3:18     (i) Die gemeente met sy goud in die banke van die ryk stad, moet vir sy geestelike armoede goud wat in die vuur gelouter is by die Here koop om by God ryk te wees – 1 Petr. 1:7 praat van ons geloof se egtheid wat deur allerhande beproewings gelouter word en kosbaarder is as verganklike goud wat met vuur getoets word, maar wat uitloop op lof en heerlikheid en eer wanneer Christus geopenbaar word.

(ii) Kolosse se purperrooi wolklere en Hierapolis se gekleurde wolmateriaal het vér afgesteek by Laodisea se gesogde swart wolklere wat hulle rykdom en vernaamheid vertoon het, maar hulle was naak in God se oë – ‘n groot skande in die Joodse kultuur (vgl. Jes. 20:1-4); die besetene van Gerasa/Gadara het soos ‘n bees naak rondgeloop, geestelik versteurd en bankrot, maar na sy genesing het hy by Jesus se voete gesit, met klere aan en by sy volle verstand (Luk. 8:27,35). Wit klere is in Openbaring simbool vir geregtigheid, verlossing en oorwinning wat ons by Jesus kan kry deur in Hom te glo en Hom te volg op sy lydenspad (6:11; 7:9; 13-14 wit gemaak in die bloed van die Lam; 19:13-14). Laodisea se swart wolklere van selfvoldaanheid moet vervang word met wit klere van gesuiwerde geloof en vertroue op die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem (Joh. 1:29).

(iii) Laodisea se mediese skool was wêreldberoemd en ook sy oogsalf van sandsteen wat verpoeier was. Deur hulle voorspoed en selfvoldaanheid is hulle verblind om nie hulle geestelike blindheid en verval raak te sien nie. Daarom beveel Christus by hulle sy oogsalf aan, ‘n nuwe gesigspunt van Bo, deur die verandering van hulle denke (metanoia bekering) oor Christus en oor hulle lewe as kinders van God. Vgl. die genesing en verlossing van die blindgeborene teenoor die blindheid van die Fariseërs wat sê dat hulle sien, in Joh. 9:39-41.

3:19 Die oplossing gaan nog verder. As hulle Vriend, berispe en tugtig Christus die gemeente, omdat Hy hulle liefhet (fileoo vriendskapsliefde). Berispe behels die identifisering van die probleem om iemand daardeur te oortuig om iets daaraan te doen; tug se doel is om iemand te help om op die regte spoor te kom (vgl. Spr. 3:11-12,24; Hebr. 12:5-6). Goddelike liefde gaan gepaard met dissipline. As Laodisea dissipline uit liefde verstaan en ernstig opneem, sal hulle ywerig wees om hulle te bekeer – van louwarm tot vuurwarm in Christus se diens. Die fokus van hulle lewe moet verskuif van eie gewin na ‘n lewe toegewy aan die diens van Christus en God, as volgelinge van Christus en kinders van God omdat hulle verbind is aan die Seun van God, met ‘n liefde wat gee en nie gryp nie.

3:20 is ‘n goddelike uitnodiging om tot inkeer te kom. Die Laodisense het skynbaar die deur van hulle harte gesluit vir gemeenskap met Hom. Die geslote deur is ‘n beeld van die gevaarlike dieptes waarin die gemeente verval het. Die Here van sy kerk staan by hierdie kerk, maar buite, en klop om in te gaan om vir hulle ‘n fees aan te bied. Hulle word opgeroep om mooi te luister na sy kloppende hart: ‘Kyk!’ Elke lidmaat moet self besluit of hy/sy vir die kloppende Vriend gaan oopmaak en Hom as die Here van hulle lewe in te nooi om in sy gemeenskap hulle hele lewe uit te leef. Tafelgemeenskap is ‘n teken van hartlike deelname en intieme gemeenskap van vriende (Joh. 15:12-15). Dit is ‘n voorafskuwing van die hemel (Op. 19:7,9, die bruilofsfees van die Lam; vgl. Jes. 25:6; Luk. 12:35-41; 13:29; 22:29-30).

