Die NG Kerk en Sewendedag Adventiste – Francois Malan

Deon vra:

Wat is die NG kerk (Sinode) se siening indien ‘n Sewendedagse Adventiste ‘n lid van hulle wil word? Moet ek n volledige NG kategese ondergaan? Of is dit nie nodig nie? Ek is Groot gedoop in die Adventiste Kerk. Getroud in NG en kinders gedoop in NG kerk. Is nou al 17 jaar n aktiewe NG kerk ondersteuner. Dankie

Antwoord:

Prof François Malan antwoord:

Ek reken nie dat ‘n volledige kategese nodig is nie, maar dat daar ‘n gesprek gehou moet word met die kerkraad se kommissie wat nuwe lidmate ondersoek. Daar is soveel ooreenstemming tussen die SDA en NGK oor die hoofsake van die geloof, maar daar is tog enkele minder belangrike sake wat uitgeklaar kan word. Daarna kan besluit word of jou naam net afgekondig kan word as nuwe lidmaat indien jy ‘n lidmaatsoordrag of bewys van die SDA indien, of na belydenis aflê voor die gemeente. Ek noem van die groot ooreenkomste en van die kleiner verskille.

Ooreenkomste

SDA en NGK glo

•  in die Goddelike inspirasie van die Bybel en aanvaar dit as die enigste rigsnoer vir ons geloofslewe en gedrag
•  in die liefdeseenheid tussen die Vader en die Seun en die Heilige Gees:

1. die ewige Vader is die Skepper en Onderhouer van sy skepping wat uit liefde vir die wêreld sy Seun gestuur het om die mens se verhouding met God reg te maak sodat ons vir God sal lewe,
2. die Here Jesus Christus is die ewige Seun van God, deur wie God alles geskep het en onderhou en aan wie ons as gelowiges verbind is om saam met Hom te sterwe aan ons sonde en op te staan om vir God te lewe
3. deur die Heilige Gees kom die Vader en die Seun in ons gelowiges woon om ons aan die drie-enige God met geloof en liefde te verbind

•  in die volle plaasvervangende lyding, sterwe en opstanding van Jesus Christus, wat vir ons die ewige saligheid as God se genadegawe gee, deur sy Gees wat die geloof in ons werk
•  in die koms van Christus om te oordeel oor die wat nog lewe en die wat reeds gesterf het, en die gelowiges met Hom te laat deel in die ewige heerlikheid van God in die nuwe hemel en die nuwe aarde by God. Daarvan is die Heilige Gees die waarborg en eerste gawe van God aan ons.

Enkele Verskille

•  Die SDA doop deur onderdompeling na belydenis van geloof.

1. Die NGK aanvaar onderdompeling in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, maar omdat kindertjies ook gedoop word, word besprinkeling (Eksodus 24:8; Hebreërs 9:19-20; 1 Petrus 1:2) vir kinders van gelowiges gebruik en vir volwassenes na hulle belydenis van geloof . Persone wat in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees gedoop is, word nie weer gedoop nie. Vir die NGK is die doop die uiterlike bevestiging deur God dat Hy die persoon reeds as sy kind aangeneem het in die genadeverbond wat God met ons en ons kinders (vgl. Hand.2:39) gemaak het deur Christus se sterwe en opstanding, en die verkryging daarvan deur die geloof wat die Heilige Gees in ons werk.

•  Die SDA onderhou die tien gebooie as ‘n vrug van die bekering en glo dat die voorskrifte van die tien gebooie vandag nog letterlik en geestelik van krag is. Daarom onderhou hulle ook die sewende dag as die rusdag.

Die NGK aanvaar ook die tien gebooie saam met die hele Skrif en Jesus se opsomming daarvan as liefde tot God en die medemens as die riglyn vir ons lewe in dankbaarheid teenoor die Here, maar vier die opstandingsdag van Christus as teken dat ons elke dag begin rus van ons bose werke in die krag van die Heilige Gees, en saam met Christus vir God begin lewe in die rus van die ewige sabbat (Kolossense 2:16-17; Romeine 14:5-6).

