongeag die oorsaak daarvan (kan mens ooit weet?), so gebruik dat daardeur sy genesende krag blyk en dat Jesus die Gestuurde is wat namens God hierdie kragtige werk doen.

Hierdie gedagte om God se werke, mag of heerlikheid bekend te maak, is ‘n belangrike tema in Johannes. In Joh 11:4, by die dood van Lasarus, word ook gesê dat Lasarus se siekte nie op die dood sal uitloop nie (hoewel hy toe wel later dood is), maar gebeur sodat God se wonderbaarlike mag en die Seun se heerlikheid tot openbaring kan kom. En dit gebeur toe Jesus vir Lasarus uit die dood opwek. So val die fokus in Jesus se wonders nie soseer op die wonders self nie, maar op wat dit van Jesus sê. Hy is die Lig vir die wêreld, die Gestuurde van God. En in Joh 9 word die effek hiervan duidelik – die blinde man sien en glo, maar die Jode nie. Ook in die Ou Testament kom die gedagte voor dat God wonders doen om sy magtige werke en Naam bekend te maak. In Eks 19:16 (aangehaal in Rom 9:17) sê God aan Farao dat Hy hom spaar sodat dié al God se wonders en mag kan beleef. En so sal God se Naam oor die hele wêreld geroem word.

Die oogmerk van die wonders in die ander Evangelies is eweneens om Jesus se identiteit te openbaar, hoewel dit daar nie met die term “werke van God” omskryf word nie. Daar is dit meer so dat Jesus met sy wonders bewys dat die koninkryk van God ‘n werklikheid geword het op aarde (Luk 11:20). Maar saaklik gesproke is “werke van God” en “koninkryk van God” een en dieselfde ding. Ons moet dit dus nie so verstaan dat die genesing van die blinde in Joh 9 God se werke openbaar terwyl dit nie so is in die ander Evangelies nie. Johannes formuleer sy Evangelie net anders as die ander, maar almal demonstreer die werke van God.

Skrywer: Prof Hermie van Zyl

Jan vra:

In 1 Tim 4: 1- 5 verwys Paulus na die afval van die laaste dae en in vers 3 sê hy: “wat verbied om te trou en gebied dat die mense hulle moet onthou van voedsel wat God geskape het om met danksegging gebruik te word deur die gelowiges wat die waarheid ken”.
Watse voedsel word hier bedoel, asseblief?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Die dwaalleer in die Griekssprekende gemeente in Efese waar Timoteus gewerk het en wat Paulus hier bestry, is ‘n skynvroomheid wat die ware geloof in God die Vader, Seun en Heilige Gees se skepping en verlossingswerk omkeer in ‘n verlossing wat jy self moet bewerk deur jou askese en ‘n minagting van die goeie skepping van God is. Daartoe het Joodse wette oor rein en onrein voedsel bygedra sowel as die Griekse opvatting dat die onsterflike gees van die mens verlos moet word uit sy sterflike liggaam waarin hy gevange sit. Die setel van die kwaad word dan gesien in die natuurlike en liggaamlike lewe waaruit jy jouself moet verlos, en nie in die mens se sondige aard wat vir homself lewe en nie vir God, wat hom louter uit sy genade en liefde red nie.

Die voedsel wat hier bedoel word, slaan eerstens op die Joodse onderskeiding van rein en onrein kosse soos in Levitikus 11 en Deutr 14:1-21 uitgespel is, maar raak ook die Griekse probleem van vleis wat aan die afgode geoffer is en in die slaghuis, waar daar ook ‘n altaar van die afgod was, verkoop is of in die feeste van die Grieke voorgesit is, soos Paulus dit in 1 Kor 8 en10 behandel het, vgl. ook Paulus se opmerkings in Romeine 14 oor die wat nog swak is in die geloof, en oor die waardeloosheid van die streng beheersing van die liggaam, in Kolossense 2:20-23.

Agter die dwaalleraars se eis dat jy sekere kosse moet vermy, staan hulle verlossingsleer wat op die verdienste van die mens berus, en wat die verlossing deur God se genade deur geloof in Christus alleen, verwerp. Daarom bestempel Paulus hierdie ‘verlossingsleer’ as ‘leringe van demone/duiwels.’

