21:18-21 Johannes bespreek die materiaal waarvan die stad gebou is in besonderhede. Die bruid se uiterlike versierings reflekteer haar innerlike karakter, nl. die gelowiges se regverdige dade (19:8). So vertoon die stad, die Lam se bruid ‘n ryke suiwer en rein oorvloed, as embleme van haar suiwer geloof in die Lam en reine morele lewe, wat positief gestel word teenoor die negatiewe in 21:1,4. Die positiewe materiaal is ‘n verskeidenheid van edelstene, pêrels en goud; die negatiewe is al die onsuiwerhede wat nie in die nuwe Jerusalem te vind is nie. Die hele lys word omsluit deur die woorde ‘suiwer,’ ‘rein,’ ‘deurskynende kristal’ in 21:18 en 21 wat die nuwe Jerusalem se onbevlekte aard beskryf – soos van ‘n bruid vir haar man (21:2; vgl. ook die beskrywings van die drag van die leërs van die hemel, in 19:14). Die geweldige ryk stad met sy skoon strate vertoon sy kwaliteit, in elke opsig suiwer, rein, deursigtig: moreel, geestelik en ideologies – so totaal anders as die ou aarde se Babilon. (17:2-6).

Die 12 edelstene wat die fondamente van die stad versier, herinner aan die 12 steentjies in die borssak van die hoëpriester se kleed, waarop die name van die 12 stamme gegraveer was (Eks 28:17-20; 39:10-13). Die getal 12 simboliseer die volheid van God se plan met die bruid se versierings – daar skort niks nie en niks hoef nog bygevoeg te word nie. Saam met die perfekte afmetings van die stad is die bruid perfek versier met elke soort kosbare steen.

Die 12 poorte, wat Jesus se 12 apostels en hulle boodskap simboliseer, is elk van ‘n enkele edelsteen gemaak. Dit rym met reuse fondamente, wat soos die 12 stamme van Israel op die hoëpriester se borssak, die ou verbond simboliseer. Daarmee word alle gelowiges van die ou en die nuwe verbond aangedui. Die strate is van suiwer goud soos die stad self (21:18).

Die prosituut is versier met goud en kosbare stene wat nooit as suiwer of rein beskryf is nie (17:4). Beide stede se versierings verteenwoordig hulle karakter: Babel se korrupte waardes, norms en gelowe van ‘n onderdrukkende sisteem van oorheersing; die nuwe Jerusalem se reine geloof en norms en waardes van ‘n skepping wat gered en verlos is deur die bloed van die Lam (vgl. Jes 54:11-14).

21:22-22:5 ‘n Toer deur die stad beskryf haar unieke karakter.

21:22 Ook hier is ‘n negatiewe verslag: daar is geen tempel wat die simbool van die teenwoordigheid van God in die wêreld was. Die hele stad is egter heilige gebied want die Here God, die Almagtige, en die Lam is self teenwoordig in die nuwe hemel op die nuwe aarde en in die stad, die bruid van die Lam. Die skeiding tussen God en sy volk op die ou aarde is weg. Die godheid is hier nie bemiddel deur ‘n geboue-kompleks nie, maar Hy is direk aktief teenwoordig vir al sy inwoners. Met God en die Lam volmaak teenwoordig is ‘n tempel nie meer nodig nie (vgl. Jesus se liggaam wat die tempel vervang in Joh 2:19-22). Die Lam het sy plek op die troon langs God ingeneem.

21:23-24 ‘n Negatiewe stelling beskryf ook hier die ontoereikendheid van die ou skepping en die nuutheid van die nuwe skepping. Saam met al die vorms van vervreemding is duisternis ook verban uit die nuwe skepping (vgl. Gen 1:2). Die ou aarde se ligte, son en maan, is dinge van die verlede wat onnodig geword het, want die goddelike teenwoordigheid is die enigste lig wat nodig is vir hierdie skepping. God en die Lam is nie slegs die tempel van die nuwe skepping nie, maar ook die bron van die beligting van die ewige stad. Die skynende heerlikheid van God het haar verlig en haar lamp is die Lam (vgl. Jn 1:4-5; Jes 60:19-20).

