Wedergeboorte – Francois Malan

‘n Leser vra:

Die Woord leer ons dat die enigste weg Christus is, dat jy jou moet bekeer en in Joh 3 sê Jesus vir Nikodemus dat hy weergebore moet word om die ewige lewe te beërwe. Wat gebeur met `n baba wat te sterwe hom en nog nie rasioneel kan dink nie, want daar staan ook dat ons in sonde gebore en ontvang is. Ek weet God is regverdig, ens en dat daar in Joh 8 verwys word na mense wat nie weet nie, maar as die vereiste vir die ewige lewe wedergeboorte is, hoe nou. Indien `n baba/kind dan hemel toe gaan omdat hy nie toerekenings vatbaar is nie, van watter ouderdom is hy/sy dan toerekenings vatbaar. Ek weet van kinders wat op 6-7jarige ouderdom tot bekering gekom het.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Wedergeboorte is die nuwe lewe wat God in die hart van ‘n mens begin. Kinders van God is dit nie van nature, nie deur die begeerte of besluit van ‘n mens nie. Om kind van God te word is geheel en al God se werk. Joh.1:13 sê letterlik: hulle is uit en deur God gebore (NAV: God is hulle Vader). Dit lei daartoe dat mense in Christus glo en dat mense Christus aanneem as God wat vir hulle sonde gesterf het aan die kruis (Joh.1:12,29). Geloof is ook ‘n gawe van God wat die Heilige Gees in ons werk. Ef.2:8: want uit (God se) genade is julle gered deur geloof, en dit (redding en geloof) kom nie uit julleself nie, dit is ‘n gawe van God.

Bekering is die mens se berou oor sy sonde en sy breuk daarmee om ‘n nuwe lewe te begin uit opregte liefde vir God. Twee Griekse woorde word daarvoor gebruik: metanoia is die verandering van denke oor Christus, en strefo of epistrefo wat beteken omdraai, weg van die sonde en van my self af, na Christus om saam met Hom te sterwe aan my self en saam met Hom op te staan tot ‘n nuwe lewe vir God en my medemense (Rom.6:1-14; Mat.2237-40). Bekering is eenmalig en ‘n daaglikse voortgesette daad (Ef 4:22-24).

Die nuwe geboorte kom van God af. Joh 3:3 praat van weergebore word, en die bywoord ‘weer’ beteken ook ‘van bo af’.  Nikodemus verstaan dit as ‘weer’gebore wat vir hom onmoontlik klink vir ‘n volwassene (3:4). Jesus verduidelik dit egter as gebore word uit die Gees (3:5-8), as ‘n nuwe skepping wat van Bo kom. 2 Kor.5:17 sê: ‘as iemand in Christus is, is hy/sy ‘n nuwe skepping; 5:18: ‘en dit is alles uit God wat ons, deur Christus, met Homself versoen het…’ Die wedergeboorte is die inplanting van die totale mens in Christus. Die woord wedergeboorte is ‘n metafoor wat die werking van God verduidelik na aanleiding van die geboorte van ‘n mens deur die inplanting van die saad van die man (Joh.1:13; 3:6). Dit word vergelyk met die saad van God se woord.

Wanneer wedergeboorte van ‘n mens plaasvind kan nie bepaal word nie. Joh.3:8: ‘Die wind waai waar hy wil. Jy hoor sy geluid, maar jy weet nie waar hy vandaan kom en waarheen hy gaan nie. So gebeur dit met elkeen wat uit die Gees gebore word’ – onverstaanbaar vir die wêreld.

Wat die wedergeboorte doen, word in Titus 3:4-7 beskryf: toe die goedheid en mensliewendheid van God ons Verlosser verskyn het, nie deur dade van geregtigheid wat ons gedoen het nie, maar volgens sy (God se) barmhartigheid, het Hy ons gered deur die afwassing (van ons sonde) deurdat ons  weergebore en vernuwe word deur die Heilige Gees. God het die Heilige Gees ryklik op ons uitgestort deur ons Verlosser Jesus Christus, sodat ons geregverdig mag wees (in die regte verhouding met God gestel kan wees) deur sy genade, en ons het erfgename geword van die ewige lewe wat ons verwag.

Die wedergeboorte vind ‘onmiddellik’ en ‘middelik’ plaas. In die genadeverbond werk die Heilige Gees onmiddellik in die lewens van mense, sonder die middel van die verkondigde woord. Daarom hoef gelowige ouers nie te twyfel oor die saligheid van vroeggestorwe verbondskinders wat nog nie die prediking van die woord gehoor het of onderrig is in die woord van God nie. Dit is God wat werk soos Hy wil en wanneer Hy wil, wat ook gesê het dat die belofte vir ons en ons kinders bedoel is (Hand.2:38-39).

