Ou en Nuwe Apostels – Francois Malan

Vraag

Theo vra:

Is daar ‘n wesenlike verskil in die leringe van die Ou en die Nuwe Apostel kerke ? Of is dit maar basies dieselfde?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Die vraag gaan nie oor Bybelkennis nie, en daarom is ek nie bevoeg om die regte antwoord te gee nie. Uit die Internet blyk dit dat hulle leringe basies dieselfde is, maar dat daar tog ‘n klemverskil is.

The Old Apostolic Church do not believe in the literal interpretation of the Bible and that the natural needs to be considered to understand the spiritual. The Bible should be interpreted spiritually or allegorical. The Bible is understood in a Natural and Spiritual way and Spiritual interpretation is preferred. The stories in the Bible are historical events, but are lessons that have to be interpreted in the same way as the parables in the Gospels.

The Bible is not the only source of authority (Sola Scriptura), it must go hand in hand with the Holy Spirit to interpret the text. The Bible cannot give salvation but can lead the way to salvation which is by the Grace of God. According to OAC beliefs no more texts can be added to the Bible. Focus is placed on the fact that the Bible states that it is the prophecy of the book to which nothing can be added or removed rather than the more commonly followed view that it is the changing of the written text itself. The importance being mostly on the fact that it is the prophecy of the book that is of highest importance.

Salvation is by the Grace of God, which is according to the OAC is in Jesus Christ, and not in the Bible, though the Bible is used in teachings and testimonies. The church is not founded on the Bible, but on Jesus Christ, and the scriptures testify of Jesus Christ.

Maar die rol van die apostel word feitlik bo die Bybel se gesag geplaas:

Question 37 of the catechism asks, “Can we receive salvation and everlasting life through the scriptures?” Answer: “No…” The apostles have been set “to be a light of the Gentiles, that they should be for salvation unto the ends of the earth” (Catechism Question 11b). Question 35 asks, “Who has been sent to preach the Gospel?” Answer: “The apostles, as clearly shown in 1 Thess 2:13…”

Salvation is possible only through the apostle; for those who believe in Christ through the apostles (Catechism Question 36 & 49). To the apostles only has been given knowledge of the mysteries of the Kingdom of heaven (Catechism Question 5 & 50, e & f). People can only come to faith through the words spoken by an apostle: without the apostles no-one can become a believer. The church interprets Mt 10:40 to mean that no-one can see the Father or Christ if they do not accept the apostle, for, “Whoever welcomes you, welcomes me; and whoever welcomes me, welcomes the one who sent me.” The apostles are the only people with whom God speaks directly (Catechism Question 25), who understand the Scriptures (Catechism Question 38), who know God (Catechism Question 24), who speak the wisdom of God (Catechism Question 50c), are able to forgive sins (Catechism Question 47), and who are going to judge the earth (Catechism Question 41). 

The spiritual leaders of the New Apostolic Church are called Apostles. They are considered to be indispensable to preparing their members for the goal of faith. This goal is to be led into eternal community with God at the Second Coming of Christ. It takes center stage of a New Apostolic Christian’s faith.

The Apostles of the New Apostolic Church consider themselves as successors of the first Apostles during Early Christianity, who had been sent by Jesus Christ. In their tradition, they act as missionaries, who go to all men to preach the Gospel of Jesus Christ, and to prepare them for the Second Coming of Christ and eternal life. According to the NAC, the apostles are the only ones on earth who have the mission to forgive sins and baptise with the Holy Spirit. It is also a duty of the apostles, and all the ministers of the NAC, to affirm corporate feeling within the church and to support the members with pastoral care.

The New Apostolic Church teaches that Apostles are necessary for salvation. That means that God has re-established the apostle ministry in order to collect all the Christians for the Second Coming of Christ. Therefore, the expression “necessary for salvation” indicates the plan of God that the apostle ministry must act on earth until His son returns. The question, Who will attend the Second Coming of Christ? is not answered with it. Because the Holy Spirit acts in other churches as well, God alone forgives sins, and may find His “Children” without Holy Sealing. The NAC considers the affiliation of non-members to the Second Coming of Christ to be possible.

