The gospel is not a truth among other truths. Rather it sets a question mark against all truths.” Karl Barth

Sonde: Wat is die invloed van sonde op my verhouding met God?

Ek gaan ‘n aantal blogs gebruik om oor sonde te skryf. Ek gaan, waar toepaslik, van die Nuwe Testament en Psalms: ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika gebruik maak.

Ons het gesien wat die gevolge van sonde in die algemeen is. Nou gaan ons meer spesifiek kyk na die gevolge van sonde op my verhouding met God. Ons kyk na ‘n paar aspekte:

1. Skuldgevoelens

My sonde het ek teenoor U erken; my skuld het ek nie bedek nie (Psalm32:5).

As gevolg van ons sondes staan ons voor God skuldig. Die evangelie leer vir ons dat God ons skuld verwyder. Jesus Christus neem ons sonde op Homself. Laat ons daarom ingaan met ‘n opregte hart, in volle geloofsekerheid, met ons harte besprinkel, vry van ‘n slegte gewete, en ons liggame gewas met skoon water (Hebreërs 10:22). Ons is vry van ‘n slegte gewete – ontslae van ons skuldgevoelens.

2. Vervreemding

 Die denke van ons sondige aard is vyandskap teen God, dit onderwerp hom nie aan die wet van God nie, want dit kan ook nie (Romeine 8:7).

As gevolg van die sonde kom daar ‘n wedersydse vyandskap tussen God en die mense. Die God-mens verhouding is verbreek. In die paradys het dit beteken dat Adam en Eva vir God weggekruip het en uiteindelik uit die paradys moes padgee. Maar God het hierdie vervreemding deur die kruis van Jesus Christus oorwin. As ons, toe ons nog vyande was, met God versoen is deur die dood van sy Seun, hoeveel te meer sal ons deur sy lewe verlos word noudat ons met Hom versoen is (Romeine  5:10).

3. Degenerasie

Dit weet ons: dat ons ou mens saam met Hom gekruisig is, sodat ons sondige bestaan beëindig kan word en ons nie meer slawe van die sonde sal wees nie (Romeine 6:6).

As gevolg van sonde gaan ons agteruit: van liefde na haat, van deug na die kwade. Ons enigste genesing is regenerasie deur die Gees.

4. Verslawing

 Aan God die dank dat julle wel slawe van die sonde was, maar van harte gehoorsaam geword het aan die vorm van die lering waaraan julle onderwerp is … Want toe julle nog slawe van die sonde was, was julle ongebonde ten opsigte van die ongeregtigheid (Romeine 6:17, 20).

Almal van ons was slawe van die sonde. Dit is slegs deur die genade van God dat ons van die slawebande bevry is.

5. Verharding van die hart

Hulle denke is verduister, hulle is vervreem van die lewe van God, omdat hulle onkundig is deur die hardheid van hulle harte (Efesiërs 4:18).

Wat is die genesing van so ‘n harde hart? Ek sal julle ‘n nuwe hart en ‘n nuwe gees gee, Ek sal die kliphart uit julle liggaam uithaal en julle ‘n hart van vleis gee (Esegiël 36:26).

Dit is duidelik dat sonde ons verhouding met God ontspoor. Daar kom ‘n verwydering tussen ons en God. Jesus met sy kruisdood en opstanding het hierdie gebroke verhouding herstel deur ons met God te versoen,

 “So whenever we speak about what God has done, we should strive to show how much we depend on him alone, and how all we have comes freely from his bountiful hand.” – Johannes Calvyn

Leef ek vir ander?

As ek ‘n dissipel van Jesus is, moet ek my lewe vir ander oriënteer. Hierdie liefde vir ander is die hart van dissipelskap. Ons  dien ander vir Christus se ontwil net soos Hy gedoen het. Die Seun van die mens het ook nie gekom om gedien te word nie, maar om te dien en sy lewe te gee as losprys vir baie ander (Markus 10:45). Selfs voor Christus in die Skrif genoem word, leer God ons hierdie lesse deur die die familie. Hy maak ons ouers en so gee ons baie aandag aan een persoon – ons voed en lei hom/haar na ‘n volwasse lewe.

God gebruik die krag van hierdie ouer-kind verhouding as ‘n kanaal waardeur sy woord vloei. Moses gee die tien gebooie aan die volk en gee dan hierdie opdrag: Hierdie gebooie wat ek jou vandag gegee het, moet in jou gedagtes bly. Jy moet dit inskerp by jou kinders en met hulle daaroor praat as jy in jou huis is en as jy op pad is, as jy gaan slaap en as jy opstaan (Deuteronomium 6:6 – 7). Dissipelskap beteken dat ek die kennis van God en sy woord elke oomblik van die dag aan ander moet oordra.