3:21 Die hoogste eer vir dié wat oorwin oor die versoekings en aanslae van die wêreld en hulle eie hart se louheid, is om saam met Jesus op sy troon te sit langs die Vader (vgl. 20:4; 22:3-5). Satan en die dier wat as despote regeer, sal onttroon word, en Jesus, wat saam met die Vader regeer, sal sy oorwinning met diegene deel wat die deur van hulle lewe vir Hom oopgemaak het. Die wyse waarop die oorwinning verkry word, is die onderwerp in hoofstuk 5, ‘n oorwinning deur die Lam wat sy lewe gee, en daarom is Hy waardig om die boekrol, wat die geskiedenis van die heelal laat voortrol, oop te maak en met liefde te regeer.

3:22 Die boodskap is vir alle gemeentes bedoel, en wie ookal die woord met oop ore hoor, en luister deur dit gehoorsaam te volg, ontvang van Christus die lewe saam met God, wat nou reeds sy deel word, en vir ewig.

Van vier uit die sewe gemeentes in Klein-Asië (huidige Turkye) het slegs bouvalle oorgebly: Efese, Pergamum, Sardis, Laodisea. Die ander drie, Smirna, Tiatira en Filadelfia, is vandag moderne stede met moderne name, en het min van die ou stede se bouvalle oorgebly.

Efese, die groot handelstad, met die tempel van Artemis as een van die sewe wonders van die antieke tyd, wat haar eerste liefde verlaat het, is in 262 n.C. deur die Gote verwoes, en het later onder Arabiere, Turke en Mongole deurgeloop.

Smirna, vir wie vervolging voorspel is, waar Polikarpus in 155/156 n.C. op die brandstapel gesterf het, het die Turkse invalle en Islam ‘n tyd lank afgeweer, en daar is tans nog ‘n Roomse klooster.

Pergamum, gewaarsku teen die Nikolaïte, het na die Arabiese invalle in 716-717 n.C. agteruitgegaan, tot net bouvalle daarvan oorgebly het.

Tiatira, met geld as hulle god, is telkens herbou ná die Arabiere en Turke se aanvalle, en heet vandag Akisar.

Sardis, geestelik dood, is in 117n.C .deur ‘n aardbewing verwoes, deur die Romeine opgebou, en in 716 n.C. deur Arabiere vernietig.

Filadelfia, die getroue, is in 390 n.C. deur die Turke verower en in 716 n.C. deur Islam oorgeneem, tans Alaseïr (stad van Allah).

Laodisea, die loue bankhoofstad, is in die Middeleeue deur die Moslemoorloë vernietig.

Hoewel daar ‘n opbloei in die gemeentes was na ontvangs van die briewe, en die Christelike geloof deur Turkye versprei het, maar weer lou geword het, het Islam in 716-717n.C. Turkye oorspoel en die kerk onderdruk en uitgedruk. Na die eerste wêreldoorlog het Turkye in 1923 ‘n onafhanklike Moslemstaat geword, wat alle Christene verban het, sodat daar vandag nie eers 1% van die bevolking in Christus glo nie.

Skrywer:  Prof Francois Malan

In die Likusrivier se vallei lê die ruïnes van drie ou stede naby mekaar: Hierapolis (Pammukale) en Kolosse aan die oostekant, en Laodisea (huidige ruïne Eski-hisar ‘ou fort’) 17km. wes van Kolosse en 10 km. suid-wes van Hierapolis (die drie gemeentes is waarskynlik deur Paulus se volgeling Epafras gestig (Kol. 1:7; 4:12-13). Antiogus II van Sirië het die stad in 250 v.C. gestig as die poort na die provinsie Frigië, dit bevolk met Siriërs en Jode uit Babilonië, en die stad genoem na sy suster en vrou Laodike. Laodisea se lou kalkwater word met pype, wat uit klip gekap is, 10km. vanaf Denizli gelei en tot op die heuwel, waarop die stad gebou is, gehewel. Dit was ‘n groot sentrum van die klerebedryf met wol van die omgewing se skape. Die mediese sentrum van die Kariese god Men is na die stad toe verskuif waarvandaan hulle ook beroemde genesende salf vir ore en oë versprei het. Dit was ‘n ryk stad met banke waar geld omgeruil kon word, en wat sonder hulp van die Romeinse regering die stad herbou het na sy verwoesting deur die aardbewing van 61 n.C.

