Don’t ever take a fence down until you know the reason it was put up – G.K.Chesterton

Die verskil tussen die Christelike en ander godsdienste

As daar een ding is wat ons uit die geskiedenis leer, is dit dat die mens godsdienstig is – hy jaag geestelike dinge na. Ons kan ‘n ellelange lys van figure wat die mense aanbid het, opstel. Vandag hoor ons dikwels die volgende stelling: Die verskillende wêreldgodsdienste verskil nie werklik van mekaar nie: daar is probleme in die wêreld; daar is ‘n oplossing; daar is ‘n god wat aanbid word.

Natuurlik is daar ooreenkomste tussen die verskillende godsdienste, maar die Christelike godsdiens verskil van hulle almal. Daar is veral drie belangrike verskille wat van belang is,

1. Die Skeppergod is die stigter van die Bybelse godsdiens

Die Skeppergod het sy plan om ‘n weg vir die gevalle mensdom te voorsien om in die regte verhouding met Hom versoen te word, voortgesit vanaf die skepping. Die Christelike geloof is die progressiewe uitwerking van God se genadige verlossingsplan, Toe Jesus Christus 2000 jaar gelede op die toneel verskyn het, was dit nie die begin van ‘n nuwe godsdiens nie – dit was die vervulling van God se verlossingsplan. Jesus Christus sit net die verlossingsplan voort. Hierdie plan is begin lank voor die bestaan van die mens. Wat die Christelike geloof van ander gelowe onderskei, is dat geen mens dit ontdek en ontwikkel het nie – God is die stigter en onderhouer.

2. Die Skeppergod doen die verlossingswerk in die Christelike geloof

Normaalweg beskryf verlossing die manier waarop die mens verlossing van wat verkeerd is, ondervind. Ander godsdienste beskryf ‘n groot verskeidenheid van verlossingspaaie. Jy moet probeer om ‘n goeie mens te wees … en jy definieer wat goed is. Die besonderhede mag verskil, maar verloosing is gewoonlik die gevolg van die mens se inspanning. In die Christelike geloof is dit God wat die verlossing bewerk. Hy is die argitek van en die instaatsteller van die mens se verlossing. Die mens is die ontvanger van God se verlossingswerk. Die mens het nie die vermoë om homself te verlos nie – hy is onwillig om dit te doen. Verlossing vereis iets buite die mens se natuur. Daarom moet God optree – en Hy het. Jesus Christus wat mens geword het doen die sentrale werk in God se verlossingsplan. Hy is in staat en gewillig om dit te doen. Hy alleen is gekwalifiseerd om dit te doen.

Teologies kan ons sê dat die Christelike geloof die godsdiens van “soewereine genade” is. Soewerein verwys na God se heerskappy. Genade verwys na ‘n voordeel wat gegee word al is dit onverdiend. Dit beskryf wat God vir die mens bereik het. Verlossing is God se werk. Dit is ‘n belangrike verskil tussen die Christelike godsdiens en ander godsdienste.

3. Die Skeppergod doen die werk van bekering in die Christelike geloof

Geen mens in die geskiedenis is nog ooit deur die werk van ‘n mens bekeer nie. Soomige mag sê dat bekering in die geskiedenis met geweld versprei is – die Kruisvaarders. Ander mag sê dat bekering die gevolg van kulturele en sosiale druk was. Opregte bekeerlinge kan nie vervaardig word nie. Bekering kan net deur die mag van God geskied. Natuurlik is mense instrumente wat deur God gebruik word in bekering, maar hulle is net dit – instrumente in God se hand. Die Christelike godsdienis is nie een van uitwendige verbetering nie, maar van ‘n inwendige hergeboorte. Die toestand van die mens vereis meer as net verbetering – dit vereis ‘n nuwe lewe/skepping. Die mens kan homself nie herskep nie. Dit kan net God in sy soewereine genade doen.

Die groot verskil tussen die Christelike en ander gelowe is die werk van die Skeppergod – sy verlossingswerk en sy bekeringswerk.

 “Now, we must not worship without study, for ignorant worship is of limited value and can be very dangerous. We may develop “a zeal for God, but not according to knowledge” (Rom. 10:2), and then do great harm to ourselves and others. But worship must be added to study to complete the renewal of our mind through a willing absorption in the radiant person who is worthy of all praise. Study without worship is also dangerous, and the people of Jesus constantly suffer from its effects, especially in academic settings. To handle the things of God without worship is always to falsify them.” – Dallas Willard

Die lewe in oorvloed

Ek het gekom sodat hulle die lewe kan hê en dit in oorvloed (Johannes 10:10).

