Die wedergeboorte – Francois Malan

Edith Roodt vra:

Ek sal graag meer wil weet oor die wedergeboorte. Is daar n sekere proses waardeur jy moet gaan alvorens jy kwalifiseer (gebruik net n voorbeeld)? Ek het al so baie gelees, soos dit kom net van God af wanneer Hy dink jy is reg? Dit is so n belangrike onderwerp en tog voel dit asof daar nie baie gepreek word oor die wedergeboorte nie – waarsonder niemand in die Hemel kan kom nie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Wedergeboorte verwys na die werk van God in ons. God die Heilige Gees kom in ons woon (Romeine 8:9,11). Hy maak van ons kinders van God (Rom 8:15), deur ons aan God se Seun, Jesus Christus, en sy offer vir ons sonde te verbind (Rom.8:10-11), sodat ons erfgename van God word, erfgename saam met Christus van die nuwe lewe, waarin ons deel het aan sy lyding en aan sy heerlikheid (Rom.8;11,17).

Joh.1:13 sê letterlik: kinders van God is uit en deur God gebore (NAV: God is hulle Vader). Dit lei daartoe dat mense in Christus glo en dat mense Christus aanneem as God wat vir hulle sonde gesterf het aan die kruis (Joh.1:12,29). Geloof is ‘n gawe wat God die Heilige Gees in ons werk. Ef.2:8 sê: want uit (God se) genade is julle gered deur geloof, en dit (redding en geloof) kom nie uit julleself nie, dit is ‘n gawe van God.

In Joh 3:3 sê Jesus vir Nikodemus: As iemand nie opnuut gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie. Die bywoord ‘opnuut’ of ‘weer’ beteken ook ‘van bo af’.  Nikodemus verstaan dit as ‘weer’gebore wat vir hom onmoontlik klink vir ‘n volwassene (3:4). Jesus verduidelik dit egter as gebore word uit die Gees (3:5-8), as ‘n nuwe skepping wat van Bo kom. 2 Kor.5:17 sê: ‘as iemand in Christus is, is hy/sy ‘n nuwe skepping; 5:18: ‘en dit is alles uit God wat ons, deur Christus, met Homself versoen het…’ Die wedergeboorte is die inplanting van die totale mens in Christus. Die woord wedergeboorte is ‘n metafoor wat die werking van God verduidelik na aanleiding van die geboorte van ‘n mens, maar wedergeboorte word deur God gewerk en nie deur ‘n mens nie  (Joh.1:13; 3:6).

Daar is nie ‘n sekere proses waardeur jy moet gaan alvorens jy kwalifiseer nie! Dit is God se eie en vrye besluit om iemand uit sy genade en liefde aan te neem as sy kind. Nadat die Here Israel in ballingskap laat gaan het omdat hulle ander gode gedien het, het Hy hulle teruggebring met die belofte dat Hy hulle ‘n ander hart sal gee en ‘n nuwe gees onder hulle sal laat posvat. Ek sal die kliphart uit hulle liggaam verwyder en hulle ‘n hart van vleis gee. Dan sal hulle volgens my voorskrifte leef en my bepalings nakom en daarvolgens optree. Hulle sal my volk wees en Ek sal hulle God wees (Esegiël 11:19-20; vgl. Hebreërs 8:10). Dit is wat die Here bedoel met wedergeboorte. Uit sy liefde gee Hy ons ‘n nuwe hart sodat ons  Hom uit liefde kan begin dien. Dit is ons daaglikse bekering om die sonde en ons selfsug af te lê en God se wil te doen deur Hom en ons naaste lief te hê (lees Romeine 6:1-18).

‘n Kind wat in ‘n gelowige gesin gebore word, is reeds aangeneem as God se kind, en die Heilige Gees lei hom van kleins af om die Here te dien. So het Jesus die kindertjies wat die mense na Hom toe gebring het geseën (Markus 10:16). Die seën van die Here is juis dat Hy mét ons is al die dae tot die voleinding van die wêreld (Matteus 28:20). Hy is Immanuel, God by ons (Matteus 1:23). Dit is God wat werk soos Hy wil en wanneer Hy wil, wat ook gesê het dat die belofte vir ons en ons kinders bedoel is (Hand.2:38-39). 