The NAC also claims they would not contradict other churches who teach that final salvation is granted on day of Last Judgement. The NAC sees the period of activity of the apostles to reach to the Second Coming of Christ, but no further. By Last Judgement, there will be no visible church, but the faith in Christ will be the sole element. Thus the NAC denies any claim of absoluteness or religious totalitarianism

Apostolic Creed circa 2010

Article

• “I believe in God the Father, the Almighty, maker of heaven and earth”.
• “I believe in Jesus Christ, the only begotten Son of God, our Lord, who was conceived by the Holy Spirit, born of the Virgin Mary, suffered under Pontius Pilate, was crucified, died, and was buried, entered the realm of the dead, rose again from the dead on the third day, and ascended into heaven. He is seated at the right hand of God, the Father Almighty, from where He will return”.
• “I believe in the Holy Spirit, the one, holy, universal, and apostolic church, the community of the saints, the forgiveness of sins, the resurrection of the dead, and life everlasting”.
• “I believe that the Lord Jesus rules His Church and thereto sent His Apostles, and until His return, still sends them with the commission to teach, to forgive sins in His name and to baptise with water and Holy Spirit”.
• “I believe that those designated by God for a ministry are ordained only by Apostles, and that authority, blessing, and sanctification for their ministration come forth out of the apostle ministry”.
• “I believe that the Holy Baptism with water is the first step to a renewal of a human being in the Holy Spirit, and that the person baptised is adopted into the fellowship of those who believe in Jesus Christ and profess Him as their Lord”.
• “I believe that Holy Communion was instituted by the Lord Himself in memory of the once brought, fully valid sacrifice, and bitter suffering and death of Christ. The worthy partaking of Holy Communion establishes our fellowship with Jesus Christ, our Lord. It is celebrated with unleavened bread and wine; both must be consecrated and dispensed by a minister authorised by an Apostle”.
• “I believe that those baptised with water must, through an Apostle, receive the gift of the Holy Spirit to attain the childhood in God and thereby the prerequisite for becoming a firstling”.
• “I believe that the Lord Jesus will return as surely as He ascended into heaven and that He will take to Himself the firstfruits of the dead and living who have hoped for and were prepared for His coming; that after the marriage in heaven
• He will return to earth with them, to establish His kingdom of peace and that they will reign with Him as a royal priesthood. After the conclusion of the kingdom of peace, He will hold the Last Judgment. Then God will create a new heaven and a new earth and dwell with His people”.
• “I believe that I am obliged to obey the worldly authorities provided no godly laws are thereby transgressed”.

Die Kerkhervorming van die sestiende eeu het die rol en die gesag van ‘n apostel weer beperk tot wat dit aan die begin was: die apostels wat Jesus self gekies en aangestel het, wat ooggetuies was van Jesus se opstanding, en vir Jesus self gesien het (Hand.1:21-22; 1 Kor 9:1; 15:5,8-10). Hierdie apostels se geskrifte is deur die vroeë kerk aanvaar as die woord van God wat in die Bybel opgeneem is. In die tweede eeu na Christus het die gedagte in die kerk opgekom dat die biskoppe die apostels opgevolg het. Mettertyd het die biskop van Rome die leiding in die Westerse kerk oorgeneem en is hy as die enigste apostel en vader van die kerk (papa – pous) beskou. Die Ou en Nuwe Apostoliese kerke stam uit die Katolieke Apostoliese Kerk wat in 1832 in Engeland gestig is met die herinstelling van die apostelamp as die rots waarop die kerk gebou is. Later is 12 stamapostels aangewys, wat selfs gesag het oor die Bybel en sy uitleg.

Skrywer: Prof Francois Malan

Petrus se dood – Francois Malan

Cap vra:

Wat het met Petrus gebeur? Hoe is hy dood ? 

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Johannes 21:18-19 sê: ‘…maar wanneer jy oud is, sal jy jou hande uitsteek, en iemand anders sal jou vasmaak en jou bring waar jy nie wil wees nie. Dit het Jesus gesê en daarmee aangedui deur watter soort dood Petrus God sou verheerlik.’

