In our world too, a stable once had something inside it that was bigger than our whole world – C. S. Lewis

Psalm 7 (4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

7: 11 – 17: Loflied vir God. Vertroue in die regverdigheid van die regter.

Ons kry hier ʼn oorgang na ʼn geloofstelling. Dit is ʼn lang stelling – feitlik die helfte van die psalm.. Die oorgang is geleidelik.

In vers 11 – 14 word meegedeel wie God is. Dit gee die bidder nog meer geloofsvertroue. By Hom skuil die bidder, want God is gereed en by magte om die regverdiges, dié wat op Hom vertrou, te beskerm. Die psalmis gebruik drie stelle beelde om God se regverdige oordeel te beskryf:

• In die stryd word die Here voorgestel as ʼn goed gewapende soldaat – Hy maak sy swaard skerp en span sy boog: Hy maak vir hom dodelike wapens gereed.
• Die skuldige is soos ʼn swanger vrou: die onreg het in hom opgekrop en nou gee hy geboorte aan
• Die skuldige is soos iemand wat ʼn diep gat gegrawe het met sy onreg en dan self daarin val – sy kwaad kom op sy kop af.

Teenoor God, die betroubare regter, en die bidder as onskuldige, staan die goddeloses – skuldiges. Hulle saai onreg, kweek boosheid en oes leuens. Die boosheid wat hulle vir die onskuldige beplan het, lei uiteindelik tot hulle eie ondergang. Die vromes kan onbevrees die handhawing van die reg tegemoetgaan. God is by hom en help hom. Ons moet nooit vergeet dat God die God van oordeel is nie. Ons kan maar seker wees ons sondes sal ons inhaal. Die bose is selfvernietigend.

7:11: ¹¹Die verhewe God is my skild, Hy wat die opregtes van hart verlos.

Hierdie is die eerste van vier stellings oor God. God se wese  soos dit die bidder (in die konteks van ʼn onverdiende bedreiging)  beïnvloed, word beskryf. Die bidder sê weereens dat hy ʼn mens van integriteit is – hy is opreg. Daar is geen verskil tussen sy uiterlike woorde en innerlike gesindheid nie.

7:12: ¹²God is ’n regverdige regter, elke dag ‘n bestraffende God

 Hier kry ons twee verdere stellings oor God se wese. God is bereid om sterk op te tree teenoor mense wat dit verdien. Bestraffend kombineer gesindheid en optrede.

7:13 – 14: ¹³As iemand hom nie bekeer nie, maak Hy sy swaard skerp, span Hy sy boog en lê daarmee aan. Hy maak vir Hom dodelike wapens gereed; Hy maak van sy pyle brandpyle.

Die ontsteltenis word duidelik uitgespreek – deur van beelde gebruik te maak.  Mense kan die straf van God ontsnap. Hoe? As hulle ophou om die verkeerde te doen. Vergifnis is moontlik as hy hom bekeer. Maar as hulle hulle nie bekeer nie, volg God se toorn. God berei sy wapens voor.  Hy het ʼn hele arsenaal wapens – ʼn skerp swaard, ʼn gespanne boog en  brandpyle om mense en huise aan die brand te steek.

7:15: Kyk, wie verwagtend is van onreg en swanger is van boosheid, gee geboorte aan bedrog.

Nou kry ons ‘n konkrete beskrywing van die goddelose. Dit begin met drie verskillende beelde. Die goddelose word beskryf as ʼn vrou wat geboorte gee aan ʼn monster. Die pyn en angs van ʼn vrou wat geboorte skenk word beskryf. Onreg en boosheid gaan dikwels saam en verwys na verkeerde optrede teenoor ander mense. Bedrog beskryf dan hoe mense verkeerd optree teenoor ander – bedrog wat hulle vryheid, lewe en hulle plek in die gemeenskap in gevaar stel.

7:16: ¹⁶Wie ‘n put grawe en dit uithol, val in die gat wat hy gemaak het.

In die huishouding is die vrou se plig die grootmaak van kinders. Die man moet verseker dat die huis reg toegerus is (byvoorbeeld ʼn waterbron) en dat die lande teen wilde diere beskerm is (grawe putte om die diere in te vang). Die goddelose val self in die gat wat hy gegrawe het.

7:17: ¹⁷Sy kwaad kom op sy kop af; op sy skedel kom sy geweld neer.

Terugkeer kan beteken terugkeer van die verkeerde of dat jou moeite op jou hoof terugkeer. Geweld dui hier op fisiese geweld – die goddelose het ander seergemaak.

In hierdie gedeelte lees ons weer van regverdig. Dit word gebruik:

1. Van God – Hy is die regverdige God en regter. Hy plaas sy volgelinge in die regte verhouding met Hom en dan gee Hy hulle krag om in gemeenskap met Hom te leef. Hierdie krag wat Hy ons gee, is ʼn belangrike element van sy liefde.
2. Van sy mense. Om te sê hulle is regverdig beteken nie hulle kan almal irriteer met hoe goed hulle is nie. God se regverdiges is diegene wat vergifnis ontvang het, mense wie God huis toe gebring het toe hulle afgedwaal het.