Maar ‘n mens wat nie in die verbond van God gebore is en opgroei nie, roep die Here deur sy evangelie, die goeie boodskap dat Jesus uit liefde vir ons sonde gesterf het. Die evangelie word verkondig deur woorde en dade van die Here se kinders. Die Heilige Gees oortuig so iemand om die woord te aanvaar en te glo en word so aan die Here Jesus verbind. Die werk van die Gees om so iemand te oortuig is sy wedergeboorte as God se kind. 1 Petr.1:23 sê: Julle is weergeborenes nie uit verganklike saad nie, maar uit die onverganklike en blywende woord van die lewende God.  

Wanneer wedergeboorte van ‘n mens plaasvind kan nie bepaal word nie. Joh.3:8 sê: ‘Die wind waai waar hy wil. Jy hoor sy geluid, maar jy weet nie waar hy vandaan kom en waarheen hy gaan nie. So gebeur dit met elkeen wat uit die Gees gebore word’ – onverstaanbaar vir die wêreld. Lukas 1:15 sê van Johannes die Doper dat hy reeds van sy geboorte af met die Heilige Gees vervul is.

Wat die wedergeboorte doen, word in Titus 3:4-7 beskryf: toe die goedheid en mensliewendheid van God ons Verlosser verskyn het, nie deur dade van geregtigheid wat ons gedoen het nie, maar volgens sy (God se) barmhartigheid, het Hy ons gered deur die afwassing (van ons sonde) deurdat ons  weergebore en vernuwe word deur die Heilige Gees. God het die Heilige Gees ryklik op ons uitgestort deur ons Verlosser Jesus Christus, sodat ons geregverdig mag wees (in die regte verhouding met God gestel kan wees as sy kinders) deur sy genade, en ons het erfgename geword van die ewige lewe wat ons verwag.

Die Heilige Gees gebruik ook die woord van God wat verkondig word om ons te laat groei as verloste kinders van God, soos babas wat met melk gevoed word om te groei (1 Petr.2:2; Rom.8:14-17). En die vrug van die werk van die Heilige Gees word gesien in ons liefde, vreugde, vrede, geduld, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing; en die kruisiging van ons sondige selfsugtige natuur met al sy hartstogte en begeertes (Gal.5:22-24).

Skrywer: Prof Francois Malan

Die soewereiniteit van God – Francois Malan

Helene vra:

Die Soewereiniteit van God. Wat beteken dit en waar kom ons dit in die Woord teë.

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

Die woord ‘soewereiniteit’ beteken oppermagtige heerskappy, afgelei van ‘soewerein’ die gebieder of regeerder wat met die hoogste gesag beklee is. Die woord kom nie in die Bybel voor nie, maar die saak wel. Op ‘n klomp plekke praat die Bybel van God  die Almagtige.

In Genesis 17:1 openbaar God Hom self aan Abraham as die Almagtige wat met Abraham ‘n verbond sluit en belowe dat Hy hom die vader van baie nasies maak. Paulus verwys na hierdie belofte in Romeine 4:16-17 wat vervul is omdat almal wat in Christus glo deel uitmaak van die baie nasies van die belofte. In Eksodus 6:2 sê die Here aan Moses dat Hy die Almagtige is wat Israel uit hulle slaweskap in Egipte gaan verlos, en doen Hy dit deur 10 plae oor Egipte te stuur. In Job word God 31 x die Almagtige genoem.

In 2 Korintiërs 6:18 sê die Here die Almagtige dat Hy ons God sal wees wat onder ons

woon en wandel, en ons sal sy volk wees (dit is sy genadeverbond met ons). Daarom moet ons die sonde los en nie saam met die ongelowiges gaan nie. Hy sal vir ons ‘n Vader wees en ons sal sy seuns en sy dogters wees. En in Openbaring word God 8 x die Almagtige genoem.

