Lukas verbreek die samehang tussen Jesus se doop en sy versoekings. soos Markus plaas hy dit direk na sy doop.  Lukas voeg eers die stamboom tussenin. Daarmee verbind Lukas die nageslagregister van Jesus aan sy doop. So lewer Lukas vyfvoudig kommentaar op die verhaal van die doop: hy wys dat Jesus ’n egte mens is met ’n stamboom; hy bevestig Jesus se messiaanse afkoms van koning Dawid (Rom 1:3; Mark 10:48); die geslagregister wat teruggaan tot by Adam, verbind Jesus aan die ganse mensdom na wie toe Hy gestuur is; Adam word die seun van God genoem. Die hele menslike geslag spruit uit God as hulle Vader. Met Jesus se doop word God se doel met die skepping aangedui, dat hulle  in’n intieme kindskap met God sal lewe. Daaraan kry Jesus se volgelinge deel. Volgens Matteus, wat vir Christene wat veral uit die Jode kom skryf, behoort Jesus aan die geslag van hulle voorvader Abraham. Vir Lukas, wat hoofsaaklik vir Grieke skryf, behoort Jesus as seun van Adam aan alle mense, en behoort Jesus en alle mense aan God as die Vader van die mensdom wat Hy na sy beeld geskep het. Met Jesus aan die begin en God aan die einde van die geslagslys, word Jesus as die Seun van God bekendgestel.

Lukas begin sy geslagsregister by Jesus en gaan terug tot by Adam, die eerste mens. Matteus begin by Abraham met wie God sy verbond gemaak het, en eindig by Jesus (Mat 1:1-17). So word Jesus in Lukas as die tweede Adam aangewys (Rom 5:14-21; 1 Kor 15:22,45-49; Hand 17:26,31). Terwyl Matteus 5 vroue in sy lys opgeneem het, het Lukas geen vroue in sy lys nie.

Matteus het 3×14 geslagte van Abraham tot Dawid, tot die ballingskap, tot by Jesus. Lukas het 77 geslagte (ander Bybels het 72 name). Terwyl Matteus die koningslyn van Dawid deur Salomo volg, volg Lukas ’n ander lyn van Dawid deur Natan tot by Jesus. Bronne vir die lyste is bv. Gen 5:1-32 van Adam tot Noag en sy seuns; Gen 11:10-26 van Sem tot Tera; Rut 4:18-22 van Peres tot Dawid; 1 Kron 1:1-34 begin by Adam; 2:1-15 eindig by Dawid; 3:5-19 die nageslag van Dawid.

3:23 Lukas sê: Jesus ‘was ongeveer 30 jaar oud toe Hy begin het.’Dit beteken begin het met sy eintlike taak, nadat Hy eers vir 18 jaar sy gesin as timmerman versorg het. Volgens Numeri 4:3 het ’n Leviet tussen 30-40 jaar as priester in die tempel begin werk. Josef het op 30 jaar by Potifar as slaaf begin werk (Gen 41:46). Dawid was 30 toe hy koning geword het (2 Kon 5:4). Esegiël het op 30 profeet geword (Eseg 1:1). Jesus, in die gestalte van ’n slaaf (Filp 2:7; dienaar volgens Mark 10:45), word met die Heilige Gees gesalf as koning, priester en profeet.

Die geslagslys van Jesus begin met Hom as ‘seun, soos veronderstel is, van Josef.’ Volgens Joodse reg was Josef sy wettige vader. Lukas, wat in 3:23-38 Jesus se afkoms teruglei tot by God as sy Vader, skryf hier dat Jesus die seun van Josef is, soos veronderstel is (nomizō soos aangeneem is, soos gedink is). Lukas weet dit is nie die hele storie nie (vgl. Luk 1:34-35; 2:5,16). Sommige verklaarders wil die verskil tussen Matteus se lys wat deur Salomo loop tot by Josef en Lukas se lys wat deur Dawid se ander seun Natan loop tot by Eli wat dan sou verwys na Maria se pa, wat Jesus se oupa aan moederskant sou wees. In Matteus 1:16 is Josef se pa Jakob en nie Eli nie, en al die geslagte tot by Dawid anders as in Lukas.

