Leef uit jou doop: 7.3 Waarom soveel probleme met die kinderdoop? – Adrio König

7.3 Waarom soveel probleme met die kinderdoop?

Dit is ’n ope geheim dat daar baie lidmate is wat probleme met die kinderdoop ontwikkel. Waarom? ’n Mens kan aan minstens drie oorsake dink:

♦   Die kinderdoop is nie so voor die handliggend in die Bybel nie.

♦   Ons fundamentalistiese Skrifbeskouing.

♦   Die assosiasie tussen kinderdoop en geestelike doodsheid.

Dit is nie so eenvoudig om aan te toon dat die kinderdoop voortvloei uit die betekenis van die doop in die Nuwe Testament nie. Dit blyk alreeds uit die verskil in die lengte van hoofstukke 4 en 5! Maar dis natuurlik nie net met die kinderdoop die geval nie. As hierdie boek oor Sabbat-Sondag gegaan het, sou daar ook net ’n kort hoofstuk gewees het oor die standpunt dat ons nog steeds die Sabbat op Saterdag moet vier. Dit sou net ’n aantal verwysings gewees het na die besondere belang van die vierde gebod in die Ou Testament, en die strawwe vir mense wat die sabbatswette verbreek. Maar om aan te toon dat die situasie in die Nuwe Testament verander het, sou ’n veel langer hoofstuk gevra het.

Daar is ook ’n aantal ander geloofsake met dieselfde probleem: Vroue in kerklike ampte (predikant, ouderling), vroue wat nagmaal gebruik, die geloof dat God Drieenig is. Nie een van hierdie dinge kan sommerso met ’n teks of twee opgelos word nie. Daar is heelwat insig en beredenering nodig. En tog bely die Pinksterkerke al hierdie dinge saam met ons. Dit beteken tog dat ook hulle volle ruimte daaraan gee dat sekere geloofsake nie so uitdruklik in die Bybel staan nie, en dat ons soms met afleidings uit ander gegewens moet werk.

Aan die ander kant moet ’n mens nou ook nie maak of jy jou kop moet breek om die kinderdoop te verstaan nie. Die enkele woord “Abraham” kan al genoeg wees as jy verstaan wie Abraham was en watter betekenis hy in die Nuwe Testament kry. Maar selfs daarvoor is heelwat verduideliking nodig. En die klipharde waarheid is dat ons in die historiese kerke nie ons lidmate geleer het om self die evangelie te verstaan en te verduidelik nie. Hulle is oor dekades (eeue?) heen gewoond gemaak daaraan dat “dominee” weet. Gelowiges in ander groepe, miskien juis in Pinkster, is beter in staat om hulle geloof te verantwoord. Dit beteken dat ons lidmate maklik oortuig word van ander sienings.

Die tweede saak hang direk hiermee saam. Wat die NG Kerk se predikante ook al glo oor die Bybel, ons lidmate het ’n fundamentalistiese Skrifbeskouing en Skrifgebruik. Dit beteken dat hulle neig om in ’n “een tot een”-verhouding met die Bybel te werk. Iets moet direk in die Bybel staan. En as iets in die Bybel staan, word dit direk op vandag oorgedra. As daar in die Bybel staan Israel moes ’n tiende gee, moet ons ’n tiende gee. As daar staan ’n vrou mag nie bid sonder ’n hoofbedekking nie, moet vroue hoede opsit kerk toe (altans so was dit nog 20 jaar gelede). En as vroue verbied word om versiering te gebruik, is dit uit.

Dis terloops interessant hoe konserwatief die Pinksterkerke drie dekades gelede nog oor vroue was. Grimering en ander vroue-versiering was eenvoudig uit, dit was ’n teken dat so ’n persoon “wêrelds” is, teruggeval. En hoe dramaties het dit verander! Sou dit verander het onder invloed van die Charismatiese beweging wat nie uit die Pinksterkerke gegroei het nie, maar uit die historiese kerke soos die NG Kerk? Hierdie kerke het nie dieselfde konserwatisme oor vroue gehad nie, en die lidmate wat uit hierdie historiese kerke oor is na die Charismatiese beweging, het eenvoudig met hulle leefstyl voortgegaan. Vroeër kon ’n mens Pinkstervroue uitken, maar deesdae is daar nie meer ’n merkbare verskil tussen die kerke nie. Vir mense wat die Bybel op ’n een-tot-een-beginsel verstaan, is dit moeilik om by die kinderdoop te bly as iemand sê: “Wys my net een keer die woord ‘kinderdoop’ in die Bybel.”

