Hoekom sê Johannes ‘n Christen kan nie meer sondig nie? – Kobus Kok

Francois vra:

‘n Kind van God sondig nie meer nie. Hoe moet 1 Joh 1:8 (as ons beweer dat ons nie sonde het nie, bedrieg ons onsself) en 1 Joh 5:18 (Ons weet dat iemand wat ‘n kind van God is,nie meer sondig nie) verstaan word?  

Antwoord:

 

Dr Kobus Kok antwoord:

Hoekom se Johannes ‘n Christen kan nie meer sondig nie?

Die antieke mens het geglo dat dit wat jy doen sê wie jy is. Jou dade is dus gesien as ‘n voortsetting van jou identiteit. In Johannes se denke is daar twee families: Die familie van God (Joh 1:12) en die familie van die Satan (Joh 8:44). Mense se optrede is ‘n bewys van hulle identiteit. In hierdie sin stel Johannes dit duidelik dat ‘n Christen nie sonde kan doen nie omdat die saad van God (Grieks: sperma toe theo) in hom is. Net soos ‘n getroude mens nie kan egbreuk pleeg nie omdat hy/sy getroud is, net so kan ‘n kind van God nie sondig nie. Johannes sê ‘n kind van God kan nie sondig nie, bedoelende hy/sy wil nie, sal nie, en het geen begeerte om dit te doen nie. Op ander plekke in 1 Johannes sê die skrywer dat indien ons beweer daar is nie sonde in ons nie dan jok ons en maak ons God tot leuenaar omdat almal sondig is. Maar, indien ons ons sondes bely, is Hy getrou en regverdig en vergewe ons. Die punt wat Johannes met ander woorde wil maak is dat kinders van God nie meer kan voortgaan om doelbewus en opsetlik te sondig nie omdat hulle nie wil nie, omdat dit teen hulle aard as kinders van God inbeweeg. Ons is immers kinders van God en God is lig en daar is geen duisternis in hom nie – daarom moet ons ook as kinders van die lig leef.

 

Skrywer: Dr Kobus Kok

Masturbasie – reg of verkeerd – Kobus Kok

‘n Leser vra: 

In die Bybel is ‘n gedeelte: Stort jou saad eerder in die palm van jou hand as in die buik van ‘n hoer. Waar staan dit? Wat is die Bybel se standpunt omtrent selfbevrediging.

Antwoord

Dr Kobus Kok antwoord:

Masturbasie – reg of verkeerd

Die Nuwe Testament het geen direkte verwysings na masturbasie nie. Indien ons die etiese vraag vra of dit reg of verkeerd is, sal ons met ander woorde na die implisiete etiek van die Nuwe Testament moet kyk. Die implisiete etiek vra met ander woorde wat die onderliggende waardes van die NT is. Die antwoord rondom seksualiteit is baie eenvoudig. In die vroeë kerk word die aksent op selfbeheersing en seksuele reinheid geplaas. Selfs in die Griekse filosofie in die tyd van die NT het die filosowe daarop klem gelê dat die mens nie ‘n dier is nie, en daarom die vermoë het om rasioneel met jou kop te kan dink en keuses te maak. Daarvolgens is dit duidelik dat die mens die vermoë het om seksuele begeertes te kan beheer. In die NT is een vrug van die gees juis selfbeheersing, die vermoë om eksterne impulse te kan beheer. Dit sluit in dat die gelowige die vermoë het om seksuele luste te beheer. In die NT word daar sterk teen seksuele misbruik gepraat en gelowiges word opgeroep om rein lewens te lei, veral in die Pauliniese materiaal. Dit wil volgens navorsing voorkom of Paulus veral in 1 Korintiers ‘n Joodse seksuele etiek handhaaf.