In die lig van ‘Jy is my geliefde Seun’ by Jesus se doop (3:22) sluit Lukas se geslagslys af met ‘Adam die seun van God.’ So onderstreep Lukas Jesus se middelaarskap met sy menslike voorgeslag en sy goddelike oorsprong en word die Nuwe Testament  se herskeppingswerk van Jesus aan die Ou Testament se skepping en geskiedenis verbind. Jesus is die tweede Adam, ware God, en ware mens.

3:21-22 Hoewel Luk 3:20 reeds vertel dat Johannes opgesluit is, vertel Lukas hier van Jesus se doop deur Johannes. Dit sluit aan by 3:3 se berig, nog voordat Johannes in die tronk gegooi is. Lukas skryf  nie wat Johannes of Jesus voor die doop gesê het, of dat Johannes Hom met water gedoop het, soos Markus en Matteus nie, maar oor wat God na die doop gedoen en gesê het.

Lukas plaas Jesus se doop saam met die ‘hele volk’ met wie Jesus Hom kom identifiseer. Met die massabeweging van die volk na Johannes toe, verlaat Jesus sy timmermanswerk vir sy taak waarvoor Hy gekom het. Johannes doop Jode wat tot bekering wil kom met die oog op die vergewing van sondes wat Jesus kom bewerk (Luk 3:3). Deur Johannes se doop word Jesus ‘soos ons in alle opsigte versoek, en dit sonder dat Hy gesondig het (Hebr 4:15). Hy vereenselwig Hom met ons swak en sondige lewe en gaan met ons en vir ons onder die oordeel van God (Jes 53:5,8,11,22; Rom 4:25) vir die vergewing van ons sondes.

Die hemel het oopgegaan (vgl. Jes 64:1 se versugting) terwyl Jesus gebid het, met sy Vader in gesprek was (Dit staan nie in Mark 1:10 en Mat 3:16 nie; hulle vertel net wat gebeur het toe Jesus uit die water opkom). Dwarsdeur Lukas se Evangelie en Handelinge word gebed beklemtoon.  Hier word die neerdaling van die Heilige Gees die antwoord van sy Vader op sy gebed. So word Jesus die eerste wat met die Gees gedoop word as beeld van die doop met die Heilige Gees wat Jesus vir ons bewerk (vgl. Luk 3:16). Hy wat deur die Gees ontvang is (1:35) ontvang die Gees as Leier en Gewer van die krag om te verkondig (Luk 4:1,14,18). Die Gees kom in die gestalte van ’n duif (opreg/onskuldig soos duiwe, Mat 10:16; vgl. Noag se duif wat die goeie nuus bring, Gen 8:11).

Die stem uit die geopende hemel verseker vir Jesus van sy Seunskap en sy ampswerk as Seun van God. Hy is die Messias, d.w.s. Gesalfde, tot Hoëpriester, die Middelaar tussen die Vader en die mensdom (vgl. Hebr 4:14-16). Die stem is ook deur die skare gehoor sodat die wêreld sal weet dat Hy God se geliefde Seun is, oor wie die Vader hom verheug (Ps 2:7 praat van die inhuldiging van die gesalfde koning as God se seun; Jes 42:1 en Jes 53 van die dienaar van die Here wat verbrysel word oor ons sondes). Die stem uit die hemel verbind Jesus se koningskap en sy knegskap. Hy kom as God se gesalfde Koning wat in God se koninkryk regeer, wat ook die lydende Kneg van die Here is om ons sonde op Hom te neem. Die Jode verwag ’n koning wat hulle sal verlos uit die hand van die Romeine, maar nie ’n Kneg wat vir hulle ly nie. Die heerlikheid van sy Seunskap gaan juis op die pad van die lydende Kneg van die Here as bewys van die liefde van God vir die mensdom.