Die derde rede vir die probleme met die kinderdoop is die assosiasie tussen die historiese kerke en geestelike doodsheid. Of dit noodwendig waar is of nie, die oortuiging  bestaan by baie Christene dat die historiese kerke onentoesiasties, formeel en dood is. Dit is dan ook goed moontlik dat sommige lidmate van hierdie kerke nie in die eerste plek met die doop probleme kry nie, maar eerder met die spiritualiteit in die historiese kerke. As hulle dan ’n belewing van die entoesiasme van die Pinksterkerke en die Baptiste kry, is die verwerping van die kinderdoop maar net deel van ’n groter pakket.

Hierdie siening word skynbaar gesteun deur die volgende feite. Die vernuwing in die NG Kerk het sedert die tagtigerjare van die vorige eeu goed op dreef gekom. Dit as ’n herlewing van die ou Evangeliese spiritualiteit met ’n paar kleiner Charismatiese elemente. Dit het ’n entoesiasme in gemeentes ingedra wat aansteeklik was en mense gelok het. Dit het gedurende die laaste twee dekades al sterker geword. Terselfdertyd het die afname in lidmategetalle van die NG Kerk drasties verminder in vergelyking met die jare sewentig en tagtig. Skynbaar is meer lidmate nou tuis in die warmer, meer informele styl van die vernuwing in die NG Kerk. Beteken dit ook dat minder van hierdie lidmate probleme kry met die kinderdoop omdat hulle gelukkiger is in die gemeente? Of kry hulle dalk juis nou meer probleme? Ek wens ek het goeie inligting hieroor.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou doop: 7.2 Is oordoop regtig doop? – Adrio König

7.2 Is oordoop regtig doop?

Lidmate wat oorgedoop word, of soos die Pinksterkerke meen, vir die eerste keer gedoop word, word omtrent sonder uitsondering oorgedoop lank nadat hulle tot geloof gekom het. Teen die tyd dat hulle oorgedoop word, het hulle alreeds die volle betekenis van die doop aanvaar.

Maar is die oordoop dan nog regtig doop in die Nuwe-Testamentiese sin van die woord as dit eers bedien word lank nadat die persoon tot geloof gekom het? In die Nuwe Testament is dadelik gedoop. En dit was nie maar net toevallig nie. Dit het besondere teologiese betekenis gehad. Die doop was een van die heilsmiddels waardeur God iemand aan die heil deel gegee het (3.4). Maar as ’n persoon nou lankal deel het aan die heil, en dan eers gedoop (oorgedoop) word, watter betekenis het die doop dan? Wat die doop moes beteken, is nou lankal deel van die gelowige se lewe.

Kan die oordoop veel meer wees as ’n doopviering, ’n herdenking van wat die doop werklik beteken?

sendingbevel, “doop hulle en leer hulle” het ons verander in “leer hulle en doop hulle”.

gelukwens en die seën van die Here op hulle verdere lewe saam met Hom kon toebid.

Intussen het ons reeds die ander kant van die saak baie ernstig oorweeg: die feit dat die Pinksterkerke presies dieselfde sê van die kinderdoop: dis nie werklik ’n doop nie. Daarna het ons veral in hoofstuk 4 gekyk en in hoof stuk 5 daarop gereageer. Daar het ons gesien dat die kinderdoop aan die basie se vereistes vir die doop beantwoord. Dit vloei eintlik uit die wese van die doop in die Nuwe Testament voort.

♦   Die doop is God se werk/gawes in ons lewe. Hy kan ook aan kinders sy gawes gee.

♦   Die doop is gou bedien en die onderrig is eers later in die gemeente gegee. Die onderrig word ook in die geval van die kinderdoop eers ná die doop gegee.

♦   Die betekenis van die doop word eers ná die doop beleef. Dan moet die gedooptes wys dat hulle uit hul doop lewe. Dan moet hulle met die sonde ophou en God voluit dien omdat hulle deur die doop met Christus verbind is. Dit is net so geldig vir die kinderdoop.

