If God only used perfect people, nothing would get done. God wil use anybody, if you’re available – Rick Warren

Gebed en profetiese kritiek

In 1973 skryf Henri J. M.Nouwen ‘n kort boekie oor gebed: With Open Hands. Hierdie boekie was so gewild dat hy dit in 1995 en 2006 moes hersien. Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie boekie spandeer.

Soos jou gebedslewe verdiep kry jy nie net ‘n groter insig in jouself en jou naaste nie, maar jy ontwikkel ook ‘n beter aanvoeling vir die pols van die lewe. As jy waarlik bid, sal jy kritiese vrae vra oor die probleme van die wêreld. Jy besef dat bekering nie net vir jou en jou naaste belangrik is nie, maar vir die hele wêreld. Dit vereis ‘n profetiese getuienis wat dit waag om te kritiseer.

Ons besef die wêreld moet verander; ons besef geen verandering is moontlik sonder optrede nie. Die vraag is: Hoe?

Die frustrasie wat so baie mense laat protesteer en demonstreer of in dwelms laat ontvlug is ‘n teken van diepliggende ontevredenheid met die wêreld waarin ons leef. Party mense agiteer vir vryheid en geregtigheid; ander onttrek hulle uit hierdie chaotiese wêreld en sy instellings. Maak nie saak wat ons doen nie die gegriefdheid bly – al word dit onderdruk al word dit deur ‘n gesindheid van passiewe ongeërgdheid onderdruk. Maar daar bly diep binne ons ‘n verlange na ‘n ander wêreld.

Vandag se visie van ‘n nuwe wêreld kry dikwels vorm buite die Christelike denke en tradisie. Jy is ‘n Christen as jy vooruit kyk na ‘n nuwe wêreld, solank as wat jy kritiese vrae vra ook die samelewing waarbinne jy leef, en solank jy die bekering van jouself en die wêreld beklemtoon. Jy is ‘n Christen as jy erken dat jy ‘n rol in hierdie nuwe koninkryk te speel het.

Dit is moeilik om mense wat stilstaan in die lewe te aanvaar – wat hulle vreugde put uit klein plesiertjies. Jy weet verseker dat iets beter en iets groter op pad is. As Christen glo jy dat hierdie wêreld sal verbygaan en dat ‘n nuwe wêreld gebore moet word. Nooit gaan jy die stadium bereik waar daar niks meer is om te doen nie.

Die Christengetuie is ‘n kritiese getuie, want die Christen bely dat die Here weer sal kom en alles nuut sal maak. Die Christelike lewe vereis radikale veranderings. Die Christen as profeet moet die status quo uitdaag; hy is toegewy aan die stryd vir ‘n beter toekoms.

Wat is die kenmerke van ‘n ware profeet? Kritiese profete is mense wat ander aantrek deur hulle innerlike krag. Almal wat met hulle in aanraking kom, kry die indruk dat hulle hulle krag van ‘n verborge bron kry. ‘n Innerlike vryheid vloei uit hulle uit. Hulle word geraak deur wat om hulle gebeur, maar laat nie toe dat dit hulle neerdruk nie. Hulle luister aandagtig en praat met gesag. Hulle is nie onsensitief oor dit wat ander motiveer nie, maar evalueer wat hulle sien in die lig van hulle eie visie. Hulle weet wat werklik van die uiterste belang is. Tog behou hulle ‘n innerlike vryheid in die lig van hulle visie.

Mense word aangetrek en afgestoot deur hierdie kritiese profete. Hulle word gesien as ‘n bedreiging. Die manier waarop hulle praat en leef daag die waardes waarop baie mense hulle lewens gebou het uit. Maar ons besef ook dat die werklikheid waarbinne hulle leef die werklikheid is waarna ons verlang. Maar dit eis te veel van ons. Ons wil die kalmte en orde behou. Ons begin deur hulle boodskap te ontken. Dan volg verbale aanvalle en selfs die dood. Maar selfs die dood kan nie hulle roeping ontwrig nie – al wat gebeur is dat ander kritiese profete na vore tree.

Gebed beteken ons breek deur die sluier van ons bestaan en ons word deur ‘n visie gelei. Ons besef dit is nie ons wat die mag het om hierdie nuwe skepping ‘n moontlikheid te maak nie. Dit is ‘n geestelike krag wat aan ons gegee is en wat ons in staat stel om in die wêreld, maar nie van die wêreld te wees nie. Die persoon wat bid, kyk met deernis na die wêreld. As ons bid, is ons nooit tevrede met die wêreld soos dit tans is nie.

As jy bid open jy jouself vir die invloed van die God wat Homself as Liefde geopenbaar het. Nou wieg jy nie heen en weer as gevolg van al die verskillende menings, idees en gevoelens wat deur jou vloei nie. Jy het ‘n middelpunt vir jou lewe gekry.

Gebed beteken ek moet bereid wees om van my sekerhede te vergeet en verder te beweeg. Jy maak jouself kwesbaar, maar jy word vry om die wêreld te sien soos hy werklik is. Jy het geen behoefte om jouself te verdedig nie. Maar dit vereis moed. Jy begin wonder of alles nou die moeite werd is. Maar moed is ook ‘n gawe van God waarvoor jy kan bid.