Die Jode het ‘n baie interessante manier gehad om na die wêreld te kyk. Volgens Levitikus is daar duidelike “kaarte” van persone, plekke en tye. Dit wat uit plek uit is, is onrein. Daarom maak Levitikus dit duidelik dat bloed se regte plek in die liggaam is. Indien ‘n vrou maadstonde het, dan is sy vir ‘n bepaalde tyd onrein. Indien ‘n man se semen, wat eintlik in sy liggaam hoort, buite sy liggaam in kontak kom dan word hy ook vir die hele dag onrein, en moet hy deur bepaalde reinigingsrituele gaan om weer rein te word. Neem byvoorbeeld Levitikus 15;16-18

Verder het die HERE met Moses en Aäron gespreek en gesê:

Lev 15:2 Spreek met die kinders van Israel en sê vir hulle: As enige man ‘n vloeiing uit sy vlees het, dan is dié vog onrein.

Lev 15:3 En dit sal sy onreinheid deur die vloeiing wees: As sy vlees die vog laat loop of sy vlees verstop raak van die vog dit is ‘n onreinheid in hom.

Lev 15:4 Elke bed waar hy op lê wat die vloeiing het, sal onrein wees; en alles waar hy op sit, sal onrein wees.

Lev 15:5 En elkeen wat aan sy bed raak, moet sy klere was en ‘n bad neem en hy bly tot die aand toe onrein;

Lev 15:6 en die een wat gaan sit op die voorwerp waarop hy gesit het wat die vloeiing het, moet sy klere was en ‘n bad neem en hy bly tot die aand toe onrein;

Lev 15:7 en die een wat aan die liggaam raak van hom wat die vloeiing het, moet sy klere was en ‘n bad neem en hy bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:8 En as hy wat die vloeiing het, op ‘n reine spuug, moet dié een sy klere was en ‘n bad neem, en hy bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:9 En elke saal waar hy op ry wat die vloeiing het, sal onrein wees.

Lev 15:10 En elkeen wat aan iets raak wat onder hóm is, sal onrein wees tot die aand toe. En die een wat dit dra, moet sy klere was en ‘n bad neem en hy bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:11 En elkeen aan wie hy raak wat die vloeiing het, sonder dat hy eers sy hande in die water afgespoel het, dié een moet sy klere was en ‘n bad neem, en hy bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:12 Ook die erdegoed waar hy aan raak wat die vloeiing het, moet stukkend gebreek word; maar al die voorwerpe van hout moet in die water afgespoel word.

Lev 15:13 En as hy wat die vloeiing het, van sy vloeiing rein word, moet hy sewe dae tel ná sy reiniging en sy klere was en sy liggaam in vars water bad; dan sal hy rein wees.

Lev 15:14 En op die agtste dag moet hy vir hom twee tortelduiwe of twee jong duiwe neem en voor die aangesig van die HERE kom, by die ingang van die tent van samekoms, en dié aan die priester gee;

Lev 15:15 en die priester moet hulle berei, die een as sondoffer en die ander as brandoffer; so moet die priester dan vir hom vanweë sy vloeiing versoening doen voor die aangesig van die HERE.

Lev 15:16 En as daar van ‘n man ‘n saadvloeiing uitgaan, moet hy sy hele liggaam in die water bad, en hy sal tot die aand toe onrein wees.

Lev 15:17 Ook elke kledingstuk en elke vel waar die saadvloeiing op kom, moet in die water gewas word en dit bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:18 En wat die vrou aangaan met wie ‘n man vleeslike gemeenskap het altwee moet ‘n bad neem en sal tot die aand toe onrein wees.

Lev 15:19 En as ‘n vrou ‘n vloeiing het, en die vloeiing in haar vlees bloed is, dan bly sy sewe dae lank in haar onreinheid; en elkeen wat aan haar raak, sal tot die aand toe onrein wees.

Lev 15:20 En alles waar sy in haar onreinheid op lê, sal onrein wees; en alles waar sy op sit, sal onrein wees.

