Die Missie van die Kerk (2)

 

There is no absolute independence for man, our nature requires us to serve some master – J. Denney.

 

Die Missie van die Kerk (2)

Missie = belangrike opdrag; totaal van die doelstellings, oogmerke van ‘n instelling. Latyn: mittere = stuur – HAT).

Kevin Deyoung en Greg Gilbert het ‘n interessante boek (The Mission of the Church geskryf). Ek gaan ‘n paar blogs hieraan bestee.

 

Jesus stuur ons uit in die wêreld om wat te doen?

Missie is nie alles wat ons in Jesus se Naam doen nie. Missie is ‘n spesifieke taak wat aan ons gegee is om te vervul. Die Groot Opdrag (meer presies opdragte, want ons kry dit in Matteus 28:16 – 20; Markus 13:10, 14:9; Lukas 24:44 – 49; Handelinge 1:8) kom na Jesus se opstanding en voor sy hemelvaart. Hoekom beklemtoon ons juis hierdie teks as ons van die missie van die kerk praat?

  1. Missie se fondament moet God se opdragte wees. Een misverstand is dat ons glo dat dit wat God in die wêreld doen ons ook moet doen. Baie van dit wat God doen, is gawes waarvan ons net getuig – soos verlossing. Dit beteken nie dat ons nie versigtig aandag gee aan wat God se missie is nie, maar dat dit wat Jesus uitdruklik vir sy dissipels sê om te doen in sy afwesigheid is tog belangriker.
  2. Die plasing van die Groot Opdrag is van strategiese belang – hulle is Jesus se finale woorde op aarde. Dit is belangrik dat dit in drie evangelies en in Handelinge voorkom.
  3. Die Groot Opdrag vat baie van die belangrikste temas in die Nuwe Testament saam. Kyk ons na Handelinge sien ons dat alles in hierdie boek daaruit voortvloei.

Die Groot Opdrag is nie sommer net woorde wat ons aan die einde of die begin van ‘n verhaal kry nie. Hulle vorm die hele verhaal – of as die klimaks waarop alles uitloop (die evangelies) of die fonteein waaruit alles voorvloei.

 

Volgende keer kyk ons nader na wat hierdie Groot Opdrag is.

 




Die Missie van die Kerk (1)

 

The essence of Christian theology is grace, and the essence of Christian ethics is gratitude – G. C. Berkouwer

 

Die Missie van die Kerk (1)

Missie = belangrike opdrag; totaal van die doelstellings, oogmerke van ‘n instelling. Latyn: mittere = stuur – HAT).

Kevin Deyoung en Greg Gilbert het ‘n interessante boek (The Mission of the Church geskryf). Ek gaan ‘n paar blogs hieraan bestee.

 

If everything is mission, nothing is mission – Stephen Neill

Lidmate van die kerk vra soms vir hulleself: Wat probeer ons nou eintlik bereik? Die vraag is ingewikkeld en verdelend. Die woord missie is nie soos verbond en vryspraak of evangelie ‘n Bybelse woord nie. Die Latynse woord mittere stem ooreen met die Griekse woord apostellein van waar ons die woord apostel kry.

 

Wat is die missie van die kerk? Die antwoord hang tot ‘n groot mate af van wat ons bedoel met die woord missie. As missie bloot ‘n sinoniem vir die leef van ‘n getroue Christelike lewe is, kan die vraag op baie maniere beantwoord word. ‘n Meer presiese definisie is egter nodig. Maar waar begin ons? David Bosch (Transforming Mission) kom tot die gevolgtrekking: Ultimately mission is undefinable.

 

Tradisioneel beteken missie dat daar ‘n sender, diegene aan wie die sender gestuur is en ‘n opdrag is. Vir meeste mense beteken missie twee dinge: om gestuur te word en om ‘n taak te ontvang. Gemeentes spandeer baie tyd en geld om missiestellings op te stel. Andreas Kostenberger sê dat missie die spesifieke taak of doel wat ‘n persoon of groep probeer doen, is. John Stott sê dat missie alles is wat die kerk gestuur is om in die wêreld te doen.

