Leef uit jou Doop: 4.4 “Ons moet Jesus deur die water volg” – Adrio König

4.4 “Ons moet Jesus deur die water volg”

Dit is ’n sterk argument, veral ook omdat dit ’n emosionele komponent by het. Mense wat regtig vir Jesus lief – het en Hom wil navolg, kan baie sterk daaroor voel dat Hy tog ons voorbeeld is, en dat Hy ons selfs oproep om Hom te volg. Ons moet selfs ons eie kruis agter Hom aandra.

As Hy Hom dan as volwassene in die Jordaanrivier deur Johannes die Doper laat doop het, is ons geroepe om Hom hierin te volg. Die uitdrukking is bekend: Ons moet Jesus deur die water volg.

Trouens hierdie oproep kan soms ook ander tone aanneem. Dit kan ook ’n dreigement word dat dit gevaarlik is om jou nie te laat doop nie. Dit word soms nog gestel dat ’n mens verlore sal gaan as jy nie gedoop is nie, en dit beteken dat jy gedoop is nadat jy tot geloof gekom het.

Wie as baba “gedoop” is, is eenvoudig nie regtig gedoop nie, en moet nog gedoop word. En juis in die lig van die geweldige betekenis van die doop, is dit eenvoudig ’n moet, en is dit die roeping en plig van mense wat die kinderdoop verwerp, om ander te oortuig dat hulle kleindoop nie regtig ’n doop was nie en dat hulle gedoop moet word.

Hulle is sterk oortuig dat die doop regtig onontbeerlik is. Die Skrif sê immers duidelik dat ’n mens moet glo én gedoop word (Mark 16:16), en Jesus stuur sy dissipels om alle nasies sy dissipels te maak, en die eerste ding wat hulle moet doen, is om dié wat tot geloof gekom het, te doop.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: 4.3 Eers geloof, dan doop – Adrio König

4.3 Eers geloof, dan doop

Die teenstanders van die kinderdoop grond hulle argumente baie sterk op die Bybel. En dit is sonder meer duidelik dat daar ’n bepaalde volgorde in die Nuwe Testament is: eers geloof en dan doop. Dit word in elke doopgeval duidelik gestel of geïmpliseer dat mense eers geglo het en toe gedoop is.

En daar is uitsprake wat dit onomwonde stel: “Elkeen wat glo en gedoop word, sal gered word” (Mark 16:16, NLV). Ook in die sendingbevel is die volgorde duidelik: Eers “maak dissipels”, dan “doop hulle” (Matt 28:19). En die 1953-vertaling het nog Handelinge 8:37 in gehad wat uit moderne vertalings weggelaat word met die argument dat dit ’n latere invoeging is. Dit is deel van die gesprek tussen Filippus en die staatsamptenaar uit Etiopië. Daar het uitdruklik gestaan: “Toe sê Filippus: As u glo met u hele hart, is dit (die doop) geoorloof. En hy antwoord en sê: Ek glo dat Jesus die Seun van God is.”

Hierdie mense neem ook aanstoot teen allerlei kwinkslae om duidelike sake in die Bybel onder die mat in te vee. Dink maar aan Markus 16:16: “Wie tot geloof gekom het en gedoop is.” Hulle verwys selfs graag na die ou Statenvertaling: “Die gelooft zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden.”

Die argument word dan gebruik dat ons hier geen volgorde het nie, net die twee sake wat nodig is: geloof en doop. Marais het hom indertyd sterk op die spesifieke vorm van die Griekse werkwoorde

(aoristus) beroep en daaruit afgelei dat daar geen volgorde aangedui is nie sodat die doop ook in die praktyk voor die geloof sou kon kom. Sy gevolgtrekking was eenvoudig: “Daarmee is dit nie meer moontlik om die kinderdoop eksegeties te stuit of as onwaarskynlik af te wys nie” (aw 83).

Ook Handelinge 2:28 is só benader. Ook hier is die werkwoorde vir “bekeer” en “gedoop word” in die aoristus wat dan sou beteken dat die volgorde ook omgekeer sou kon word en mense eers gedoop word en hulle daarna bekeer.

Sulke argumente hou nie water nie. Niemand sal dit toepas op volwassenes nie. Niemand gaan heidene doop en dan hoop hulle hoor later die evangelie en kom tot geloof nie. Dis duidelik net ’n argument om die kinderdoop te probeer red.

Mens wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Leef uit jou Doop: 4.2 Die hoë betekenis van die doop en kinderdoop? – Adrio König

4.2 Die hoë betekenis van die doop en kinderdoop?

Dit is goed moontlik dat die groepe wat die kinderdoop verwerp, ook die groot saak waaroor dit gaan in hierdie boek wat jy in jou hand het, téén die kinderdoop sal gebruik, en hierdie boek sal beskou as ’n groot en sterk argument téén die kinderdoop.

