Aanvaar foute

 

Wherever the sick, the needy, the naked, the poor, and the hungry are, Matthew 25, there are the afflicted, those who suffer anguish. That is where one must extend and distribute his own bounty to those in need. That’s what it means to relieve the afflicted. — Martin Luther

 

Aanvaar foute

Rick Warren sê dat Christene foute as ‘n werklikheid moet aanvaar en dan probeer om dit te herdefinieer. Die probleem is dat ons moderne mense sukses verafgod. Daarom word foute as ‘n “onverskoonbare sonde” gesien. Op een of ander stadium maak almal foute. Die probleem is dat Christene steeds toelaat dat vrees hulle lewens beheer. Nie alleen het ons in die verlede foute gemaak nie, maar sal ook in die toekoms foute maak. Daarom wil sommige mense niks waag nie.

 

Christene moet aanvaar dat hulle nooit volmaak sal wees nie. Daarom moet hulle die vrees vir foute maak, vergeet en God se genade aanvaar. Goed en wel: hoe kan ek my vrees dat ek foute sal maak vergeet? Herdefinieer dit. Baie bekende mense in die geskiedenis het al foute gemaak. Wat hulle onderskei is dat hulle nooit tou opgegooi het nie.

 

Suksesvolle mense is nie mense wat nooit foute maak nie. Hulle is mense wat opstaan en weer aangaan met hulle lewe. Hulle weet nie hoe om die handdoek in te gooi nie. “”Great people are simply ordinary people who have an extraordinary amount of determination. They just keep on going. They realize they’re never a failure until they quit” (Warren).

 

Jy is nooit ‘n mislukking totdat jy tou opgegooi het nie. Die teenmiddel teen mislukking is volharding. Jy oorwin jou mislukkings as jy dit aan God erken en aanhou doen dit waarvoor Hy jou geroep het. “The Bible reminds us that God specializes in using failures.”

 

 




Nooi iemand uit om ‘n erediens by te woon

The church doesn’t need members. It needs disciples. If people want to be members but not disciples, their absence is a blessing, not a curse. – Jim West

 

Nooi iemand uit om ‘n erediens by te woon

Jy kan ‘n verskil in iemand se lewe maak deur hom/haar uit te nooi om ‘n erediens saam met jou by te woon. Soms voel dit ongemaklik. Daar is drie dinge wat jy in gedagte moet hou as jy iemand uitnooi.

 

  1. Almal van ons gaan ons ewigheid iewers deurbring

Iemand sal jou eendag bedank omdat jy hulle nie aan hulleself oorgelaat het nie. Die ewigheid is ‘n werklikheid – hierdie feit moet ek met erns bejeën. Maar kan ‘n mens Hom aanroep as jy nie in Hom glo nie? En hoe kan jy in Hom glo as jy nie van Hom gehoor het nie? En hoe kan jy van Hom hoor sonder iemand wat preek … Die geloof kom dus deur die prediking wat ‘n mens hoor, en die prediking wat ons hoor, is die verkondiging van Christus (Romeine 10:14, 17).

 

Jakobus stel dit so: Julle wat nie eers weet hoe julle lewe môre sal wees nie! Julle is maar ‘n damp wat ‘n oomblik verskyn en sommer weer verdwyn … Maar nou is julle te seker van julleself en praat julle groot. Alle grootpratery is verkeerd. As iemand weet wat die regte ding is om te doen en hy doen dit nie, is dit sonde (Jakobus 4:13 – 17).

 

  1. Ek moenie “NEE” vir iemand sê nie

Ons weet nooit wat in hulle lewens aangaan nie. Miskien is dit juis nou die beste tyd om hulle te vra. So dikwels besluit ons sommer dat dit geen doel gaan dien om iemand uit te nooi nie – hy gaan in ieder geval nee sê. Dalk dink hy ek is gek om met hom oor sulke dinge te praat. Dalk bid ek dat iemand anders hom sal uitnooi. Baie mense is net een uitnodiging weg van ‘n erediens bywoon. Moenie nee sê om mense uit te nooi as Jesus ja sê dat ons hom moet uitnooi nie.