Jesus is ontvang deur die Heiige Gees (1:35) en is deur die Gees gelei in sy ontwikkeling (2:49,51), maar met sy doop wrd Hy toegerus vir sy taak (4:1,14,18). Die stem uit die hemel is nie slegs ’n aanstelling vir sy taak nie, maar ook die goddelike goedkeuring van die lydensweg wat Jesus gekies het om homself deur die doop te verbind aan die sondaars wat vergifnis soek vir hulle sonde. Die stem sê: ‘Oor jou verheug Ek My,’ dat Hy sy lydensweg reeds deur sy doop aanvaar het.

Soos die Kind in die krip ’n teken was van die geboorte van die Verlosser (2:11-12), is die Gees in die gestalte van ’n duif die teken van die genadejaar van die Here wat aangebreek het (4:18-19), en van die koms van die Seun van die Mens wat vir ewig sal regeer (Dan 7:13-14)  om diegene wat verlore is te soek en te red (Luk 15). Hy bring die vergewing van sondes waarvoor Johannes die volk oproep tot bekering (metanoia verandering van denke en optrede, 3:3). Die Gees wat op Hom neerdaal is die Vader se openbare verklaring van sy Messiasskap, met die Gees toegerus vir sy taak om die genade en liefde van God te kom verkondig en te bewys. Vir dié wat in Hom glo het Hy die hemel kom oopmaak en kom toerus met die Heilige Gees vir hulle diens aan God in die wêreld (vgl. 11:13).

3:7-9 Johannes se oproep tot bekering

3:7 Lukas praat van ’n groot skare mense wat gekom het om deur Johannes gedoop te word.  Oor hulle motiewe spreek hy hulle aan as ‘addergeslag’ (volgens Matteus 3:7 word slegs die Fariseërs en Sadduseërs so aangespreek). Hulle het die gesindheid van hulle vader, die duiwel, wat vir Eva as ’n sinkse slang verlei het. Hulle wil net die dreigende oordeel ontkom, en besef nie dat God hulle tot bekering wil bring nie, deur sy goedheid (vgl. Rom 2:4-5).

3:8 Johannes verkondig bekering (metanoia) ’n verandering van lewenswyse as gevolg van ’n totale verandering van denke en gesindheid teenoor sonde en geregtigheid) ’n lewenswyse wat die vrug van bekering dra. Die Joodse skare glo dat hulle die uitverkore volk van God is deur die Here se verbond met Abraham en sy nageslag (vgl. Joh 8:39). Hulle vertrou op hulle ritusse, wette en wetswerke, en nie op God en sy verlossing nie.

Johannes se3 vir hulle: ‘God kan uit hierdie klippe kinders vir Abraham verwek.’ So het God So het God uit Sara se moederskoot , wat reeds dood was, vir Abraham ’n nageslag verwek (Rom 4:19; Gen 17:17). So is Johannes gebore uit die ou ‘onvrugbare’ Elizabeth (Luk 1:36). So kan die Here ook uit die ander nasies kinders vir Abraham verwek (Rom 4:5,11; 16:18; Gal 3:6-8,14). In Aramees, at Jesus gepraat het, is hier ’n woordspel tussen klippe (abnajja) en kinders (benajja).

3:9 Die byl van God se oordeel is alreeds teen die wortel van elke boom aangelê. Die passiewe werkwoord beteken dat God die byl/oordeel aangelê het met sy koms in Christus na die mensdom. Die maatstaf waarvolgens God oordeel is of die mens vrug dra deur bekering van jou denke en lewenswyse. Elke boom wat nie vrug dra nie, word in die vuur van God se toorn gegooi.

3:10-14 Die vrug van bekering.

Die gedeelte kom slegs in Lukas voor.

