We all should know that diversity makes for a rich tapestry, and we must understand that all the threads of the tapestry are equal in value no matter what their color. -Maya Angelou, digter

God se wil

Baie Christene sien God se wil as ‘n padkaart met baie spesifieke opdragte van God wat ons moet ontdek. Hier draai jy links, en daar draai jy regs. Natuurlik kan God sekere mense vir iets spesifieks roep. Ons sien dit in die Bybel. God se roeping is dikwels oper en meer elasties.

Meestal is God se roeping soos die doek van ‘n skilder. Ons kan verf waar ons wil, maar ons mag nie van die doek weg beweeg nie. Oral waar ons ons op die doek in ons daaglikse lewe uitdruk, is aanvaarbaar. God sal sy wil deur my werk, maak nie saak watter beroep ek kies nie. God se wil is nie ‘n Goddelike paaseier nie – ons moet elke eier wat weggesteek is, kry nie.

Ons moet bid dat God sy wil aan ons bekend maak, maar ons hoef nie slapelose nagte daaroor te hê nie. Ons moet groei daar waar ons geplant is. As God iets anders vir ons beplan het, sal Hy gou vir ons daarvan in kennis stel.

“The care of the soul is ‘a matter of the highest importance;’ beyond anything which can be brought into comparison with it.” – George Whitefield

Die kultuur om ons verander

As volgelinge van Christus sal ons nie altyd inpas in die wêreld waarin ons leef nie. Dikwels gaan ons in sekere gebiede van ons lewe teen die stroom van die kultuur. Ons het ‘n vaste Bybelse fondament nodig om vas te staan te midde van ‘n veranderende kultuur. Ons moet weet hoe God se woord ons verstaan van sake van die dag vorm. Ons moet weet hoe ons die evangelie met deernis en moed aan die mense om ons kan verkondig.

Ed Stetzer sê dat daar vier moontlike reaksies is op kultuurverandering.

1. Ons pas aan

Ons gaan kompromië aan oor wat ons glo en hoe ons optree om die omliggende kultuur te paai. Ons mag selfs glo dat dit liefdevol en strategies is; dat iemand na Christus aangetrek sal word omdat hierdie benadering minder aanstoot sal gee. Ons doel is nie om om Jesus te volg makliker te maak nie. Die boodskap van die evangelie is teenkultureel en aanstootlik vir die mens.

2. Ons onttrek

Hierdie is die ander uiterste. Ons distansieer ons volkome sodat ons nooit interaksie met die wêreld om ons het nie. Die bedoeling mag eerbaar en opreg wees. Maar Jesus het spesifiek gebid dat die Vader nie sy volgelinge uit die wêreld moet neem nie, maar om hulle binne die wêreld waarin Hy hulle uitstuur, te beskerm (Johannes 17:15 – 16). Die wêreld om ons het dringend die lewensveranderende krag van die evangelie nodig. Om ‘n afgesonderde subkultuur te vorm, is nie die toepaslike reaksie nie.

3. Ons veg

Hierdie benadering is antagonisties en verdedigend. Hierdie benadering sien die kultuur as ‘n vyand wat verslaan moet word in plaas van mense wat verlos moet word. Ons begeerte moenie wees om te bewys dat ons reg is of om ons pad op die wêreld om ons te forseer nie. Ons doel is om te wys dat Christus waar en waardig is.

4. Ons verweer

Dit beteken ons raak met oortuiging en deernis betrokke by die kultuur. Ons staan vas op die waarheid van God; ons word deur die Gees bemagtig; ons vertel die wêreld van God se liefde. Ons begeerte is nie om te oorwin nie, maar om te verlos. Dit is belangrik wat ons doen, hoe ons dit doen en hoekom ons dit doen. Ons harte moet brand met ‘n begeerte om God te verheerlik. Ons kan nie stilsit en stil bly terwyl God nie verheerlik word en mense ‘n pad loop wat tot selfvernietiging sal lei nie. Ons moet God vra dat sy Naam bekend en geliefd sal word in ons kultuur. Hierdie begeerte beteken nie net gebed nie, maar ‘n produktiewe lewe elke dag.

‘n Verkeerde reaksie op ons kultuur help nie die saak van Jesus Christus nie. Dit is letterlik ‘n saak van lewe en dood.

