Wat het van Josef geword? – Kobus Kok

Benita vra:

Ek wil graag weet wat van Josef geword het aangesien daar later net nie meer oor hom geskryf word nie, slegs oor Maria. Is daar enige inligting oor hom of sy dood bekend?

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Josef en die baba Jesus deur Guido Reni (1635) (http://en.wikipedia.org/wiki/Saint_Joseph )

In die evangelies en in die kerklike tradisie word Josef beskryf as die pa van Jesus, alhoewel hy nie die biologiese pa van Jesus is nie. Josef was ʼn houtwerker (“tektoon” (τέκτων). Sommige geleerdes is van mening dat skrynwerkers die lae klas werkers verteenwoordig het en ander geleerdes wys op Rabbiniese geskrifte waar ʼn skrynwerker as ʼn geleerde persoon en spesialis op sy gebied uitgebeeld word.

In die evangelie van Markus is dit interessant op daarop te let dat Jesus in Markus 6:3 die seun van Maria genoem word. Gewoonlik word ʼn man se identiteit gekoppel aan sy vader. Matteus en Lukas maak wel baie van Jesus se aardse afkoms en wys dat dit terug gaan na die groot Koning Dawid. Matteus en Lukas is dan ook die enigste evangelies wat vertel van Jesus se geboorte en dit is hier waar ons vir Josef ook raakloop. Volgens Lukas woon Josef in Nasaret en vertrek na Bethlehem na aanleiding van die vereiste wat aan hom gestel was deur die Romeinse regering wat op daardie stadium ʼn volkstelling gehou het. In die evangelie volgens Matteus woon Josef egter in Bethlehem, die belangrike stad van koning Dawid waar Jesus ook gebore word. Kort daarna trek hulle egter na Nasaret. In Lukas se weergawe het hulle egter in Bethlehem gebly tot kort voor koning Herodes se bloedvergietings waar hy alle baba seuntjies laat doodmaak het uit vrees vir die nuwe koning wat sou kom. Hiervolgens het Josef sy gesin na Egipte geneem en so ʼn ruk daarna, toe dit veiliger was, terug gebring na Nasaret en daar gaan woon.

Ongelukkig gee die evangelies vir ons bitter min inligting van Josef. Die laaste keer waar Josef in die evangelies te sien is (Lukas), is toe Jesus omtrent twaalf jaar oud was en die gesin in Jerusalem was. Daar het Jesus met die skrifgeleerdes in die tempel geredeneer terwyl sy ouers hartstogtelik na hom gesoek het. Daarna sien ons die karakter Josef nie meer nie. Sommige geleerdes is van mening dat Josef alreeds baie oud was toe hy met Maria getrou het en dat hy gesterf het voor Jesus met sy publieke bediening begin het. Hierdie geleerdes wys daarop dat Maria, die moeder van Jesus as ʼn weduwee uitgebeeld word. So lees ons in Johannes 19:26-27 dat Maria by die kruis teenwoordig was. Net voor Jesus gesterf het, het hy vir Johannes, die geliefde dissipel gevra om sy ma op te pas. Geleerdes argumenteer dat indien Josef nog geleef het, sou Josef teenwoordig gewees het by die kruis, en sou Jesus nie vir Johannes gesê het om sy ma op te pas nie. Volgens die beskouing was Maria dus ʼn weduwee teen die tyd dat Jesus sy publieke bediening verrig het. ʼn Verdere argument wat ter versterking hiervan dien is dat die pa ʼn belangrike rol in die begrafnis van sy seun sou speel. Josef is egter geensins betrokke by die begrafnis van Jesus nie. Alle Bybelse inligting dui dus daarop dat Josef, die pa van Jesus nie meer geleef het ten tye van Jesus se openbare bediening nie. Dit word ook duidelik uit Paulus se geskrifte, wat van die vroegste dokumente in die Nuwe Testament is (50-64 nC), en dus die naaste terug gaan na die tyd van Jesus, (die evangelies is eers rondom 70 nC geskryf) geen verwysing het na Josef nie.

Die interessante is verder dat die evangelies daarop wys dat Jesus broers en susters gehad het. Ook in Paulus lees ons dat hy kontak gehad het met Jakobus, ʼn broer van Jesus. Dit is miskien ʼn meer interessante vraag. Wat het van Jesus se broers en susters geword…

