Paulus in Arabië – Dirk Venter

Vraag:

Galasiers 1 vers 12 : ” EK HET DIT NIE BY N MENS GEHOOR NIE OF GELEER NIE , MAAR JESUS CHRISTUS HET DIT AAN MY BEKENDGEMAAK ” My vraag is dit: Paulus het n ongelooflike kennis van die Evangelie gehad en dit neem ons predikante jare se studie om die evangelie te kan bedien . Paulus was n lang tyd in Arabie ( net na sy bekering ) . Is dit dan so dat Jesus Christus persoonlik self vir Paulus in Arabie onderrig het . Is daar enige inligting bekend van die tyd wat hy daar deurgebring het?

Antwoord:

Ter wille van agtergrondskennis kyk ons eers na die aangehaalde teksgedeelte binne die konteks van Galasiërs. Paulus skryf aan die Galasiërs om hulle te waarsku teen die dwaalleraars wat tussen hulle begin werk het en besig was om die suiwer evangelie van Jesus Christus te verdraai (Gal 1:6-7). Hierdie dwaalleraars was waarskynlik lede van die Judese kerk (met sy belangrikste sentrum in Jerusalem) wat oortuig was dat bekeerlinge vanuit die heidennasies ook besny moet word, die eetgebruike moet onderhou ens. Ons weet dat daar ‘n groep onder die Judese gelowiges was wat hierdie standpunt gehuldig het (vgl. Gal 2:4), hoewel die vergadering van apostels in Jerusalem uiteindelik daarteen besluit het (Gal 2, Hand 15 ens).

Aangesien Paulus baie sterk beklemtoon dat die evangelie wat hy verkondig nie deur mense aan hom geleer is, of daarop gerig is om mense tevrede te stel nie, kan ons aflei dat die dwaalleraars hom waarskynlik hiervan beskuldig het: die boodskap wat hy verkondig is onvoldoende, menslike woorde – hulle verkondig die “evangelie” wat van God af kom. Hierop antwoord Paulus dan dat die evangelie wat hy verkondig nie menslik in oorsprong of motivering is nie, maar dat God dit aan hom openbaar het en dat God Self hom gestuur het om hierdie evangelie aan die heidennasies te verkondig.

In die Ou- en Nuwe Afrikaanse Vertalings van vers 12 word daar vertaal dat Paulus die evangelie “ontvang” het deur ‘n “openbaring” van Jesus Christus. (Dit is dieselfde as “bekendgemaak” in die aanhaling hierbo). Word hierdie gedagte van ‘n “openbaring” verder gevolg in die teksgedeelte, tref ons dit weer in vers 16 aan, omvou in terme wat na Paulus se bekerings-/ roepingsbelewenis op die Damaskuspad verwys (vers 15-16). Daaruit is dit af te lei dat, wanneer Paulus in vers 12 sê dat hy die evangelie ontvang het deur ‘n “openbaring” van Jesus Christus, hy in die eerste plek daardie ingrypende lewensveranderende openbaring van Wie Christus is, die ontmoeting met die opgestane Here oppad na Damaskus, bedoel. Toe hy hierna na Arabië vertrek, het hy reeds geweet wat die kerninhoud van die evangelie is, en wat sy roeping is – om hierdie evangelie na die heidennasies te neem.

Natuurlik sou die verdere implikasies van hierdie evangelie mettertyd meer duidelik aan hom word, en die tyd wat hy in Arabië gespandeer het kort na sy bekering / roeping sou sonder twyfel ‘n belangrike rol daarin gespeel het. Ons kan ons voorstel dat Paulus daar (opnuut) baie tyd sou deurgebring het in die bestudering van die Ou Testament (en sou besef het hoe die Skrif vooruit gedui het op Christus wat sou kom), in gebed en gesprek met die lewende Here, waardeur hy sekerlik ‘n steeds dieperwordende verstaan van die evangelie sou ontwikkel het. Hierbenewens het hy waarskynlik toe ook al die evangelie aan mense in Arabië verkondig (vgl. Hand 9:19-26 en Gal 1:15-18. Paulus het dadelik na sy bekering die evangelie in Damaskus begin verkondig. Daarna is hy vir ‘n onbekende tyd lank Arabië toe, waarna hy weer teruggekom het Damaskus toe en die evangelie opnuut daar verkondig het sodat hy eventueel vandaar af moes wegvlug na Jerusalem. In totaal was hierdie ‘n tydperk van drie jaar. As hy aan die begin en aan die einde van hierdie drie jaar, in Damaskus, die evangelie verkondig het, het hy dit sekerlik ook in die middeltydperk in Arabië gedoen.) Ons kan ons dus voorstel hoedat Paulus in Arabië tot ‘n nog beter verstaan van die evangelie gekom het, terwyl hy reeds besig was om die evangelie aan mense daar te verkondig, maar ongelukkig is daar (behalwe vir Gal 1:17) geen ander feitelike inligting tot ons beskikking oor Paulus se tyd in Arabië nie.