3:14 Aan die ‘engel’/boodskapper van die gemeente stuur die ‘Amen, die getroue en ware getuie, die begin van God se skepping,’ die boodskap. Die Hebreeuse ‘Amen’ bevestig wat gesê word (Ps 41:14 waarmee die eerste bundel in psalms afgesluit word). Daarmee dui Jesus sy gesaghebbende goddelike uitsprake aan: amen, amen – voorwaar, voorwaar, Ek sê vir julle (Joh. 1:51 en nog 26 maal in die Johannes-Evangelie). Christus se woord is betroubaar en gesaghebbend. Jesus is die voorbeeld van ‘n getroue en ware getuie (martus); Antipas wat met sy lewe daarvoor betaal het, word ook so genoem in 2:13. So word die gelowiges opgeroep om enduit getroue getuies te wees – dit teenoor Laodisea wat lou geword het. ‘Die begin (arche) van God se skepping’ en sy herskepping – arche dui ook die oorsprong daarvan aan, en die regeerder oor die skepping en die kerk (vgl.; Joh. 1:2-3; 1 Kor. 8:6; Kol. 1:15-16 en Jes. 65:17 en Hy regeer ook oor die skepping van die nuwe aarde; Ef. 1:22 as hoof oor alles.)

As die sewende gemeente is dit ook die klimaks van die sewe briewe – soos die sewende seël, die sewende trompet, en die sewende bak met die toorn van die Here, telkens die klimaks aandui. Dit som die gevare in al sewe die gemeentes op, en ook die belonings wat vir die getroues wag. Dit skep ook die verwagting op die baie omsettings in die hele boek: rykes word arm, en armes word ryk deur hulle ‘dure getuienis.’

3:15-16 Die Here ken sy/hulle dade wat nòg koud nòg warm is; was hy tog maar koud of warm! Omdat hy louwarm is gaan die Here hom uit sy mond spoeg. Laodisea se buurdorp Hierapolis se bronne het warm water, nuttig om in te bad en te was, en Kolosse het koue bergwater, bruikbaar as drinkwater. Maar Laodisea se louwarm kalkwater is ‘n beeld van die leier en gemeente se nutteloosheid en onbruikbaarheid vir die Here. Daarom dreig die Here om hulle uit te spuug soos iemand wat naar is, as ‘n sprekende metafoor vir die Here se uitskakeling van die gemeente, uitgespuug uit die liggaam van Christus. Hierdie dreiging is ‘n laaste waarskuwing om hulle lewe voor God reg te stel. Hulle grootste gevaar is hulleself, hulle selfingenomendheid:

3:17 Die rede vir hulle louwarmheid word uitgespel: Omdat jy sê: ‘Ek is ryk, ek het skatryk geword en ek het aan niks gebrek nie,…’– die driemaal ‘ek’ beklemtoon die leier en gemeente se selfgenoegsaamheid; uiterlik ‘n ryk en selfversekerde gemeente (vgl. Babilon se innerlike verwaandheid met drie ‘ek’ stellings in 18:7) . Hulle het hulle materiële voorspoed aanvaar as ‘n teken en bewys van hulle geestelike ‘voorspoed.’ Dit kan egter ‘n masker wees vir geestelike bankrotskap. ‘…en jy besef nie dat jy ellendig en bejammerenswaardig, brandarm en blind en naak is nie’ – die kontras tussen voorkoms en werklikheid, ‘jy sê…jy besef nie,’ is ‘n opsomming van die hele boek Openbaring. Uiterlike voorkoms is misleidend en kan ‘n onsigbare realiteit bedek. Die enigste uitweg uit die dilemma is ‘n visie van Bo-af wat die krisis ontleed en genesing en herstel voorsien.