Een van die groot gevare is dat die definisie so uitgebrei word dat dit elke goeie ding wat ‘n Christen kan doen, insluit. Kortliks word die missie van die kerk in Jesus se Groot Opdrag aan sy dissipels opgesom. Die kerk word in die wêreld uitgestuur om van Jesus Christus te getuig deur die evangelie te verkondig en dissipels van al die nasies te maak. Dit is die kerk se taak; dit is ons unieke roeping.

 

In die volgende blog gaan ons kyk na die vraag: Jesus stuur ons uit in die wêreld om wat te doen?

 




Psalm 26 (1)

 

We do not want a Church that will move with the world. We want a Church that will move the world – G.K.Chesterton

 

Psalm 26 (1)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

In hierdie psalm word die gelowige se verhouding met God as ‘n driehoeksverhouding beskryf – daar is drie partye wat ‘n rol speel: God, die gelowige en die goddelose. Die gelowige se verhouding met God word bepaal deur die dinge wat hy positief doen. Die verhouding van die goddelose, daarenteen, word bepaal deur die dinge wat hy nie doen nie – wat hy vermy.

 

Dit begin en sluit af met ‘n pleidooi aan die Here vir ondersteuning (verse 1 – 2 en 9 – 11). Die verse tussen 2 en 9 is dan die psalmis se selfverdediging (verse 3 – 5) en godsdienstige toewyding (vers 6 – 8)

 

26:1 – 2: Beoordeel my, o Here

Die psalm begin met ‘n pleidooi aan die Here om namens die psalmis op te tree. Ons kry opdragte en redes.

Van Dawid.

Handhaaf my reg, Here, want ek gedra my onberispelik;

Ek vertrou op die Here, ek wankel nie.

Die psalmis vra vir regstelling, maar nog meer – die uitoefening van die Here se gesag namens die psalmis. Die basis vir hierdie pleidooi is: gedra … vertrou … wankel nie. Dit gaan hier oor die psalmis se eie integriteit. Hierdie stelling van integriteit word aangevul deur sy gesindheid – hy vertrou op die Here. Wankel beteken om my vastrapplek te verloor – soos by ‘n nou paadjie teen ‘n berghang. Die psalmis loop ‘n nou en gevaarlike pad as hy met integriteit wil loop en sy vertroue in die Here wil behou. Hy maak seker dat hy op die paadjie bly.

 

2Toets my, Here, en stel my op die proef. Suiwer my niere en my hart!

Die niere is beskou as die setel van emosies en die hart as die setel van die denke. Die psalmis is gewillig dat sy aanspraak ondersoek kan word. Hier het ons weer drie werkwoorde: Toets my … stel my op die proef … suiwer my. Suiwer verwys gewoonlik na metaal wat van alle onsuiwerhede gesuiwer word. As sy aanspraak op integriteit en vertroue gehandhaaf moet word, besef die psalmis dat sy innerlike aan sulke toetsing onderwerp moet word. Dit mag lyk asof iemand sy vertroue op die Here stel, maar as ons dit verder ondersoek, is dit nie so nie. Nie net die uiterlik nie, maar ook die innerlike – die niere en hart – moet ondersoek word.

 

Die bidder is onskuldig en word deur teëstanders vervolg. In sy gebed beklemtoon hy sy onskuld. Soos ‘n aangeklaagde in ‘n regsaak voor die regter in kruisverhoor geneem word om die waarheid te bepaal, so staan die psalmis voor die Here sodat Hy hom kan beoordeel. Hy stel homself vrywillig voor die Here en vra: Laat reg aan my geskied. As regter tussen regverdige en goddelose moet die Here ingryp en hom vryspreek. Alle aspekte van sy lewe moet ondersoek word. Sy verhouding met God is reg, want die liefde en trou van God lei hom. Een van God se wonders wat ek nie verstaan nie, sê die psalmis, is dat Hy ‘n sondaar soos ek geneem het, my in die regte verhouding met Hom geplaas het en dat ek nou in vertroue en liefde leef. Hierdie nuwe lewe het niks met my optrede te doen nie – dit is omdat ek God se standvastige liefde en trou ontdek het. Niemand word regverdig deur sy eie getrouheid aan God nie. Ek word regverdig deur God se trou aan my.