Tussen die tweede en die vyfde eeue na Christus het verskeie geskrifte ontstaan waarin daar oor Josef geskryf is. Ons moet egter in gedagte hou dat die geskrifte baie lank na die historiese gebeure plaasgevind het, tot soveel as 120 jaar daarna. Dit maak die tekste minder histories akkuraat en het dikwels ʼn ander teologiese rede en agtergrond waarom dit geskryf is. In die apokriewe boek die proto-evangelie van Jakobus lees ons dat Josef baie oud was en dat hy voorheen getroud was. Die broers en susters van Jesus word dan beskryf as dat hulle kinders van Josef was uit ʼn vorige huwelik. Die boek het egter ʼn teologiese agenda, naamlik dat dit wil argumenteer dat Maria ʼn maagd was tot haar dood, en daarom moes hulle op een of ander wyse verklaar hoekom die evangelies en Paulus praat van Jesus se broers en susters. Die oplossing was dan om gewoon te sê dat Josef al baie oud was en voorheen getroud was en kinders gehad het voor hy met Maria getrou het. In die vyfde eeu is nog ʼn boek geskryf waarin die geskiedenis van Josef die skrynwerker vertel word. Dieselfde lyn word opgetel, naamlik dat Josef baie oud was (90) en dat hy reeds getroud was en kinders gehad het en met die twaalfjarige Maria getrou het in opdrag van die Heilige Gees wat ʼn kind in haar verwek het. Volgens die boek is Josef dood op die ouderdom 111. Dit beteken dat hulle ook van mening was dat Josef dood is voor Jesus sy publieke bediening begin het.

Outeur: Dr Kobus Kok

Gaan die Jode hemel toe? – Kobus Kok

Benita vra:

Wat bedoel Paulus in Romeine 11:25-26?

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Wanneer ons ʼn bepaalde teksgedeelte wil verklaar, moet ons in die heel eerste plek die groter konteks waarbinne dit geskryf is in ag neem. Om verse sommer net so uit konteks te haal, kan maak dat mens allerlei betekenisse inlees. Romeine 11:25-26 lê binne die groter struktuur van Romeine waar Paulus in Romeine 11:25-32 praat oor die groot geheim van God se geweldige groot genade. Die hele hoofstuk 11 handel oor die hoop wat daar nog vir die Jode bestaan, die volk wat niks minder was nie as die geliefde volk van God. Ongelukkig het hulle die Een wat God gestuur het, sy Seun, nie aanvaar nie. God se liefdevolle vader hart klop agter nog steeds vir sy kinders, veral vir sy geliefde volk met wie Hy vir duisende jare ʼn liefdespad gestap het. Daarom skryf Paulus vir die Jode dat daar nog hoop is as hulle nie aanhou om hulle harte teen God te verhard nie. In Romeine 11:25-32 lees ons in die Afrikaanse vertaling die volgende:

²⁵Ons staan hier voor ‘n geheimenis, broers, en ek wil hê julle moet weet wat dit is, sodat julle nie te selfversekerd sal wees nie. Die verharding het oor ‘n deel van Israel gekom en duur totdat die volle getal uit die heidennasies in die koninkryk ingegaan het; ²⁶en op hierdie manier sal die hele Israel gered word. So staan daar (in Jesaja 59:20-21) geskrywe:

“Uit Sion sal die Redder kom, en Hy sal die goddeloosheid van sy volk Jakob verwyder. ²⁷En hierdie verbond sal Ek met hulle sluit wanneer Ek hulle sondes wegneem.”

²⁸Wat die evangelie betref, is hulle wel vyande van God, en dit kom julle ten goede, maar kragtens die uitverkiesing is hulle geliefdes om die aartsvaders se ontwil. ²⁹As God eenmaal aan mense sy genadegawes geskenk en hulle geroep het, trek Hy dit nooit weer terug nie. ³⁰Vroeër was julle heidene, ongehoorsaam aan God, maar noudat die Jode ongehoorsaam geword het, het God Hom oor julle ontferm. ³¹Net so gaan dit ook met die Jode: omdat God Hom oor julle ontferm het, het hulle nou ongehoorsaam geword. Maar dit gebeur sodat hulle self ook nou ontferming kan vind. ³²God het almal aan die ongehoorsaamheid oorgegee, sodat Hy Hom oor almal kan ontferm.