Reeds in Johannes 13:36,37 is ‘n bedekte verwysing daarna in Jesus se voorspelling: ‘Waarheen Ek gaan, kan jy My nie nou volg nie, maar later sal jy My volg.’ En Petrus se belydenis: ‘…Ek sal my lewe vir U gee.’

In Handelinge 1:15 word vertel dat Petrus  die leiding geneem het in die eerste byeenkoms van die gemeente in Jerusalem; in hoofstuk 2 hoe Petrus en die ander apostels op die Pinksterdag opgestaan het en die mense toegespreek het onder leiding van die Heilige Gees, en Petrus se antwoord op die eerste navrae oor sy preek (2:14,38); hoofstuk 3 oor die genesing van die verlamde man en Petrus se toespraak op die tempelterrein; hoofstuk 4 hoe hy en Johannes voor die Joodse Raad verskyn het; sy harde woorde aan Ananias en Saffira, genesings, en toespraak voor die Joodse Raad in hoofstuk 5; sy genesing van Eneas in Lidda, opwekking van Tabita in Joppe in hoofstuk 9; hoe die Here hom gelei het om die gelowige Kornelius uit die heidendom te doop en sy verantwoording daarvan voor die gemeente in Jerusalem in hoofstukke 10,11; sy wonderbaarlike bevryding uit Herodes se tronk in hoofstuk 12; Paulus se verwysing na Petrus se optrede in Antiogië (Galasiërs 2:11-14); sy rol by die vergadering in Jerusalem (hfs 15; vgl. Galasiërs 2:6-8); volgens 1 Petrus 1:1 het hy waarskynlik ook in Klein-Asië (huidige Turkye) opgetree. 1 Petrus 5:13 gebruik waarskynlik die naam Babilon vir Rome, waar Petrus en Markus saam is. Volgens 1 Korintiërs 9:5 het Petrus sy vrou op sy reise saamgeneem.

Clemens van Rome skryf tussen 75-100 n.C. aan die gemeente van Korinte om hulle te waarsku teen jaloesie en onderlinge twis: ‘Petrus, het nie net een of twee nie, maar baie ontberings gely as gevolg van ongeregverdigde jaloesie, en nadat hy so sy getuienis gelewer het, het hy gegaan na die plek van die heerlikheid wat hom toegekom het’ (1 Clemens 5.4).

Eusebius skryf sy Kerkgeskiedenis 300-315 n.C. Hy haal Papias (135 n.C.) aan, dat Papias sou geskryf het, dat Markus sy Evangelie geskryf het volgens wat Petrus vir hom vertel het (Kerkgeskiedenis III.39.15; vgl. die versoek van die gemeente aan Markus om dit te skryf in Kerkgeskiedenis II.15.1).

Eusebius skryf ook: dit word vertel dat Paulus in Rome onthoof is en so ook is Petrus gekruisig gedurende die tyd van keiser Nero (54-68 n.C.) vgl. Eusebius Kerkgeskiedenis II.25.5.

Skrywer: Prof Francois Malan

Liefde in Johannes 21 – Francois Malan

Andre vra:

in Johannes 21:15 vra Jesus vir Petrus 3 maal of hy Hom liefhet. Volgens n Baptiste Pastoor het Petrus die eerste maal gesê ” nee” ek het U nie Agape lief nie. Die 3de maal het Jesus sy standaard verlaag en gevra of hy hom filia liefhet, waarop Petrus ja geantwoord het. ( volgens die Grieks). As dit dan so is, hoekom is dit nie so in ons Bybels en in die Boodskap nie

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord.

Die afwisseling van die twee Griekse werkwoorde ‘om lief te hê’, agapao (liefde agape) en fileo (filia liefde) in Jn 21:15-17 is waarskynlik ‘n retoriese wisseling om herhaling te voorkom  en nie soseer om verskillende betekenisse aan te dui nie.