In Matteus 28:18 sê Jesus: Aan My is alle mag gegee in die hemel en op die aarde, en in vers 20 belowe Hy: Kyk Ek is by julle al die dae tot die voleinding van die wêreld.

God het die mag om te skep, sy skepping te onderhou en tot sy eindbestemming te lei. Hy het die mag om beloftes te maak en dit te vervul. Hy het die mag om sy Seun na die wêreld te stuur om mens te word om die sonde van die mense weg te neem, en as sy Seun sterwe as offer vir ons sonde, Hom weer op te wek uit die dood, en so ook vir ons uit die dood op te wek. Hy stuur sy Gees om die werk van sy Seun in die lewens van mense toe te pas deur in hulle te kom woon, en van die ou wêreld ‘n nuwe wêreld te maak. Die almag van God is die mag van sy heerskappy wat Hy in wysheid volgens geregtigheid en heiligheid uitvoer.

Ons kan praat van die mag van God se wil, die mag van sy heil/verlossing, die mag van sy liefde, die mag van sy reg.

God wat liefde is (1 Joh.4:8,16), regeer soewerein as die hoogste gesag oor die hele skepping.

1 Korintiërs 15:28 sê: Wanneer alles dan aan die Seun onderwerp is, sal Hy Homself onderwerp aan die Vader wat alles aan Hom onderwerp het. So sal God alles wees in alles.

Skrywer: Prof Francois Malan

Die laaste oordeel – Francois Malan

Francois Conradie vra:

Kinders van God by die laaste oordeel. a) Sal gereddes by die laaste oordeel verantwoording moet doen vir hulle verkeerde dade en woorde alhoewel hulle nie veroordeel sal word nie? (Openbaring 20:12 +15) b)Na aanleiding van 1 Petrus 4:17 + 18: Word gereddes hier op aarde getugtig en gestraf vir verkeerde dade ens sodat hulle nie by die oordeelsdag saam met die wêreld veroordeel word nie?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Vraag 1

Jesus het gesê Hy sal in majesteit kom om al die volke vanuit sy koninklike troon te oordeel, en Hy sal die mense van mekaar skei soos ‘n wagter die skape van die bokke skei  (Mat.25:32).

Paulus sê: Ons moet immers almal voor die regterstoel van Christus verskyn, sodat elkeen kan ontvang volgens wat hy tydens sy aardse lewe gedoen het, of dit nou goed was of kwaad (2 Kor.5:10);

en van gelowiges sê hy: elkeen se werk sal aan die lig kom. Die dag wanneer Christus kom, sal dit duidelik word. Die dag kom met vuur, en die vuur sal die gehalte van elkeen se werk toets. As iemand se bouwerk bly staan, sal hy beloon word; as iemand se werk verbrand, sal hy nie beloon word nie, en tog sal hy self gered word, maar soos iemand wat uit die vuur geruk is (1 Kor.3:13-15).

In 1 Kor.4:5 sê hy: die Here sal ook die dinge, wat in duisternis verborge is , aan die lig bring en die bedoeling van die hart blootlê. Elkeen sal dan van God die lof ontvang wat hom toekom.

In Gal.6:7-10 sê hy: Moenie julleself mislei nie. God laat nie met Hom spot nie. Wat ‘n mens saai, dit sal hy ook oes. Wie op die akker van sy sondige natuur saai (dit verwys na die mense wat met die genade van God speel en voortgaan met die sondes wat in 5:19-21 genoem is),  sal van die sondige natuur dood en verderf oes. Maar wie op die akker van die Gees saai (dit verwys na die vrug van die Gees  wat in 5:22-23 genoem is), sal van die Gees die ewige lewe oes. Laat ons dan nie moeg word om goed te doen nie, want as ons nie verslap nie, sal ons op die bestemde tyd ook die oes insamel. Solank ons die geleentheid het, moet ons dus aan almal goed doen, veral aan ons medegelowiges.