•  Die SDA glo dat wanneer ‘n mens sterf, hy/sy in die graf rus (sieleslaap) tot die opstandingsmôre.

Die NGK glo ook in die opstanding van die liggaam op die opstandingsmôre

(1 Kor.15:52), maar dat ons met ons dood reeds by Christus is (Filippense 1:23; 2 Kor 5:1-10).

 

Skrywer: Prof Francois Malan

God maak rokke – Francois Malan

Jan vra:

Genesis 3: 21: En die Here God het vir die mens en sy vrou rokke van vel gemaak en hulle dit aangetrek. God is Gees en ek wonder hoe Hy dan ‘n bok kon slag, die velle bewerk en rokke daarvan maak en om die twee dit te laat aantrek. Ek wil spekuleer dat Adam dit moes doen op die voorskrifte van God – maar dit is nie wat daar staan nie.

Antwoord:

Prof François Malan antwoord:

Calvyn het dieselfde gevoel gehad as die vraesteller, dat dit heeltemal in stryd is met die geestelike, onsienlike wese van God om ons voor te stel dat Hy, die Almagtige, eiehandig ‘n paar diere sou afslag, die velle aanmekaar werk en dit vir die twee aantrek. Hoe dit presies geskied het, kan ons nie sê nie. Maar die feit is dat God aan die eerste mense die eerste klere gegee het.

God vervang die onvoldoende verganklike blaarskorte (voorskote, Hebreeus chegorot), wat slegs hulle seksuele organe bedek het, met rokke (Hebreeus katenot) van diervelle, wat van die nek tot by die knieë of enkels bedek, wat later vir die priesters voorgeskryf is (Eks.28:41-42 maar vir hulle van linne gemaak is).

Volgens 3:21 het God die klere gemaak, wat die eerste slagting veronderstel. In 4:4 bring Kain die eerste diereoffer, en in 9:1-4 gee God die diere ook as kos vir die mens, terwyl 1:29 hulle kos tot plante beperk het voor die sondeval.

Dit is die kort antwoord op die vraag. Daar is ook ‘n baie lang antwoord, wat ek kortliks sal probeer opsom.

Die boeke Genesis tot Deuteronomium is waarskynlik op sy vroegste geskryf in die tyd van Dawid (1000 v.Chr.) of meer waarskynlik van sy seun Salomo (970-930 v.Chr.) [sommige verklaarders plaas hulle eers tydens of na die Babiloniese ballingskap tussen 600-500 v.Chr.]

Die skrywer het gebruik gemaak van geskrewe bronne, waarvan sommige tot by Moses sterk (1230 v.Chr), maar meesal van mondelinge oorlewerings. So plaas hy bv. twee skeppingsverhale na mekaar (1:1-2:4a; 2:4b-4:26), en twee verhale oor die verspreiding van die nasies (10:1-32; 11:1-9). Hy het ‘n kunswerk geskep en sy eie interpretasies gegee. Die eerste 11 hoofstukke is voorgeskiedenis, as inleiding tot die eintlike geskiedenis van God se verbond met die aartsvaders, wat met Abraham begin in 11:10. In die voorgeskiedenis wys die skrywer die plek van die mens in die skepping aan, en die plek van Israel in die volkerewêreld. Die skrywer bely dat die Here die aarde en die mens geskep het en die groot vloed gestuur het. Die skrywer het die velklere gesien as bedekking vir die mens wat in sonde verval het om sy skaamte te bedek, maar ook as ‘n herinnering aan sy sondigheid wat die dra van klere nodig gemaak het. Soos die mens God nie direk kan aanskou nie (Eksodus 33:20), mag die mens ook nie voor God onbedek lewe nie.

In Babilonië van die ballingskapstyd (597-520 v.Chr), en veel vroeër in die Sumeriese en Akkadiese tye, nog voor Abraham (1750 v.Chr.), was daar verhale oor die skepping en die groot vloed. In ‘n sekere sin is die eerste 11 hoofstukke van Genesis ‘n antwoord teen dié heidense verhale met hulle gode.