So gebruik hierdie Evangelie bv. vir die liefde van God vir die wêreld agapao in 3:16 en sy liefde vir die dissipels fileo in 16:27; vir God se liefde vir die Seun agapao in 13:34 en fileo in 5:20; vir Jesus se liefde vir Martha, Maria en Lasarus agapao in 11:5 en vir Lasaraus fileo in 11:3; vir die liefde van gelowiges onder mekaar agapao in 13:34 en fileo vir wêreldse mense onder mekaar; vir die liefde van mense vir Jesus agapao in 8:42 en fileo in 16:27 vir die liefde van sy dissipels vir Hom; in 19:26 word agapao gebruik vir die dissipel vir wie liefgehad het en in 20:2 fileo.

Dié Evangelie gebruik bv. drie woorde as sinonieme vir vis: prosfagion in 21:5; opsarion in 21:9,10,13 (6:9,11) en ichthus in 21:6,8,11. Vir skape oppas/laat wei word twee woorde gebruik bosko 21:15,17 en poimaino in 21:16; vir skape word twee woorde gebruik arnia in 21:15; probata, benewens hoofstuk 2 en 10, ook in 21:16,17.

Die skrywer het skynbaar daarvan gehou om sinonieme te gebruik. Daarom vertaal die Afrikaanse Bybels ook agapao en fileo albei hier met ‘liefde.’

Die betekenisse van die twee woorde oorvleuel mekaar tot op groot hoogte in die meeste verbande. Daar is egter in sekere ander verbande ‘n klein onderskeid tussen die twee: fileo/filia fokus op liefde of toegeneentheid op grond van omgang tussen persone; agapao/agape fokus op liefde of toegeneentheid op grond van hoë waardering en agting. Albei groepe woorde word egter gebruik vir die volle spektrum van liefhebbende verhoudings tussen persone, tussen mense en God, en tussen God en Christus.

Hier in Jn 21:15-17 is die gebruik van die twee woorde soos volg:

21:15 ‘Simon, seun van Johannes (soos by sy roeping 1:42, sonder Petrus/Rots, om ‘n nuwe begin met Petrus te maak), het jy my lief/agapao, meer as hulle hier? – volgens 13:37 was hy bereid om sy lewe vir Jesus af te lê; vgl. ook Mat 26:33 ‘Al sal hulle U ook almal in die steek laat, ék sal U nooit in die steek laat nie.’ En daarna het Petrus vir Jesus drie maal verloën Mat.26:34,75.

‘Ja Here, U weet dat ek U liefhet/fileo’ – Jesus ken die harte van mense Jn 2:25.

‘Laat my lammers wei’ – die swakkes in die geloof, wat soos Petrus gefaal het, Luk 22:31.

21:16 ‘Simon seun van Johannes het jy my lief/agapao?’ – nie in vergelyking met ander nie maar in sy eie hart?

‘Ja Here, U weet dat ek U liefhet/fileo’ – hy laat die beoordeling aan Jesus oor.

‘Laat my skape wei’

21:17 ‘Simon seun van Johannes het jy my lief/fileo?

Petrus word bedroef, nie omdat Jesus ook sy belydenis van fileo bevraagteken nie, maar ‘omdat Jesus hom die derde maal (dieselfde vraag) gevra het’ – sy oormoedige grootpratery voor die kruisiging is weg. Hy doen nou ’n beroep op die Here se alwetenheid, ook van wat in sy eie hart aangaan:

‘Here U weet alles.U weet dat ek U liefhet/fileo’.

‘Laat my skape wei.’

Petrus word in sy amp herstel as herder van die Here se kudde. Daarvoor is ‘n onbreekbare liefdesband met Jesus die noodsaaklike vereiste wat drie maal onderstreep word. Hierdie liefde het ook Petrus se marteldood gekos (21:18-19).

Skrywer: Prof Francois Malan

Die Drie-eenheid, Jesus se geboorte en opstanding – Francois Malan

Petro vra:

Daar gaan nou gerugte rond dat ook van die Christelike gelowe nou die Drie-eenheid, die geboorte en die opstanding van Jesus bevraagteken. Is dit waar en as dit nie die geval is nie waar kom die gerugte vandaan?