In Rom.2:6 -8 sê hy: God (wat regverdig oordeel) sal elkeen vergeld volgens sy dade: aan dié wat in goeddoen volhard en op dié manier soek na wat verhewe, eervol en onsterflik is, gee Hy die ewige lewe; maar dié wat uit selfsug ongehoorsaam is aan die waarheid en toegee aan die ongeregtigheid, straf Hy in sy toorn.

1 Petrus 1:17: Aangesien julle Hom as Vader aanroep wat oor elke mens onpartydig volgens sy dade oordeel, lewe dan in eerbied vir Hom gedurende die tyd van julle vreemdelingskap in die wêreld.

Gelowiges weet dat God gaan oordeel oor ons gesindhede, woorde en dade, maar ons Regter is Jesus wat vir ons gesterf het en deur sy Gees in ons woon om ons te lei en te versterk. Die oordeel gaan oor ons goeie en slegte gesindhede, woorde en dade. En die Heilige Gees is juis besig om ons te vorm om al meer soos Christus te word in gesindheid, woord en daad (vgl. 2 Kor.3:18). Tog bly ons steeds selfsugtig in al ons doen en late, en het maar begin op die pad van selfverloëning. Daarom sal ‘n klomp van ons werke verbrand in die oordeel van God (vgl. 1 Kor 3:15 hierbo), sodat ons volmaak sal liefhê soos ons Vader (vgl. Mat.5:44,45,48). Die goeie in die lewe van die gelowige sal bevestig word en vir ewig bestendig word; die verkeerde sal vir ewig uit hom verwyder word. Ons verlossing bly egter uit God se genade waarop ons vertrou as sy kinders wat Hy aangeneem het, ook tot in die oordeelsdag. Ons bly vertrou op Jesus se liefdesoffer vir ons en op God se liefde vir ons, want ons is oortuig dat niks ons kan skei van die liefde van God wat daar is in Christus Jesus ons Here nie (Rom.8:39). Daarom moet ons as reaksie op sy liefde uit dankbaarheid Hom liefhê met ons hele lewe en ook ons medemens soos ons self (Mat.22:37-40; 1 Joh.4:19-21).

Openbaring 20:12,15 – ons skrywe elke dag in ons eie lewensboek deur al ons gesindhede, woorde en dade, goeies en slegtes. Dit word alles oopgemaak. Maar God skryf die name van sy kinders in die boek van die lewe, dié wat Hy vir Hom aangeneem het  deur die offer van sy Seun aan die kruis en ons verbondenheid aan Hom deur geloof wat die Heilige Gees in ons bewerk (Rom 8:9-17).

Vraag 2

Hebreërs 12:5-6 haal Spreuke 3:11,12 aan: ‘My kind, moet dit nie gering ag as die Here jou tug nie en moenie mismoedig word as Hy jou teregwys nie, want die Here tug hom wat Hy liefhet, Hy straf elkeen wat Hy as kind aanneem.’ Verdra tug as opvoeding, want God behandel julle as sy kinders. Is daar miskien ‘n kind wat nie deur sy vader getug word nie? As julle nie getug word soos al die ander nie, dan is julle nie werklik sy kinders nie…Hy tug ons tot ons beswil sodat ons in sy heiligheid mag deel (12:10b).

Hebreërs 5:8 sê selfs: Hoewel  Hy (Christus) die Seun was, het Hy deur alles wat Hy gely het, geleer wat gehoorsaamheid is. Kyk maar na sy stryd in Getsemane  (Matteus 26:36-45).

Romeine 2:9-11 sê: Lyding en benoudheid bring God oor die lewe van elke mens wat kwaad doen, in die eerste plek oor dié van die Jood, maar ook oor dié van die nie-Jood. Wat verhewe en eervol is, en vrede, skenk Hy aan elkeen wat goed doen, in die eerste plek aan die Jood, maar ook aan die nie-Jood. God trek immers niemand voor nie.