Maar vir hulle wat nie in die genadeverbond gebore is nie, werk die Gees middellik. Die Heilige Gees werk deur middel van die woord van God, wat verkondig word om mense te oortuig, en so word mense wat die woord kan hoor en verstaan weer gebore. 1 Petr.1:23: Julle is weergeborenes nie uit verganklike saad nie, maar uit die onverganklike en blywende woord van die lewende God. Jak.1:18: Volgens sy wil het Hy (die Vader van die ligte) ons voortgebring deur die woord van die waarheid, sodat ons ‘n soort eerste vrugte van sy skepsels sou wees. Hiermee beklemtoon Jakobus God se vrye verlossingsinitiatief (Rom.3:21-22), die lewewekkende krag van die woord (Joh.5:24), en God se genadige herskepping van die mens (2 Kor.5:17) sodat ons met Hom en vir Hom sal lewe. Die Heilige Gees gebruik ook die woord van God om ons te laat groei as verloste kinders van God, soos babas wat met melk gevoed word om te groei (1 Petr.2:2; Rom.8:14-17). En die vrug van die werk van die Heilige Gees word gesien in ons liefde, vreugde, vrede, geduld, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing; en die kruisiging van ons sondige selfsugtige natuur met al sy hartstogte en begeertes (Gal.5:22-24).

Skrywer: Prof Francois Malan

Jesus: God of mens – Francois Malan

Japie vra:

Was Jesus Mens of God vir die tyd wat Hy op aarde was. Baie dankie

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Jesus was mens en God tydens sy aardse bediening, en daarna in die hemel.

Jesus is ware mens en ware God – dit word duidelik in die Skrif geleer:

Rom.8:3 God het sy eie Seun in die gelykheid van die sondige mens gestuur

Gal.4:4 God het sy Seun uitgestuur, gebore uit ‘n vrou, gebore onder die wet

Hy leef die lewe van ‘n gewone mens: word honger (Mat.4:2), en dors (Joh.19:28), besoek ‘n bruilof (Joh.2:1), huil by die graf van ‘n vriend (Joh.11:35) het sterwe en is begrawe.

Maar deur die brose mens (met geen skoonheid of prag nie; Jes.53:2), breek telkens sy goddelike heerlikheid en mag deur: as die mense van Nasaret Hom by die krans wil afgooi, loop Hy tussen hulle deur (Luk.4:30), in Getsemane moet die bende wat Hom kom vang, op die grond voor Hom neerval (Joh.18:6), op die berg van verheerliking word Hy van gedaante verander (Mat.17:2).

Matteus, Markus en Lukas getuig: die mens Jesus van Nasaret is God, gebore uit die maagd Maria (Mat 1:18; Luk 2:5-7).

Johannes getuig: God, deur wie die wêreld geskep is, het mens geword en onder ons gewoon (Joh.1:1-3,14), Hy en die Vader is een (Joh 10:30).

Paulus sê: Christus was sonder sonde, maar ter wille van ons het God Hom sonde gemaak

(2 Kor.5:21), in Hom woon al die volheid van die godheid liggaamlik (Kol 2:9), Hy wat in die gestalte van God was, het Homself verneder en die gestalte van ‘n slaaf aangeneem en aan mense gelyk geword (Filip 2:6-7).

Die twee nature van Christus, sy Godheid en sy mensheid, is in een persoon saamgevoeg – dit is heeltemal uniek, kan nie herhaal word nie, kan met niks anders wat ons ken vergelyk word nie.

Sy twee nature was nie vermeng nie. Sy mensheid het nie die grense van die kreatuurlikheid oorskry nie, en sy Godheid het nie sy goddelike eienskappe afgelê nie. Hy het ‘n menslike bestaanswyse bygekry. Daarin het Hy Homself verneder, selfs tot in die dood toe (Filip.2:8). Hy het gehoorsaamheid geleer uit wat Hy gely het (Hebr.5:8), en in Getsemane, waar Hy bedroef, beangs doodsbenoud geword het, sy wil prysgegee om die wil van die Vader te doen (Mat.26:37-44), maar na sy Goddelikheid kon Hy mense genees en uit dood opwek, duisende met ‘n paar brode voed, op die water loop, mense se sonde vergewe, en die wil van God bekendmaak. In al sy dade gaan dit egter om die dade en woorde van een persoon, die mens Jesus Christus, ons middelaar tussen die mens en God (1 Tim.2:5).

