Kersfees word deur Christen en nie-Christen ewe hard gevier, maar om verskillende redes. Manne met lang baarde, engeltjies, sneeu, takbokke, alles is deel daarvan. Maar wat sê die Bybel daaroor?

Deel 1 – die geboorteverhale van Jesus

 1.1) Kom ons lees die geboorteverhale…

Voor ons begin: as jy moet sê, dink jy die geboorteverhale maak ‘n groot deel van die verhaal van Jesus uit? Indien wel, waarom?; indien nie, waarom nie?

………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………

 * Kyk na die volgende. Dit is feitlik al die gegewens wat ons oor Jesus se geboorte in die Nuwe Testament het:

• Wat sou jy hieruit aflei oor die belangrikheid van die geboorte van Jesus?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

Afleidings wat ‘n mens wel kan maak:

• Die geboorteverhale is relatief tot die res van die evangelie maar skraal en lyk selfs onbelangrik. In die ander boeke van die Nuwe Testament (afgesien van die evangelies) kom dit omtrent nie voor nie, behalwe vir ‘n paar sinne.
• Opvallend: Markus, wat die eerste evangelie is wat geskryf is, het nie eers ‘n geboorteverhaal in nie. (Kyk hoe begin Markus 1). Dit beteken dat Markus gedink het dat die geboorteverhaal nie nodig is om die evangelie van Jesus Christus te vertel nie. Dit kan daarsonder!
• Die inhoud van Matteus en Lukas se verhale verskil ook totaal. 

Ons weet ook dat die vroeë Christene nie kersfees (met ander woorde, die geboorte van Jesus) gevier het nie. Dit het eers baie later (hier in die vierde eeu) gebruik geword.

[1] As jy min tyd het, hoef jy nie die verwysings na die Bybeltekste te lees nie – lees net die teks en antwoord die paar vrae. Alles sal nog vir jou sin maak. As jy meer tyd wil spandeer, lees gerus die Bybeldele waarna verwys word. Dit sal jou kennis uitbrei.

Skrywer: Prof Jan van der Watt

Om as Christen hoop te verloor of handdoek in te gooi beteken om die deur in God se gesig toe te slaan. 1 Petrus 5:7 (p. 775) sê nie verniet nie: “Neem al die dinge waaroor julle julle           bekommer of wat julle omkrap na God toe, want Hy self is die Een wat vir julle sorg.” Die lewe is nie sonder versoekings wat ons wil wysmaak dat ons nie kan cope nie. Petrus verduidelik:

In die geestelike stryd moet julle op en wakker wees. Julle het ’n gevaarlike vyand, die duiwel. Hy loop rond soos ’n honger leeu wat iemand soek om te verskeur. As hy julle aanval, moet julle met julle geloof in die Here terugveg. Moe­nie toelaat dat hy julle geestelike fondamente skud nie … Hy sal vir julle al die krag gee wat julle nodig het … (dele uit      1 Pet. 5:8 en verder, p. 776).

Moenie die Here onderskat nie. Dit klink nou na ’n van­self­sprekende opmerking, maar dit is baie soos ’n troubelofte. Baie mense sê: “Tot die dood ons skei,” maar skei voor die dood. Wat hulle sê en wat hulle doen, is twee verskillende dinge. So sal alle Christene vir jou sê dat die Here kan help, maar laat hulle net in ’n krisis kom, dan is dit ’n ander storie. Dan wag jy tevergeefs – so tussen die woede- en depressie-aanvalle deur – vir daardie persoon om tekens daarvan te toon dat hy darem ook ’n Christen is.

H.G. Wells vertel ’n storie om dit te illustreer. Daar was ’n baie goeie leraar in New York wat met mense gewerk het wat deur die lewe gestamp is. Sy eie lewe was mooi georganiseer. Hy het altyd, nadat die mense hulle krisisse en probleme voor hom uitgestort het, gesê: “Liewe vriend, gaan praat met die Here daaroor. Hy sal kan help.”

Soos die lewe nou maar is, land hy toe ook eendag in ’n krisis. Toe hy nie meer weet wat om te doen nie, stap hy maar by die kerk in en buig sy hoof: “Here … ” begin hy.

Skielik hoor hy ’n stem: “Wat is dit, my seun?” Die volgende dag tel van sy lidmate hom dood in die kerk op. Sy hart het glo gaan staan.

Hiermee wou Wells illustreer dat dinge waaroor ons maklik praat soms maar net praat is. As ons agterkom dat die Here regtig daar is, skok dit ons byna uit ons geloof. Die rede is omdat ons te min van God verwag. Om die waarheid te sê, ons dink nie Hy is regtig daar of stel regtig in ons lewe en kri­sisse belang nie. Daarom is godsdiens vir baie mense meer ’n las as ’n vreugde. Hulle dra swaar aan hulle gewete omdat hul­le dinge sê wat hulle nie bedoel nie.