‘ellendig’ – (uit den lande – beskryf iemand as vreemdeling sonder burgerskap, ontredderd in ‘n vreemde land; die Griekse woord talaípooros verwys letterlik na die ellende om ‘n swaar klip rond te dra) – in Rom. 7:24 roep Paulus uit: Ek ellendige mens, wie sal my tog red uit hierdie doodsbestaan van die stryd tussen goed en kwaad in my – en Paulus se oplossing vir sy ellende: Aan God die dank: deur Jesus Christus ons Here.

‘bejammerenswaardig’ – of pateties, kom in die NT nog net in 1 Kor. 15:19 voor vir mense wat hulle hoop slegs vir hierdie lewe op Christus vestig en nie vir die ewigheid nie – wat hulleself uitgesluit het uit die ewigheid.

Die betekenisse van die ander drie beskrywings moet uit die stad se agtergrond gesien word en volg uit hulle geneesmiddels (vervolg in die volgende studie).

Skrywer:  Prof Francois Malan

Die stad Filadelfa (‘broerliefde’; huidige Alasehir) lê 40 km suid-oos van Sardis, in die vrugbare Hermusvallei, in ‘n aardbewingsstreek. Dionisos (=Bakgus), die god van wyn en vrugbaarheidspartytjies, was destyds sy beskermgod.

3:7 Die boodskap kom van ‘Die Heilige, Die Ware, wat die sleutel van Dawid hou, wat oopmaak en niemand sal dit toesluit nie, wat toesluit en niemand sal dit oopmaak nie’ – in die Ou Testament is ‘die Heilige’ en die ‘Ware’ titels vir God, die gans andere, en dié Een wat vertrou kan word (Jes. 1:4; 37:23; Hab. 3:3; Jer. 42:5; in die Nuwe Testament is God die geloofwaardige getuie van Joh. 7:28, die enigste ware God van Joh. 17:3; en Jesus se getuienis is waar, Joh. 8:14). In Op. 1:18 hou Jesus die sleutels van die dood en die doderyk om vir die gelowiges die dood te verander in ‘n deurgang na die lewe; Jesus het die sleutel van Dawid wat die deur na die Messiaanse koninkryk oopmaak (Op. 3:7; vgl. Jes. 22:20-23). Jesus is die enigste sleutel tot die nuwe Jerusalem, al sluit die Jode die sinagoge in Filadelfia vir die Christene.

3:8 Soos die gemeente in Smirna, het die Here geen klagte teen die gemeente en leier in Filadelfia nie. Die Here ken hulle werke. ‘Kyk, Ek het voor jou ‘n oop deur gegee wat niemand kan sluit nie…’ – die deur kom in Openbaring vier maal voor as ‘n beeld: hier en tweemaal in 3:20 waar Jesus voor die deur staan en klop by Laodisea; in 4:1 word ‘n deur na die hemel vir Johannes geopen om van Bo af die geheimenisse van God se plan met die wêreld te sien. So kry die leier en gemeente van Filadelfia insig in die geheimenisse van die messiaanse koninkryk, om hulle lyding en probleme saam met Jesus uit God se oogpunt te sien. Wat op aarde as ‘n neerlaag beskou word, is van Bo af gesien ‘n oorwinning.

‘Al is jou krag min, was jy gehoorsaam aan my woord en het jy my Naam nie verloën nie’ – sy uiterlike voorkoms van swakheid het nie die leier en gemeente se besluit verydel om getrou te bly om die woord van die Here te gehoorsaam en nie sy Naam te verloën nie. Hulle het getrou bely dat Jesus die Seun van God, die Verlosser is – teenoor die Jode van Filadelfia wat geswig het voor die keiser-verering en Jesus nie as hulle Messias/Christus wou aanvaar nie.