Daarteenoor het Paulus twee uitgebreide redes om die dwaalleraars se askese te verwerp, wat die dwaalleraars as nodig vir verlossing voorhou: Eerstens: God se skepping waarin Hy alles baie goed gemaak het (Genesis 1:33). Die kwaad lê nie in wat God geskape het nie, maar in wat die mens daarmee doen. So het Jesus in Markus 7:14-23 verduidelik dat alles wat by jou mond ingaan jou nie onrein kan maak nie, maar wat by jou mond uit jou hart uitkom. En het Hy alle kos rein verklaar (Mk 7:19). Vir Petrus sê die Here oor die eet van diere wat die Jode as onrein beskou: Wat God rein verklaar het, mag jy nie onrein ag nie (Handelinge 10:15). Die tweede rede is die gebed voor die ete waarin jy die goedheid van die kos uit die hand van die Here bevestig en jou geloof in God en sy voorsiening dankbaar bely.

Skrywer:  Prof Francois Malan

‘n Leser vra:

Ek het ‘n navraag in die Mediasentrum gekry oor “Generational Curses”. Ek weet nie eintlik hoe om dit te vertaal nie – Oorgeërfde vervloeking? Vraag: As alles die heeltyd verkeerd loop en niks ooit wil uitwerk nie – kan daar so ‘n vloek op ‘n gesin/persoon wees? Wat is dit en hoe spreek mens dit aan?

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

Vir iets soos die sogenaamde bloedlynvloeke sal mense altyd tekste in die Bybel kry om hulle standpunt te regverdig. Maar dit beteken nie dat daardie tekste dan na hulle bedoeling aangewend word nie. Gewoonlik word tekste slegs “op die klank af” gebruik omdat hulle oënskynlik toepaslik is. In verband met bloedlynvloeke is ‘n gewilde teks altyd Eks 20:5, wat sê dat God die sondes toereken tot in die derde en vierde geslag. Maar dan word gerieflik vergeet dat hierdie vers spesifiek handel oor die sonde om afgode te dien en/of om van God afbeeldinge te maak wat neerkom op afgodery. (Eks 20:5 is naamlik ‘n uitbreiding van die tweede gebod wat in vers 4 begin – jy mag vir jou geen beeld of afbeelding maak nie.) Mense wat afgode dien of God deur beelde dien, se hele bestaan word besoedel – ook dié van hulle kinders, kleinkinders en agterkleinkinders (derde tot vierde geslag). Die agtergrond hiervan is die destydse opset waar uitgebreide families binne een kommune saamgewoon het. As die ouers afgode aanbid, of God met afbeeldings probeer dien (soos die omringende heidennasies), het dit almal wat in noue kontak met hulle geleef het – kinders, kleinkinders, ens – negatief beïnvloed. Die gevolge van so ‘n verkeerde godsdiens was dan sigbaar in die doen en late van almal wat afhanklik was van die familiehoof. Dit is wat “haat” hier beteken: solank as wat die ouers volhard in afgodery het dit ‘n slegte uitwerking gehad op almal in daardie familie. Sonde is immers nie net ‘n persoonlike saak nie; dit het ook bo-persoonlike gevolge omdat mense interafhanklik is van mekaar en by mekaar “afkyk” hoe om te lewe. En so brei die sonde uit na ander en “reken God die sonde toe” aan die derde en vierde geslag. God se “vloek” is dus direk gekoppel aan hoe mense in die praktyk leef – téén sy wil. Hierdie situasie is egter slegs van toepassing solank as wat daardie familie voortgaan om God op dié manier “te haat”. Sodra hulle daarmee ophou en tot inkeer kom, verander die situasie ten goede.