Vraag: Hoe kan ek my roeping om die wêreld in die Naam van Jesus te vernuwe, uitleef?

We live in a world where it is very easy to make converts, very hard to make disciples – David Wells.

Die waarde van gebrokenheid

Gedurende tye van beproewing en swaarkry vergeet ons dikwels die waarde van gebrokenheid. Die manier waarop God dikwels swaarkry ten goede gebruik, besef ons dikwels eers jare later. Dit beteken nie dat swaarkry nie steeds seermaak nie.

Ron Edmondson beskryf sewe waardes van gebrokenheid:

1. Gebrokenheid hou jou nederig. God waardeer nederigheid. Ons moet trots uit ons lewe ban.
2. Gebrokenheid leer vir ons belangrike lewenslesse. Ons leer meer tydens die moeilike tye as tydens goeie tye.
3. Gebrokenheid bring berou. Ons vergeet soms hoe nodig ons vergifnis het. Gebrokenheid, veral gebrokenheid veroorsaak deur my eie optrede, herinner my dat sonder genade ek hopeloos is.
4. Gebrokenheid moedig ‘n nuwe begin aan. Om oor te begin is soms ‘n goeie ding. In retrospek mag ons sien dat dit selfs ‘n seën was.
5. Gebrokenheid nooi God se genade uit. Gebrokenheid bring my op my knieë. Ek verlang na God se beskerming. Dit is ‘n goeie ding as my hart hemelwaarts verlang.
6. Gebrokenheid herinner my aan my mensheid. Gebrokenheid herinner my daaraan dat swakke mense die lewenstryd stry. Ons is saam in hierdie stryd; ons het almal God se genade nodig; ons enigste hoop is Jesus Christus.
7. Gebrokenheid bring ons naby aan God. Die Here is naby die gebrokenes, Hy help die moedeloses (Psalm 34:19). ‘n Vertroosting om voor dankbaar te wees.

Is jou verhaal deur gebrokenheid gevorm? Daar is waarde in gebrokenheid.

God can’t give you the blessings He has for you until you first put down the other things you are clutching in your hands – Richard Stearns

Gebed en deernis

In 1973 skryf Henri J. M.Nouwen ‘n kort boekie oor gebed: With Open Hands. Hierdie boekie was so gewild dat hy dit in 1995 en 2006 moes hersien. Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie boekie spandeer.

As jy ‘n toekoms het, sal dit ‘n toekoms saam met ander wees. Gebed kan nooit asosiaal of antisosiaal wees nie. As ons bid en ons naaste uitlaat, is dit nie ware gebed nie. Maar is “ek sal vir jou bid” ‘n teken van ware kommer?

In ons moderne wêreld het ons gebed en lewe geskei. Om hulle weer bymekaar te bring, lyk feitlik onmoontlik Die vraag oor hoe en wanneer om te bid is nie die belangrikste nie. Dit vraag is of ons altyd moet bid en of gebed noodsaaklik is. As ons sê dat as ons tyd het ons kan bid of as ons ‘n probleem het, kan ons bid, erken ons dat gebed aan die rant van ons lewe lê. As ons dink gebed kan nie skade doen nie, sal ons gou uitvind dit kan ook nie goed doen nie. Gebed het net waarde is dit onontbeerlik is. Gebed is net gebed as ons kan sê dat ons nie daarsonder kan leef nie. Hoe kan ons dit waar maak in ons lewens? Deernis.

Dikwels sê ons dat gebed ‘n uitdrukking van hopeloosheid is – ons vra Iemand om iets te doen wat ons nie kan doen nie. Dit is ‘n halwe waarheid. Ek moet ook kan sê dat dit nie nodig is dat ek dit moet kan doen of dit verstaan nie. Nou is jou afhanklikheid nie hulpeloosheid nie, maar openheid teenoor ander.

As jy jou swakhede as ‘n verleentheid sien, vertrou jy op gebed net as die behoefte baie groot is – ‘n gedwonge bevestiging van jou onvermoë. As jy jou swakheid sien as iets wat maak dat ander jou liefhet, sal jy ontdek dat jy deur gebed sal ontdek dat leef beteken om saam te leef. As jy dink dat jy alles self kan doen, sal jy gou uitgeput raak.

As  ons bid, kom ons uit ons skuilings en ons sien soos Adam ons eie naaktheid, maar ons sien ook dat daar nie ‘n vyand is om voor weg te kruip nie. Daar is net ‘n vriend wat ons in iets beter wil klee. Gebed vereis sekere erkennings – die vereis die nederige erkenning van ons toestand as gebroke mense. Gebed lei ons nie na skaamte of wanhoop of skuldgevoelens nie, maar tot die vreugdevolle ontdekking dat ons mense is en dat God waarlik God is.

Gebed beteken dat ek afstand doen van my vals sekuriteit; ek soek nie meer argumente om my mee te verdedig nie. Gebed beteken dat ek nie van God dieselfde kleingeestigheid verwag wat ek in myself ontdek het nie Mense is nie iemand wat af en toe ‘n fout maak nie; God is nie iemand wat af en toe vergewe nie. Mense is sondaars; God is liefde.

