Die Jehovagetuies – Pieter Verster

Zanne vra:

Ek wil graag weet wat glo die Jehovagetuies; wat is die verskil tussen hulle en die Christelike geloof?

Antwoord:

Prof Pieter Verster antwoord:

Die Jehovagetuies

Wie het nie al die klop aan die deur gehoor en die twee of drie persone  binnegenooi  wat dan die  traktaatjie oorhandig en  met jou in gesprek tree oor wie hulle noem “Jehova” nie? “Jehova” is die naam wat volgens hulle in die Ou Testament  vir God gegee word. Hulle besoek mense om hulle te oortuig dat “Jehova” die ware God is en aanbid moet word. Kenners van die Ou Testament  wys egter daarop dat die uitspraak eerder “Jahweh” moet wees.

Die belangrikste saak wat aan die orde kom wanneer oor die Jehova-getuies gepraat word, is die belydenis aangaande  die Drie-eenheid van God. Die belydenis dat God Drie-enig, Een ware God, naamlik  Vader, Seun  en Heilige Gees is, word ontken. Jesus is volgens hulle nie die Ewige  Seun van God, wat self ook God is nie. Hy is ‘n god. Hy is die eerste en belangrikste skepsel maar nie Een ware God met die Vader nie. Hulle sou dus ook nie die  geloofsbelydenis van Nicea kan erken nie. Daarin word bely dat Jesus “God uit God, Lig uit Lig, waaragtige God uit  waaragtige God, verwek en nie gemaak nie” is. Hierdie belydenis leef in verskeie kerke se lidmate se harte. Jesus Christus is  waarlik God wat volkome mens geword het.

Kan hierdie belydenis egter nog steeds volgehou word.  In die boek: “Die Jehova-getuies en die Bybel” skryf  Prof Dr  JP Louw baie helder dat die belydenis dat Jesus  volkome God  wat ware  mens geword het duidelik in die Bybel voorkom en dat die oorspronklike Grieks dit bevestig. Jesus is Eersgeborene  wat sy status aantoon en nie die tyd van ontstaan nie. Hy is self ook Skepper en nie die eerste skepsel nie (Vergelyk Kolossense 1:15.) Johannes 1:1 bevestig in geen onduidelike taal  dat Jesus  God is nie en nie maar ʼn god nie. Talle ander gedeeltes in Johannes bevestig dit veral Johannes 20:28. Maar ook Paulus bevestig dit  in Filippense 2: 6-7.

Hierteenoor beweer die Jehova getuies dat daar volgens Deuteronomium 6:4 slegs een God is, naamlik Jehova. Dit neem egter nie weg dat ons in die lig van die Nuwe Testament verstaan dat die een God die Drie-enige  God is nie.

Die Heilige Gees word  beskou as ʼn onpersoonlike straling van God. Handelinge 5:3-4 maak dit egter baie  duidelik dat die Heilige Gees God is. Ook Matteus 28:19 stel die Seun, die Vader en die Gees gelyk.

Christus se versoeningswerk word ook totaal anders verstaan. Daarom lê hulle nie klem op die verlossing nie, maar dat Christus moes kom om God se eer te red. Die wederkoms van Christus sou ook in 1914 plaasgevind het. Die uitbreek van die eerste wêreldoorlog word as bewys aangevoer, maar Openbaring 1;7 sê duidelik dat elke oog Hom sal sien en dat die wederkoms  nie geheim sal wees nie.

Hulle meen ook die tien gebooie het verval, bloedoortapping is sonde omdat jou gees in die bloed is, politiek en militêre diens is verkeerd en  kerke wat nie soos hulle glo nie is van die duiwel. Daar is volgens  hulle nie ‘n hel en ʼn laaste oordeel nie, maar sondaars sal weer ‘n kans kry en net 144000 gaan hemel toe, die ander sal op aarde leef.

Hulle vertoon groot ywer. Min  mense sal soveel vir hulle geloof opoffer. Dit is egter duidelik dat die wesenlike van die Christelike  evangelie misken word. Jesus is die Here!-soos Jahweh!  Dit was en is  die belydenis van die  kerk. Daaraan mag geen afbreuk gedoen word nie.