Skrywer: Ds Dirk Venter

Die Jode – Adrio König

Jan Smith vra na aanleiding van ‘n artikel oor die Jode op die webblad

Die artikels van Prof Adrio oor die Jode het betrekking. Hy sê dat volgens die inligting in die Nuwe Testament het die Jode as volk geen toekoms behalwe om jaloers gemaak te wees op die Heidense Christen gelowiges en aldus tot bekering moet kom om deel van die Nuwe Testament gemeente te word.

Ek verstaan nie die argument nie omdat dit al vir my neerkom op ‘n anti-klimaks vir die bestaan van die arme Jode. Want dit is vir my moeilik om te glo dat God hulle deur al die hel van ballingskappe, vernedering, vermoording en toekomstige groot verdrukking – onder die antichrist – Mat 24:15 tot 28 sonder om iets groter vir hulle in gedagte te hê. Soos alle ander volke is die Jode seker ook sleg verbaster. Trouens dit is van die begin af so want toe hulle uit Egipte weg is was daar reeds vreemdelinge wat saam getrek het. Jesaja 56 praat van “uitlanders” wat tussen die Jode was en Hom gedien het.

Benjamin se geslag was amper uitgeroei en hulle moes vir hulle vreemde vrouens gaan steel. In Esra te tyd het daar inderdaad ‘n reiniging plaasgevind, maar die afstammelinge was reeds daar. Wat die kriteria sal wees om die ware Jood ten opsigte van toekomstige gebeure te identifiseer sal dus nie maklik wees nie.

As die NT nie ‘n toekoms vir hulle het nie moet die OT dit hê, want hulle is eintlik ‘n “aardse” volk wat “aards” beoordeel moet word. Toegegee, die wat die lig sien en tot redding kom kwalifiseer vir hoër dinge as Christene, maar die oorgrote meerderheid sal, myns insiens, steeds onderhewig wees aan die aardse gebeure.

Ek is nou ietwat “confused,” want wat maak mens met Esegiël: Hfst 36. Die land van Israel word herstel; Hfst 37 Israel word herstel; Hfst 38 Gog trek op teen Israel; Hfst 39 Gog word vernietig; Hfst 40 en verder Die nuwe tempel. Hosea 3:5,  Jes 60, 61 en nog talle meer.

Joël 1: 7 sê: Dit het my wingerdstok en my vyeboom versplinter; dit het al die bas afgeskil en weggegooi; die lote daarvan het wit geword. Hierdie was woorde wat die Here tot Joël gespreek het en die verwysing na wingerdstok en vyeboom lyk vir my of dit Israel kan wees. Vandaar die verwysing na die “vyeboom en al die ander bome” wat bot. Israel het in 1948 ‘n onafhanklike sowereine staat geword en die “juk” van sy verdrukkers afgeskud. Hierdie selfde gees het bv in Afrikalande beslag gekry. Portugal het Angola en Mosambiek opgesê. Brittanje die lande wat onder haar beheer was en Frankryk dieselfde. Emansipasie van die vrou het beslag gekry , kinders wil nie meer gedissiplineer wees nie en les bes het die Nasionale Party in 1948 aan bewind gekom en die omgekeerde gedoen naamlik om “apartheid” in te stel.

In die lig hiervan lyk dit tog vir my of Israel uiteindelik in die toekoms ‘n beduidende rol gaan speel.

Baie dankie vir u tyd.

Antwoord:

Prof Adrio König antwoord:

Hi Jan

Dankie. Dis ‘n lekker geselsbrief.

Wat Israel en die vyeboom se bot betref, het ek op p145 in Die Groot Geloofswoordeboek daarop gewys dat die vyeboom nie na Israel se terugkeer kan verwys nie, omdat alle volke dan na hulle oorsprong sal moet terugkeer (Luk 21:29). Dis eenvoudig ‘n vergelyking: soos ‘n mens uit die bot van ‘n boom kan aflei dat die somer naby is, kan jy uit die tekens wat Jesus daar genoem het, aflei sy koms is naby.

As “vyeboom” of “olie” een keer ‘n simboliese betekenis het, kan ons nie aanvaar dit het elke keer dieselfde betekenis nie. “Olie”verwys soms na die Heilige Gees, maar nie in byvoorbeeld 2Kon 4:2ev nie. Verder het die Afrikavolke nie teruggekeer na hulle lande nie. En ook nie die Engelse en Portugese en wie ookal na wie jy almal verwys nie. Miskien gaan jy so ‘n bietjie “los” met daardie teks om.

Jou verwysings na Esegiël is vervul in die terugkeer uit Babel en die herbou van die tempel. Verder is dit altyd ‘n risiko om uit die OT sommer direk na die wederkoms van Jesus te spring, bo-oor die NT. (Dis waarom ek die verwysings na Israel in die NT so ernstig opneem!) Waar ek die vervulling van profesieë behandel (p362), wys ek daarop hoe vry hierdie profesieë meestal vervul word. Let byvoorbeeld daarop dat Esegiël praat van die koning God in die land Magog, maar in Openbaring word dit twee persone: Gog en Magog.