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

Deur al die eeue was daar mense wat hulle self as Christene beskou het, en wat nie die Drie-eenheid of die maagdelike geboorte en opstanding uit die dood van Jesus aanvaar het nie.

Vir die gemeente in Korinte skryf Paulus reeds: ‘as Christus nie opgewek is nie, is julle geloof waardeloos en is julle nog gevange in julle sondes’ (1 Kor 15:17).  Vir die gemeentes wat hy in die provinsie Galasië gestig het skryf Paulus: ‘Dit verbaas my dat julle so gou van God wat julle deur die genade van Christus gered het, afvallig geword het en ‘n ander evangelie aanneem’ (Gal.1:6). Na sy stryd met die valse leraars in Korinte sluit hy 2 Kor 13:13 af met ‘Die genade van die Here Jesus Christus en die liefde van God en die gemeenskap van die Heilige Gees sal by julle almal wees.’ Daarmee bevestig Paulus die Drie-eenheid van God, al gebruik hy nie die term ‘drie-eenheid’ nie.

2 Petrus 2 waarsku al teen dwaalleer, dat daar mense is wat deur ons Here en Verlosser, Jesus Christus, verlos is en wat weer deur die besmettinge van die wêreld vasgevang is en daardeur oorweldig word (v20).

Sedert die verligting van die 16e en 17e eeue het mense die gesag van die Bybel begin bevraagteken. In die 19e en 20e eeue het mense die Bybel al meer begin sien as ‘n boek deur mense geskryf, oor wat hulle van God gedink het. Daarteenoor glo die kerk dat die Bybel geskryf is deur mense, met al hulle beperkings, swakhede en kortsigtigheid, maar dat dit die manier is waarop God met ons mense wil kommunikeer, en dat Hy die skrywers in hulle oortuigings gelei het deur sy Gees, soms met gesigte en drome, maar meestal deur oortuigings in hulle hart.

Veral in ons tyd word Bybeluitsprake bevraagteken, bv. as daar gelowiges is wat die skepping beperk tot ses dae op grond van Genesis 1 se digterlike lof aan God as die Skepper. En dit terwyl daar daagliks nuwe wetenskaplike ontdekkings gemaak word, bv. oor die heelal met sy wydheid en oudheid, wat in miljoene ligjare gemeet word, die opgrawings van antieke mense se beendere, en van dinosourusse wat miljoene jare gelede al uitgesterf het, ens. Dat God ons daagliks meer van sy skepping leer uit ons wetenskaplike ontdekkings, maak juis dat ons ‘n baie wyer insig kry in God se grootheid en sy skepping, as die mense van die ou tyd. Ook dat Hy daagliks besig is om sy skepping te onderhou en te ontwikkel, ten spyte van die sonde en dwaashede van mense.

Ons lewe in ‘n tyd waarin mense wetenskaplike bewyse soek en waarin die wonder bevraagteken word. En die grootste wonder van alles, dat God mens geword het en uit die dood opgestaan het, word daarmee saam bevraagteken.

Daarom is daar mense wat hulle self Christene noem, omdat hulle Jesus se voorbeeld en uitsprake as ‘n mooi en ideale voorbeeld sien, waarvolgens hulle probeer lewe, om God so te behaag. Maar dan is Hy nie meer my Verlosser wat vir my sonde gesterf het nie. Want geen mens, hoe goed ook al, kan vir my sonde sterf nie. Dit kan alleen God, wat mens geword het in Jesus Christus, vir my doen. En nou is die grootste wonder dat dié God deur sy Gees in my kom woon om my van sonde te oortuig, my ook oortuig van geloof in Christus, my aan die Seun van God se sterwe en opstanding verbind om saam met Hom te sterwe aan myself en saam met Hom op te staan om vir God en my medemens te lewe (Romeine 6:11), van my ‘n kind van God maak, en my daagliks lei om al meer soos Jesus te word (vgl. Romeine 8:9-17; 2 Kor 3:18).

Skrywer: Prof Francois Malan