Skrywer: Prof Pieter Verster

Verhoor God gebede deur baie mense meer as net wanneer een mens bid? – Kobus Kok

Francois vra:

‘n Algemene praktyk is om baie mense te vra om vir ‘n bepaalde saak te bid. Is daar Bybelse verwysings wat daarop dui of ons verseker dat vele (en gewoonlik herhaaldelike) gebed deur baie meer belangrik is (dat die Here aan ons versoek sal voldoen) as wanneer ‘n enkele persoon of net ‘n paar bid?

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Verhoor God gebede deur baie mense meer as net wanneer een mens bid?

In Matteus 6:7 sê Jesus duidelik: “En as julle bid, gebruik nie ʼn ydele herhaling van woorde soos die heidene nie, want hulle dink dat hulle deur hul baie woorde verhoor sal word.”

Jesus gee vervolgens die bekende voorbeeld van hoe mens moet bid tot God (Matt 6:9vv): “Moet dan nie soos hulle (wat baie woorde gebruik) word nie, want jul Vader weet wat julle nodig het voordat julle Hom vra. Só moet julle dan bid: Onse Vader wat in die hemele is, laat u Naam geheilig word; laat u koninkryk kom; laat u wil geskied, soos in die hemel net so ook op die aarde; gee ons vandag ons daaglikse brood; en vergeef ons ons skulde, soos ons ook ons skuldenaars vergewe; en lei ons nie in versoeking nie, maar verlos ons van die Bose. Want aan U behoort die koninkryk en die krag en die heerlikheid tot in ewigheid. Amen.

In die Onse Vader gebed gaan dit in die eerste plek oor die wil van God en die koms van God se Konings-heerskappy. Dit gaan nie in die eerste plek oor ons eie behoeftes, drome en begeertes nie. Tog glo ons dat die groot Droom-Gewer ook vir ons drome gee wat ons trek na die toekoms wat Hy vir ons in gedagte het. Dikwels is dit wat ons na streef ook binne sy wil.

In Matteus 18:19 lees ons:  “Weer sê Ek vir julle: As twee van julle saamstem op die aarde oor enige saak wat hulle mag vra, dit sal hulle ten deel val van my Vader wat in die hemele is.“

Ons moet hier egter versigtig wees om nie die fout te maak dat ons saamstemmery en ons ywer God kan manipuleer nie. Gebed moet nie gesien word as dat ons vir God vra om ons te bedien soos ʼn kelner nie en of dat God gemanipuleer kan word nie. So asof God sal sê “Ja, OK, julle het nou so aanhoudend gevra, so ek sal dit nou maar vir julle gee nie…” God is nie in ons diens nie, maar ons in God se diens.

Dikwels antwoord God die gebed van ʼn enkele kind! Ander kere kom ʼn ganse nasie bymekaar en bid hulle dat God die land sal omkeer, en God doen dit. Wanneer mense saam bid, is dit meer as dikwels ʼn onselfsugtige gebed waarin mense bid dat God se wil in ʼn bepaalde situasie geskied, dat God genesing sal bring, dat God sal voorsien met reën, ens. Soms antwoord God en soms doen Hy nie, omdat Hy iets anders in gedagte het. Gebed is nie ʼn manipulering strategie nie, maar ook ʼn luister-proses waarin ons poog om te hoor wat God vir ons in ons situasie wil wys. Dikwels wys God vir ons iets gans anders as dit waarvoor ons vleeslikheid aanvanklik voor gevra het…

Skrywer: Dr Kobus Kok

Is die tekens van die eindtyd en wederkoms hier? – Kobus Kok

Willie vra:

2 Tessalonisense 2:3 ” Die Dag van die Here sal nie aanbreek voordat die opstand eers gekom en die wettelose mens , die mens wat vernietiging bring , na vore getree het nie.” Kan u help om die “opstand” waarna verwys word te verduidelik en wie die wettelose mens na wie Paulus hier verwys is. Ek wonder baie maal hoekom dit eers moet gebeur .

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Is die tekens van die eindtyd  en wederkoms hier?