Die beroemdste dissipelmaker was natuurlik Jesus Christus. Jesus het ‘n klein groepie geroep. Hy belê baie tyd en energie in hierdie twaalf dissipels. Hulle het bely dat Hy die Messias was; Hy wou  gehad het dat hulle by Hom  bly. Nou kan ons sê dat Jesus God is en daarom doen Hy dit.

In Handelinge 16 lees ons van een van Paulus se sendingreise. Ons begin deur te lees van Timoteus. Omdat Paulus vir Timoteus met hom wou saamneem. Soos Jesus en sy dissipels wou Paulus gehad het dat Timoteus by hom moes bly. Jare later skryf Paulus vir Timoteus: Wat jy my voor baie getuies hoor verkondig het, moet jy toevertrou aan betroubare manne wat bekwaam sal wees om die ook aan ander te leer (2 Timoteus 2:2).

Wat beteken dit as jy in geestelike kinders belê? ‘n Goeie beginpunt is Kolossense 1:28 – 29: Hom verkondig ons deurdat ons alle mense met alle moontlik wysheid onderrig en leer, sodat ons elke mens tot geestelike volwassenheid in Christus kan bring. Daarvoor span ek my ook in en beywer ek my met die krag wat Hy gee en wat kragtig in my werk. Paulus span hom in. Ons sal dit ook moet doen as ons dissipels wil maak. Die Christelike geloof is nie ‘n lui geloof nie.

Spog Paulus hier oor sy werk? Allermins: die krag wat hy het om hom in te span kry hy van Christus wat kragtig in my werk. As ons goed aan ander mense wil doen, sal dit net gebeur as God se Gees in en deur ons werk. Die wete dat God in ons werk, werk vrees teen. Ons weet ons werk is nie tevergeefs nie.

Daar is twee begrippe wat Paulus hier gebruik wat baie belangrik is: verkondig en bring: Hom verkondig ons … sodat ons elke mens in geestelike volwassenheid in Christus kan bring. Hy verkondig sodat hy kan bring. Hy verduidelik ook wat by verkondiging betrokke is. Hom verkondig ons deurdat ons alle mense met alle moontlik wysheid onderrig en leer. Paulus waarsku en onderrig. Dit sluit in die vermoë om tussen reg en verkeerd te kan onderskei. Dit is hoe Paulus sy geestelik volwasse mense voor Christus kan bring.

Om dissipels te maak vereis ‘n langtermyn siening; dit vereis die gesindheid van ‘n belegger wetende dat die opbrengs ewig is. Die belegging vind deur God se woord plaas. Ons moet die woord saai – nou. Ons sal eers later die oes sien.

The will of man without grace is not free, but is enslaved, and that too with its own consent –  Martin Luther.

Sonde: Wat is die gevolge van sonde?

Ek gaan ‘n aantal blogs gebruik om oor sonde te skryf. Ek gaan, waar toepaslik, van die Nuwe Testament en Psalms: ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika gebruik maak.

Sonde mislei, versoek en verslaaf die mens. Sonde is fataal vir die mens se verhouding met God. Moses het eerder verkies om saam met die volk van God sleg behandel te word as om die kortstondige genot van sonde te beleef (Hebreërs 11:25). Dan, wanneer die begeerte bevrug is, gee dit geboorte aan die sonde en wanneer die sonde volgroei is, gee dit geboorte aan die dood (Jakobus 1:15). Ons sien dat sonde gevolge vir onsself, ons verhouding met ons naaste en ons posisie voor God het. Die ergste gevolg van sonde is die dood.

Ons lees van Adam wat van onskuldig na skuldig en uiteindelik na die dood voortgaan en dit omdat hy deur Satan verlei is. In die proses is Adam se verhouding met God nadelig beïnvloed. Daarom, soos deur een mens die sonde in die wêreld gekom het, en as gevolg van die sonde die dood, so het die dood ook tot alle mense deurgedring omdat almal gesondig het (Romeine 5:12).

Die dood is nie net fisies – die afsny van die lewe – nie, maar ook geestelik – afgesny van God. Want die loon van die sonde is die dood, maar die genadegawe van God is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here (Romeine 6:23).