“Tell me how much you know of the sufferings of your fellowmen and I will tell you how much you have loved them.” –Helmut Thielicke

Ons interaksie met God

In Esegiël 14:1 – 12 lees ons van Israel se leiers in ballingskap wat na die profeet, Esegiël, toe kom. Die woord van die Here het tot die profeet gekom: Mens, hierdie manne heg waarde aan afgode. Ons kan baie leer uit die interaksie tussen God en hierdie leiers.

• Ons soek God op sy voorwaardes en nie ons s’n nie

Die leiers van Israel het die regte ding gedoen deur na God toe te kom, maar hulle doen dit met harte wat nie reg was nie. God is onder geen verpligting om positief te reageer op almal wat Hom nader nie. Om ‘n  gunstige antwoord by Hom te kry moet ons Hom met opregtheid en op sy voorwaardes nader. Dit sluit in sy eksklusiewe reg op my aanbidding. God verdra nie mededingers nie. Ons is dwaas as ons dink dat ons sonde nie ‘n invloed op ons verhouding met God sal hê nie. Om afgode in ons harte te koester, skei ons van God. Ons kan nie gelyktydig met God en met sonde loop nie. Ons is dwaas as ons van ‘n lewende God na ‘n nie-bestaande afgod afdwaal.

• God bly genadig en barmhartig teenoor diegene wat hulle bekeer (vers 6)

Mense wat verlore gaan, maak God hartseer. Israel het God verlaat, maar Hy sê vir hulle: Bekeer julle! Laat staan julle afgode! Hoe hanteer ons diegene wat ons seergemaak het?

• God se dissiplinering het altyd ‘n dubbele doel

Sy doel is altyd verheerliking van Homself en vir ons beswil. God wou die afgode uit Israel se harte wegruk. Sy doel met dissipline is die verandering van sondige mense na mense wat Hom alleen aanbid. Dan sal Israel nie weer van My af wegdwaal en hulle nie weer verontreinig met al hulle opstandige dade nie (14:11). Deur ons van ons sondes te verlos, verlos God ons van onsself. Hy tree in en doen wat ons nie op ons eie kan doen nie. Hy help ons om van die dooie afgode ontslae te raak. Om vir die lewende God te sterf is een ding; om vir afgode wat ons self gemaak het te sterf, is ‘n tragedie.

• God gee aan goddelose leiers net wat hulle verdien

Diegene wat aanhou om die Here te verwerp, sal self verwerp word. As ons weier om onsself te bekeer, sal God optree met dade en nie woorde nie. God oordeel nooit sonder ‘n rede nie. Ek sal so ‘n man se teenstander wees en van hom ‘n voorbeeld, ‘n spot maak, hom van my volk afsny (14:8). Afgodery is dwaas; om te weier om die afgode te los en jou te bekeer is nog dwaser.

• As ons iets anders as God en sy woord soek, moet ons nie verbaas wes as ons mislei word nie.

As ons nie ernstig oor God is en ons afgodery hanteer nie, is dit nie die Here wat ons verlei het nie. Tog sal Ek my hand teen hom uitsteek en hom tussen my volk Israel uit verdelg. God verlei nie mense nie, maar laat hulle die gevolge dra van wat hulle reeds doen.

Spiritual authority depends more on care given than on power wielded. —Daniel Doriani

Die Bybel aanvaar betekenisvolle toewyding

Hoe lyk hierdie toewyding? Wat kan ons van sondaars wat deur genade verlos is, verwag? Kom ons kyk na wat die Bybel sê.

1. Innige en opofferende liefde

Help die medegelowiges in hulle nood en lê julle toe op gasvryheid … Wees bly saam met dié wat bly is en treur saam met dié wat treur. Wees eensgesind onder mekaar. Moenie hooghartig wees nie, maar skaar julle by die nederiges (Romeine 12:13 – 16). Ek moet vir ander in die gemeente omgee, want hulle is God se kinders.

2. Vergader gereeld saam

Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly  soos party se gewoonte is nie,  maar mekaar eerder aanmoedig om daarheen te gaan, en dit des te meer namate julle die oordeelsdag sien nader kom (Hebreërs 10:25). Christene vergader gereeld saam met ander Christene.

3. Bemoedig mekaar

Laat ons ook na mekaar omsien deur mekaar aan te spoor tot liefde en goeie dade (Hebreërs 10:24).

4. Spoor mekaar aan

Broers, julle moet toesien dat daar nooit by een van julle ‘n verkeerde gesindheid van ongeloof ontstaan en hy van die lewende God afvallig word nie. Maar solank daar nog ‘n “vandag” is, moet julle mekaar elke dag aanspoor sodat niemand van julle deur die misleiding van die sonde verhard word nie (Hebreërs 3:12 – 13) bemoediging is ‘n teenmiddel teen ongeloof. Ons moet mekaar se geloof versterk; ons moet ons oor diegene wat twyfel ontferm. Hierdie opdrag geld vir alle gelowiges. Maar ons moet dit met wysheid en liefde doen.