Die ontelbare skare uit die nasies, wat die Lam losgekoop het met sy bloed (5:9; 7:9), leef in die lig van die skynende heerlikheid van God in die nuwe Jerusalem, en die konings van 5:10 wat deur God as priesters aangestel is om oor die aarde te heers, sal hulle heerlikheid na die stad toe bring (Jes 55:9; 60:1,3; vir sy volgelinge het Jesus al gesê: Julle is die lig vir die wêreld…om ons Vader te verheerlik, Mt 5:14,16).

21:25-26 Die stadspoorte sal ook nie bedags gesluit word nie, as simbool dat daar geen boosheid is wat die stad en sy inwoners bedreig nie; die nag is uitgewis, dit is altyd dag. Deurentyd staan die poorte oop vir nasies wat hulle heerlikheid en eer na die nuwe stad toe bring (Jes 60:11), as teenpool van die nasies en die konings van die ou bedeling wat na Babilon toe gestroom het (Openb 18:3).

21:27 Met nog ‘n negatief word duidelik gestel dat niks wat besoedel is (met die afskuwelikhede van Babilon, 17:5) ooit toegang tot die nuwe Jerusalem sal verkry nie. Die onrein dinge word verder verduidelik as gruwelik en vals, albei karaktertrekke van Babilon en die dier (17:4-5; 19:20).    Die uitsondering wat wel tot die stad toegelaat word, is hulle wie se name in die boekrol van die lewe van die Lam opgeskryf is.

Skrywer:  Prof Francois Malan

21:9-11 Een van die sewe engele van 15:1 met die laaste plae (7 bakke) wat die einde van God se toorn kom aankondig, het Johannes deur die Gees vergesél na ‘n groot en hoë berg se uitsig op die neerdalende heilige stad Jerusalem, om die versierings van die bruid te sien (vgl. die berg Sinai met Moses by God, Eks 19:3; 34:4,5; berg Nebo vanwaar Moses die hele Kanaän gesien het, Deutr 34:1; Eseg 40:1 vanwaar Esegiël afgekyk het na Jerusalem).

Die versierings van die bruid Jerusalem is die teenpool van die prostituut Babilon se uiterlike versierings om mense daarmee te verlei en na haar toe te trek. Die bruid word die vrou van die Lam genoem (Jes 54:5-6), wat Hy deur sy selfopofferende liefdesoffer na Hom toe trek (Jn 12:32-33; Openb 1:5: aan Hom wat ons liefhet en ons deur sy bloed van ons sondes verlos het…kom die heerlikheid toe vir ewig; 3:9 ongelowige Jode sal erken dat Ek, die Seun van die mens, jou liefhet). Sy vrou word deur Hom beklee met sy liefde (Jes 61:10 soos ‘n bruid met haar juwele). Die vrou Jerusalem was vol van die heerlikheid van God wat daarin kom woon het. Sy heerlikheid het deur haar na buite gestraal met ‘n glans wat net soos dié van ‘n baie kosbare edelsteen gelyk het, soos kristalhelder jaspis (diamant). So is ook die Een op die troon in 4:3 beskryf. Die liefde van die God van liefde, wat in die gelowiges kom woon het, straal deur hulle uit. Hulle het mekaar lief soos Jesus hulle liefgehad het (Jn 13:34).

Die vrou van die Lam, sy kerk, wie se name in God se boekrol opgeskryf is, vertoon die karaktertrekke van die Lam wat uit liefde vir ons geslag is, en die onderlinge liefde van gelowiges straal uit (Op 12:11 hulle wat die aanklaer oorwin het op grond van die bloed van die Lam…het nie hulle eie lewens liefgehad nie, selfs nie in die aangesig van die dood nie). Die nuwe Jerusalem, die nuwe hemel op die nuwe aarde, waarin die God van liefde woon, word gekenmerk deur die liefde (in 20:9 word sy die geliefde stad genoem, wat die Lam as sy bruid so liefgehad dat Hy vir haar gesterf het, en dié liefde werk nou in en deur hulle voort – volgens die voltooide deelwoord vir liefhê). Dit is die heerlikheid van God (vgl. Jn 1:14 sy heerlikheid is vol van sy onverdiende genade oor mense en van die waarheid oor God se liefde vir die wêreld, wat in sy Seun gestalte gekry het, Jn 3:16).