As dit Jesus se doel op aarde was, beteken dit nie dat dit ook ‘n doel van die kerk behoort te wees nie? Baie mense leef nie die lewe in oorvloed nie. Baie mense se skedules is vol, maar dit is nie ‘n lewe in oorvloed nie. Om ‘n lewe in oorvloed te lewe, begin by Jesus. Daar is nie ‘n oorvloedige lewe sonder Hom nie. Verlossing is die beginpunt van ‘n oorvloedige lewe. Daar is baie onvervulde gelowiges en dit belemmer ons getuienis aan die wêreld.

Na verlossing is ‘n vervulde lewe een waarin vier basiese behoeftes hanteer word. God het die liggaam van Christus geroep om hierdie behoeftes te hanteer. Die kerk is toegerus om dit te doen.

1. Ondersteuning

Almal wil weet dat hulle nie alleen is nie. Daar is baie faktore in vandag se lewe wat veroorsaak dat mense alleen is.

• Verstedeliking – ons woon in stede en ken nie eers ons bure nie.
• Spesialisasie – ons skei mense in verskillende groepe en so isoleer ons ons nog verder.
• Die afbreek van die familie – ons het van die uitgebreide na die kernfamilie na die enkel ouer binne ‘n paar geslagte beweeg.
• Materialisme – dinge is vir baie mense belangriker as mense.

Mense kom na die kerk, want hulle wil iewers behoort. Hulle wil nie alleen wees nie. Dit is waar die kerk belangrik is. God het die kerk ontwerp om ‘n familie te wees.

2. Stabiliteit

Mense soek ‘n sterk fondament waarop hulle hulle lewens kan bou. Die moderne mens glo nie meer in absolute waarhede nie, maar daarsonder ondervind jy net angs en spanning. Hulle sal dit miskien nie erken nie, maar mense soek beginsels waarop hulle hulle lewe kan bou. Ons moet mense leer dat God se woord daardie soort gesag is. Dit is ‘n anker waarop ons kan vertrou as die lewe rof raak.

3. Selfuitdrukking

God het aan elkeen ‘n unieke stel gawes, passie, vermoëns, persoonlikhede en ondervindings gegee. Hy gee ook aan ons ‘n begeerte om uitdrukking te gee aan ons uniekheid. Daarsonder is ons gefrustreerd en ontevrede. Baie mense vandag is verveeld. Hulle het geen geleenthede om hulle uniekheid uit te druk nie. As hulle kerk toe kom, hoop hulle die kerk sal hulle help om hulle uniekheid uit te druk. Die kerk moet hulle help om hulle uniekheid te ontdek en daarvolgens te bedien.

4. Betekenisvolheid

Ons almal wil weet dat ons lewens iets beteken; ons wil almal deel wees van iets groter as onsself. Die kerk moet hierdie emosionele behoefte van mense hanteer Ons is deel van ‘n groot roeping – om die goeie nuus van God se koninkryk te versprei. Ons moet mense help om hulle unieke plek in hierdie roeping te bepaal.

Want dit is God wat julle gewillig en bekwaam maak om sy wil uit te voer (Filippense 2:13). God het ‘n doel met ons lewens. Help mense om dit te ontdek. Daarmee kan die kerk help. ‘n Gemeente gebou om die Bybelse doelwitte van die kerk, sal hierdie behoeftes hanteer. ‘n Gemeente toegewy aan:

• Gemeenskap hanteer die behoefte aan ondersteuning;
• Dissipelskap hanteer die behoefte van stabiliteit;
• Die mobilisering van sy lidmate vir bediening hanteer die behoefte van selfuitdrukking; en
• Evangelisasie en sending hanteer die behoefte van betekenisvolheid.

 “The idea that you can trust Christ and not intend to obey him is an illusion…. In fact, you can no more trust Jesus and not intend to obey him than you could trust your doctor or your auto mechanic and not intend to follow their advice. If you do not intend to follow their advice, you simply do not trust them.” – Dallas Willard

Psalm 24 (2)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

25:3 – 6: Wie is die gelowige wat God in sy heiligdom mag ontmoet?

Skielik verander alles. Nou word ‘n vraag gevra oor die kwalifikasies van iemand wat in die teenwoordigheid van die Here mag kom en ‘n vraag mag vra. Vers 1 – 2 het bevestig dat die Here oppermagtig oor die wêreld is.  Die vraag oor wie in die teenwoordigheid van hierdie God mag  gaan, is ‘n ernstige vraag. Hierdie gedeelte bestaan uit ‘n vraag (vers 3), ‘n antwoord (vers 4 – 5) en ‘n verdere reaksie deur die vraagstellers (vers 6).

³Wie mag teen die berg van die Here opgaan en wie mag in sy heiligdom staan?

Die berg is ‘n verwysing na die plek van aanbidding. Maar die vraagstellers om nie net gekom om te aanbid nie, maar ook om ‘n vraag te vra.