Kyk gerus na die kommentaar van Prof Wim Vergeer in die Bybellennium eenvolume kommentaar waar hy oor hierdie gedeelte in Romeine skryf. Hy wys daarop dat die Here aan Paulus bekend gemaak het die verharding van die Jode nie vir altyd sal aanhou nie en dat daar ‘n grootskaalse redding van Jode gaan plaasvind net voor Jesus se terugkeer. Die Jode gaan dus kort voor Jesus se tweede koms radikaal tot bekering kom en besef dat Jesus God se Seun en die Messias is. Paulus haal dan ook in hierdie gedeelte Jesaja 59:20-21 aan waar God deur die profeet spreek en sê dat die beloofde Messias oppad is. Prof Vergeer is reg as hy opmerk dat die begrip die hele Israel (11:26), net soos in die geval van die uitdrukking die volle getal uit die heidennasies (11:25), nie verwys na álle heidene en álle Jode nie, maar slegs die wat tot bekering gekom het en Jesus as Messias aanvaar. In Johannes is dit ook duidelik dat net die wat glo dat Jesus die Seun van God is en leef soos dit God behaag die sal wees wat die ewige lewe sal ontvang (Johannes 1:12; 14:6; 20:30-31). Paulus wys egter daarop dat die Messias en redder uit Israel voortgekom het, maar dat die Jode op ʼn stadium na die heidene gaan kyk en gaan sien hoe God se genade teenwoordig is by die heidene en dan sal hulle sommer baie skaam kry. Sommiges sal dan tot bekering kom – hulle sal deel vorm van die wat uitverkies is. God se hart van ontferming klop immers nog sterk vir Jode en vir nie-Jode. Soos ʼn pa wat baie lief is vir sy kinders, net so is God oneindig lief vir ons en staan hy met ope arms om die wat na Hom toe terugkeer te ontvang.

Outeur: Dr Kobus Kok

ʼn Christen en pornografie – Dirk Venter

ʼn Leser vra die volgende vraag: “Waar staan Christenskap en pornografiese materiaal met mekaar? Is ek as Christen verkeerd om daarna te kyk?”

Antwoord:

Ds. Dirk Venter antwoord:

Daar hoef by ons geen twyfel te bestaan daaroor dat God ʼn afkeur het aan pornografie nie. Die woord “pornografie” is afgelei vanuit twee Griekse woorde: “porneia”, wat verband hou met seksuele immoraliteit, en “grafo” wat te doen het met iets wat op skrif gestel word. Gewoonlik gaan “grafo” oor iets wat geskryf is, maar dit kan ook na sketse of prente verwys. Die woord porneia, en ander Griekse woorde wat daarvan afgelei is of daarmee verband hou, word meer as veertig keer in die Nuwe Testament gebruik (om nie eers die ander moontlike Griekse sinonieme daarvoor te noem nie), en telkens baie sterk afgekeur. Trouens, “porneia” (seksuele immoraliteit) kom dikwels voor in die lyste van algemene sondes wat vroeër deel van hul lewens was, maar waarmee die Christene nou gebreek het. Hoewel pornografie nie in sy moderne vorme in die antieke tyd voorgekom het nie, kan ons dit met reg beskou as maar net ʼn hedendaagse vertakking van ʼn baie ou lyn van die mens se sondige natuur – dié van seksuele immoraliteit.  Daarom is “pornografie” as beskrywing eintlik baie gepas: seksuele immoraliteit [porneia] op skrif [grafo] (en deesdae natuurlik ook op die skerm).

Om maar net enkele voorbeelde uit te lig van God se afkeur aan porneia:

“Julle moet niks met seksuele losbandigheid [porneia] te doen hê nie. Elke ander sonde wat ‘n mens doen, vind buite sy liggaam plaas, maar iemand wat seksueel losbandig lewe, vergryp hom aan sy eie liggaam“. (1 Korintiërs 6:18)

“Soos dit gelowiges betaam, moet daar van ontug [porneia], onsedelikheid in enige vorm, of gierigheid onder julle selfs geen sprake wees nie“. (Efesiërs 5:3)

“Dit is die wil van God dat julle heilig moet lewe. Weerhou julle van onsedelikheid [porneia]. ^Elkeen van julle moet weet dat hy met sy vrou heilig en eerbaar moet saamlewe; julle moenie deur hartstog en begeerte gedrywe word soos die heidene wat vir God nie ken nie. ^Ook mag niemand hom in hierdie verband te buite gaan en sy broer bedrieg nie, want die Here straf al sulke dinge. So het ons julle trouens al vroeër gewaarsku; ons het julle nadruklik hierop gewys. ^God het ons nie geroep om onsedelik te lewe nie, maar om heilig te lewe. ^Wie hierdie voorskrifte verwerp, verwerp dus nie maar net ‘n mens nie, hy verwerp God wat ook sy Heilige Gees aan julle gegee het.” (1 Tessalonisense 4:3-8)

ʼn Mens sou seker kon redeneer dat die meeste van hierdie verwysings gaan oor seksuele dade wat saam met ʼn ander persoon gedoen word, terwyl mans meestal alleen na pornografie kyk. Iemand sou selfs kon vra “as dit niks meer is as kyk nie, is dit seker nie so erg nie?” Sulke selfregverdigende redenasies mis egter die punt. Jesus sê duidelik in Matteus 5:28 “Maar Ek sê vir julle: Elkeen wat na ‘n vrou kyk en haar begeer, het reeds in sy hart met haar egbreuk gepleeg.” Is dit nie presies waaroor pornografie gaan nie?