As die moontlike bekering van die Jode ‘n antiklimaks is, is dit tog net hulle eie skuld. Maar intussen is ewige lewe by die Here óók vir hulle, darem seker meer as dit wat jy “‘n aardse toekoms” noem.  Al “die hel van ballingskappe” is tog seker net hulle eie skuld. Die Here het hulle dit aangedoen om hulle tot bekering te roep.

Intussen is die Groot Geloofswoordeboek weer in druk en by CUM beskikbaar.

Skrywer: Prof Adrio König

Vrees God? – Dirk Venter

Andre vra:

Iets wat my al ‘n geruime tyd pla, is al die verse in die Bybel wat sê “Vrees/Fear God.” Ek is God se kind en weet dat Hy my liefhet, hoekom staan daar “Fear God” Kan u my dalk help hoe om bogenoemde te verstaan

Antwoord:

Ds. Dirk Venter antwoord:

Vrees God?

Die konsep van die “vrees vir God / die Here” is algemeen in die hele Bybel, en veral in Deuteronomium, die Psalms en die Wysheidsliteratuur (bv Spreuke). Om dit reg te verstaan, moet ‘n mens die “andersheid” van God in gedagte hou. God is nie ‘n mens nie: Hy is almagtig, groot, ontsagwekkend. ‘n Mens kon nie sommer maar net voor sy aangesig verskyn, asof jy met ‘n vriend of dalk ‘n menslike koning gaan praat nie, want jy sou sekerlik sterf (vgl. Eksodus 19:20-22, 1 Konings 19:11-13 ens.)  Om hierdie rede was daar telkens ‘n element van skrik betrokke wanneer God Homself op ‘n manier aan mense openbaar het. Dink bv. aan die brandende bos (Eksodus 3:6) en die verskyning van God op Sinaï (Eksodus 20:18). Om die Here te “vrees” beteken dus om groot ontsag en respek vir Hom te hê, want Hy is die Almagtige God.

Hierdie “vrees vir die Here” staan egter nie teenoor ons liefde vir die Here of sy liefde vir ons nie. Kyk net hoe mooi verduidelik Deuteronomium 10:12-13 (OAV) hoedat “vrees vir die Here” juis beteken om Hom lief te hê: “En nou, Israel, wat eis die HERE jou God van jou as net om die HERE jou God te vrees, in al sy weë te wandel en Hom lief te hê en die HERE jou God te dien met jou hele hart en met jou hele siel, om te hou die gebooie van die HERE en sy insettinge…“. ‘n Diepe ontsag en respek vir God sluit dus ook liefde vir Hom in. En natuurlik word hierdie groot respek wat ons vir God het, wat ook ons liefde vir Hom insluit, ons diepste motivering om Hom te gehoorsaam en te lewe op so ‘n manier dat dit Hom verheerlik. Dis dus nie omdat ons vir God bang is, of bang is dat Hy ons gaan straf, dat ons aan Hom gehoorsaam is nie, maar omdat ons Hom respekteer en liefhet en daarom wil doen wat Hy van ons verlang!

Hoewel aardse ouers nie altyd goeie voorbeelde is nie, kan ons ontsag en liefde vir God tog vergelyk word met kleiner kindertjies se ontsag en liefde vir hul (goeie) pa. Klein kindertjies is bewus daarvan dat hul pa ‘n “grootmens” is, en hulle is nog kindertjies – hy is anders as hulle, hy weet meer en beter, hy is sterker ens. Daarvoor het hulle respek. Verder handhaaf ‘n goeie pa ook die nodige dissipline ten opsigte van sy kinders, met die gevolg dat sy kinders hom respekteer en gehoorsaam, en weet wanneer hulle besig is om ‘n kans te vat! Te midde hiervan het hulle hul pa lief, en hy vir hulle. Om ‘n diepe ontsag en respek vir jou pa / Hemelse Vader te hê, staan dus nie teenoor die liefde wat julle vir mekaar het nie, maar is eintlik juis deel van dieselfde pakket.

Skrywer: Ds Dirk Venter

Verwag die Jode nog die Messias? – Marius Nel

Fran vra:

Die Jode glo nie dat Jesus die Messias was nie. So, hulle lewe het net aangegaan. Waarom offer hulle nie meer aan God nie? Of offer hulle nog steeds?

Antwoord:

Dr. Marius Nel antwoord:

Nee, die Jode wag nog vir die Messias (letterlik, Gesalfde). Hy sal hulle van hulle vyande verlos.

Onderskeie groepe Jode het Messiasverwagtinge wat van mekaar verskil.

Jode kan nie meer offers bring nie omdat die tempel finaal vernietig is. Maar hulle beskou hulle bestudering van die Skrifte as die offers wat hulle daagliks bring. En daarom bestudeer hulle die Bybel met soveel oorgawe!

Skrywer: Dr Marius Nel