3:10 Die skare vra ’n uiteensetting van wat die vrugte van volledige bekering tot God behels. Johannes antwoord met drie voorbeelde wat deur elke mens gevolg moet word, in hulle lewe en beroepe. Om die Here te dien beteken dat jou bekering daagliks voor God  uitgelewe moet word, in jou huis, werksplek en ontspanning.

3:11 Vir Johannes gaan dit nie om die Jode se wet en gebede en offerandes nie, maar oor God se wil oor verhoudings tussen mense. Bekering gaan oor raaksien van behoeftige mense, oor sy gebrekkige klere in die koue en jou tweede kledingstuk; oor die mededeling van die kos wat jy gebring het vir die lang reis om deur Johannes gedoop te word; om aan ander te gee van die gawes wat jy van die Here ontvang het; oor jou liefde vir jou naaste.

3:12-13 Selfs ryk tollenaars het gekom om gedoop te word. Hulle was tol- en belastinggaarders vir Rome en vir hulle eie sak. Hulle spreek Johannes aan as ‘leermeester’ (didaskalos). Hulle word nie deur Johannes beveel om hulle beroep te verander nie, of bloot weggewys soos die Fariseërs met hulle doen nie. Maar hulle word gewaarsku teen inhaligheid en korrupsie, om nie meer in te vorder as wat aan hulle voorgeskryf is nie.

3:14 Vir die Fariseërs is tollenaars en soldate sondaars, vanweë hulle beroepe wat hulle gedurig in kontak met heidene bring, en omdat hulle in diens is van Rome. Johannes sluit hulle nie uit nie, maar waarsku hulle om nie hulle posisie te misbruik om hulle medemens met geweld te beroof nie, en nie hulle misbruik van mag te verontskuldig met valse beskuldigings nie. Die vrug van bekering tot God lei tot goeie en regte optrede in die konkrete situasie van die lewe en van jou beroep, en tevredenheid (arkeomai) met jou loon.

3:15-17 Die belofte van Hom wat kom

 3:15 By baie van die volk was daar ’n gespanne verwagting oor die koms van die Messias. Baie het begin wonder of Johannes nie die beloofde Gesalfde van God is nie. Johannes gebruik die geleentheid om dié valse verwagting onder die volk en onder sy volgelinge reg te stel.

3:16 Johannes antwoord dat hy die Doper is wat mense tot bekering roep en hulle doop om hulle voor te berei vir die Een wat kom. Hy is so nederig onderworpe as die slaaf van die Een wat aan kom is, dat hy nie eers werd is on die riempies van sy sandale los te maak nie (so ook in Mark 1:15; Mat 3:11 om sy sandale te dra nie). Teenoor Johannes se doop met water, sal Hy hulle doop met die Heilige Gees. Volgens Joh 14:16 verklaar Jesus dat die Vader die Heilige Gees sal stuur as die gelowiges se Parakleet (Helper, Advokaat, Trooster) wat by hulle sal bly. Hy sal hulle oortuig van sonde, dat Jesus hulle verhouding met God regmaak, en van oordeel vir diê wat nie in Jesus glo nie (vgl Joh  16:8). Johannes sê die Een wat kom sal ook met vuur doop, die oordeel van God oor dié wat nie in Jesus glo nie (vgl. vers 17).

3:17 Jesus word geskilder as ’n boer wat koring dors en daarna die koringkorrels van die kaf skei deur die getrapte koringare met ’n houtskopgraaf in die wind op te gooi. Die eintlike doel is om die koring gereed te maak om in God se skuur versamel te word. Die kaf word met ’n onblusbare vuur verbrand as teken van die ewige straf. Die mense wat Johannes se bekeringsprediking ter harte neem, sal geskei word van dié wat ’n uiterlike doop en godsdiens beoefen.  Lukas gebruik wind en vuur as beelde vir die eindoordeel  van die Here (Luk 3:9,16; 17:29-30; vgl. Jes 66:15). Die koring wat in God se skuur versamel word is ’n beeld van die hemel waar God is. Die koring wat met die skopgraaf in die lug gegooi word, veronderstel dat die wind die koring van die kaf skei. Die wind verwys na die werking van die Heilige Gees in die lewe van die gelowige om hom van die verkeerde af te skei.