As dood dan die straf vir sonde is, sal vergifnis van sonde ook verlossing van die ewige dood beteken. Die wet van die Gees wat in Christus Jesus die lewe gee, het jou immers vrygemaak van die wet van die sonde  en die dood (Romeine 8:2).

Vir gelowiges is daar die ewige lewe en nie die ewige dood nie. Jesus Christus het die dood deur sy kruis en opstanding oorwin. Maar vir diegene wat Hom nie as hulle Verlosser aanvaar het nie, wag daar die ewige dood. Dit is die grootste enkele gevolg van sonde.

Although the stars do not speak, even in being silent they cry out – Johannes Calvyn

Psalm 14 (1)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Tema: Die Dwaas.

Hierdie psalm stem feitlik woordeliks ooreen met Psalm 53. Die opvallende verskil is dat die Naam van God verskil. In Psalm 14 word die Verbondsnaam, Here,  gebruik naas die algemene benaming God. In Psalm 53 word die Verbondsnaam, Here, vervang met die algemene benaming wat in Hebreeus ook ‘afgode” kan aandui. Blykbaar was die twee psalms reeds voor die huidige psalmversameling in twee aparte psalmbundels opgeneem – soos die tien gebooie in Eksodus en Deuteronomium opgeneem is. In die tweede bundel – 42 tot 72 – kom die benaming God meer dikwels voor. Toe al die psalms in een bundel opgeneem is, is albei net so opgeneem.

Die psalm kan as ‘n geloofstelling beskou word wat mense aanmoedig om te glo dat dwase nie uiteindelik sal wen nie. Hierdie psalm bevat geen pleidooi nie, maar wel ‘n wens aan die einde.

Opskrif

 Vir die musiekleier. Van Dawid.

14:1: Die goddelose sê daar is geen God nie.

Dwase maak hulleself wys: “Daar is geen God nie.” Hulle tree gruwelik en afstootlik op. Daar is nie een wat goed doen nie.

Volgens die Ou Testament is die dwaas ‘n besondere soort mens. [Die boek Spreuke het baie oor dwase te sê. Daar word ses verskillende woorde vir dwaas gebruik.] Hy het genoeg verstand, maar weier om dit oordeelkundig te gebruik – hy het geen insig nie. Hy weier om te erken dat God se ingrype in die geskiedenis van ‘n volk en in die lewe van ‘n mens in berekening gebring moet word. Vir die digter is iemand wat God se liefde en sorg ontken, die toppunt van dwaasheid. Dwase maak hulleself wys dat daar geen God is, nie net in hulle woorde nie, maar ook in hulle harte.  Dit sê dat ons God in die alledaagse lewe kan ignoreer. Daarom tree hulle gruwelik en afstootlik op.

‘n Mens se gesindheid blyk uit wat hy dink (Dwase maak hulleself wys: “Daar is geen God nie.”) of sê of doen (Hulle tree gruwelik en afstootlik op). Hierdie gesindheid word later deel van die dwaas: soos sy naam is, is hy. Hulle vernietig alles; daar is nie een wat goed doen nie. Hulle is so verdorwe dat daar geen uitsondering is nie – nie een doen goed nie. Die digter wil eintlik beklemtoon dat elke goddelose ‘n dwaas in bogenoemde sin van die woord is – die dwaas dink nie net daar is geen God nie, hy tree ook op asof God nie bestaan nie.

14:2 – 3: God bevind daar is niemand wat goed doen nie.

²Die Here kyk vanuit die hemel na die mense om te sien of daar iemand is wat verstandig is, iemand wat God soek.

³Almal het afgedwaal, almal het ontaard, daar is nie een wat goed doen nie, nie eers een nie.

God kyk uit die hemel of daar iemand met insig op die wêreld is. Iemand wat verstandig is, iemand wat sedelik en godsdienstig insig het. Dit is iemand wat God soek. Dwase aanvaar hulle is verantwoordelik vir hulle eie bestemmig en welstand in die lewe. Mense met insig besef hulle moet regverdig lewe. Hulle kan dit doen, want hulle weet dat hulle vir God kan soek en kry.

Vers 3 herhaal tot ‘n mate wat in vers 1 gesê is. Hier word nog meer klem gelê op die ontaarding van die mens: daar is nie een wat goed doen nie, nie eers een nie. Afdwaal is ‘n ander manier om te sê dat daar geen God is nie. Hulle erken nie vir God en soek Hom nie.

Volgende keer kyk ons na die laaste verse van hierdie psalm