21:12-14 Die perfekte ekstragroot mure en poorte verskaf ‘n veilige plek vir sy inwoners, en sy reusagtige grootte verseker dat niemand uitgesluit word nie. Veelvoude van die goddelike getal 3 x die skepping se getal 4 = 12 dui op die volheid en insluiting van die nuwe skepping.

By die 12 poorte staan 12 engele wag om te keer dat enige onreinheid daar inkom, soos die gerubs wat die tuin van Eden bewaak (Gen 3:24). Op die poorte is die name van die 12 stamme van Israel geskryf om die gelowiges van die Ou-Testamentiese-bedeling te verteenwoordig (soos in Eseg 48:30-35), en op die 12 fondamente van die stadsmuur die name van die 12 apostels van die Lam wat die gelowiges van die Nuwe-Testamentiese-bedeling simboliseer – die kerk is gebou op die fondamente van die apostels (Ef 2:20, die eerste getuies oor Jesus as die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem, Jn 1:29; vgl. ook 1 Kor 3:10-11). Met die 3 poorte aan elk van die 4 kante van die stad het reisigers gelyke toegang tot die stad uit al vier rigtings van die aarde, Oos, Noord, Suid, Wes,

21:15-17 In Openb 11:1 het Johannes ‘n gewone meetstok soos ‘n staf gekry om die tempel te meet om daarmee aan te dui dat die stad aan God behoort. Die spesiale nuwe Jerusalem word deur ‘n engel gemeet met ‘n spesiale goue meetstok om die stad van suiwer goud te meet (21:21). Die stad is ‘n volmaakte kubus met 12,000 stadia (ongeveer2,200 km) in lengte, breedte en hoogte, om haar volmaaktheid te simboliseer. Ook die muur is 12×12=144 el hoog wat die OT en NT-gelowiges aandui, en dat hulle aan God gewy is (Eseg 42:20; Jer 31:39-40). ‘n Volmaakte kubus-stad is simbool vir die ideale ewige verblyf van God met sy volk. Die afstande is nie van belang nie maar hulle is simboliese getalle wat die volledige getal van die gelowiges van God en die ewige volmaakte saamwees van God en sy volk simboliseer,.

(Vgl die kubieke mate van die allerheiligste waarin die ark van die verbond staan, 1 Kon 6:20; as afbeeldings van die hemelse dinge, Hebr 9:23,28; as skaduwees van die toekomstige dinge, Hebr 10:1,14, van ‘n volmaakte bruid vir die Lam, Hebr 10:14).

Skrywer:  Prof Francois Malan

In 21:5-8 is God self aan die woord (Hy wat op die troon sit):

21:5-7 God se aankondiging dat Hy alles nuut maak, word versterk met die finale uitspraak: Dit is gedoen/afgehandel! Ek is die Alfa en die Omega (1:8; die eerste en laaste letters van die Griekse alfabet), die Begin en die Einde (Jes 44:6; 48:12) – Hy is self die bron en sin van die lewe en die doel van alle bestaan. Johannes moet die woorde neerskryf vir elke tyd, ook vir ons tyd, om dit te lees en te weet dit is God se woorde en daarom getrou en waaragtig.

Aan die einde van hulle pelgrimstog na die nuwe beloofde land voorsien God presies waarna die volhardende reisigers smag: Dié wat dors is, sal Ek laat drink uit die fontein van lewegewende water, verniet (doorean ‘n vrye gawe; Openb 22:17; Jes 55:1; Jn 4:14: in die gelowige word dit ‘n fontein wat opborrel tot die ewige lewe). Die belofte aan dié wat volhard in hulle geloof en gehoorsaamheid aan Christus in die 7 gemeentes, word vervul

(2:7: hy sal eet van die boom van die lewe wat in God se paradys staan; 2:11 hy sal nie skade ly deur die tweede dood nie; 2:17 aan hom sal Ek van die verborge manna gee; 2:28 Ek sal aan hom die môrester gee – ‘n aandeel aan Christus se status as die blink môrester (22:16) wat die nuwe dag aankondig; 3:5 Ek sal sy naam nie uit die boekrol van die lewe skrap nie; 3:12 Ek sal hom ‘n pilaar in die tempel van my God maak wat nooit weer daar sal uitgaan nie; 3:21 sal Ek hom saam met my op my troon laat sit – alles beelde van die ewige lewe saam met God in die nuwe hemel op die nuwe aarde).