Romeine 3:10-12 haal Prediker 7:20 en Ps 14:2 aan: Daar is nie een wat regverdig is nie, selfs nie een nie, daar is nie een wat verstandig is nie; daar in nie een wat na die wil van God vra nie. Almal het afgedwaal, almal het ontaard. Daar is nie een wat goeddoen nie, selfs nie een nie.  Almal het gesondig en is vér van God af, maar hulle word, sonder dat hulle dit verdien, op grond van sy genade vrygespreek gered.

1 Kor.11:32 sê: Maar nou word ons deur die Here geoordeel en getugtig, sodat ons nie saam met die wêreld veroordeel sal word nie. Die woord ‘getugtig’ (Grieks paideuo) beteken om iemand op te voed, hom te leer wat die regte optrede en gedrag is, hom te dissiplineer, hom te straf met die doel dat sy gedrag sal verbeter. Daarom sê 11:31 dat ons ons self reg moet ondersoek om te sien of ons optree soos kinders van God, en waar ons dinge anders moet doen. Ons maatstaf is Jesus en sy optrede. Hy het Homself vir ons gegee (11:24-26). Dit sê Paulus vir die Korintiërs wat die nagmaal misbruik deurdat die rykes apart alles opeet, en die armes en slawe eenkant niks kry om te eet nie (11:17-22), en dit terwyl die nagmaal bedoel is as die teken en bevestiging is dat Christus Homself in liefde vir ons sondaars aan die kruis gegee het (11:23-26).

1 Petrus 4:17,18 – Ja, gelowiges word hier op aarde wel gestraf en getugtig, sodat ons sal begin om reg ter lewe en op te tree, soos mense wat saam met Christus sterwe aan ons self, soos kinders van God wat liefhet. Maar as ons voortploeter in die sonde, deur ons eie sondige begeertes te volg en vir ons self te lewe, sal ons saam met die ongereddes veroordeel word (soos 1 Kor.11:32 sê). Die doel van God se tug  is egter om ons, wat Hy reeds as sy kinders aangeneem het, gehoorsaamheid te leer, dat ons die sonde aflê, sodat ons voorberei word vir die lewe wat God vir ons bestem het, naamlik om Hom met ons hele lewe lief te hê en te vertrou en te gehoorsaam, en om mekaar lief te hê soos ons self. Hy is besig om ons as sy kinders in sy gesin, te leer hoe om te lewe as sý kinders, in sý huisgesin, saam met Hom as ons Vader (vgl. Romeine 12:1-2). Dit behels dat ons die sonde aflê en al minder selfsugtig vir ons self lewe. Maar die veroordeling van ons sondes het Jesus reeds aan die kruis op Hom geneem. Dit is deur Homself te offer in ons plek, dat ons nie veroordeel sal word nie, en dit net uit God se genade en liefde. Die tugtiging wil ons juis leer om op God en sy genade te vertrou en nie op ons self en op ons eie werke nie.

Maar mense wat God se liefdesoffer aan die kruis verwerp of nie aanvaar nie, word veroordeel  oor hulle hele lewe waarin hulle hulle rug gedraai het op God en sy liefde en genade en op sy aanwysings vir ons lewe.

Skrywer: Prof Francois Malan

Aan Satan oorgegee – Francois Malan

Engela vra: 

Ek het twee vrae. U antwoord sal waardeer word.

1) Ek verstaan nie hoe iemand aan die Satan oorgegee kan word om gered te word nie. In 1 Korintiërs 5, strofe 4, staan: Julle daar, en ek in die Gees teenwoordig, saam met die krag van ons Here Jesus, het vergader om hierdie man aan die Satan oor te gee. So sou sy sondige aard vernietig word, sodat sy gees gered kan word op die dag wanneer die Here kom.

2)Dan ook: Glo u in toeval?