Lev 15:21 En elkeen wat aan haar bed raak, moet sy klere was en ‘n bad neem en hy bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:22 En elkeen wat raak aan enige voorwerp waar sy op sit, moet sy klere was en ‘n bad neem en hy bly tot die aand toe onrein;

Lev 15:23 en as daar iets op die bed is of op die voorwerp waar sy op sit, as hy dit aanraak, sal hy tot die aand toe onrein wees.

Lev 15:24 En as ‘n man met haar gemeenskap het, sodat haar onreinheid op hom kom, sal hy sewe dae lank onrein wees; en elke bed waar hy op lê, sal onrein wees.

Lev 15:25 En as ‘n vrou lank ‘n bloedvloeiing het, buiten die tyd van haar onreinheid, of as sy vloei oor die tyd van haar onreinheid, moet sy gedurende al die dae van haar onreine vloeiing wees soos in die dae van haar maandelikse onreinheid; sy is onrein.

Lev 15:26 Elke bed waar sy gedurende al die dae van haar vloeiing op lê, sal vir haar soos die bed van haar maandelikse onreinheid wees; en alles waar sy op sit, sal net so onrein wees soos iets wat deur haar maandelikse onreinheid verontreinig is.

Lev 15:27 En elkeen wat aan hierdie dinge raak, sal onrein wees: dié een moet sy klere was en ‘n bad neem en bly tot die aand toe onrein.

Lev 15:28 Maar as sy van haar vloeiing rein geword het, moet sy sewe dae tel, en daarna sal sy rein wees.

Lev 15:29 En op die agtste dag moet sy vir haar twee tortelduiwe of twee jong duiwe neem en dié by die ingang van die tent van samekoms na die priester bring.

Lev 15:30 Dan moet die priester die een as sondoffer en die ander as brandoffer berei; en die priester moet vanweë haar onreine vloeiing vir haar versoening doen voor die aangesig van die HERE.

Lev 15:31 So moet julle dan die kinders van Israel van hulle onreinheid afsonder, dat hulle nie deur hulle onreinheid sterwe nie deurdat hulle my tabernakel wat in hulle midde is, verontreinig.

Lev 15:32 Dit is die wet vir hom wat ‘n vloeiing het en vir hom van wie ‘n saadvloeiing uitgaan, sodat hy daardeur onrein word;

Lev 15:33 en vir die vrou wat deur haar onreinheid onwel is, en vir die een wat aan ‘n vloeiing ly, man of vrou, en vir ‘n man wat met ‘n onrein vrou gemeenskap het.

In die Nuwe Testamentiese kerk is hierdie reinigingsrituele en sienings van rein en onrein nie meer toegepas nie. Die vroeë Christene het dus gebreek met hierdie reëls. Wat egter konstant gebly het, is dat seksuele reinheid belangrik was en dat die vroeë Christene ‘n hoë premie geplaas het op selfbeheersing. Die vraag of masturbasie dan reg of verkeerd is, word implisiet in die Nuwe Testament beantwoord met die voor-vraag, naamlik of jou seksualiteitsbeoefening in verband staan met jou identiteit as kind van God. Die oomblik as jou seksualiteit uit lyn uit beweeg met die waardes van jou identiteit as kind van God, staan jy die risiko om teen die wese van jou geloofsoriëntasie in te beweeg. Laat dit met ander woorde die eerste bril wees waardeur jy kyk, indien jy die etiese vraag wil vra of masturbasie eties regverdigbaar is of nie.

 

Skrywer: Dr Kobus Kok

Die Ou Apostoliese Kerk – Pieter Verster

Henk vra:

Ek wil twee dinge weet asb. Ek wil graag weet die ou apostoliese kerk, hoe reg of verkeerd hulle is, Ek het al paar goed gelees, maar een van hulle konfronteer my. Ek het Kitte Pienaar se boek gelees en wil graag net hulp hê in hierdie verband. Tweedens het ek diploma in Teologie gedoen en wil graag verder studeer, Waar en hoe kan ek dit doen  

Antwoord

Prof Pieter Verster antwoord:

Die Ou Apostoliese kerk. Reg of Verkeerd?