1 Tessalonisense is die vroegste brief van Paulus wat ons vandag het en waarskynlik ook die oudste  brief in die Nuwe Testament. Paulus het dit teen ongeveer 50 nC geskryf. Dit was dus in die tyd net na die dood en opstanding van Jesus. Die woorde van Jesus was nog vars in mense se gedagtes en die verwagting van die wederkoms baie sterk. In 2 Tessalonisense, wat na vermoede heelwat later geskryf is, lees ons dat sommige mense gedink het die wederkoms is so naby dat hulle sommer heeltemal ophou werk het en net gewag het dat die hemel moet oopbars en Jesus hulle moet kom haal (kyk 1 Tessalonisense 3 en 4; 2 Tessalonisense 2; 3:6-15). Ander het egter tou opgegooi en Paulus bemoedig hulle met die woorde dat die Here enige tyd kan kom en dat hulle reg daarvoor moet wees. In 2 Tessalonisense 2:3-4 stel die skrywer dit duidelik dat die dag van die Here nie sal aanbreek voordat sekere tekens van die tye nie aangebreek het nie. Die doel daarmee is nie om die gelowiges te help om akkurate voorspellings te maak nie, maar bloot om te besef dat Christus se koms nie so vinnig sal plaasvind as wat die valse leraars voorspel het nie. Een van die tekens waarvoor hulle moet wag is die verskyning van die wettelose mens (2 Tessalonisense 2:3). Redelik onlangs in die geskiedenis, gedurende die tweede wêreldoorlog (1939-45) het baie mense geoordeel dat Hitler die groot Antichris is en die man van wetteloosheid en het hulle die einde verwag. Tydens die Reformasie ʼn paar honderd jaar van te vore het die Hervormers die Pous as die Antichris verklaar en die Pous het weer op sy beurt die Hervormers uitgebeeld as die Antichris en draak met verskillende koppe in Openbaring. Die gevaar met hierdie interpretasie metode is dat ons enige persoon as die Antichris en man van wetteloosheid kan verklaar. Deesdae probeer geleerdes om in die eerste plek te vra wat daardie uitsprake vir die mense van die antieke tyd kon beteken het. Dit was immers eintlik ʼn brief wat Paulus aan sy gemeente in Tessalonika geskryf het. Hierdie belangrike vraag veroorsaak dat ons die antwoord in die antieke tyd soek en nie in die eerste plek te vinnig na ons eie tyd spring nie, so asof dit vir nie vir die oorspronklike lesers iets beteken het nie. So wys die navorsing vir ons die volgende interessante sake. Die woord vir opstand wat ons die Grieks kry, is apostasia. Die woord kan vertaal word met Rebellie en word dikwels gebruik vir politieke opstand, en word so deur die geskiedskrywer Josephus gebruik (in sy boek Vita 43) as hy oor die Joodse rebellie teen Rome skryf. Religie en Politiek was nou aan mekaar verbind in die antieke tyd. Die Romeinse keiser as politieke heerser is ook as God aanbid. Die woord apostasia het dus te doen gehad met politieke rebellie en met godsdienstige rebellie. Dit beteken dat die Paulus hier praat van wêreldwye politieke en godsdienstige rebellie wat sal plaasvind. In sekere Joodse dokumente word die eindtyd beskryf as ʼn tyd waarin Israel hulself sal skuldig maak aan apostasia en sal opstaan teen God se wil en die wet van God (vgl. Jubilees 23:14-23). Vir sommige vroeë Christene wat bekend was met die Joodse tradisie was die ontkenning van Christus as Messias en Seun van God deur die Jode ʼn teken dat die einde naby is.

