There are two ways to get enough: One is to accumulate more and more. The other is to desire less – G.K.Chesterton

Jesus genees ‘n verlamde man

Hierdie verhaal kry ons in Markus 2:1 – 12. Die mense hoor dat Jesus weer by die huis in Kapernaum was. Dit was waarskynlik Petrus se huis. Gasvryheid is ‘n basiese wet in die Ooste. Daarom stroom die mense na die huis – hulle wag nie eers totdah hulle uitgenooi word nie. Daar was nie meer plek vir ‘n muis nie. Dit beteken dat van die mense met werklike behoeftes nie naby Jesus kon kom sodat Hy hulle kon help nie.

Vier vriende kom met ‘n verlamde man daar aan. Weens die gedrang kon hulle nie naby Jesus kom nie. Hulle breek die dak regoor Jesus oop en laat die verlamde man op sy draagbaar afsak. Hulle vertrou dat Jesus hom sal help … en Hy doen dit. Hierdie wonderwerk gee aan Jesus die geleentheid om ‘n les oor vergifnis vir die mense te leer.

Dink aan die toneel. Toe Jesus opkyk sien Hy die vier mans met hulle verlamde vriend op die dak. Die huise het plat dakke gehad. Daar was gewoonlik ‘n buitetrap wat toegang tot die dak gegee het. Daar is sekere kenmerke van hierdie mense wat ons moet raaksien.

• Hulle was diep bekommerd oor hulle verlamde vriend. Hulle sou alles in hulle vermoë doen om hom te help.
• Hulle het geloof gehad in wat Jesus kon en sou doen.
• Hulle het nie net daaroor gebid nie, maar iets daaromtrent gedoen. Hulle het nie toegelaat dat die moeilike omstandighede hulle ontmoedig nie. Saam werk hulle en doen iets anders. Jesus beloon hulle pogings. Hulle kon baie maklik gesê dat daar te veel mense was en dat dit hopeloos was om eers Jesus se aandag te trek. Nee, hulle doen iets.

Is ons so bekommerd oor ons vriende wat swaarkry? Glo ons dat Jesus hulle kan help? Staan op en doen iets daaromtrent.

Fairy Tales are more than true; not because they tell us that dragons exist, but because they tell us that dragons can be beaten – G.K.Chesterton

Die Evangelie volgens Markus

The gospel is neither a discussion nor a debate. It is an announcement – Paul S. Rees

Markus mors geen tyd om daardie aankondiging te maak nie. Die eerste vers lees: Die evangelie van Jesus Christus, die Seun van God begin so. Matteus wat primêr vir die Jode geskryf het, begin met ‘n geslagsregister. Hy moes vir sy lesers wys dat Jesus Christus inderdaad die erfgenaam van Dawid se troon was. Lukas fokus op die bediening van die Seun van die mens. Daarom  gebruik hy die vroeë hoofstukke van sy boek om die geboorte van die Verlosser te beskrywe. Hy beklemtoon die feit dat Jesus Christus ‘n mens was. Johannes  se evangelie begin met ‘n stelling oor die ewigheid. Hoekom? Johannes skryf om vir die hele wêreld te bewys dat Jesus Christus van Nasaret die Seun van God is (Johannes 20:31). Hy skryf oor die goddelikheid van Jesus Christus. Die doel van sy skrywe is om sy lesers aan te moedig om in hierdie Verlosser te glo en so die gawe van die ewige lewe te ontvang.

Die feit dat Markus vir die Romeine skryf, help ons om sy styl en benadering beter te verstaan. Die klem in sy evangelie is op aktiwiteit. Hy beskryf vir Jesus soos Hy van die een plek na die ander beweeg om die fisiese en geestelike behoeftes van mense te hanteer. Een van sy gunsteling woorde was dadelik/onmiddellik. Hy beskryf nie baie van Jesus se preke nie, want hy beklemtoon wat Jesus gedoen het eerder as dit wat Jesus gesê het. Hy openbaar Jesus as God se Dienaar – Jesus is gestuur na mense wat swaarkry en ly en om te sterf vir die sondes van die wêreld. Markus begin deur te sê dat Jesus die Seun van God is. Hy was waarskynlik ‘n ooggetuie van sekere van die gebeure wat hy beskryf. Hy het in Jerusalem by sy moeder Maria gebly. Haar huis was ‘n bynekaarkomplek vir gelowiges in die stad.

Dit is moontlik dat Petrus vir Markus tot geloof gelei het. In 1 Petrus 5:13 verwys hy na Markus as sy seun. Volgens kerktradisie weerspieël hierdie evangelie die persoonlike ondervindings en getuienis van Petrus.

Ons het gesien dat Matteus vir die Jode en Markus vir die Romeine geskryf het. In ons moderne tyd kry ons ‘n soortgelyke aanpassing van gemeentes in die benadering wat hulle volg. Die inhoud van die aankondiging bly dieselfde, maar die aanbieding mag verskil.

But when we rise to the heavenly tribunal and place before our eyes that supreme Judge … then in an instant the vain confidence of men perishes and falls and conscience is compelled … to confess that it has nothing upon which it can rely before God – Francis Turretin

Psalm 29 (4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

9 – 11:

Ons keer nou weer na ‘n pleidooi terug.

⁹Moet my lewe nie wegruk saam met dié van sondaars, saam met mense wat bloed vergiet nie.

Die Ou Testament praat dikwels van die dood as wegruk of bymekaar maak om saam met die voorvaders te wees. Die psalm aanvaar dat die Here in sy geregrigheid die lewe van mense wat bloed vergiet, sal wegneem. Dit sal of deur ‘n geregtelike proses of deur Goddelike ingryping gebeur.