‘Water van die lewe’ wat God voorsien, gee lewe vir ewig, want Hy is die bron van alle lewe. ‘Wie oorwin, sal hierdie dinge beërf’ – vir ewig as sy vrye erfporsie (Rom 8:17, ‘en Ek sal sy/haar God wees en hy/sy sal my seun/kind wees’ (soos in 2 Sam 7:14; Eseg 11:20; vgl. Lev 26:12; Sag 8:8).

21:8 Om die belofte van ewige geluk, saligheid, heil te beklemtoon word ‘n waarskuwing gegee aan dié wat nog huiwer en ’n kompromie met Babilon oorweeg. Dié wat kompromieë maak en nie die versoekings van die dier weerstaan nie, word uitgesluit uit die nuwe Jerusalem en vir ewig oorgelewer in die brandende poel van vuur en swawel – die lafhartiges wat swig voor die druk en geweld van die wêreld, ongelowiges wat nie die goeie nuus van Jesus Christus glo nie, losbandiges (perverte, veral seksuele perverte), moordenaars, onsedelikes/prostitute, towenaars, afgodedienaars, en alle leuenaars. Die sondes wat gelys word kom reeds voorheen voor, in 13:8 afgodsdienaars, 17:2 onsedelike gedrag, 17:6; 18:24 moordenaars, 18:3 losbandiges, 18:23 towenaars. Slegs die eerste twee van die sewe, lafhartiges en ongelowiges, is nie voorheen genoem nie, maar word hier bygevoeg om met die voltal 7, alle sonde te verteenwoordig, vgl. 21:27 niks wat besoedel is en niemand wat iets gruweliks en vals gedoen het, sal ooit toegang tot die nuwe Jersalem kry nie, slegs diegene wat suiwer deur God se genade in sy boekrol van die lewe opgeteken is.

Skrywer: Prof Francois Malan

Die ontknoping van die verhaal van Openbaring (21:1-22:5) is die veilige aankoms van die pelgrims in die nuwe beloofde land, ‘n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde. Die skepping is herstel, orde is uit die chaos geskep en elke ding is op sy regte plek. Die karakters van vernietiging is in hulle regte plek, die poel van vuur, en dié wie se name in die boek van die lewe geskryf is, is in hulle regte plek, die Nuwe Jerusalem.

21:1-4 Johannes sien die nuwe hemel en die nuwe aarde wat die ou hemel en die ou aarde vervang, en die see wat skei bestaan nie meer nie. Die see is gesien as die oorsprong van die bose (12:18-13:1) – die oorsprong en blyplek van die bose het geen plek in die nuwe hemel en nuwe aarde nie. Die huidige aarde wat verkrag is, en beroof, en verskeur is, gevul met woede en vergelding, met seerkry en pyn, kan nie bly nie, en hoort ook nie voort te bestaan nie. Die aarde was die woonplek van die dier en sy makkers uit die see en uit die aarde (hoofstuk 13). Die ou aarde was die troon van Babilon, die groot prostituut (hoofstuk 18). Daarom moet die ou aarde weg.

Die nuwe skepping is anders as die eerste skepping. Johannes gebruik telkens die woord kainos ‘nuut,’ iets wat nog nie tevore bekend was nie, en die kwaliteit van die nuwe aandui (2:17 ‘n nuwe naam; 3:12 ‘n nuwe Jerusalem en ‘n nuwe naam; 5:9 en 14:3 ‘n nuwe lied; 21:1’n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde; 21:2 die nuwe Jerusalem; 21:5 Ek maak alles nuut).

Die andersheid van die nuwe word in negatiewe terme beskryf deur te noem wat nie meer deel is van die nuwe aarde nie: die see (21:1), die opgaarplek van boosheid en chaos (13:1; vgl. 11:7); dood bestaan nie meer nie, ook nie rou of gehuil of pyn nie (21:4; vgl. Jes 25:8; 65:19); niks wat vervloek is nie (22:3); nag, lamplig, die son bestaan nie meer nie (22:5,23); die beperkings van die ou skepping is verwyder want die eerste dinge het verbygegaan (21:4).