Edward Erwing (1794 -1834) ’n belowende Skotse prediker word as die stigter van die kerk beskou. Hy het beweer dat hy visioene gehad het dat die ampte herstel moes word, onder andere die Apostelamp. Groot klem word gelê op die feit dat die Apostel die persoon is wat werklik die ware lig deurgee. Die werk van die Apostel word as deurslaggewend beskou. Elke woord wat van die Apostel uitgaan, word as gesagvol beskou. Nie die woord van die Skrif is deurslaggewend nie, want volgens hulle maak die letter dood, maar die Gees maak lewend. Daarom word die Skrif ook nie letterlik beskou nie. Die Bybel word vergeestelik. Die Apostel spreek egter die ware woord en juis daarom word die Apostel erken as uiters gesagvol. Die hoofstroom kerke beskou agter die gesag van die Skrif as deurslaggewend. Daarom sal daar duidelik aangedui moet word dat Christus en nie die Apostel die ware Woord van God spreek.

Teologiese Fakulteite in Suid-Afrika bied baie kursusse aan wat ook geleentheid tot verdere studie vir diplomastudente bied. Die universiteit van Pretoria, die Universiteit van Stellenbosch, die Universiteit van die Vrystaat, die Noordwes-universiteit en die Universiteit van Kwa-Zulu Natal se tuisbladsye op internet kan bekyk word. Die South African Theological Seminary (SATS) bied ook verskeie kursusse aan.

 

Skrywer: Prof Pieter Verster

Weer doop – Francois Malan

Johannes vra:

Vrede vir julle. Ek wil graag weet oor groot doop. Ek het gedink ek verstaan alles omtrent dit, maar die ding wat my geweldig pla, is dat indien ek tot bekering gekom het, en die besluit geneem het om my te laat “grootdoop” in my swembad waar ander mense ook gewoonlik gedoop word, as teken tot my/ons verbintenis tot ‘n lewe saam met ons Vader, nou gebeur dit dat van die persone wat so “groot gedoop” is, op ‘n toer na Israel toe gaan en nie kan wag om weer in die Jordaan gedoop te word nie.

Ek voel dat dit verkeerd is en dat jy daardeur jou eerste doop afskryf en dus sodoende Jesus se verlossing ook afskryf wat as sigbare teken met jou “eerste” doop plaasgevind het. Is ek verkeerd of nie en indien ek reg of verkeerd is, waar kan ek teks kry in God se woord wat dit bevestig. Indien dit verkeerd is, wil ek met die regte Skrif probeer keer dat nog mense foute maak. Amen

 

 Antwoord

Prof Francois Malan antwoord

Jy skryf: ‘ek kom tot bekering, ek besluit om my te laat groot doop as teken van my verbintenis tot ‘n lewe saam met ons Vader’

Die stelling onderstreep my verantwoordelikheid, wat ook reg is. Maar dit gaan by die ryke

betekenis van die doop verby. Eintlik is die doop ‘n teken van God se genade, van sy werking in en met my, om my geloof te versterk in sy verbondenheid aan my.

God het die wêreld, wat Hy geskep het, en wat sy rug op God gedraai het, so lief dat Hy sy enigste Seun, Jesus (dit beteken: verlosser) die Christus (beteken: gesalfde) gegee het (om vir ons sonde te sterf), sodat elkeen wat in Hom glo (en die geloof word deur die Heilige Gees in ons gewerk deur die woord van God wat ons hoor en lees) nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê (Johannes 3:16).

 

God het die wêreld geskep – Genesis 1:1; vgl. Ef.3:9.Christus neem deel aan die skepping van die wêreld as die woord wat God spreek

(Genesis 1:3 God het gesê: ‘laat daar lig wees’; Joh. 1:1-3; 1 Kor 8:6

Die Heilige Gees neem ook deel aan die skepping – Genesis 1:2 (die Gees van God het

oor die waters gesweef – Hy skep lewe).