Slegs as ware mens sonder sonde kon Jesus ons sonde op Hom neem. Slegs as ware God kon Hy aan die kruis vir die straf op die sonde van die wêreld sterf. Hebreërs 5:15 sê: Die hoëpriester wat ons het, Jesus, die Seun van God, nie nie een wat geen medelye met ons swakhede kan hê nie; Hy was immers in elke opsig net soos ons aan versoeking onderwerp, maar Hy het nie gesondig nie. Romeine 5:6,8 sê: toe ons nog magteloos was, het Christus immers reeds op die bestemde tyd vir goddeloses gesterwe… Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was. Kolossense 1:15-20 sê o.a. dat Hy die beeld is van God wat self nie gesien kan word nie…God het deur Hom alles geskep…deur Hom bly alles in stand…God het besluit om…deur Hom alles met Homself te versoen. Deur die bloed van sy Seun aan die kruis het Hy die vrede herstel, deur Hom het Hy alles op die aarde en in die hemel met Homself versoen.

Hoe die wonder moontlik is, van die een persoon wat volkome mens en tegelyk volkome God is, word voor sy geboorte vir Maria verduidelik: Die Heilige Gees sal oor jou kom, en die krag van die Allerhoogste sal die lewe in jou wek (letterlik: jou oorskadu). Daarom sal die een wat gebore word, heilig genoem word, die Seun van God (Luk.1:35). Aan Josef word verduidelik: wat in Maria verwek is kom van die Heilige Gees. Sy sal ‘n seun in die wêreld bring en jy moet hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos; en Matteus verduidelik dit het alles gebeur sodat die woord wat die Here deur die profeet (Jesaja 7:14) gesê is, vervul sou word: die maagd sal swanger word en ‘n seun in die wêreld bring en hulle sal Hom Immanuel noem. Die naam beteken God by ons (Matteus 1:20-23).

Skrywer: Prof Francois Malan

Jesus skryf nie? – Francois Malan

‘n Leser vra:

Graag wil ek net die volgende weet,hoekom het Jesus nooit self iets geskryf nie?

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

In die Ou Testament lees ons net twee maal dat God skryf: Eksodus 31:18; 32:16 verwys na die tien gebooie wat God met sy vinger op twee plat klippe geskryf/gegraveer het. Moses het die klippe flenters gegooi toe hy sien die volk dans om die goue kalf (v19). Daarna het die Here weer die tien gebooie op twee plat klippe geskryf (Eks.34:1; Deutr.10:1-4). Die plat klippe met die ark waarin dit gebêre is, het met die ballingskap in Babilon verlore geraak. Daniël 5:5 vertel van die mensehand wat op die muur van die paleis van Belsasar geskryf het; in 5:24 sê Daniël: die hand is deur God gestuur.

In die Nuwe Testament lees ons net een maal dat Jesus geskryf het: Johannes 8:6,8: Jesus skryf met sy vinger in die sand, maar wat Hy geskryf het weet ons nie.

Hoewel God en Jesus nie self geskryf het nie, het God gekies om sy openbaring aan sy kerk skriftelik te laat vaslê deur mense. Dikwels lees ons in die Bybel dat God aan mense opdrag gee om te skryf; bv. Eks.34:27; Jes. 30:8; Jer.30:2; 36:2; Eseg.43:11; Openb.1:19. Van die Ou Testament sê 2 Timoteus 3:16: Die hele Skrif is deur God geïnspireer – onder leiding van die Heilige Gees het die Bybelskrywers God se woord geskryf. God het gekies om met ons sondaars te praat deur sondige mense wat Hy gebruik, om sodoende met ons te praat in ‘n taal wat ons verstaan, deur spreuke, gedigte, wette, beelde, die geskiedenis van God se handelinge met sy volk, wat ons wys op die gevolge van die sonde, en van God se groot reddingswerk om sy doel met ons lewe te bereik.

So het Jesus dissipels, leerlinge, geroep, selfs ongeletterde manne (Hand.4:13), maar ook manne wat kon skryf, soos Matteus wat ‘n tollenaar was en van Jesus se woorde opgeteken het (Mat.9:9). Markus het waarskynlik Petrus se weergawe van Jesus se optredes neergeskryf, en Lukas, die dokter (Kol.4:14), het sy Evangelie opgestel uit die geskrifte van mense wat die verhale oor Jesus opgeteken het by die ooggetuies van Jesus se optrede (Luk.1:1-4). Paulus het briewe aan die gemeentes wat hy gestig het, geskryf oor probleme wat daar in die gemeentes opgeduik het, en antwoorde verskaf vanuit die mondelinge oorlewering van Jesus se woorde en uit die aanwysings in die Ou Testament, en dit alles onder leiding van die Heilige Gees (1 Kor.7:40). Jesus het vir sy dissipels gesê die Heilige Gees sal hulle alles leer en hulle herinner aan alles wat Hy vir hulle gesê het (Joh.14:26). Ja, dit is selfs tot hulle voordeel dat Jesus weggaan, sodat Hy die Gees na ons toe kan stuur om ons te lei en te oortuig (Joh.16:7,8)

Skrywer: Prof Francois Malan

Doop: Weer doop – Francois Malan

Doop: Weer doop

Op die webblad is daar baie artikels en antwoorde op vrae oor die doop. U kan gerus die soek instrument gebruik om hierdie artikels saam met hierdie te lees.