Baie dankie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Vraag 1

1 Kor 5:4 is deel van die paragraaf wat strek van 5:1-13 en wat in 6:14-20 uitgebrei word. Daarin spreek Paulus sy bekommernis uit oor die hoogmoed en die onsedelike seksuele lewe van die gemeentelede in Korinte, wat nie die wonderlike evangelie uitlewe in die gemeente en in hulle seksuele lewe nie. Met Christus as ons Paaslam wat vir ons geslag is (5:7) verwys Paulus na Eksodus 12:6,7,12-13, na die Joodse paasfees, met die lam wat geslag word. Dit doen hulle ter herinnering aan hulle verlossing uit Egipte, en hoe hulle eersgeborenes gespaar is toe die Here elke huis in Egipte besoek het en die eersgeborene daarin laat sterf het, maar waar die bloed van die lam aan die deurkosyne gesmeer is, het Hy verbygegaan/gespaar (Hebreeus pasag Engels: ‘pass over, spare’ vandaar die naam Paas-fees). Met die fees moes die Jode hulle huise suiwer en alle suurdeeg daaruit verwyder (Eks.12:15) en dié wat gewone brood eet, wat met suurdeeg gemaak is, sal van die gemeente van Israel afgesny word (Eks.12:19).

Christus het ons vrygemaak van die skuld en die mag van die sonde deur sy dood aan die kruis vir ons. Daarom kan ons nie voortgaan om in sonde te lewe nie. Die mense van Korinte het in onsedelikheid en ontug gelewe, en die Christene is deur God geroep om hulle van die onsedelike lewe weg te draai en kuis in die huwelik te lewe (soos 1 Kor 7:1-40 aandui). Maar daar is nou ‘n gemeentelid wat sy pa se vrou, sy een stiefma, as sy byvrou gevat het, en die gemeente is nie daaroor bekommerd nie. Hulle roem daarop dat Christus ons vrygemaak het en sê ‘alles is my geoorloof’ (1 Kor.6:12). Daarop sê Paulus: besef julle nie dat julle liggaam ‘n tempel van die Heilige Gees is nie (dat God self in ons kom woon het) en julle behoort nie aan julle self nie, julle is gekoop, en die prys is betaal (met Christus se kosbare bloed). Julle moet God dus in julle liggame verheerlik (6:19-20). Maar hulle is hoogmoedig, verbeel hulle dat hulle  beter is as ander (mense en gemeentes 5:2) met hulle uitlewing van die vryheid wat Christus vir ons verkry het. Maar Hy het ons juis van sonde kom bevry, en nie om daarin te lewe nie! Hulle moes eintlik getreur het oor die onsedelikheid van die man wat met sy pa se vrou saamleef, dan sou hulle die man met smarte oor sy sonde uit hulle kring verwyder het (5:2).

Daarmee wys Paulus wat hy bedoel as hy sê: ‘om hierdie man aan die satan oor te gee’ (5:4). Dit is om hom uit die gemeente te verwyder (5:2). In 5:11 sê hy dat hulle nie eers met so iemand moet saam eet nie. Saam eet is ‘n teken van gemeenskap. Oor die behandeling van lidmate wat in die sondes lewe wat in 5:11 beskryf word, sê Paulus: Verwyder die slegte mens onder julle uit (5:13).            Dit gaan om die gemeente se toewyding aan God, hulle reinheid en waarheid (5:8). Hulle moet God se lig in die donker onsedelike lewe van Korinte wees deur die manier waarop hulle lewe, ook in hulle seksuele lewe.

Maar die doel van die gemeente se verwydering van die lidmaat wat in sonde lewe, van hulle oorgee van die man aan die satan, is: ‘so sou sy sondige aard vernietig word, sodat sy gees gered kan word op die dag wanneer die Here kom.