⁴Dié mens met skoon hande en ‘n rein hart wat nie na nietigheid hunker en nie sweer by wat vals is nie

Dit gaan hier oor ‘n gesindheid teenoor God en ook teenoor ander mense. Skoon hande en nie sweer by wat vals is nie, verwys na verhoudings met ander mense. ‘n Rein hart en nie na nietigheid hunker nie, verwys na gesindhede teenoor God. Skoon hande is hande wat nie met bloed bevlek is nie. Mense wat voor die Here verskyn se verhoudings moet eerbaar wees. ‘n Verkeerde innerlike gesindheid is ook ‘n bedreiging vir ander mense. Vals ede is ‘n manier om mense van hulle inkomste en selfs hulle lewens te beroof.

⁵Sal seën ontvang van die Here en geregtigheid van die God wat red –

Hier kry ons ‘n dubbele belofte. Diegene wat nie deur bedrog  mislei is nie, sal seën ontvang van die Here. Seën verwys kenmerkend na God se betrokkenheid in die dinge van die alledaagse lewe. Redding verwys weer na God se betrokkenheid by die periodieke krisisse in ons lewens. Hierdie vers herinner ons dat die Here ons Verlosser is. Hierdie feit ondersteun die belofte van seën.

⁶Dit is die geslag wat na Hom soek, hulle wat u teenwoordigheid opsoek, dit is Jakob. Sela.

Die reaksie op die kwalifikasie sê vir ons dat mense wat God se teenwoordigheid opsoek sy seën sal ontvang. Hierdie geslag wat na Hom soek, is die nageslag van Jakob. Hulle het toegang tot God se teenwoordigheid en soek dit gereeld.

 “Does it take great and awkward effort even to acknowledge the presence of the needy person, to speak to her, or to take her hand or help her with managing her few possessions? Are we frightened of the homeless though the circumstances in which we encounter them are perfectly safe? Do we shrink from being seen near them or dealing with them? Is his smell and dirtiness alone enough to repel us? Or, if he is not in this extreme condition, does the fact that he is without work or an apartment or an automobile make us treat him as if he were ‘different’ or wholly other? Then we have not truly beheld our own lost and ruined condition, and because of this we cannot heartily love our brother and sister.” – Dallas Willard

Wat is in ‘n naam?

In baie samelewings is die keuse van name vandag arbitrêr en lukraak. Ons vernoem ons kinders na ons voorouers of na iemand wat ons bewonder het. Meestal heg ons nie veel betekenis aan name nie – “ek het van daardie een gehou!” Ons name sê nie juis vir ander mense wie ons is nie. Soms identifiseer name ‘n persoon se familie of sy plek van oorsprong: Jesus van Nasaret en Franciskus van Asissi.

In die Bybel beteken name wel iets. God se name speel ‘n sleutelrol in ons verstaan van Hom. Sy verskillende name en titels gee vir ons ‘n prentjie van God, maar nie alles van Hom nie. Dit help ons beslis om Hom beter te ken, Hom te waardeer en hoe om op Hom te reageer.

Daar is drie basiese beginsels wat ons help.

• God se name openbaar God se persoon – sy karakter. Dit onderskei Hom van alle ander persone. El en Elohim verheerlik Hom as almagtige; Jahwe verwys na die tydlose “Ek is.” So kan ons nog baie ander voorbeelde noem. Soms word God se name met sy aktiwiteite verbind – Regter, Rots, Herder, Verlosser, Vader, ens. Saam bied sy name vir ons ‘n wonderlike portret van God. Interessant is dat die Name Here, Verlosser en Heilige in die Ou Testament vir God gebruik word. In die Nuwe Testament word dit ook vir Jesus gebruik.
• God se name verteenwoordig sy teenwoordigheid. Here, ons Here, hoe wonderbaar is u Naam oor die hele aarde, hoe glansryk alles wat U in die hemelruim geplaas het! (Psalm 8:2). Ons loof U, o God, ons loof U; U is by ons, u magtige dade moet bekend gemaak word (Psalm 75:2). God se name en titels verteenwoordig sy nabyheid.
• God se name is heilig. Jy mag die Naam van die Here jou God nie misbruik nie, want die Here sal die een wat sy Naam misbruik, nie ongestraf laat bly nie (Eksodus 20:7). Godlastering vandag is algemeen. Dit is ‘n belediging van God en ‘n oortreding van die derde gebod. Ook in die Ons Vader-gebed lees ons: Laat u Naam geheilig word (Matteus 6:9). Die opdrag van die derde gebod geld steeds vir ons vandag.

Dit is duidelik dat ons baie van God kan leer deur net na sy Name te kyk. Dit is nie sommer lukraak gekies nie – dit beteken iets.