Daarom praat dieselfde Eks 20 ook van die liefde van God – dat Hy sy liefde betoon tot in die duisendste geslag van hulle wat Hom liefhet en sy gebooie onderhou (20:6). God is dus nie haatdraend nie. Hy is baie meer daarop ingestel om mense te seën as om hulle te vervloek. Dit is wat Hy die graagste doen – om sy liefde aan mense te bewys. Sy verbondstrou hou daarom tot in die duisendste geslag. Eintlik is dit maar net ‘n manier om te sê dat dit nooit ophou nie. As mense Hom liefhet en sy gebooie onderhou – d w s, Hom dien volgens sy wil – dan is daar geen einde aan sy trou en liefde nie. God se seën is dus – net soos by die sonde – direk gekoppel aan hoe mense daadwerklik leef, naamlik volgens sy wil. Daarom sê Ps 103:8-18 dat Hy nie ons oortredinge teen ons hou nie; Hy bly nie vir ewig toornig nie en sal nie ons sondes bly toereken nie.

Ek het doelbewus by die uitleg van Eks 20:5-6 begin om in die lig hiervan verdere opmerkings te maak oor hoe ons die hart van God moet verstaan soos dit in die bladsye van die Bybel ontvou. Want in Eks 20:5-6 word eintlik ál die belangrike lyne sigbaar wat in die res van die Bybel in groter besonderhede uitgewerk word rondom ‘n onderwerp soos bloedlynvloeke. In die lig van hierdie totaalperspektief behoort mens te besef hoe vreemd dit is dat mense hulle hoegenaamd steur aan aansprake dat vloeke van mense of van God langs bloedlyne loop en dat dít die rede is waarom mense ongelukkig is.

Ek bespreek die onderwerp verder aan die hand van die volgende hofies:

Sonde is nie net persoonlik nie

Ons dink dikwels dat sonde net ‘n persoonlike aangeleentheid is. Maar die menslike geskiedenis vertel iets anders. Die sonde het nie net by Adam en Eva gebly nie, maar alle mense in die kern van hulle menswees aangetas. Dit is wat die leer oor die sogenaamde erfsonde ook wil sê. Ons dra naamlik swaar aan die las van die eerste mens se sonde. Ons word daarom in sonde ontvang en gebore. Sonde is nie net ‘n paar misstappies of verkeerde dinge wat ons doen nie, maar is veral ‘n bo-persoonlike mag wat oor ons heers. Ons is slawe van die sonde. En dit manifesteer dikwels binne families op bepaalde maniere. Kinders en kleinkinders ly onder die swak gedrag van hulle ouers, op meer as een manier. Mense wat as kinders mishandel en gemolesteer is, word dikwels self molesteerders as volwassenes. Die lewenspatrone wat hulle as kinders ervaar het, sit hulle dikwels as volwassenes voort. Dit is wat Eks 20:5 bedoel: die gevolge van die sonde is tot selfs in die derde en vierde geslag sigbaar. Maar dit het niks te doen met ‘n “vloek” wat in bloedlyne loop en waaruit jy nie kan breek nie. Daarom die volgende punt.

Mense kan tot inkeer kom

Dis een van die wonderlike temas in die Bybel – ‘n mens is nie so ‘n gevangene van jou verlede dat jy nie daaruit kan breek nie. Jy het keuses in die lewe; jy kan besluit om te breek met jou verlede en God en jou naaste lief te hê en te dien. Daarvan is die Bybel vol. Trouens, as dit nie so was nie, dan was daar geen kans vir enigiemand van ons nie. Elkeen kan en moet daarom self besluit hoe hy sy lewe gaan voer – as ‘n slaaf van die sondige verlede, of as ‘n vry mens om God te dien. God hou ons nie verantwoordelik vir die sondes van ons voorouers nie, maar beoordeel elkeen volgens sy/haar eie keuses. Dít is wat ‘n teks soos Eseg 18, veral vers 19-23 sê: Die seun sal nie weens sy pa se sondes sterf nie, en die pa nie weens sy seun s’n nie. Elkeen sal self aan God rekenskap gee van hoe hy lewe. God wil nie hê dat die goddelose moet sterf nie, maar dat hy hom bekeer en lewe.