As jy bid ontdek jy nie net jouself en God nie, maar ook jou naaste. In gebed erken jy ook dat jou naaste jou broer en suster is. Jy besef dat jy nie alleen is nie. Dit is op hierdie punt dat deernis gebore word. Deernis oorkom alle hindernisse wat julle mag geskei het. Dit sluit in hindernisse soos ras, taal, rykdom kennis, ens. Ons is een onderworpe aan dieselfde reëls en bestem vir dieselfde einde.

Deernis is wanneer ek ons gemeenskaplike bestemming erken, sodat ons saam vorentoe kan beweeg na die land wat God vir ons wys. Deernis beteken ons deel in mekaar se vreugde, maar ook in mekaar se pyn. As jou deernis voortspruit uit gebed vloei dit voort uit jou ontmoeting met God. Die oomblik as jy besef dat die God wat jou onvoorwaardelik liefhet alle mense met dieselfde liefde liefhet, open daar vir jou ‘n nuwe manier van leef. Jy sien jou naaste met nuwe oë.

Deernis verwyder vals nederigheid. Dit vra dat jy jouself en ander sien in die lig van God. Dit is nie sonder risiko’s nie. Dit vereis dat jy ‘n brug na ander bou sonder dat jy weet of hulle bereik wil word. Maar deernis gebou op gebed is moontlik, want in gebed vertrou jy nie op jou eie krag nie of op die welwillendheid van ander nie. Jy vertrou net op God. Daarom stel gebed jou vry vir ‘n lewe van deernis al ontlok dit nie ‘n dankbare reaksie nie en al het dit nie onmiddellike belonings nie.

Vraag: Hoe herken ek die swaarkry van my broers en susters in my eie hart?

I am a little pencil in the hand of a writing God who is sending a love letter to the world – Moeder Teresa.

Gebed en hoop

In 1973 skryf Henri J. M.Nouwen ‘n kort boekie oor gebed: With Open Hands. Hierdie boekie was so gewild dat hy dit in 1995 en 2006 moes hersien. Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie boekie spandeer.

In gebed sprei jy jou hande oop. Jy is bereid om na jou eie beperkings te kyk, maar jy verwag ook iets nuut. Daarom is elke gebed in werklikheid ‘n uitdrukking van hoop. As jy niks van die toekoms verwag nie, kan jy nie bid nie. Daar is ware lewe slegs as jy nie meer dinge aanvaar soos hulle tans is nie. Jy moet vorentoe kyk na dit wat nog nie gebeur het nie.

In gebed lyk dit egter asof ons meer vra as hoop. Dit is nie verbasend nie: as daar oorlog is, bid ons vir vrede; as daar droogte is bid ons vir reën; as iemand siek is, bid ons dat hy gesond sal word … Ons gebede ontstaan midde in ons lewens. Waarvan die hart vol is, loop die mond van oor. Dit geld ook vir gebed. Ons harte is vol konkrete begeertes en verwagtings. Ons dink nie te ver in die toekoms nie. Ons fokus ons aandag op die hier en nou.

Die belangrike ding oor gebed is nie of ons dit as versoeke of lofprysing of danksegging klassifiseer nie, maar of die ‘n gebed van hoop of van min geloof is. Die gebed van min geloof laat ons vasklou aan die huidige situasie – vol wense en begeertes. Kry ons dit nie is ons teleurgesteld. Al die aandag is op wat ons wil ontvang en nie op die Een wat dit gee nie.

As ons lewe met hoop word ons nie vasgevang in bekommernisse oor hoe ons wense vervul gaan word nie. Ons gebede word nou op die Een wat gee gerig. Ons het nou onbeperkte geloof in die Gewer van alle goeie dinge. In die gebed van hoop, vra jy nie vir enige waarborge nie; jy stel geen voorwaardes nie. Hoop is gebaseer daarop dat Hy wat gee net sal gee wat goed is. Jy wag vir die belofte om waar te word al weet jy nie wanneer of waar of hoe nie.

As jy met hoop bid, mag jy steeds vir baie dinge vra. As jy vra vir geloof, liefde, hoop, vryheid, ens sonder om die konkreet te maak in jou lewe, is God waarskynlik nie betrokke in jou ware lewe nie. As jy in hoop bid, is al hierdie konkrete versoeke maniere om jou onbeperkte vertroue in God uit te druk – Hy vervul beloftes wat dit wat goed is, inhou. Hy wil goedheid en liefde met jou deel.

Hierdie hoop gee aan jou ‘n vryheid wat jou toelaat om realisties na die lewe te kyk sonder om terneergedruk te voel. In ‘n gebed vol hoop dank ons God vir sy beloftes en ons loof Hom vir sy trou. Ons plaas ons lewens in sy hande; vrees en angs verdwyn. Of ons nou kry wat ons vra of nie, is ‘n teken van God se belofte dat ons eendag ten volle sal verstaan.

Vraag: Kan my hoop in God dieper en sterker groei selfs al word my wense nie vervul nie?