3:18 Met baie ander ernstige oproepe (parakaleõ ernstig vra, uitnooi, bemoedig) het Johannes die goeie nuus aan die volk verkondig. Die goeie nuus is dat die Een wat kom, die mense wat hulle van hulle verkeerde lewenswyse tot God bekeer, salopneem in die koninkryk van God. Dit behels die vergewing en verlossing van hulle sondes (3:3,6), en die gawe van die Heilige Gees van God (3:16).

3:19-20 Soos Elia vreesloos teen Agab en die volk opgetree het (1 Kon 18:21; 21:17-29; ), krtiseer Johannes  die openbare sede van sy tyd (sy opdrag is om krom paaie reguit te maak, 3:5), en wys Hy Herodes Antipas tereg oor al sy booshede.

Herodes die Grote het die seuntjies van Betlehem laat doodmaak om Jesus as ’n koning van Israel uit te wis (Mat 2:2,16). Sy seun, Herdes Antipas, is een van vier seuns wat ’n kwart van sy pa se ryk geërf het. Hy word in Rome deur die keiser aangewys as sy verteenwoordiger om te regeer oor die provinsies Galilea en Perea (oorkant die Jordaan). Hy ontmoet Herodias in Rome waar haar man Filippus, ’n halfbroer van Antipas, as gyselaar aangehou word. Sy oortuig haar inskiklike man om van haar te skei, sodat sy met ntipas kan trou. Antepas was toe nog getroud met die dogter van koning Aeetas van Arabië, van wie hy toe skei om met Herodias te trou. Aretas tree op teen Antipas en Antipas se leër verloor in die veldslag teen Aretas se starfekspedisie.

Johannes spreek Herodes Antipas aan oor sy huweliksake en al sy ander booshede. Herodes vrees Johannes se groeiende invloed onder die mense, en daarom sit hy Johannes slegs in gevangenis in sy bergvestig Magaerus aan die oostekant van die Dooie See nadat Johannes hom aangespreek het oor Herodias. Lukas vertel nie die besonderhede van Johannes se dood nie (soos Mark 6:17-29; Mat 14:1-12), Lukas vermeld hier slegs die einde van Johnnes se bediening deur sy opsluiting in die tronk. In Luk 9:9 verwys hy bloot na ’n woord van Herodes dat hy Johannes doodgemaak het (Luk 9:9). Met sy dood is Johannes ook die voorloper/voorspeller van Jesus se dood. Met sy prediking en dood het Johannes die pad in die woestyn vir die Here reguit gemaak (Luk 3:4).

Lukas verkort Markus 1:2-8 se berig en brei die gedeelte uit met sy eie materiaal in Luk 3:13,10-14. Die gedeelte in Lukas 3:15-22 kom tot ’n mate ooreen met Matteus 3:1-14.

3:1 Plasing in die wêreldgeskiedenis.

Keiser Augustus sterf op 19 Augustus 14 n.C. Hy is in Luk 2:1 met die geboorte van Jesus genoem. Hy word opgevolg deur sy erfgenaam, die 52 jarige Tiberius wat nog minder luuks as Augustus geleef het. ’n Streng en bekwame regeerder wat die hele ryk ontwikkel het, maar deur baie Romeine gehaat is, en wat die Jode verplig het om militêre diens ook op hulle Sabbat te verrig.  Hy was nog aan bewind met die sterwe en opstanding van Jesus.