Om te sê jy moet die Here nie onderskat nie is een ding. Om die Here regtig nie te onderskat nie is ’n ander. Hierdie “ding” sal jy net regkry as jy nie net sê die Here is daar nie, maar dit weet en Hom toelaat om ’n rol in jou lewe te speel.

Gebed verander jou

omdat God dinge verander

Gebed is die hartslagaar van die gelowige wat in die lewe moet en wil cope. As daardie slagaar toetrek of nie meer werk nie, begin die mens geestelik duiselig raak en versmoor.

• Gebed is die plek waar ek ontdek dat ek nie alleen is nie. God is dáár en in sy genade is Hy ook dáár vir my. Ek hoef nie in die lewe alleen staande te probeer bly nie. Ek het al die rede in die wêreld om die Here te vertrou en dinge van Hom te verwag. Luister wat staan in Psalm 42:1(p. 912): “Soos ’n bokkie in die woestyn wat dors is vir water, so het ek ’n vurige verlange om by U te wees, God! Net soos wat ’n bokkie sonder water doodgaan, gaan ek dood as ek nie by U is nie. Ek wil heeltyd net by U wees.” Soos water ’n bokkie in die woestyn lewendig kan hou, so sal die teenwoordigheid van die Here in jou lewe jou ook lewendig hou.
• Gebed is ook die plek waar ek perspektief op my eie lewe kry. Daar, op die skoot van God, ontdek ek wat regtig belangrik is en wat nie. As ek in sy oë kyk en my versoek rol oor my lippe, sal ek weet of dit is wat Hy wil hê of nie. Op die manier word my eie wil ook al meer in ooreenstemming met die wil van God gebring. Ek kan tog nie op sy skoot sit en dinge vra wat ek weet Hy nie van hou nie en buitendien nie vir my sal gee nie. As ek dus valse doelwitte najaag, sal ek dit in my ge-sprek met God agterkom. So sal ek geslyp word om die regte dinge na te jaag, en deur dit te doen ook nie deur die gevoel oorweldig word dat ek nie kan cope nie.
• Maar as ek so op God se skoot sit, weet ek ook dat Hy my nie in die steek sal laat nie. Hy gebruik elke ding wat in my lewe gebeur, of dit goed of sleg is, om sy doel te bereik. “Alles wat met elkeen van ons gebeur wat God liefhet, werk tot ons beswil uit” (Rom. 8:28, p. 497). Dit gee my ook spesiale perspektief op my lewe en help my cope. ’n Krisis is mos ’n snaakse ding. Dit is byna of iemand ’n donker doek oor jou kop gooi. Alles word skielik duister en jy kyk net hier voor jou vas. Al wat jy dink en praat, is net die krisis. Omdat die donker doek van die krisis oor jou kop lê, kan jy nou ook nie juis verder kyk as jou krisis nie. Maar juis op daardie oomblik wanneer jy so in jou eie krisis vasgespin is en gevaar loop om moedeloos te word, maak God die verskil. Van een ding kan jy seker wees: God kyk nie net in jou krisis vas nie. Hy kyk reeds in jou toekoms en sorg dat dit wat nou met jou gebeur ook tot jou eie beswil sal uitwerk. In jou krisis weet jy nog nie waarheen alles gaan lei nie, maar God weet. As jy God dus vertrou, sal jy ook moed hou … en cope.
• Gebed is ook die plek waar ek my hart kan uitpraat en met God kan worstel. Dit is om dinge wat soos dorings in my hart en gemoed vassteek uit te kry en voor God te lê. Filippense 4:6-8 sê juis dat as iets ons pla, moet ons met God daaroor gaan praat. Ons moet in vertroue daaraan vashou dat Hy die beste weet. Dit sal die las van ons skouers afneem, wat natuurlik sal beteken dat ons makliker sal kan cope. Daarom sê die skrywer van Psalm 56 (p. 929): “As ek begin bang word, Here, besluit ek net daar om op U te vertrou. U sal my help. Ek prys God vir sy belofte dat Hy my sal help. Op Hom vertrou ek sonder om bang te wees … Ek prys God omdat Hy my sal help. Ek loof die Here. Hy hou sy woord.”
• Wat doen dit aan ’n mens om te weet die Here is daar en jy kan op hom vertrou? Hoor wat Paulus op so ’n vraag antwoord:

Tog dra ek ’n baie waardevolle skat hier binne-in my: die krag van die Gees wat elke dag by my is …

Ek kry dikwels swaar, maar ek raak nooit mismoedig nie.

Ek weet nie elke dag presies wat ek moet doen nie. Tog is ek nooit radeloos nie.

Ek word vervolg, maar ek weet God los my nooit al-  leen nie.

Soms word ek onderstebo geloop, maar ek staan elke keer weer op. Ek bly nooit lê nie (2 Kor. 4:7 en verder, p. 576).