Daar bestaan dus nie so-iets soos bloedlynvloeke waaruit jy nie kan ontsnap nie. Jy is self verantwoordelik vir hoe jy lewe. Elke mens het ‘n eie verantwoordelikheid. Jy kan nie jou lewe toeskryf aan jou ouers nie, al het jy hoe ‘n agterstand. Die Here gaan jou nie verskoon omdat jou ouers jou swak opgevoed het of aan jou ‘n slegte voorbeeld gestel het nie; Hy gaan vir jou vra watter keuses jy gemaak het, en op grond dáárvan gaan jy geoordeel word. Soos Eseg 18:30 sê: “Ek gaan julle oordeel, Israel, elkeen volgens sy eie optrede” (vgl ook Deut 24:16). Anders is ons voortdurend besig om die blaam vir ons eie sondes te verskuif na ander – my ouers, (slegte) vriende, die duiwel. Adam was die eerste een wat dit probeer doen het toe hy die blaam vir sy ongehoorsaamheid op Eva wou afskuif. Maar dit werk nie so by God nie. Jy kan kies om God te haat (soos Eks 20:5 sê) of jy kan kies om God lief te hê en Hom te dien (Eks 20:6). Dit is jóú keuse. Wat dus in jou lewe gebeur, het niks te make met een of ander vloek wat in jou bloedlyn loop nie, maar alles met jou keuse vír of téén God. So lees ons van koning Hiskia van Juda dat hoewel hy ‘n slegte agterstand gehad het met ‘n vorige koning (sy pa Agas) wat gedoen het wat verkeerd was in die oë van die Here, hy besluit het om te doen wat reg is in die oë van die Here (2 Kon 18:3; vgl met 2 Kon 16:2-3). Hiskia was dus nie ‘n gevangene van ‘n bloedlynvloek waardeur hy gedoem is om te doen wat verkeerd is nie.

God se genade is groot

Die rede hoekom mense kan verander, is omdat God se genade baie groter is as die ellende waarin ons onsself dompel. Hy heers oor die bose en skep daarom die ruimte om uit die mag van die bose en sonde los te kom. Dit het Jesus bewys toe Hy duiwels uit mense gedryf het. Een wat sterker is, het op die toneel verskyn. Dit wys Eks 20:5-6 ook reeds: God se verbondsliefde is baie sterker as die mag van sonde. Dit mag lyk asof ons nooit aan hierdie bo-persoonlike mag van sonde en boosheid kan ontkom nie, maar dis nie waar nie. Die genade van God is groter en sterker. Die sonde kan wel voortwoeker tot in die derde en vierde geslag, maar God se liefde strek tot in alle ewigheid. ‘n Gedeelte soos Rom 5 beskryf volledig hoe die sonde wel deur die ongehoorsaamheid van een mens (Adam) in die wêreld gekom en almal verkneg het, maar ook hoe die genade en redding deur die nuwe Mens (Jesus Christus) veel kragtiger was en nou oorvloedig teenwoordig is. Dit het die mag van sonde gebreek en die genade van God na die hele wêreld uitgebrei. Christus het ons vrygemaak van die vloek van die sonde (Gal 3:13: “die vloek wat die wet meebring” is niks anders nie as dat die wet ons aankla vanweë ons sonde). Elkeen kan nou drink uit hierdie oseaan van liefde en genade wat deur Christus tot stand gekom het.

Ons mag ons dus nie laat verkneg deur ‘n dwaalleer dat daar een of ander bonatuurlike vloek in ons bloedlyn is en dat dit die rede is hoekom dit met ons sleg gaan nie. Slegte dinge kan ook met goeie, gelowige mense gebeur. Dink aan wat met Job gebeur het. Al die ellendes in sy lewe het niks te make gehad met ‘n vloek in sy bloedlyn nie, maar met God wat ‘n groter doel met sy lewe gehad het.

Samevatting: Die siening dat daar so-iets is soos bloedlynvloeke wat veroorsaak dat ons vir geslagte lank vasgevang sit in allerlei ellendes is ‘n vals teologie. In Christus het God ons finaal verlos van die enigste vloek wat oor ons heers, naamlik die sonde. Elke mens is dus vry om God te dien en hoef nie te vrees dat sy bloedlynverlede hom sal inhaal en verhoed dat hy/sy voluit vir Christus kan lewe nie.

Skrywer:  Prof Hermie van Zyl