Immers hoe onder die son kan die kinderdoop by hierdie hoë betekenis van die doop inpas? Dit gaan in die doop om vergifnis en reiniging van sonde, om vereniging met Christus, om ’n nuwe lewe. Dit pas mos nie by babas nie. Hoe kan hulle sonde vergewe word? Hoe kan hulle met Christus verenig word? Hoe kan hulle saam met Christus sterf, begrawe word en opstaan? Hoe kan hulle ’n nuwe lewe kry?

Is dit nie eenvoudig waar dat die hele betekenisrykdom van die doop asof uit een mond teen die kinderdoop getuig nie? Gaan dit nie klaarblyklik in die betekenis van die doop om mense wat self kan glo, om mense wat self besluite kan neem, om mense wat ’n eie bewuste lewe lei nie? En is dit dan nie byna vanselfsprekend dat daar geen verwysing na kinderdoop in die Nuwe Testament is nie?

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: 4.1 Geen kinderdoop in die Bybel nie

4.1 Geen kinderdoop in die Bybel nie

In die vorige hoofstuk het ons gekyk na die rykdom van die doop in die Nuwe Testament. Indien die kinderdoop ’n aanvaarbare vorm van die Christelike doop is, moet dit voortvloei uit die betekenisse wat ons uit die Nuwe Testament gekry het. Ons kan nie ander teologiese beginsels vir die kinderdoop gebruik as vir die grootdoop nie.

Daar is groot groepe Christene wat hard en duidelik Nee sê vir die kinderdoop. Dink maar aan omtrent die hele Pinksterwêreld, die Baptiste, en ’n groot deel van die Charismatiese beweging. En hulle het baie sterk argumente om hierdie standpunt te steun. Alhoewel my eie simpatie duidelik by die aanvaarding van die kinderdoop lê, gaan ek in hierdie hoofstuk die taal gebruik van dié wat die kinderdoop verwerp, om te probeer om hulle argumente só te stel soos hulle graag sou wou.

Die eerste argument is dat daar geen verwysing na die kinderdoop in die Bybel is nie. Die voorbeelde wat soms wel aangehaal word, soos die gesinsdope, is nie aanvaarbaar nie omdat daar geen getuienis is dat daar wel babas in dié gesinne was nie. Trouens wat wel van hierdie gesinne geskryf word, dui eerder in die rigting dat daar inderdaad geen kindertjies was nie. Ons lees die woord is aan hierdie mense verkondig, hulle het geglo, en hulle was bly – alles dinge wat nie van babas geld nie

(Hand 16:32, 34).

Hier word verder graag verwys na allerlei vreemde argumente om tog kinderdoop in die Bybel te probeer kry. Indertyd het Willie Marais ’n boekie oor die kinderdoop geskryf waarin hy op vreemde maniere die kinderdoop probeer “red” het. Hy het byvoorbeeld selfs in Jesus se sendingbevel kinders probeer kry. Hy gebruik twee argumente. Die eerste een is dat die Grieks wys dat daar geen volgorde hoef te wees tussen dissipelsmaak aan die een kant, en doop en leer aan die ander kant nie. Mense sou dus ook eers gedoop kon word, en daarna geleer word, wat ruimte laat vir die kinderdoop. En die tweede argument is dat dit om “nasies” gaan, en nasies het tog babas. Hulle moet dus ook gedoop en geleer word. Sy gevolgtrekking is dan: “Matteus 28:19 bevestig daarom die vanselfsprekende vermoede dat ook suigelinge van die begin af gedoop is” (Die kinderdoop en besprinkeling, p 79).

FP Möller het destyds die onhoudbaarheid en selfs onwaardigheid van sulke argumente aangetoon (Die sakrament in gedrang, p 72 ev). Daar is ’n gedrongenheid in om iets te probeer sê wat daar eenvoudig nie staan nie. Dit is klassieke voorbeelde van die soort stryd waarna vroeër verwys is (1.3).

Die waarheid is dat daar geen duidelike verwysings na die kinderdoop in die Bybel is nie. En dit is tog vreemd. Die laaste boeke van die Nuwe Testament is waarskynlik baie na aan die einde van die eerste eeu geskryf. Dit is omtrent 70 jaar na Pinkster. Die dissipels was toe al omtrent almal dood. Dit was al die derde en vierde geslag na Christus. Kan ’n mens nie verwag daar moes toe al ’n verwysing na die kinderdoop gewees het as daar toe al kinderdoop was nie?

 Kan ’n mens regtig met so ’n belangrike gebruik aangaan sonder enige noemenswaardige steun in die Bybel? Die Bybel is tog ons maatstaf en rigsnoer.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Prof Adrio König