♦   Die doop lyf ons in die genadeverbond in wat God met Abraham gemaak het. In hierdie verbond was daar van die begin af plek vir twee groepe: heidene soos Abraham wat eers tot geloof moes kom en daarna die geloofsakrament (die besnydenis – 3.6) ontvang het, en kinders van gelowiges wat eers die geloofsakrament ontvang het en daarna tot geloof moes kom. Op grond van Romeine 4 en Galasiërs 3 geld dit vandag nog net so.

Dit lyk my dus duidelik dat daar in die doop soos ons dit in die Nuwe Testament kry, die ruimte is vir die kinderdoop.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

7.1 Die verlede

Daar was altyd in alle kerkgroepe mense wat ’n tweede keer gedoop wil word. In die kerke wat naas die grootdoop ook die kinderdoop bedien, was daar altyd lidmate wat onseker geraak het oor hulle doop as babas, en weer gedoop wou word.

ander het besware ontwikkel oor die persoon wat hulle gedoop het of die omstandighede en gebruike tydens die doop. Ook hulle vra dan om weer gedoop te word.

’n sakrament.

graag van geloofsdoop, getuienisdoop, belydenisdoop. Indien dit die betekenis van die doop is, is daar natuurlik geen probleem om iemand ’n tweede keer te doop nie. As die persoon nog nie regtig die Here by sy/haar eerste doop geken het nie, was die doop dan ongeldig omdat die persoon nog nie sy/haar geloof kon bely nie. Dan moet sulke persone eintlik ’n tweede keer gedoop word om hulle ’n kans te gee om werklik hulle geloof te bely.

meer toewyding.

Maar die siening van die doop in hierdie boek maak ’n tweede doop ’n baie moeilike saak. As dit in die doop gaan om God se werk in ons lewe, om sy gesag oor ons, om sy werk om ons met Christus te verenig, om ons in die verbond op te neem, is dit tog moeilik om ’n tweede doop te regverdig. God hoef tog nie weer sy gesag oor ons te laat afkondig of ons weer met Christus te verenig en in die verbond op te neem nie. Wat Hy eenmaal gedoen het, is tog gedoen.

wat in die vorige eeu die verhouding tussen die Pinksterkerke en die Gereformeerde kerke slegter beïnvloed het nie (hoofstuk 1).

regtig ’n doop is nie, en daarom meen hulle dat hulle hierdie mense nou eers regtig doop.

Maar hoe ’n mens ook al hierdie verskille verstaan, dit het erge spanning en verwydering tussen hierdie groepe kerke gebring. Die wyse waarop die Pinksterkerke die mense hanteer het, het verdere aanstoot gegee. In die meeste gevalle is hierdie mense eenvoudig gedoop en gelos. Daar is nie van hulle verwag om lidmate van die Pinksterkerk te word nie. Dit het beteken dat hierdie kerke opgetree het sonder veel respek vir die kerk van waar hierdie mense gekom het. Ironies was dit eintlik ook nie vir die Pinksterkerke nodig om hierdie mense as lidmate te probeer werf nie. Die kerke waaruit hulle gekom het, het so negatief teen hulle opgetree dat hulle eenvoudig oorgegaan het na die Pinksterkerke en later ook na die Charismatiese kerke.

Kom ons neem die NG Kerk se optrede as voorbeeld. Tot in die laaste dekade van die vorige eeu het die NG Kerk nog van hierdie lidmate verwag om hulle nuwe oortuigings te laat vaar, te bely dat hulle verkeerd gedoen het, en “terug te kom”. Hulle is uit sinvolle deelname aan die gemeentelewe uitgesluit. Hulle kon onder tug kom, dus van die nagmaal weerhou word, en selfs uit die gemeente en die “koninkryk” uitgesluit word met die kerklike ban! Indien jy nie verstaan presies wat dit beteken nie, is dit ook maar goed. Maar dis erg!