3:9 ‘Kyk, Ek laat toe dat daar mense uit die sinagoge van die Satan kom wat beweer dat hulle Jode is, en dit nie is nie, maar lieg – kyk, Ek sal sorg dat hulle kom en voor jou voete neerbuig, en erken dat Ek jou liefhet.’ Dit is dieselfde beskrywing as van die Jode in Smirna (2:9). Jes. 60:2-4 se verwagting is dat die lig wat in Jerusalem skyn die nasies uit hulle duisternis sal trek na die magtige teenwoordigheid van die Here. Van Bo af word die Jode saam met die heidense volke gereken. Jesus het voorspel: As Ek van die aarde af verhoog is (aan die kruis), sal Ek almal na My toe trek (Joh. 12:32-33; vgl. Jes. 2:3; 45:14; 49:23; Eseg. 36:23).

3:10 Die tweede belofte is dat, soos hulle vashou (gehoorsaam) aan Christus se woord en geduldig verdra onder moeilike omstandighede, Christus die gelowiges sal vashou (bewaar, ook 3:8) ‘in die uur van beproewing wat oor die hele bewoonde wêreld gaan aanbreek om die bewoners van die aarde op die proef te stel.’ In hulle swaarkry gee Hy aan hulle krag en volharding. Die swaarkrytyd strek van Jesus se eerste koms tot by sy wederkoms. Dit is ‘n tyd van sifting tussen mense wat vir God kies en ander wat valse gode verkies, tussen God se vyande en sy vriende, saam met die Lam op pad na die nuwe Jerusalem of gevestig in Babilon. Christus beskerm sy volgelinge in die oordeel, maar nie teen die wraak van die Satan nie. In die vervolging is gelowiges deel van Christus se kruisdood, opstanding en verheerliking (Mat. 16:24-25; Rom. 8:17).

3:11 Dit is die vierde maal wat Chrisus se spoedige koms met bekering verbind word: aan Efese: Bekeer julle anders sal Ek kom en julle lampstaander wegneem (2:5); aan Pergamum: Bekeer julle anders kom Ek gou en sal Ek daardie mense bestry met die swaard van my mond (2:16); aan Sardis: Bekeer julle…anders kom Ek soos ‘n dief in die nag (3:3); aan Filadelfia: Ek kom gou. Hou vas wat julle het sodat niemand julle kroon wegvat nie (3:11). Soos in 22:7,20 is hierdie refrein in 3:11 positief gestel. Vir die gelowiges in Filadelfia beteken Christus se koms beloning en regverdiging. Sy wederkoms is ‘n goue draad in Openbaring van 1:7 af tot 22:20. Wat die gemeente het is die geopende deur wat hulle burgerskap van die Christusryk verbeeld; die lourierkrans as simbool van hulle geestelike oorwinning, deur Christus aan hulle toegeken. Dit kan die Jode en Satan nie van hulle wegneem nie, maar as hulle met die ongelowige samelewing sou begin saamloop kan hulle soos gekroonde atlete gediskwalifiseer word.

3:12 Terwyl ‘n kandelaar maklik verwyder kan word, is ‘n pilaar ‘n steunpunt wat sorg dat die gebou nie inmekaar stort nie en kan nooit verwyder word nie – ‘wat nooit weer daar sal uitgaan nie.’ God en sy kinders word verenig in een ewige gebou – ‘die tempel van my God.’ In 21:22 word gesê dat daar nie ‘n tempel in die nuwe Jerusalem is nie, want die Here God, die Almagtige, en die Lam is haar tempel (vgl. Joh. 2:19-21; 1 Kor. 3:17; 6:19).