Johannes het ’n vraag gevra of iemand wat groot gedoop is, weer in die Jordaanrivier gedoop kan word. Op Prof. Malan se antwoord, skryf ’n leser:

Johannes het gevra of dit toelaatbaar is dat mense wat “groot gedoop” is hulle weer laat doop in die Jordaanrivier op besoek aan Israel.

In sy antwoord aan Johannes slaag Professor Malan daarin om die kinderdoop prominensie te gee as sou dit die “waarborgseël” wees vir die genadeverbond wat God met Abraham gesluit het. En dan verwys hy na Kol 2: 11,12 en sê “word ons by die doop deur Christus besny, nie met die hande nie, maar deurdat Hy ons sonde wegneem omdat ons glo in die krag van God wat Hom uit die dood opgewek het”. Petrus sê agt mense is in die tyd van Noag deur die ark gered waarvan die teëbeeld, die doop, ons ook nou red, nie as ‘n aflegging van die vuilheid van die vlees nie, maar as ‘n bede tot God om ‘n goeie gewete deur die opstanding van Jesus Christus. Die vraag ontstaan dus of die stelling dat Christus by die doop ‘n besnydenis uitvoer korrek is? In wese het die baba wat betrokke is geen benul van wat met hom/haar gebeur nie. As ons sê dat hierdie besnydenis wat deur Jesus deur die werking van die Heilige Gees aan ‘n verstandelik bevoegde persoon bedien word inderdaad die wedergeboorte is wat hy/sy deelagtig word dan sou dit meer korrek wees maar dit geskied beslis nie tydens die doop nie. So ‘n persoon vereenselwig hom/haar met die dood en opstanding van Jesus – soos wat Hy begrawe is, word hy/sy in die watergraf van die doop neergelê en uit die water opgelig om saam met Hom in ‘n nuwe lewe te wandel.

Verder sê prof Malan: “Hy maak die genade verbond met ons wat ook ons kinders insluit (Hand 2: 38 en 39) en regverdig dit deur Johannes die Doper wat van sy geboorte af vervul is met die Heilige Gees (Luk 1: 15). Lydia se huisgesin (dus insluitend haar kinders) wat gedoop is en ook dié van die tronkbewaarder. Dan kom hy tot die gevolgtrekking dat wanneer die kind groter word en die Heilige Gees hom/haar oortuig van Christus se liefdesoffer en hy/sy besluit om vir die Here te lewe (bekering), dan is die tweede doop (groot doop) nie nodig nie.

Niemand het nog ooit weer die rol gespeel wat vir Johannes die Doper bestem was nie. Hy was die een wat die pad moes kom berei vir die Messias wat sou volg en volgens Jesus was daar nie ‘n groter profeet as hy nie. Om dus sy geval te veralgemeen om alle kinders in te sluit lyk nie vir my reg nie. In die geval van Lydia en die tronkbewaarder is die moontlikheid van klein kindertjies nie uitgesluit nie maar net sowel kon dit opgeskote kinders gewees het wat kon verstaan. In die geval van die klein kindertjies ontstaan die vraag onwillekeurig: Op welke wyse is hulle gedoop? Ek sou dink dat onderdompeling die enigste metode was want Johannes die Doper het in die Jordaanrivier gedoop omdat daar baie water was. Die Hofdienaar van Ethiopië het uitgeroep: “ Daar is water, wat verhinder my gedoop te word”. Met alle respek, sy drinkwater wat hy op die wa gehad het sou voldoende gewees het om hom te besprinkel.

Slegs die manlike geslag was by die oorspronklike verbond ingesluit en is besny. Indien die kinderdoop (besprenkeling) in die plek van die besnydenis gekom het hoe word die vroulike geslag nou ook ingesluit as die belofte volgens Joël betrekking het op die uitstorting van die Heilige Gees en nie die verbond met Abraham nie. (Joël 2: 28). Hy is immers die stamvader van die Israeliete na die vlees en vir die wat uit die geloof is, is hy ‘n geestelike vader omdat hulle glo soos wat hy geglo het. (Gal 3: 7).