 

  1. Ek is aanspreeklik om mense te nooi, maar ek is nie verantwoordelik vir hulle antwoord nie

Ek is tot alles in staat deur Hom wat my krag gee (Filippense 4:13). Ons weet nooit wat God besig is om te beplan nie As jy iemand in gedagte het, is dit God se stem wat met jou praat. As God my roep, sal Hy my deur dit alles lei. Die resultate van jou bediening hang nie van jou af nie.

 

Skep jou gemeente ‘n omgewing waar mense kan kom en die boodskap van Jesus Christus kan hoor op ‘n manier wat hulle verstaan? Gee ons genoeg om vir hulle wat nog buite die gemeente staan om hulle in te nooi? Spandeer tyd in gebed en vra vir God wie jy moet uitnooi om ‘n erediens by te woon.

 

 




Psalm 4

 

The first duty of love is to listen – Paul Tillich

 

Psalm 4

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.]

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

Hierdie psalm is ‘n gebed. Daar is geen aanduiding in die psalm wie hier bid nie. Daar is heelwat dubbelsinnighede wat maak dat ons die psalm moeilik interpreteer totdat ons die laaste vers gelees het. Uit ondervinding weet die psalmis dat God gebede antwoord en mense seën en daarom kry ons ‘n persoonlike versekering dat hy God vir die toekoms vertrou. Hy dring by ander daarop aan om nie hulle toevlug tot mindere hulpbronne te neem nie.

 

Vers 2 is ‘n dringende pleidooi. Die psalmis aanvaar dat daar ‘n persoon tot persoon kommunikasie tussen God en die persoon wat bid, is. Terwyl ons nog praat, hoor en reageer God reeds. Die basis vir sy oortuiging is die God wat my reg handhaaf. Die basis vir hierdie pleidooi word verder uitgebou: in die noute het U vir my ruimte gemaak. Die laaste reël van die vers sluit in twee versoeke: Wees my genadig en hoor my gebed. Die psalmis glo dat as hy net God se aandag kan kry, sal alles verander.

 

In verse 3 – 6 is daar geen eksplisiete pleidooi nie, maar wel ‘n implisiete pleidooi dat God mense met ‘n verkeerde gesindheid sal verander. Die psalmis hanteer nou sy menslike moeilikheidmakers. Hy het vertroue in God en poog om hulle sover te kry om hulle weë te verander. Die psalmis se eer word deur die mense geskend. Hierdie teenstanders het nietigheid lief en wat hulle najaag is vals. Hulle vertrou op iets wat hulle nie kan help nie.

 

In vers 4 stel die psalmis die ware feite: Julle moet weet dat die Here wonders doen vir sy getroue volgelinge; die Here hoor wanneer ek na Hom troep. Die Here is die enigste God wat werklik luister. Hierdie aandrang op die regte gesindheid by sy vriende word in vers 5 voortgesit. Sidder, moenie sondig nie – sidder is die regte reaksie as ek my aan God onderwerp. Dink daaroor na op julle beddens en wees stil. In die privaatheid van jou slaapkamer kan jy dink en dinge sê wat jy nie in die openbaar kan uitdruk nie. Wees stil beteken dat ek my aan God onderwerp. Bring die gepaste offers en stel julle vertroue in die Here. As ek my na die Here keer, word dit gekenmerk deur die regte aanbidding en vertroue.

 

In vers 7 – 9 word God weer aangespreek. Baie mense vra ‘n vraag: Wie sal ons weer die goeie laat beleef? Wie kan jy vir seëninge vertrou? Hierdie is in wese ‘n retoriese vraag. Laat tog die lig van u teenwoordigheid oor ons skyn, Here. Hierdie is ‘n versoek dat Aäron se seën (Numeri 6:24 – 26) geïmplementeer moet word.