[Al wat tans van die Bizantynse kerk in Filadelfia oorgebly het is twee yslike pilare. Net oor die straat is die oorblyfsels van wat ‘n klein Joodse sinagoge was]

Drie name beskryf die nuwe identiteit van die gelowiges:

i die Naam van God word op hulle geskryf, soos ‘n brandmerk, as teken dat hulle aan God behoort;

ii die naam van die stad van God, die nuwe Jerusalem, wat uit God se hemel afdaal – waarvan hulle nou burgers is, en nie van die bose Babilon wat op sewe heuwels gebou is soos die aardse Rome (17:9) en strewe om God te wees wat opklim hemel toe soos met die toring van Babel nie. Hulle nuwe adres is die stad van God, die ander soort stad (vgl. Eseg. 48:35 vir die naam van die stad: ‘Die Here is daar’).

iii en ook my nuwe Naam (saam met die Naam van God) – volgens 7:3 en 22:4 word gelowiges op hulle voorkoppe gemerk as simbool vir hulle denke, en in 14:1 ook met die Naam van die Lam en van sy Vader (vgl. Eks. 28:36-38: op die goue blom op Aäron se tulband is gegraveer: ‘Aan die Here gewy,’ as teken dat die Here Israel goedgesind is). Wat Christus se nuwe naam sal wees sal ons by sy wederkoms hoor – vgl. 19:12. ‘n Naam wat niemand anders ken nie as net Hy self. Hy is die Heilige, die Ware, wat aan die gemeente ‘n oop deur gegee het wat niemand kan sluit nie (3:8).

3:13 Die dringende oproep aan alle gemeentes, om te luister na die Gees, vereis oop ore van bereidheid om die boodskap gehoorsaam uit te lewe.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Sardis (huidige Sart) lê 48km suid-oos van Tiatira (72km reg oos van Smirna/Ishmir). Dit was die hoofstad van die Lidiese koninkryk (680-547 v.C.) en van sy laaste koning die legendariese ryk Kroesus (wat die tempel vir Artemis in Efese laat bou het en een van die sewe wonders van die antieke tyd was). Sardis het ‘n sterk amper oninneembare stadsvesting (akropolis) gehad, maar is in 546 v.C. deur die Perse ingeneem. Dit was ‘n handelstad met goud, tekstiel, en ander ware; met ‘n groot tempel vir Artemis. Dit is tans een van die bes-gerestoureerde ou stede in Turkye, met sy marmerstraat en winkeltjies, ruïnes van die groot Joodse sinagoge, wat die Romeinse owerheid aan die Joodse gemeenskap geskenk het, langs die palestra (stoeiskool), sportveld, en imposante gimnasium met ‘n groot binneshuise swembad.

3:1 Die groet gee die beskrywing van Christus wat by die gemeente se situasie pas: ‘Dit sê Hy wat die sewe Geeste van God en die sewe sterre het’ – in 1:4 verteenwoordig die sewe geeste voor die hemelse troon die volheid van die Gees van God, die veelvuldige en omvattende werking van die Heilige Gees. Volgens Sag 4:2 verteenwoordig die ligpunte die teenwoordigheid van die Here self. Die lig van die Here het Serubbabel gemotiveer om die tempel te voltooi. So wil die Gees die sluimerende gemeente in Sardis opwek uit hulle geestelike dood om weer te lewe.

Die sewe sterre is die sewe leiers van die sewe gemeentes. Die verhoogde Christus hou die sewe sterre in sy hand, beeld van sy heerskappy en bewaring deur die Gees van God oor die gemeentes en oor die leiers van die gemeentes.

Van Sardis word aan die begin niks goeds gesê nie. Die leier (en daarmee die gemeente) word net deur sy tekortkoming getipeer: ‘Ek ken jou dade, jy het die naam dat jy lewe, maar jy is dood’ – die gemeente dink hy lewe, maar van Bo in sy binneste gesien is hy dood. Sy uiterlike voorkoms en innerlike realiteit bots. ‘n Naam behoort die identiteit van die gemeente te tipeer (Efesiërs verdra en hou uit vir Christus se Naam, 2:3; Pergamum hou vas aan Christus se Naam 2:13). Sardis se leraar het wel die naam dat hy geestelik lewe, maar hy is geestelik dood. Hulle gee al hulle aandag aan die verkeerde dinge.