Herodes die Grote wat in Matteus 2 genoem word tydens die geboorte van Jesus, is deur Augustus as koning oor die hele Palestina aangestel. Herodes is in 4 v.C., ná die geboorte van Jesus, dood (Mat 2:19). Na Herodes se dood is sy ryk in vier dele verdeel. Sy seun  Argelaos word regeerder oor Judea en Samaria (vgl. Mat 2:22), maar word in 6 n.C. afgesit en met prokurators, wat die keiser verteenwoordig, vervang. Tydens Tiberius se vyftiende jaar was Pilatus die prokurator van Judea. Herodes se ander seun, Herodes Antipas, word regeerder (tetrarg – regeerder oor ’n kwart) oor die tweede kwart van sy pa se ryk, oor Galilea en Perea. Nog ’n ander seun van Herodes, Filippus, word tetrarg oor Iturea en Tragonitis in die noorde, waar Betsaida (Luk 9:18) Sesarea-Filippi geleë is (Mat 16:13; Mark 8:27). Lisanias was tetrarg van Abilene aan die Hermonberg.

Die 15e regeringsjaar van Tiberius is 28/29 n.C. Hy het kort tevore deels afgetree op die eiland Capri, en Sejanus as regent aangestel, vir wie hy in 31 n.C. afgedank het. Dit was die begin van die agteruitgang van die Romeinse ryk en die begin van die uitbreiding van die koninkryk van God met die dood en opstanding van Christus, die gesalfde Koning in ongeveer 33 n.C. ( vgl. Luk 4:18 vir sy salwing met die Heilige Gees; 11:20 vir die koms van die Koninkryk; Hand 1:3).

Vir Teofilus (Luk 1:3; Hand 1:) en vir al sy lesers, plaas Lukas die geskiedenis van die heil wat Christus vir die wêreld bring op ’n bepaalde tydstip in die wêreldgeskiedenis, binne die raamwerk van bepaalde politiese en hiërargiese magte. Paulus sê dit was toe die tyd daarvoor vervul is het God sy Seun uitgestuur (Galasiërs 4:4).

3:2 Plasing in die Joodse godsdienstige hiërargie.

In die tyd van die hoëpriester Anna en Kajafas – na die enkelvoud ‘hoëpriester’ volg twee name!  Annas (die bronteks lees Hannas) is in 6 n.C. deur die pokurator Quirinius as hoëpriester aangestel, en in 15 n.C. deur die prokurator Valerius Gratus ontslaan. Hy het egter die mag agter die bedryf van die tempel gebly (vgl. Joh 18:13 vir Jesus se verhoor voor Annas; daar was gesê dat die stalletjes op die tempelplein, wat Jesus omgegooi het, aan Annas behoort het, vgl. Mark 11:15). Sy seun Eleasar is toe deur die regering aangestel en in 18-36 n.C. Annas se skoonseun Kajafas. Omdat Annas ’n groot sê in sy skoonseun se priesterskap gehad het, word hulle hier onder een prieterskap genoem. Ook die godsdienstige lewe van die Jode was in chaos deurdat die Romeinse regering hoëprieters aangestel en afgedank het na mate hulle Rome goedgesind was of gekritiseer het, of weens korrupsie (die stalletjies op die tempelterrein met hulle opgeblaasde pryse, wat Jesus omgegooi het, Mark 11:15, is die stalletjies van Annas genoem).

In hierdie verwarrende tyd in die Romeinse regering en in die Joodse tempelbestuur het daar ’n woord van die Here tot Johannes gekom in die woestyn waar hy gebly het (1:80). Dit was ’n opdrag om met sy prediking te begin. Die inhoud daarvan is ook aan hom gegee (soos in Jer 1:2). Daarmee word Johannes met die profete-tradisie verbind  (vgl. ook Luk 7:26). Die Here praat deur Johannes. Dit is ’n boodskap van velossing wat vir die hele wêreld bedoel is.Daarom word dit in die konteks van die wêreldregering en van die Joodse godsdienstige heersers gestel. Verse 3:2-3, die verband met die wêreldgeskiedenis, kom slegs in Lukas voor).