 

Die wêreld het sy rug op God gedraai – in ongehoorsaamheid, om soos God te wil wees,

Gen.3:5,6; Rom.1:18-23 en so leef ons almal selfsugtig elkeen vir homself as sondaars Rom 3:23

 

Uit liefde vir die wêreld sterf Jesus aan die kruis sodat God self die straf van God op ons sonde

kom dra – Rom.5:6,8.

 

Die Heilige Gees kom ons oortuig van ons sonde en dat ons sal glo in Jesus se sterwe vir ons. So

maak Hy van ons kinders van God – Joh.16:7-11; Rom.8:14-17; Ef.2:8.

Hy kom in ons woon om ons dwarsdeur ons lewe te lei en te versterk. Hy werk in ons die

liefde vir God en vir ons medemens (Rom.8:9-11; Gal.5:22,23).

 

Teen dié agtergrond sê Jesus vir sy dissipels, na sy opwekking uit dood (Mat.28:18-20):

 

gaan na al die nasies en maak mense my dissipels (dit is volgelinge van Jesus).

 

Aan Hom is alle mag gegee in die hemel en op aarde. Hy regeer as God en Heer oor die

wêreld en sy kerk, sy gelowiges, se lewe.

 

Hy stuur hulle om die mense alles te leer wat Hy hulle beveel het (dit wat in die

Evangelies vir ons opgeteken is). Ons doen dit deur aan mense van alle nasies te vertel

van Jesus se liefdesoffer ter wille van ons sonde, deur ons woorde, en deur ons lewe wat

van sy liefde begin getuig.

 

doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees – van God se kant

verbind die Heilige Gees ons aan God se vaderlike sorg, aan die Seun se offer aan die

kruis, aan sy betaling van ons sondeskuld, en sy oorwinning oor die mag van die sonde in

ons – die sondige menslike natuur waardeur ons net vir ons self wil lewe – van hierdie

genadewerking van God vír, en áán, en ín ons, is die doop die uiterlike teken en seël as

waarborg dat die Gees ons aan Christus verbind.

 

In die Naam van – op gesag van, en in opdrag van die drie-enige God word die dopeling geplaas

onder die seggenskap en heerskappy van God. Die doop is dus ‘n sigbare teken en ‘n waarborgseël van God se kant af aan ons dat Hy ons aanvaar het as sy kinders, dat ons aan Christus se offer vir ons sonde verbind is, en dat die Heilige Gees in ons woon om al dié genade en liefde van God in ons lewe toe te pas en deur ons hele lewe deur te voer. En hier kom ons verantwoordelikheid in:

die Heilige Gees het gekom ons te oortuig deur die woord van God wat ons hoor en lees en in die lewe van gelowige mense sien uitwerk. Ons geloof in Christus en daarmee ons redding is God se gawe aan ons. Dit kom nie deur ons verdienste, sodat ons daarop kan roem nie. God maak ons wat ons nou is: in Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan goeie dade waarvoor ons bestem was (Efesiërs 2:8-10). Romeine 6:12-14 sê ons moet ons nie tot beskikking stel van die sonde nie, maar in diens van God as werktuig om te doen wat God wil.