Die oorgee aan die satan beteken dat die man oorgegee word aan sy eie begeertes, aan die lewe in die wêreld. Die satan word in 2 Kor.4:4 beskryf as ‘die god van hierdie wêreld’. So skryf Paulus bv. aan die Romeine dat God sy toorn openbaar oor die goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense wat die waarheid deur hulle ongeregtigheid onderdruk (1:18) deur hulle oor te gee aan die drange van hulle harte en aan sedelike onreinheid, aan hulle skandelike drifte, en so bring hulle die verdiende straf vir hulle perversiteit oor hulleself (1:24,26). So iemand word oorgegee aan die mag van sy sondige begeertes waarvan hy ‘n slaaf word. Dit is juis uit die mag van die sonde wat Jesus ons kom bevry het (Romeine 8:2; Johannes 8:31-32,36).

Dat die man se sondige aard vernietig sal word deur hom aan die wêreld waar die satan heers, en hy sy eie begeertes volg, is die hoop dat die man tot inkeer sal kom, en sal besef dat hy vernietig word deur sy sondige lewe, wat ‘n lewe is weg van God en gebod af. Dit is soos die verlore seun in Jesus se gelykenis in Lukas 15:11-24, wat losbandig gelewe het, tot hy tot inkeer gekom het, en met belydenis van sy sonde teen God en sy pa, na sy pa teruggegaan het.

Die hoofklem van 1 Kor 5:4 lê egter op ‘sodat sy gees gered kan word op die dag wanneer die Here weer kom.’ Dit is die einddoel van die oorgee van die man aan die satan en so aan sy eie sondige begeertes, dat die man sal terugdraai na God toe. Dat sy gees gered word beteken dat hy omdraai na God toe en begin lewe soos God wil en nie meer soos hy self wil nie. Die redding sal hy dan ook ervaar op die dag van Jesus se wederkoms om te oordeel oor ons lewe.

Die gemeente word opgeroep om hulle bande met die man te verbreek totdat hy tot inkeer kom, en hom dan met ope arms terug te ontvang, soos die pa van die verlore seun. Daardeur word die reinheid van die gemeente bewaar deur die bose uit hulle midde te verwyder (vgl. Deutr.17:7), en word aan die sondaar ‘n waarskuwing gegee dat hy op die verkeerde pad is, weg van God en van ons Paaslam se offer vir sy sonde af. Die gemeente word opgeroep om nie tevrede te wees en selfs te roem oor sulke openlike oortredings van die opdrag van die Here nie. Die gemeente is immers die mense wat deur Christus Jesus heilig gemaak is (NAV vir God afgesonder is), en hulle is deur God geroep om heiliges te wees (1 Kor 1:2; NAV geroep om aan Hom te behoort). ‘As iemand die tempel van God beskadig, sal God hom straf, want die tempel van God is heilig, en die tempel is julle’ (1 Kor.3:17).

Vraag 2 Toeval.

HAT sê: toeval verwys na ‘n onverwagte gebeurtenis, na ‘n onvoorsiene omstandigheid, ‘n omstandigheid wat nie voorsien was nie. Maar party mense beskou dit as ‘n mag of ‘n krag.

Dat onverwagte dinge met ‘n mens gebeur is ‘n daaglikse belewenis. Maar kinders van God sien die hand en leiding van die Here daarin, en skryf dit nie aan ‘n onpersoonlike onsigbare mag of krag  toe nie.

Die Filistyne wat die ark van die Here teruggestuur het nadat pes telkens onder hulle uitgebreek het, het bv. ‘n toets gestel om te sien of die pes ‘n beskikking van die Here was of toeval, iets wat maar gebeur het (1 Samuel 6:9). Paulus sê: ‘ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet’ (Romeine 8:28) en niks kan ons van die liefde van Christus skei nie, nie lyding, benoudheid, vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard nie (Rom.8:35). Jesus het gesê: nie een mossie sal op die grond val sonder die wil van julle Vader nie. Van julle is selfs die hare op julle kop almal getel…julle is baie meer werd as baie mossies (Matteus 10:29-31).

Skrywer: Prof Francois Malan