In hierdie tyd, se Paulus, sal die man van wetteloosheid en vernietiging geopenbaar word.  Die woord apokalipsis (openbaar) word gebruik, wat ʼn belangrike woord is omdat Jesus die Seun van God in die Nuwe Testament ook geopenbaar is. Die man van wetteloosheid word geopenbaar, net soos Christus as Seun van God geopenbaar is – daarom is die man van wetteloosheid die presiese teenoorgestelde van die Messias. Geleerdes wat hierop navorsing gedoen het, het ontdek dat die terme wat hier gebruik word alreeds voorkom in die Ou Testamentiese denke (vgl. 2 Samuel 22:5 Psalm 18:4; 17:5; 1 Konings 21:13). Hierdie persoon sal homself verhef bo God en verhef bo alle aanbiddingsplekke. Nou dit is baie interessant, veral as mens dit teen die agtergrond van die gebeure in die antieke tyd lees. In 2 Tessalonisense 2:4 lees ons uitdruklik dat hierdie persoon homself sal plaas op die troon in die heiligdom van God. Die interessante is dat die mense van die eerste eeu na Christus presies geweet het wat hierdie saak behels.  In 40 n.C. het keiser Gaius Caligula gepoog om ʼn reusagtige standbeeld van homself op te rig binne in die heilige tempel van Israel en wou hy die Jode dwing om hom as God te aanbid en as God te verklaar. Daarvan lees ons ook in die antieke geskiedskrywer Philo se groot werke (vgl. Philo Antig 18.261-301). In 2 Tessalonisense 2:7 skryf Paulus aan die gemeente dat die gees van hierdie wetteloosheid al eintlik klaar aan die werk is in die tyd waarin hy die brief skryf (maw die eerste eeu nC). In 2 Tessalonisense 2:8 troos Paulus die gemeente en sê dat hulle nie bekommerd hoef te wees nie, want God sal die Antichris oorwin – dit is ook die boodskap van Openbaring. Die punt wat ons moet snap is dat ons in die eindtyd leef en dat ons nugter en waaksaam moet wees en dat Jesus enige tyd kan kom. Verder moet ons nie bekommerd wees nie, nie passief raak en moed opgee nie, maar vol verwagting en hoop leef. Om dalk nie te vra wannéér Hy kom nie, maar of ons reg is teen die agtergrond van die feit dat Hy énige oomblik kan kom…

Skrywer: Dr Kobus Kok

Die verskil tussen die NG Kerk en Gereformeerde kerk – Kobus Kok

Christine vra:

Ek wil graag weet wat die verskil is tussen die NG kerk en die Gereformeerde kerk.

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Die verskil tussen die NG Kerk en Gereformeerde kerk

Op teologiese vlak is daar eintlik baie min verskille tussen die NG Kerk en die Gereformeerde kerk. Die twee is eintlik direkte familie van mekaar. Die verskil tussen die twee het egter ʼn lang storie wat in 1652 begin. Jan Van Riebeeck, en die VOC was oor die algemeen Hollands-Gereformeerde gelowiges. Met die groei van die Kaap en die vestiging van al meer Europeërs in Afrika, het die Hollanders besluit om hulle dominees na Afrika te stuur. So kom Johan van Arckel in 1665 hier aan, maar nog sterk onder die beheer van die klassis van Amsterdam. Rondom 1688 het baie Franse Hugenote gevlug vanaf  Frankryk. Hulle was sterk gelowiges wat in die dampkring van Luther en Calvyn se Reformasie lyn gestaan het. Op daardie stadium was daar eintlik net twee groot bewegings in die Christendom – Die Rooms Katolieke en die Hervormers wat losgebreek het uit die Katolieke kerk. So kom die Franse gelowiges in Suid Afrika aan en hulle hou kerk in Frans. Met tyd is die klein groepie Franse geassimileer in die groter Hollandse gemeenskap en het die Hollandse Gereformeerde kerk en manier van doen die botoon gevoer. Die grootste en enigste kerk op daardie stadium was dus die Hollands-Gereformeerde Kerk, maar daar was ook in die Kaap ʼn Lutherse Kerkgemeenskap omdat so baie Duitsers vir die VOC gewerk het.