 

In die volgende blog gaan ons kyk na die psalmis se aanspraak op morele integriteit.

 

 




Wat is fundamentalisme?

 

Failure to see our sin as primarily against God is, I believe, the reason we experience so little heartfelt grief over it. —Jerry Bridges

 

Wat is fundamentalisme?

Fundamentalisme is vandag ‘n vloekwoord. Om met enige vorm van ekstremisme verbind te wees, moet ten alle koste vermy word. In die vroeë 20ste eeu het ‘n vorm van fundamentalisme ontstaan wat net die fundamentele aspekte van die Christelike geloof teen die liberale interpretasies van die Skrif wou beskerm. Tussen 1910 – 1915 publiseer hulle twaalf traktaatjies – The Fundamentals. Daar in niks hiermee verkeerd nie.

 

Brian Harris se boek, When Faith Turns Ugly, sê dat baie vorme van fundamentalisme inderdaad veroorsaak dat geloof lelik word. Sommige is meer toksies as ander. Meeste godsdienste het ‘n fundamentele siening van hulle geloof – die Christendom is dieselfde.

 

John Stott sê daar is tien tekens van Christelike fundamentalisme. Hy sê fundamentaliste:

  • Gee die indruk dat hulle vakgeleerdheid wantrou.
  • Vasklou aan ‘n uitermate letterlike siening van die Bybel.
  • Sien die inspirasie van die Bybel as ‘n meganiese proses. Hulle sien inspirasie as God/ die Heilige Gees wat dikteer.
  • Interpreteer die Bybelse teks asof dit direk vir hulle geskryf is. Hulle ontken die kultuurgaping tussen die wêreld van die Bybel en die wêreld van vandag.
  • Verwerp gewoonlik die ekumeniese beweging.
  • Het ‘n afskeidende kerkleer, met ‘n neiging om uit besprekings te onttrek as hulle spesifieke leerstellige siening nie aanvaar word nie.
  • Hulle het ‘n dubbelsinnge verhouding met die wêreld. Soms word waardes sondermeer aanvaar; by ander gelede onttrek hulle hulle van die wêreld uit vrees vir kontaminasie.
  • Glo in wit oppergesag en verdedig rasse segregasie.
  • Sien evangelisasie en sending as dieselfde ding.
  • Dogmaties oor die toekoms.

Hierdie kombinasie van kenmerke kan rampspoedig wees.

 

Die probleem is dat fundamentalisme ‘n gebrek aan verbeelding het. Hy kry sy sekuriteit in sekerheid. Hierdie sekerheid is maar broos. ‘n Eng stel aannames is gewoonlik onderliggend aan fundamentalisme As een van hierdie aannames wankel, kan die hele bouwerk in duie stort. Daarom spandeer hulle baie energie om sienings wat nie meer gered kan word nie, te verdedig. Hulle soek na Noag se ark; hulle probeer ‘n geheime kode in die Bybel ontsyfer. Hulle soek ‘n kortpad na die waarheid deur oorvereenvoudiging. Diegene wat verskil, moet uitgeskakel word.

 

Die teenoorgestel van geloof is nie twyfel nie, maar sekerheid. As ons seker is van iets is geloof mos onnodig. Die Benediktynse monnik, Anselmus, het teologie gedefinieer as faith seeking understanding. Om te verstaan, moet jy nuuskierig en kreatief wees Dit behels onder andere ‘n dialoog met die Bybelse storie, die geskiedenis en tradisie van die kerk, die ondervindings van gelowiges uit verskillende kulture en oor eeue heen, insigte in ons huidige kultuur en die nuutste studies oor teologie.