Die ou heidense stukke het melding gemaak van die verleidster wat die mens effektief verlei het, maar dat die mens daarna deur die natuur verwerp is, en sy vir hom sê dat hy nou wys is en soos ‘n god is. Daarna het sy sommige van sy klere verbeter en dit vir hom aangetrek om sy nuwe status aan te dui. Daarteen getuig die skrywer van God se genade wat die mens geklee het en geleer het om klere te maak. Maar hoe dit gedoen is, word nie uitgespel nie.

 

Skrywer: Prof Francois Malan

Die kruisiging van Jesus – Jan van der Watt

Jan vra:

Met die afgelope Paasnaweek en die gebeure rondom die kruisiging en opstanding van Jesus val my oog op Matth 27:51 waar hy sê die aarde het gebewe en die rotse het geskeur en verder Matth 28: 2: En daar kom ‘n groot aardbewing want die engel van die Here het uit die hemel neergedaal en die steen van die opening weggerol en darop gaan sit. Moet mens hierdie glo? So ‘n groot aardbewing en rotse wat skeur klink ‘n bietjie oordrewe om ‘n enkele klip weg te rol. Dit klink vir my maar redelik rof of het die skrywer bietjie aangedik?

Antwoord:

Prof Jan van der Watt antwoord:

In Matt 27:51-53 lees ons: ‘En kyk, die voorhangsel van die tempel het in twee geskeur, van bo tot onder, en die aarde het gebewe en die rotse het geskeur; en die grafte het oopgegaan en baie liggame van die ontslape heiliges het opgestaan. En ná sy opstanding het hulle uit die grafte uitgegaan en in die heilige stad ingekom en aan baie verskyn‘. Die verse het al baie geleerdes aan die wonder gehad, veral wat die mense geword het wat uit die grafte opgestaan het. Die besondere gebeure is egter deur die Ou Testamentiese profesiee voorspel (bv. Jes 24:19; 29:6; Jer 10:10; Sag 14:4); selfs dat die dooies sou opstaan as God weer na sy mense toe kom, wat inderdaad met Jesus se koms gebeur het (Jes 26:19). Die aardbewing en rotse wat skeur is tekens daarvan dat God op daardie oomblik teenwoordig en aan die werk onder sy mense is. Mense het immers verwag dat as God betrokke is, daar dinge gaan gebeur wat mense nie kan doen nie. Al die dinge wat gebeur het, sou as bewys dien dat God in sy krag teenwoordig is – die Ou Testament het immers die soort dinge voorspel. Niemand kan meer twyfel dat Jesus werklik die Een is deur wie God op hierdie aarde optree nie.

As ons egter by die vraag kom of die dinge regtig gebeur het, kan ons dit eintlik nie na enige kant toe bewys nie – dit kan nie bewys word dat dit nie gebeur het nie, ook nie dat dit gebeur het nie. Ons het geen video-opnames of foto’s nie. Al wat ons kan doen is om te glo dat die getuienis van die evangeliste waar is; en geloof is nog nie historiese bewys nie. Dit beteken egter nie dat ons aan die boodskap dat Jesus die gestuurde van God was hoef te twyfel nie.

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt

Tye van Onkunde – Francois Malan

Jan vra: 

Hand 17: 30 sê: God het dan die tye van onkunde oorgesien en verkondig nou aan alle mense oral dat hulle hul moet bekeer. Na watter “tye van onkunde” word hier verwys in die lig van 1 Petrus 3: 19 nl: in wie Hy ook heengegaan en gepreek het vir die geeste in die gevangenis wat eertyds ongehoorsaam was toe die lankmoedigheid van God eenmaal gewag het in die dae van Noag. Die lot van die gevalle engele is bekend. Tog was al die mense nie gevalle engele nie en ek wonder wat het van hulle geword het dws nadat hulle in die vloed omgekom het? 1 Petrus 4: 6 sê: Want daarom is ook aan die dode die evangelie verkondig, sodat hulle wel geoordeel kan word na die mens in die vlees, maar lewe na God in die gees. Ek verneem graag wat die konteks van hierdie onderwêreld gebeure is, asseblief? Groete Jan Smith