Aanvanklik het alles goed gegaan totdat die Britte die Kaap beset het in 1795 voordat die Franse dit kon doen. Op daardie stadium was daar geweldige konflik tussen die Britte en die Franse, en die Franse het teen daardie tyd al die Nederlande in Europa beset. Op hierdie wyse is die sterk band tussen die Kaaps-Hollandse Gereformeerde kerk en die moeder kerk in Amsterdam verbreek. Teen ongeveer 1806 het die Britte besluit om Suid Afrika langer te beset as wat aanvanklik besluit is en die spanning tussen die Boere en die Britte kon met ʼn mes gesny word. Die Britte sou Suid Afrika van toe af vir meer as ʼn eeu in haar ysterhand vashou. Met die ontdekking van goud en diamante het Brittanje nog sterker probeer om beheer oor die land en sy mense te kry. Al meer Presbiteriaanse dominees is uit Skotland ingevoer en hulle het ʼn groot rol gespeel in die kerklike lewe van die Kaaps Hollandse Gereformeerde kerk in SA. Baie van die Hollanders het nie kans gesien vir die Britte nie en het besluit om te trek. Teen 1840 het baie Hollanders die Kaap verlaat en noord getrek. Dit het bekend gestaan as die Groot Trek. Die boere trekkers het hulle al meer afgesny van die Britte en die Afrikaner Calvinisme het sterk in ʼn ander rigting ontwikkel as die van die Britse heersers. Met tyd sou die boere hulle eie onafhanklike republieke vorm (Republiek van Transvaal, ens). Die Voortrekkers het op ʼn stadium gevoel dat die Kaaps-Hollandse Gereformeerde Kerk kop in een mus is met die Kaapse regering en die Britte. Om hierdie rede het hulle nie die dominees en sendelinge van die moederkerk vertou nie. Die gevolg was dat daar meer divisies onder die boere en tussen die boere en die Britte ontstaan het.

Onder die Voortrekkers was daar diegene wat meer behoudend was en hulle het die singery van sekere liedere teengestaan. Hierdie groep sou later bekend staan as die Doppers, of die Gereformeerdes. Die hele storie rondom die gesingery het egter ook ʼn geskiedenis. In 1853 het die bekende Dirk van der Hoff na Suid Afrika gekom van Holland af en was ʼn dominee in die Nederduitsch Hervormde Kerk wat in 1856 gestig is. Teen 1860 is daar duidelik onderskei tussen die Hervormde Kerk en die Kaapse Gereformeerde Kerk. In Holland was daar ook skerp verskille oor die gesingery in die kerk. ʼn Sekere groep het weggebreek van die Nederlandse Gereformeerde Kerk en die Christelike Gereformeerde Kerk gevorm. Een van die bekende dominees van hierdie groep was Dirk Postma wat ʼn dominee in die Hervormde Kerk in Suid Afrika geword het. Hy het nie baie gehou van die gesingery van sekere van die liedere nie, en breek toe saam met die Doppers weg en vorm die Gereformeerde Kerk. Skielik was daar nie minder nie as drie Hollands-Gereformeerde susterskerke nie, naamlik die Nederduitse Gereformeerde Kerk in die Kaap, die Nederduitsch Hervormde Kerk as staatskerk en die Gereformeerde kerk onder leiding van Ds Postma.

Na die uitbreek van die Anglo Boereoorlog (1899-1902) was die Boere volk in skerwe gelaat. Plase is afgebrand en tienduisende vroue en kinders het in die konsentrasie kampe gesterf. Die NG Kerk sou in die tyd na die Boereoorlog ʼn leidende rol speel om ʼn gebroke volk weer op te bou en om die ver-Engelsing van die Boere teen te staan, Hierdie kerk het haar beywer vir die herbou en ontwikkeling van die Afrikaner. Baie Boere sou in hierdie tyd die NG Kerk bywoon. Prominente politiese leiers sou NG Kerk lidmate wees en uiteindelik sou die NP en die NG Kerk hand om die lyf saamloop. Die res is geskiedenis….

Statisties is die susterskerke besig om aansienlik te krimp en sommige meen dat die kerke in ʼn krisis verkeer. Dit sou wonderlik wees as ons weer kon verenig – of ten minste ons Gereformeerde eenheid sou verklaar en opnuut mekaar in eenheid vind!

Geraadpleegde werke:

Lees gerus meer by http://en.wikipedia.org/wiki/Nederduits_Gereformeerde_Kerk

Daar sal binnekort ʼn artikel verskyn waarin Dr. Johan van der Merwe, dosent in Kerkgeskiedenis aan die Universiteit van Pretoria, verder in die verskille en ooreenkomste tussen die NG Kerk en Gereformeerde kerk sal ingaan.

Skrywer: Dr Kobus Kok