God het die seksuele gemaak en vir die mens gegee as iets moois, heiligs, eerbaars, iets wat goed is en geniet kan word wanneer dit op die regte tyd en in die regte ruimte geskied, volgens die plan wat God van die begin af daarmee gehad het.  Daardie plan was dat dit ʼn uitdrukking sal wees van die intimiteit wat bestaan tussen ʼn man en vrou wat ʼn ewige verbintenis (“commitment”) met mekaar gesluit het. Waar die seksuele in hierdie ruimte geniet word, en huweliksmaats mekaar dien (motief van diens), ook met hulle liggame, is dit lewe-gewend en kosbaar. Waar iemand die seksuele egter gebruik as ʼn weg tot self-bevrediging (motief van selfsug), word God se doel daarmee heeltemal gemis. Dan word iets wat mooi is eintlik misbruik, en loop dit uit op allerlei hartseer vir die een wat daardeur verstrik word én vir die mense die heel naaste aan hom.

Wanneer God sy kinders dus waarsku om van alle vorme van seksuele immoraliteit af weg te bly, is dit nie om hulle ʼn wet op te lê wat swaar is om te hou, of om hul pret te bederf nie. Dit is wel omdat Hy weet watter vernietigende gevolge dit het wanneer hierdie diep dimensie van menswees misbruik word, maar ook hoe pragtig dit is wanneer die seksuele op die regte tyd en in die gepaste ruimte (die huwelik) geniet word! God wil vir jou die beste hê. Moet dus nie toelaat dat jy gevang word in die strik van ʼn bederfde, minderwaardige namaaksel nie.

Outeur: Ds Dirk Venter

Het God die wêreld gemaak? – Coen Slabber

Stephen Hawking, bekende fisikus, het onlangs verklaar: “the universe can and will create itself from nothing.” Een van die redes vir hierdie stelling is dat daar ʼn wet op swaartekrag is. In die proses kom hy in stryd met Sir Isaac Newton, een van die invloedrykste fisici in die geskiedenis van die mensdom. Newton het natuurlik die wet op swaartekrag geformuleer. Hy het daarteen gewaarsku dat ons nie die heelal as ʼn groot masjien, soos ʼn groot horlosie, mag sien nie.

Sir Isaac Newton het gesê: “Gravity explains the motions of the planets, but it cannot explain who set the planets in motion. God governs all things and knows all that is or can be done … This most beautiful system of the sun, planets, and comets, could only proceed from the counsel and dominion of an intelligent Being.”

Hawking sê egter dat spontane skepping die rede is dat daar iets en nie niks is nie – hoekom die heelal daar is. [Hy maak die stellings in ʼn nuwe boek: The Grand Design, wat binnekort gaan verskyn.] “It is not necessary to invoke God to light the blue touch paper (fuse) and set the universe going.”

Hawking is ʼn deïs; hy glo aan die bestaan van ʼn onpersoonlike god slegs op grond van die rede en die natuur. Hy glo glad nie aan ʼn persoonlike God nie.

Soos te verwagte het Hawking se stellings kommentaar van heelwat Christelike apologete en teoloë ontlok. Ek haal ʼn paar van hierdie sienings aan:

• “Science provides us with a wonderful narrative as to how [existence] may happen, but theology addresses the meaning of the narrative.” Denis Alexander van die Faraday Institute for Science and Religion op CNN.
• “Science is about explanation. Religion is about interpretation … Science takes things apart to see how they work. Religion puts things together to see what they mean. They are different intellectual enterprises,”” Hoofrabbi Jonathan Sacks in die Times.
• “A fundamental flaw in this Hawking idea is that God is no longer personal, and yet we human beings are personal. We have a mind, we have a spirit, and you’re attributing the development of the human mind, the human spirit, the minds for that matter we see in the higher animals, the personalities that we see in all of us from completely impersonal soul-less and spirit-less laws of physics. How can the lesser produce the greater?” Hugh Ross , President en stigter van Reasons to Believe in sy bediening se podcast.

Die fisikawette in die natuur is ʼn weerspieëling van God, nie alleen as Skepper van die heelal nie, maar ook as Onderhouer van alles. Omdat slegs uittreksels uit die boek tans beskikbaar is, is dit onmoontlik om op hierdie stadium volledig kommentaar te lewer op Hawking se stellings.

NT Wright het op die BioLogos blog ʼn kort video geplaas oor Genesis  – die impak wat hierdie tekste gehad het op die vroeë Christene. Daarin sê hy onder andere: … the big story which is there is that humans are given their identity as wonderful creatures within a wonderful God-given world.

Die punt wat Genesis wil maak, is nie die ouderdom van die wêreld of die slang wat praat nie. Die punt wat Genesis  wil maak, is dat God die aarde gemaak het en onderhou.

Outeur: Dr Coen Slabber