Hierdie vier punte is natuurlik nie volledig nie, maar is ‘n baie goeie beginpunt. Ons moet aan Jesus Christus, ons gemeente eb aan mekaar toegewyd wees.

God didn’t send a program or a plan, he sent  himself. —Darrin Patrick

Psalm 7 (3)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

7: 7 – 10: ʼn Dringende en uitgebreide pleidooi vir optrede. God moet as regter optree.

Hier kry ons ʼn pleidooi en ʼn aantal wense wat die psalmis graag vervul wil sien.

7:7a – b: Staan op, Here, in u woede, tree op teen die uitbarstings van my teenstanders.

Die psalmis probeer God tot optrede aanspoor. Dit gaan hier oor besondere omstandighede wat God se aandag vereis. In die eerste gedeelte word na God se woede verwys – die psalmis se hoop. Die tweede deel verwys na die aanvallers se aanslag/uitbarstings – ʼn bedreiging vir die psalmis. In die psalms kry ons dikwels hierdie siening dat die doel van gebed is om God tot optrede aan te spoor. Normaalweg laat God die beheer van die wêreld aan mense oor – dit is nie sy gewoonte om sommer in te gryp nie. Gebed probeer dus God van onaktiwiteit tot aktiwiteit aanspoor. Die psalmis weet dat God kwaad is oor wat aangaan en gebruik dit as motivering om God te laat tussenbeide tree. Die psalmis soek optrede nou – in vers 13 sal ons die rede vir uitstel kry. Hy is nie bereid om te wag tot die eindoordeel nie.

7c – 8a: Word wakker, my God, vel die oordeel. Laat nasies rondom U vergader

Hier kry ons ʼn verdere oproep en aanmoediging om op te tree. Ons het ook  ʼn geloofstelling: Dit is God wat die oordeel vel.

7:8b – 9a: Keer terug na u verhewe plek bo hulle. Die Here spreek reg oor volke

Om op te tree ten behoewe van ʼn individu moet God al die volke bymekaar roep. Hierdie is oënskynlik ‘n vergadering op aarde en nie in die hemel nie. Dit is veral toepaslik as die bidder ‘n koning is wat deur vreemde moondhede aangeval word.

7: 9b – c: Oordeel my op grond van my regverdige optrede, Here, op grond van my onbesprokenheid, Verhewene.

Hierdie deel vra dat die besluitnemingsmag op hierdie individu toegepas moet word. God moet terugkeer en die besluitnemingsraad lei. Die basis van die bidder se  pleidooi is ‘n lewe van geregtigheid en onbesprokenheid/vroomheid. Geregtigheid verwys na die bidder se verhouding met die gemeenskap. Vroomheid kan ook met integriteit vertaal word. Hierdie is aspekte van die bidder se wese wat ons sien in sy verhouding met God en die gemeenskap. Hulle is objektiewe werklikhede.

7:10: ¹⁰Beëindig tog die boosheid van goddelose mense, maar hou die regverdiges staande, ja, U wat hart en niere toets, o regverdige God.

[Harte en niere verwys na die plek van denke en emosie – gesindhede van die innerlike wese.]

Met hierdie vers word die pleidooi afgesluit. Ons gaan nou ʼn oorgang na lof en vertroue kry. Hierdie vorm ʼn skarnier in die psalm. Die vers pleit vir twee aspekte – een negatief en een positief – wat God moet doen. Die bidder bepleit weereens sy onskuld. Hy is gelukkig dat God die innerlike mens ondersoek om vas te stel of die innerlike planne en gesindhede ooreenstem met die uiterlike woorde. Dit is deel van integriteit. Die verklaring sê dat God in die innerlike mense kan kyk – of jy nou daarvan hou of nie. Op grond van menslike geregtigheid kan jy pleit vir Goddelike geregtigheid.

Nadat hy die eed afgelê het, vra hy dat God as regter moet ingryp en uitspraak lewer in sy guns. Die krag van sy hulpgeroep blyk uit die drie woorde in vs 7: staan op, tree op, word wakker. Hy mag dit vra, want God het bepaal dat reg sal geskied. Hy pleit dus op grond van wat God in sy openbaring bepaal, beveel en beloof het. Die verwysing na die woede van die Here verklaar dat God nie die optrede van die vyand goedkeur nie. Hy het bepaal dat reg sal en moet geskied, en die goddelose mense is besig om hierdie gelowige bidder te verontreg. In sy geestesoog sien die bidder God, die Wêreldregter, op die ark – sy troon. Al die volke kom daar bymekaar om te hoor dat God die gelowige vryspreek en die teëstanders as die skuldiges aanwys. Hy weet God sal dit doen, want God is ʼn regverdige regter. Deur in hierdie besondere geval so uitspraak te lewer, het God dit terselfdertyd ook vir en oor al die volke gedoen: hulle weet nou wat van hulle verwag word en wat vir hulle wag.