3:3 Johannes beweeg op en af in die omgewing van die Jordaanvallei (Matteus 3:1,5 praat net van die omgewing van Jerigo. Mark 1:4: in die woestyn; Joh 1:28 verwys na ’n Betanië oorkant die Jordaan). Johannes kon die mense, wat op sy prediking gereageer het, in die Jordaanrivier doop. Hy het die Jodeopgeroep  tot bekering (metanoia verwys na ’n totale verandering van jou denke en gesindheid). Hulle bekering deur die Here word bevestig deur die doop as teken van die Here se vergifnis van hulle sonde, wat deur Christus se offer aan die kruis moontlik word.

Die Jode het proseliete gedoop as ’n afwassing van  an die Here hulle heidendom voordat hulle in die verbond met die Here opgeneem kon word en die besnydenis as die teken van die verbond kon ontvang. Maar hier word Jode wat besny is, en gereken het dat hulle deel is van die verbondsvolk, deur Johannes, soos die profete van ouds, opgeroep om hulle te bekeer van hulle sondige lewens tot opregte lewens in diens van ander (Luk 3:10-14), en hulle laat doop as teken en seël daarvan. Dit word gedoen ter voorbereiding vir die die koms van die koninkryk/koningheerskappy van God oor hulle lewens (Luk 3:16; 1:77).

3:4 Soos Markus 1:3, haal Lukas aan uit Jesaja 40:3-5. Jesaja kondig die verlossing aan wat die Here vir die Joods ballinge in Babel gaan bewerk. Die belofte word hier andermaal vervul met die aankondiging van die Christus se koms. Johannes is soos die stem wat in Jesaja 40:3 uitroep om ’n pad in die woestyn te berei. Johannes is ’n stem in die woestyn waar hy gewoon het (Luk 1:80), as beeld van die dorre lewe van Israel. As die Heilige Gees se stem maak hy met sy boeteprediking die pad gereed vir die Here se koms. Die paaie wat vir die Here gereedgemaak moet word, is om mense die ongekende pad te laat aanvaar, wat Christus kom loop om ons te verlos. Dit vereis ’n omkering van ons denke oor God en ons gesindheid teenoor ander mense; nie op jouself vertrou nie, maar op die Here en sy genadige verlossing.

3:5 Jesaja 40:4 sê klowe moet opgevul (plêroõ volgemaak) word, berge en heuwels moet plagemaak word (tapeinõ, verneder word), skronkelpaaie (skolios, ook beginselloos) moet reguit gemaak word, en rowwe plekke (tracheia) moet tot gelyk paaie gemaak word. Lukas haal dit aan as beeld van Johannes se werk. So koet hy die weg berei vir die Here en sy heerskappy wat aan kom is. Dit sluit aan by Maria se loflied wat die Here loof dat God, haar Verloser, die geringes kom verhoog (klowe opvul) , hoogmoedige magtiges van hulle trone afruk (berge platmaak, verneder). Bekering word vereis, om hulle hoogmoed en selftevredenheid te laat vaar, en die Here se pad te volg met nederige berou, belydenid en wag op die Here. Baie valse verwagtinge oor die Messias moet verander, dat Hy hulle bv. polities sal verlos uit die Romeinse onderdrukking en vir hulle ’n lewe van voorspoed bring. Die Jode het egter geen besef van hulle eie sondigheid en behoefte aan verlossing daarvan nie.

3:6 Die vers sluit aan by Jesaja 40:5 en verbind die verlossing, wat die ganse mensdom (letterilik: alles vlees) sal sien,  aan die Here se woord aan Jesaja: ‘alle vlees sal die heerlikheid van die Here sien.’ Die ganse mensheid sal die heilshandelnge van die Here sien. Simeon het gepraat van ‘U verlossing wat U ten aanskoue van al die volke berei het’ (2:31).Johannes moet al die voke voorberei vir die koms van die universele Verlosser. Hy kom om dié wat daarvoor voorberei is, te verlos, maar om sy teenstanders te oordeel (3:7-8). Vir Lukas is die woord in Jesaja ’n voorspelling van die wêreldsending van die kerk, wat hy in Handelinge verder uitwerk.