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

1 Tye van onkunde

Die tye van onkunde in Hand.17:30 sluit aan by die Grieke van Atene se godsdienstigheid (17:22) met ‘n altaar ‘aan ’n onbekende god’, wat hulle aanbid ‘sonder om daarvan kennis te hê’ (letterlik: ‘as onbekende’ aanbid; 17:23). Daarop verkondig Paulus aan hulle die Skepper-God, wat alles onderhou, en wat al die nasies uit een mens gemaak het met die doel dat hulle Hom sal soek om Hom te dien. Hom sal ons nie vind by beelde wat maar bloot menslike skeppings is nie (17:24-29).

Al die heidense pogings met afgodsbeelde en tempels en altare word dan saamgevat as ‘onkunde’ (vgl. ook Petrus en Paulus se beoordeling van die Jode in 3:17 en 13:27). Oor die menigte afgodsbeelde van die hooggeroemde Griekse kultuur het Paulus baie verontwaardig geword (17:16). Vir die Grieke in Korinte skryf hy later, die Grieke soek wysheid, en vir hulle is die gekruisigde Christus onsin, maar wat vir die wêreld die onsin van God is, is groter wysheid as die wysheid van mense (1Kor.1:22-25).

Dat God die eeue van heidense onkunde, ‘die tye van onkunde’, oorgesien het, dit buite rekening laat, beteken nie dat hulle onskuldig voor God is nie. In Romeine 1:20-23 skryf Paulus aan die Griekssprekendes in Rome dat deur die heidene se gebrek aan insig, hulle in die duister bly. Hulle gee voor dat hulle verstandig is, maar hulle is dwaas, en sonder verontskuldiging. God openbaar sy toorn oor al die goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense wat die waarheid probeer onderdruk deur hulle ongeregtigheid (Rom.1:18). Die toorn van God bestaan daarin dat God hulle aan hulleself oorgee om te doen wat hulle wil, aan hulle verdraaide opvattings, aan die drange van hulle hart, en aan sedelike onreinheid, sodat hulle doen wat onbetaamlik is en hulleself vernietig (Rom.1:24,28).

Maar nou roep Hy al die mense oral om hulle te bekeer (Hand.17:30). Die Griekse woord vir ‘bekering’ (metanoia) behels ‘n verandering van jou lewenswyse as gevolg van ‘n algehele verandering van jou gedagte en ingesteldheid teenoor God, sonde en geregtigheid voor God. God het ook ‘n dag bepaal waarop Hy regverdig oor die wêreld gaan oordeel deur Jesus Christus wat Hy uit die dood laat opstaan het (17:31).

Die drie tye word na mekaar genoem: tye van onkunde van die verlede, die huidige tyd van bekering, en die toekomstige dag van oordeel.

2 1 Petrus 3:19

Deur die eeue is verskillende verklarings vir die twee Petrus-tekse, 3:19 en 4:6, gegee. Die volgende lyk die mees duidelike en aanvaarbare te wees. Die twee tekse word met mekaar op 5 punte vergelyk om aan te wys dat hulle van verskillende sake praat. Eers 3:19:

2.1.1 Prediker: volgens v18 is dit Christus wat as mens doodgemaak is en deur die Gees lewend gemaak is wat die aankondiging maak.

2.1.2 Wanneer: dit is onseker of dit voor die opstanding was, d.w.s. tussen Goeie Vrydag en Paasmaandag, of na die opstanding op Paasmaandag. In elk geval doen Christus dit as oorwinnaar oor die dood .