Jesus is fisies op die agste dag besny en is gedoop net voordat Hy sy bediening begin het. Hy het geen sonde gehad nie en tog sê Hy: “Laat dit nou toe want só pas dit ons om alle geregtigheid te vervul”. ( Mat 3: 15).

Weer gedoop in die Jordaan kan slegs sentimentele waarde hê.

Antwoord:

Prof Malan reageer so op die leser se kommentaar:

1 Dat wedergeboorte nie plaasvind tydens die doop nie, is waar.

Volgens Johannes 3:5 sê Jesus vir Nikodemus: ‘Dit verseker Ek jou: As iemand nie uit water en Gees gebore word nie, kan hy nie in die koninkryk van God kom nie.’ Die water verwys waarskynlik na die doop van Johannes die Doper (1:31), as simbool van die reiniging van sonde (Mark 1:4), en die Gees na radikale vernuwing deur die Heilige Gees waarna Joh.1:33 verwys het as die doop met die Heilige Gees (vgl. Mark. 1:8). Die reiniging van sonde geskied deur die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem (Joh.1:29).

Die wedergeboorte geskied deurdat die Heilige Gees, God self, in ons kom woon en ons aan die dood en opstanding van Christus verbind (Joh.14:17; Rom.8:9-11). Na aanleiding van die besnydenis van Abraham en sy nageslag, wat Paulus as ‘n teken en seël beskryf in Rom.4:11, is die doop ook in die kerk gesien as ‘n teken en seël van God se genadige verbondsverhouding met die gelowiges. Wedergeboorte is God se werk aan ons om van ons sy kinders te maak deur ons aan sy Seun Jesus te verbind, en die doop is God se uiterlike teken en waarborgseël dat Hy ons as sy kinders aangeneem het (daarom word ons nie weer en weer gedoop nie).

2 Dit is waar dat Jesus gesê het, ‘dit verseker Ek julle: onder die mense op aarde is niemand gebore wat groter is as Johannes die Doper nie’ (Mat.11:11a) maar die teks gaan voort ‘…en tog is die geringste in die koninkryk van die hemel groter as hy’ (Mat.11:11b; vgl. Luk.7:28). Johannes is die profeet wat Mal.3:1 voorspel het, die voorloper van die Here wat kom. Maar die gawe om in die koninkryk van God te wees, oortref alle menslike grootheid.

3 Dat ‘verstaan’ ‘n voorvereiste sou wees vir die doop is my probleem. Dit beteken dat die mens wat gedoop word eers moet reageer op God se belofte deur dit aan te neem, voordat God se belofte vervul kan word.

Ef.2:8-10 lui letterlik soos volg: want deur genade is julle verlostes deur geloof; en dit is nie uit julle nie, dit is ‘n gawe van God; nie uit werke nie, sodat niemand kan roem nie. Want ons is sy handewerk, geskep in Christus Jesus vir goeie werke wat God vooraf voorberei het sodat ons daarin sou wandel .

Ons verlossing en ons geloof in Christus Jesus, dat Hy God is wat vir ons sonde gesterf het en opgewek is om saam met Hom te lewe met die soort lewe wat God vooraf vir ons gereed gemaak het, dit is alles God se werk vir ons en aan ons. Ja ook ons geloof is die werk van die Heilige Gees in ons.

Die Heilige Gees bring volwassenes tot geloof in Christus en sy werk vir ons, deur hulle te oortuig met die verkondiging van die woord van God oor Christus en sy werk vir ons. Dit is ons wedergeboorte deur die Gees, sodat ons kinders van God word. En God bevestig sy aanneem van die gelowige as sy kind deur die doop.

En vir hulle sê Petrus in Hand.2:39 ‘want die belofte (van God) is vir julle en vir julle kinders (die term geld vir seuns en dogters) en vir almal wat vér is, elkeen wat die Here ons God na Hom toe sal roep.’ Deur sy woord het God die heelal geskep (Gen.1). Deur sy beloftewoord skep Hy ons as sy kinders (Johannes die Doper het selfs gesê: God kan uit hierdie klippe kinders vir Abraham verwek; Mat.3:9; Luk 3:8).

1 Kor 7:14 sê dat die ongelowige man deur sy gelowige vrou geheilig is, en die ongelowige vrou deur haar gelowige man (letterlik: die geestelike ‘broer’); anders sou julle kinders onrein wees, maar nou is hulle heilig – dit beteken hulle is aan God gewy, hulle behoort aan God.

Skrywer: Prof Francois Malan