Die verwagting van ‘n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde begin reeds in Jesaja 65:17-19 (vgl. Jes 2:1-5; 18:7; 59:20), met sy profesie oor die terugkeer van die ballinge uit Babel na ‘n nuwe Jerusalem, wat hier in Openbaring sy finale vervulling kry in die kerk van Jesus Christus as die nuwe Jerusalem, wat gereedgemaak is soos ‘n bruid vir die Lam, en waar God self by sy volke sal woon. Die nuwe hemel en die nuwe aarde word een in die nuwe Jerusalem waar God en sy dienaars woon. Die nuwe Jerusalem is ‘n simbool vir God en sy mense se ewige woning, maar die stad van God is ook ‘n simbool vir die gelowiges as volk van God, burgers van God se koninkryk waarin die God van liefde alleen regeer soos ‘n goeie herder.

Johannes sien die oorsprong van die nuwe skepping: dit daal neer ‘van God af uit die hemel’ (vgl. 3:12). Dit is ‘n gawe wat van God kom. Johannes beklemtoon dit deur dit tweemaal van die nuwe Jerusalem te skryf (21:2,10). Dit is in kontras met Babilon wat hemelwaarts reik op ‘sewe berge’ (17:9). Die nuwe Jersalem daal neer op ‘n groot en hoë berg (21:10; Jes 2:2-3 die berg van die Here; Eseg 40:1-2 in ‘n visioen word Esegiël op ‘n baie hoë berg neergesit waar die nuwe tempelkompleks staan in die glorie van die onverdiende genade van die magtige teenwoordigheid van die Here (Eseg 43:7,12) om Israel skaam te maak oor hulle oortredings (Eseg 43:10); Miga 4:1-2 gebruik die simbool van die hoë berg van die Here wat seën bring vir al die nasies. Die nuwe hemel en nuwe aarde wat God geskep het en uit die hemel neerdaal as die woonplek van God beteken dat die skeiding tussen hemel en aarde en God en mens verdwyn, om plek te maak vir een wêreld waar God saam met sy dienaars lewe, en hulle almal as volgelinge van die Lam saam lewe in die selfopofferende liefde van die Lam.

Johannes hoor toe ‘n harde stem van die troon (van God en die Lam) af, wat die neerdaling van die nuwe hemel en die nuwe aarde wat hy gesien het verklaar, soos dit wat hy sien telkens verklaar word met wat hy hoor. Driemaal word gesê: by die mense, by hulle, by hulle (21:3):

Kyk, God se woonplek (letterlik: sy skene, tent, tabernakel) is by die mense – soos met die uittog

Hy sal by hulle woon (letterlik: skenoosei Hy sal tentopslaan) – dieselfde woord as in Jn 1:14 ‘die Woord het mens geword en onder ons kom woon (tentopslaan).’

hulle sal sy volke wees en God sal self by hulle wees as hulle God.

Die verbond wat God by Sinai gesluit het, word nou vervul: Ek sal by julle bly en julle God wees, en julle sal my volk wees (Lev 26:11-12; Jer 31:33; Eseg 37:27). Met die koms van Jesus as Immanuel, God by ons, is dit reeds vervul, en met die Heilige Gees wat in ons kom woon, word dit uitgewerk. Maar die verhouding tussen God en sy volgelinge, wat nou reeds bestaan en geglo word, en iets daarvan beleef word, sal in die ewigheid gesien en ten volle uitgeleef word soos God wil (vgl. 1 Kor 15:28 God sal alles in almal wees).

Daar sal geen trane meer wees nie (7:17; Jes 25:8) – geen leed, smart of pyn meer nie

Die dood sal nie meer daar wees nie – dood, die oorsaak van al die leed, het met die sonde van die mens begin (Gn 2:17).

Want, die eerste dinge het verbygegaan – alles wat herinner aan die ou hemel en die ou aarde.

Skrywer:  Prof Francois Mlan