2.1.3 Wie is die ‘geeste’ vir wie Hy gepreek het? Volgens v20 was hulle ongehoorsaam, toe God groot geduld met hulle aan die dag gelê het in die tyd toe Noag die ark gebou het, en net die 8 in die ark gered is. Dit gaan oor Noag se ongelowige, onbekeerlike tydgenote, wat ‘n voorbeeld van onbekeerlikheid geword het (vgl. bv. Jerusalem se onbekeerlikheid in Matteus 24:37-39). Dat ‘geeste’ verwys na mense blyk o.a. uit 4:6 wat praat van mense wat in die gees by God is. Hier in 3:19 egter van mense wat nie gelowiges was nie.

2.1.4 Waar is die mense wat die prediking gehoor het nou? In die gevangenis. Volgens Lukas 16:22-31 se gelykenis van die arm man en Lasarus, het die engele die arm Lasarus na sy dood weggedra na die ereplek langs Abraham (Lukas 16:9 praat van die ewige wonings, en Lukas 23:43 van die paradys), terwyl die ryk man in die doderyk (hades) in pyn verkeer het.      

1 Petr.3:19 sê Christus het deur die Gees na die gevangenis gegaan. Dit beteken dat Hy in die doderyk was (vgl. Hand.2:27), en daar sy oorwinning oor die dood aangekondig het.

2.1.5 Die effek van Christus se prediking in die gevangenis: Hy kondig sy oorwinning oor die dood aan, nie as goeie nuus vir die ‘geeste’ in die gevangenis nie, maar as ‘n bevestiging van sy oorwinning oor die sonde en die dood van Hom na wie hulle nie wou luister of glo, toe Noag, en ná hom al die profete, die woord van God na hulle toe gebring het nie. Die woord vir ‘aankondig’ (kerussoo) verwys na ‘n boodskapper wat ‘n offisiële aankondiging doen (dit is nie die woord euangilizoo wat gebruik word om die goeie nuus aan te kondig nie).

Die hele gedeelte is bedoel om die gelowiges in die klein gemeentes wat verspreid in die noorde van Klein-Asië bly en deur hulle eie mense verdruk word, te motiveer om ‘as dit die wil van God is dat julle moet ly dit sal wees wanneer julle goed doen en nie wanneer julle kwaad doen nie’ (3:17), en om steeds gereed te wees om getuienis vir Christus, ons verlosser en die heerser oor die heelal, af te lê in die hoop en verwagting dat ons saam met Hom in die hemel sal ingaan (3:15,21).

3 1 Petrus 4:6

3.1 Prediker: Vers 6 sê nie wie die evangelie verkondig het nie (euangelizoo goeie nuus verkondig), maar is waarskynlik die mense wat volgens 1:12 aan hulle die goeie nuus gebring het (euangelizoo).

3.2 Wanneer: Die evangelie is in die verlede aan hulle verkondig (euangelizoo staan in die verlede tyd), waarskynlik voor hulle dood.

3.3 Wie is dit wat nou dood is? In die lig van vers 5 se ‘lewendes en dooies’ wat geoordeel sal word deur Christus, is dit mense, wat gesterf het nadat hulle reeds voor hulle dood die evangelie aangeneem het.

3.4 Waar is die mense wat dood is nou? Vers 6 sê hulle lewe in die gees by God (NAV soos God). Terwyl hulle as mense geoordeel was – die werkwoord verwys na ‘n oordeel wat in die verlede geskied het, toe hulle gesterf het, want die dood is deel van God se ‘n oordeel wat alle mense ondergaan – is hulle lewe in die gees in die teenwoordige tyd wat steeds aangaan, in hierdie lewe (2:24) en ook na die dood, om ‘in Christus Jesus deel te hê aan sy ewige heerlikheid’ (5:10).  

3.5 Die effek van die evangeliste se prediking van die evangelie: selfs hulle wat gesterf het nadat hulle die evangelie aangeneem het, hou aan lewe na die gees na/soos God (letterlik: by God).

Dit word gesê sodat die gelowiges nie verbaas sal wees dat die heidene hulle beswadder en van godslastering beskuldig (blasfemeoo) omdat hulle nie meer die afgode saam met hulle dien nie (4:3-4).

 

Skrywer: Prof Francois Malan