¹⁰Hulle aan wie se hande bedrog kleef, en wie se regterhand vol omkopery is.

Hier word die mense wat as sondaars en moordenaars beskryf word verder omskrywe. Hierdie verwys moontlik na mense vol allerhande skemas en bedrog om ander se grond in die hande te kry. Dink maar aan Isebel en Nabot se wingerd. Hierdie hande verskil baie van die hande wat die psalmis in onskuld gewas het (vers 6).

¹¹Maar ek gedra my onberispelik – red my en wees my genadig!

Die psalmis ontken dat hy by bedriërs en moordenaars tuishoort. Hy herhaal dat hy ‘n persoon van integriteit is. Wanneer jy jou so van die goddelose mense onderskei en jou toewyding aan God bevestig, kan jy vra dat die Here ook hierdie onderskeid tref. Die psalmis is amper desperaat. Hy wil nie saam met die sondaars, met die moordenaars omkom nie. Moordenaars is mense wat geweld gebruik om hulle doel te bereik. As die psalmis met sondaars omgaan, is hy ook een.

26:12

¹²My voet staan op gelyk grond; ek sal die Here prys in die groot byeenkoms.

My voet staan op gelyke grond is ‘n verklaring wat ‘n mens aan die einde van ‘n gebedspsalm verwag. Dit gee uitdrukking aan geloofsvertroue en hoop. Hierdie psalm het uit pleidooie en selfverdediging bestaan, maar dit sluit met vertroue af. Dit sê vir ons dat die oënskynlike onsekerheid van vers 1 – 11 nie ‘n werklkheid was nie. Die psalmis praat dikwels van ‘n onseker plek waar jou voet staan. Hier is dit nie die geval nie. Dit word dan met ‘n stelling van hoop gevolg – die verwagting van die psalmis om weer sy plek in die groot byeenkoms in te neem. Maar juis omdat die psalmis nie ‘n sondaar is nie, kan hy vra vir redding en genade. Hy sal nie struikel nie, want sy pad vorentoe is gelyk. So kan hy sy verantwoordelikheid om God te loof, nakom in die gemeente.

In die volgende blog gaan ons met die teologiese implikasies van Psalm 26 afsluit.

I am thy sonne, made with thy selfe to shine –  John Donne

Jy moet jou naaste liefhê soos jouself

Hierdie vers is die hoogtepunt van Levitikus 19:9 – 18. Jesus gebruik hierdie teks in sy samevatting van die wet (Matteus 22:39). Levitikus 19 is belangrik, want die liefde hier is konkreet. Dit pas die liefde vir die naaste op vyf gebiede toe. Elke gedeelte word afgesluit met die woorde: Ek is die Here. Kom ons kyk na hierdie vyf gedeeltes.

1. Jy moet jou naaste met jou besittings liefhê (vers 9 – 10)

Dit begin met die opdrag dat jy van jou oes op die lande moet laat agterbly. Die armes en die vreemdelinge kan dit optel en eet. Die belangrikste les wat ons hier kan leer, is dat God se kinders vrygewig moet wees. Ons moet ons finansiële lewens doelbewus beplan dat ons iets oor het om vir die armes in nood te gee. Moenie al jou geld aan jouself spandeer nie; dink aan hulle wat minder as jy het.

2. Jy moet jou naaste met jou woorde liefhê (verse 11 – 12)

Om lief te hê is om die waarheid te praat. Ons sien hier twee kontekste waarin eerlikheid belangrik is. Die eerste is om nie te steel nie Die konteks laat ons dink dat steel hier as gevolg van leuens is – mense wat vals teenoor mekaar is. Die tweede toneel is in die hofsaal. Destyds het alles op getuies berus – geen DNS-toetse of kameras nie. Daarom is die Bybel so sterk teen die aflê van vals getuienis. Liefde vir die naaste vereis dat ons baie versigrig met ons woorde moet wees.

3. Jy moet jou naaste deur jou optrede liefhê (verse 13 – 14)

Hier kry ons die algemeenste voorbeeld van onderdrukking in die Bybel: om nie die arbeider sy verdiende loon te bepaal nie. Dit was belangrik, want die daaglikse loon was dikwels net gelyk aan sy daaglikse brood. Mense was afhanklik van hulle loon om te oorleef. Die breë beginsel in hierdie twee verse is dat God se kinders nie voordeel moet trek uit die swakkes nie. Jy mag nie ‘n dowe vloek al kan hy jou nie hoor nie;  jy mag nie ‘n hindernis in die pad van ‘n blinde lê nie al sien hy jou nie. God sien en hoor

4. Jy moet ander in jou regspraak liefhê (vers 15 – 16)

Geregtigheid in die Bybel is ‘n regverdige proses. Jy mag nie mense op grond van hulle sosiale status in die samelewing beoordeel nie. Geen partydigheid nie. Geregtigheid gaan altyd met die waarheid gepaard. Daar moet een standaard en een wet vir almal wees.

5. Jy moet ander in jou gesindheid liefhê (vers 17 – 18)

 Jy mag nie haatdaend wees … jy mag nie wraak neem of ‘n grief koester nie. As jy kwaad is vir jou naaste maak die geskil openlik met hom uit. Ons moenie net ons naaste reg hanteer nie, maar ons harte moet ook reg teenoor hulle ingestel wees.

Aan die eeinde van hierdie gedeelte volg die opdrag: Jy moet jou naaste liefhê soos Jouself (vers 18). Hier berus dit op vyf eenvoudige opdragte. Eenvoudiger as wat jy dink, maar steeds makliker gesê as gedoen.