’n Mens moet jou die verwarring in die gemoed van hierdie “oorgedoopte” lidmate probeer voorstel. In ’n ondersoek na die redes waarom lidmate van die NG Kerk hulle laat oordoop ((Oor-)doop – Waarom? En daarna? 1997), is bevind dat 93% twee antwoorde gegee het:

♦   Hulle is gelei deur die Gees.

♦   Hulle doop was vir hulle ’n stap van gehoorsaamheid aan die Here.

Kort voor die einde van die eeu het die NG Kerk ander besluite geneem. Daar sou voortaan net gepoog word om hierdie lidmate tot beter insigte terug te bring, maar hulle kon sinvol voortgaan in die gemeente. Dit is dan ook wat in die algemeen in die gemeentes van die NG Kerk gebeur, in elk geval in die vernuwingsgemeentes.

Maar intussen het die kerke wat die kinderdoop erken, honderd-duisende lidmate op hierdie manier verloor. Verreweg die grootste deel van die Pinksterkerke en die Charismatiese kerke se lidmate kom uit die NG Kerk, of is kinders van oud-NG lidmate.

Dit sal interessant wees om nou na twee sake te kyk.

♦   Waarom kry soveel lidmate probleme met die kinderdoop?

♦   Is oordoop regtig ’n doop?

 

 

Mens wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

 

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

Skrywer: Prof Adrio König

 

6.2 Georganiseerde doopvierings

Gemeentebyeenkomste

Intussen weet ons dit werk nie goed as ons eenvoudig van ons godsdiens sogenaamd ’n “elke dag-godsdiens” maak sonder struktuur en beplanning nie. Dit werk nie goed as iemand sê: “Ek dien die Here elke dag oral, ek hoef nie spesiaal kerk toe te gaan nie.” Deur kerk toe te gaan, word jy (hopelik!) geïnspireer om die Here elke dag te dien. En ek dink ’n mens kan juis deur jou “elke dag-godsdiens” die behoefte versterk om ook by ander te kom wat dit ook doen, en so mekaar onderling te inspireer.

 

op die heilsbetekenis van die doop konsentreer. In kerke waar daar hoofsaaklik babas gedoop word, mag nie net op kinderopvoeding klem gelê word nie, maar moet die volle heilsbetekenis van die doop verkondig word (hoofstuk 2).

Die eintlike plek waar bekeerlinge in die vroeë kerk oor hulle doop en oor die evangelie in die algemeen onderrig is, is juis in gemeentebyeenkomste. Dis immers juis in die Briewe aan gemeentes waarin die doop verduidelik word. Hierdie Briewe is in die byeenkomste voorgelees. Dit moet net so voortgaan.

Daar kan ook spesiale byeenkomste in die gemeente gereël word. Tydens die Pinksterfees kan water oor die hele gemeente gesprinkel word terwyl hulle hulle geloof voor God en voor mekaar bely. Die Katolieke Kerk het so ’n gebruik.

Gesins- en groepsdoopvierings

Vader en sy Gees se teenwoordigheid) in die doop en in ons lewe. Dit is ’n goeie geleentheid om oor die betekenis van die doop, en daarom van die evangelie te gesels, om oor ons lewe as gesin met mekaar te praat, en vir mekaar te bid. Sommige van ons jaag deur die lewe, en daarom is so ’n paar gereelde, beplande geleenthede per jaar van onskatbare waarde.

Kleingroepe (selgemeentes) is ook ideale geleenthede. Paulus se gemeentes was eintlik maar selgemeentes. Dáár is veel meer persoonlike gemeenskap en ondersteuning moontlik as in ’n groot gemeente. Dit is selfs goeie geleenthede om die doop te bedien aan buitestanders wat in die sel ingetrek is, en aan die kinders van sellede. Die een voordeel is dat almal teenwoordig direk by die dopeling betrokke is, anders as in ’n groot gemeente. Dit maak die er varing baie persoonliker en ryker aan inhoud. Vir ’n bekeerling is dit veel makliker om te getuig voor die mense wat hy/sy ken, en vir ouers om self aan die doop van hulle kind deel te neem deur byvoorbeeld ’n gebed na die doop.

Hierdie kleingroepe is eintlik die geloofsgemeenskap waarvan ’n nuweling deel word of waarin ’n verbondskind opgeneem word.

 

 

Mens wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

 

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

 

Skrywer: Prof Adrio König