Op die Pinksterdag, met die uitstorting van die Heilige Gees, roep Petrus die mense, wat diep getref was deur die prediking van Petrus uit die woord van God (Hand.2:14-39):

dat hulle hulle moet bekeer – die woord wat gebruik word beteken hulle denke moet

verander (metanoia – verandering van denke), hulle denke oor Christus moet verander, hulle moet in Hom glo! (vgl. Hand.16:31)

en hulle moet hulle laat doop op (soos daar letterlik in die oorspronklike taal staan) die naam van Jesus Christus – Christus is die grondslag waarop die doop en ons hele lewe berus (vgl. 1 Kor.3:11).

tot vergifnis van julle sonde – die doop bekragtig of verseël die vergifnis van ons sonde deur God op grond van Christus se offer vir ons sonde (vgl. Abraham wat die besnydenis ontvang het as ‘n teken, ‘n seël wat bevestig dat God se verhouding tot hom reggemaak is deurdat hy die belofte van God, God se woord geglo het (Rom.4:11; Gen.17:11; 15:6). Volgens Kolossense 2:11,12 word ons by die doop deur Christus besny, nie met hande nie, maar deurdat Hy ons sonde wegneem omdat ons glo in die krag van God wat Hom uit die dood opgewek het.

Die belofte van Joël 2:28-32 (vgl. Hand.2:16-21) van die uitstorting van die Gees van God op die mense wat die Here aanroep, word so vervul. Johannes die Doper het reeds gesê dat Jesus met die Heilige Gees sal doop (Joh.1:33).

 

Omdat die verbond, wat God uit genade met ons maak, ook ons kinders insluit (Hand.2:39) kan kindertjies van gelowige ouers gedoop word as teken en waarborgseël dat die Heilige Gees reeds in hulle werk. Hy maak sy genadeverbond met ons en ons kinders (Hand.2:38-39); dit is die teken van ons wedergeboorte deur die Gees wat in ons kom werk het (Joh.3:5-8), vgl. Johannes die Doper wat van sy geboorte af vervul was met die Heilige Gees (Luk.1:15). Toe die Here vir Lydia ontvanklik gemaak het vir die woorde wat Paulus gepreek het, is sy en haar huisgesin gedoop (Hand.16:14,15), en toe die tronkbewaarder in Filippi vir Paulus-hulle vra wat hy moet doen om gered te word, antwoord hulle: glo in die Here Jesus , en jy sal gered word, jy en jou huisgesin…en hy en al die mense is daar en dan gedoop (Hand. 16:30-33).

En wanneer die kind groter word en die Heilige Gees oortuig hom/haar van Christus se liefdesoffer vir hulle en hy/sy besluit om vir die Here te lewe (bekering), dan is ‘n tweede doop (groot doop) nie nodig nie. Die Heilige Gees is besig om dit waarvan die doop ‘n teken en seël is, ons verbondenheid aan die Vader en die Seun en die Heilige Gees, te laat deurwerk in die lewe van die gedoopte kind. Daarmee bly die Heilige Gees wat in ons woon vir die res van ons lewe besig, sodat ons al meer soos Christus sal word en lewe (2 Kor.3:18)

Die doop is nie ‘n mag wat van my ‘n nuwe mens maak nie. As ek betekenis heg aan die doop met ‘n spesifieke water (soos Jordaanwater), is dit bygeloof, wat ons laat wegkyk van die Vader en die Seun en die Heilige Gees. Dit is amper soos die Jode wat nog geglo het dat die besnydenis waarde op sigself het. Paulus sê nee, dit het waarde alleen as jy die wet van Moses onderhou (Rom.2:25-29; vgl. Gal.5:2-6 in Christus is al wat van belang is, geloof wat deur die liefde tot dade oorgaan).

En as die doop een maal aan my bedien is, of ek nou ‘n baba was, waarmee God uiterlik bevestig dat Hy my as sy kind aangeneem het, of as ‘n volwasse ongelowige wat tot geloof gekom het deur die oortuigingswerk van die Gees, is ‘n tweede doop eintlik ‘n miskenning van wat God reeds gedoen het. Eintlik is dit ‘n aanduiding dat ek op die doop as ‘n magiese krag vertrou, of dat ek dit as my prestasie beskou, en dat ek nie op God vertrou wat my reeds aan die kruis verlos het, en my geroep het om vir Hom te lewe nie.

 

Skrywer: Prof Francois Malan