Your deeds—no matter what they are called or may be—and the deeds of all men are far too little to take away even the tiniest sin. — Martin Luther

Wat gee aan jou die reg om ‘n Christen te wees?

‘n Professor in fisika vra vir Karl Barth: “Wat gee jou die reg om aan hierdie universiteit studente te onderrig?” Karl Barth antwoord: “Die opstanding van Jesus Christus uit die dood.” Hierdie antwoord klink so onwetenskaplik. Dit hang alles af hoe ons die verhouding tussen Jesus se opstanding en die geskiedenis sien.

Paul Louis Metzer sê dit is ‘n vraag wat aan elke gelowige gestel moet word: “Wat gee aan jou die reg om ‘n Christen te wees?” Is dit maar net ‘n mening of ‘n voorkeur? Baie mense vandag sien hulle geloof in Jesus Christus as ‘n verbruikersvoorkeur. Enige toeewyding gegrond op voorkeure kan baie maklik verander. Aanbidding vereis meer as net rede, maar ook optrede en passie. Ons moet met passie glo. Dan sal ons vas staan al kos ons geloof ons baie – soos gelowiges in die Midde-Ooste in die hande van ISIS. Skeptici sal nooit redes vir ons geloof aanvaar nie. Miskien sal hulle glo as hulle bewyse sien dat Jesus Christus die Here in ons lewens is.

Sal ons ons geloof demonstreer deur ’n lewe wat daarmee ooreenstem?

We have a God who delights in impossiblities –  Andrew Murray

Psalm 8 (3)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

8:6 – 10: Verwondering dat God eer en heerlikheid aan die mens gee – Hy gee vir hulle gesag oor die skepping

Nieteenstaande die oorweldigende feite en die vrae  wat hulle opper (vers 3 – 4), delegeer die oppermagtige Heerser mag aan mense. Dit herinner aan Genesis 1 – die mense is beelddraer en verteenwoordiger.

8:6: ⁶U het hom net minder as ’n god gemaak; ; U het hom met majesteit en glansrykheid gekroon.

Mense is net ‘n bietjie minder as goddelik. Hulle word gekroon en deel so in God se eer en heerlikheid. Soos Genesis 1 en 2 glo die psalmis die mens is koning. En tog dink God aan die mens; gee Hy aandag aan hom; versorg Hy hom. God let noukeurig op die mens: nie net na wat hy doen nie, maar ook na sy omstandighede; Hy sien om na hom. Wanneer mense hulle nietigheid besef en God as Koning in hulle lewe erken, word sy genade vir hulle ‘n werklikheid. Hy wat alles gemaak het, sorg ook vir my!  Wat ‘n voorreg is dit om kind van God te wees.

8:7: U laat hom heers oor die werk van u hande; U het alles onder sy voete geplaas,

As heersers het die mens opdrag om oor die werk van God se hande te heers, en het so die eerbetoon van wesens onder sy gesag gekry. Hulle is “tussen God en die wêreld”.

8:8 – 9: Al die kleinvee en beeste, ja, selfs die diere van die veld, die voëls van die hemel en die visse van die see wat verbytrek op hulle roetes deur die oseane.

Die mens heers nie net oor mak diere nie, maar ook die wilde diere van die veld, voëls, vis en ander seediere. Alles word aan die mens onderwerp. Toe die skeppingswerk afgehandel is, het dit nie beteken dat alles reeds hulle bestemming bereik het nie – die mens moet die skepping na sy eindbestemming neem. Natuurlik het die mens misluk en die skepping moet vooruit kyk vir sy bestemming. Intussen kreun die skepping.

8:10: ¹⁰Here, ons Heer, hoe magtig is u Naam oor die hele aarde!

Die psalm eindig soos dit begin het: met lof aan God. Hy regeer. Ek leef uit sy genade; Ek is iets omdat hy my iets gemaak het. Op aarde heers ek namens Hom omdat Hy my aangestel het. Aan Hom kom al die lof toe.  Hierdie herhaling van vers 2 beklemtoon die positiewe wonder en verseker dat die aanbidders hulle lofprysing afsluit met gedagtes aan God – nie van hulleself nie.

Volgende keer kyk ons na die teologiese implikasies van Psalm 8.