3:2 Die diagnose is geestelike slaperigheid – ‘n slaap in selfversekerheid. Die medisyne is die geestelike dissipline van waaksaamheid en noukeurige onderskeiding. Hulle het die belangrike geïgnoreer en aandag gegee aan die onbelangrike in die christelike lewe. Die tragiese agteruitgang word gestuit met ‘n reeks opdragte: wees wakker, versterk, onthou, gehoorsaam, verander jou denke en optrede!

‘Wees iemand wat steeds waaksaam is (Mt 24:42), en versterk diegene wat nog oor is (die paar egte gelowiges in die gemeente, 3:4) maar op die punt staan om dood te gaan (selfs die paar egte gelowiges), want Ek het gevind dat jou dade in die oë van my God nie voldoende is nie’ – om waaksaam te wees beteken om jou aandag toe te spits op wat belangrik is in die oë van God. Dit word vergelyk met ‘n huiseienaar wat waak teen ‘n dief in die nag.

3:3 ‘Onthou dan hoe jy die boodskap ontvang en daarna geluister het. Bewaar dit, en bekeer jou! (verander julle denke en optrede wat op die onbelangrike dinge fokus);’ as hulle nie waaksaam is nie, waarsku die Here dat Hy sal kom wanneer die gemeente dit nie verwag nie; dan is die tyd vir bekering verby, en hulle moet weet hulle huidige lewe is nou reeds nie aanvaarbaar voor God nie.

Hulle stad het in die verlede geslaap in die vertroue dat hulle vesting sterk genoeg is om alle vyande te keer. Maar in 567 v.C. het een van die Persiese soldate van Kores een nag gesien hoe ‘n Lidiese wag teen die berg afkom om sy helm wat oor die afgrond geval het, op te tel. Die Perse klim toe teen dieselfde skeur in die loodregte rots op en oorval die slapende stad van Kroesus. So sal dit met die gemeente ook gaan as hulle nie hulle denke en lewenswyse radikaal verander en steeds waaksaam is om soos volglinge van Jesus te lewe nie.

3:4 ‘Julle het egter ‘n paar name (mense) in Sardis, wat nie hulle klere besoedel het nie, en hulle sal saam met my lewe in wit klere, omdat hulle dit werd is.’ – teenoor die naam-Christene is daar egter ‘n paar egte gelowiges in die gemeente. Hulle uiterlike optrede getuig van ‘n rein innerlike, wat deur die bloed van die Lam gereiging is (7:14) en daarom is hulle waardige metgeselle en getuies van Christus in die stad en vir ewig. Hulle bly waaksaam, en steur hulle nie aan die onbelangrike en verkeerde lewenswyse om hulle nie. Deur hulle lewe en getuienis moet hulle die kern vorm van die herstel van die gemeente.

3:5 Die probleem van Sardis is verbind aan die leier en gemeente se naam dat hulle lewe, wat nie ooreenstem met hulle innerlike aard nie. Maar die oorwinnaars oor die verleidings van die wêreld om hulle se lewe stem ooreen met hulle naam. Hulle naam sal nie uit die boek van die lewe, die register van die burgers van die nuwe stad, die boekrol van die lewe van die Lam wat geslag is, geskrap word nie (13:8; 17:8; 20:12,15; 21:27; Flp 4:3; Eks 32:32-33; Ps 69:29; Dan 12:1; vgl. ook Ps 9:6; 87:6; Jes 4:3). Christus sal ook oor die name van sy getroue getuies voor sy Vader en sy engele getuig, bevestig dat hulle in sy boek van die lewe opgeskryf is as mense wat die liefdesoffer van die Lam van God aanvaar het en daarvolgens lewe (Mt 10:32; Lk 12:8). In die Hellenistiese wêreld is iemand wat ‘n gruwelike misdaad gepleeg het, se naam ook uit die stad of staat se register verwyder, met al die burgerregte daaraan verbonde.

3:6 Die boodskap van die Gees is vir alle gemeentes in alle tye bedoel.

Skrywer:  Prof Francois Malan