 

Mense wat op Baäl vertrou het, het voorspoed geniet. Die psalmis kry wel vreugde in my hart. Hierdie innerlike vreugde se oorsaak sien ons in vers 9: In vrede kan ek gaan lê en aan die slaap raak, want net U, Here, laat my veilig woon. Die Here se gawe strek verder as innerlike vreugde – dit beteken ook ek is veilig teen my vyande. Net U, Here, is die basis vir die stelling van vertroue. Die Here is die enigste God van belang.

 

Die psalm eindig met ‘n stelling dat die Here welstand en sekerheid sal voorsien. Op die oomblik is dit ander mense wat welstand geniet. Hulle sê dit is omdat hulle ander hulpbronne as die Here het. Die psalm begin deur by die Here te pleit om dit reg te stel. Die psalmis wil ander oortuig om sy vertroue op die Here te deel en nie elders vir hulp te kyk nie.

 

 




Psalm 3

 

Doubt is not the opposite of faith; it is one element of faith – Paul Tillich

 

Psalm 3

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.]

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

Meeste van die Skrif praat met ons; die psalms praat vir ons.

Hier lees ons van ‘n leier wat onder druk van die gemeenskap is. Hierdie leier mag wel Dawid wees.  Dit lyk egter of ons hier met ‘n nasionale krisis te doen het en nie ‘n burgeroorlog nie. Hierdie psalm begin met ‘n klaaglied, maar dit word gou gevolg deur ‘n verklaring van vertroue in die Here.

 

3:2 – 3: Die psalmis sê dat sy teenstanders baie is. Die teenstanders sê vir die psalmis dat God hom nie sal red nie – hy is op sy eie.

 

3:4 – 7: Die psalmis begin met ‘n stelling van vertroue: Maar U, Here, is ‘n skild rondom my. Hy gaan verder: Hy sê dat die Here sy eer is en die een wat my kop hoog hou. As ek verneder word of as ek my stryd verloor, kan ek nie my kop hoog hou nie. Hy dink terug aan die verlede. Wanneer ek hardop roep na die Here, antwoord Hy my van sy heilige berg af. Die Here kan hoor en Hy kan optree. Die feit dat die Here my hoor, beteken dat ek nou veilig kan slaap en wakker word. Hy beskerm die psalmis gedurende die nag om die gevare te oorleef. Die psalmis kyk weer terug na die verlede en wat die Here gedoen het. As hy daaraan dink, is hy nie bang vir tienduisende manskappe wat reg rondom my stelling inneem nie.

 

3:8 – 9: Nou vra die psalmis vir God om op te staan. Hy praat van my God. Hy vra die Here om op te staan, nie net om te sien wat aangaan nie, maar om op te tree. Sy teenstander het vir hom gesê dat daar vir hom geen redding by God is nie (vers 3). Verlossing hier beteken oorwinning oor sy teenstanders. Dit is nie ‘n mooi gesig nie. Die Here slaan al die psalmis se vyande op die kakebeen. Om iemand op die kakebeen te slaan, is ‘n belediging. Die Here gaan verder: Hy breek die tande van die goddelose mense.

 

In vers 9 kry ons ‘n finale stelling van vertroue: By die Here is daar redding, op u volk rus u seën. Hierdie vers stel die psalm in ‘n breër konteks. Die grootste deel van die psalm fokus op die krisis in die lewe van ‘n individu. Die Here is daarby betrokke, maar hier gaan dit oor na al die Here se mense – sy volk.

 

Die teenstanders in hierdie geval dink dat God ‘n werklikheid is, maar hulle glo ook dat Hy nie die psalmis sal red nie. Maar die psalmis se Here is ‘n skild om hom en lig sy kop op. Die psalmis weet dat as hy die Here vra om Hom te red, sal Hy dit doen. Hoe weet hy dit? Dit is hoe die Here nog altyd in die verlede gereageer het.