A church that lives within its four walls is no church at all –  Morgan Chilulu

Hoe moet ons die Bybel benader?

As jy ‘n Christen is, glo jy dat dit belangruk is om die Bybel te lees. Maar hoe moet ons dit benader? Matt Smethurst noem sewe maniere waarop ons die Bybel behoort te benader.

1. Benader die Bybel nederig

Die Bybel gee vir ons bewyse dat die Skepper ‘n God is wat inisieer, openbaar en praat. Of Hy praat of ons raai. Hy het gepraat. Hy praat met ons deur ‘n boek. In die Bybel openbaar God sy gedagtes en wil vir ons. Hy kon ons aan onsself oorgelaat het om in ‘n oseaan van onkunde te sink. Maar Hy doen dit nie. Enige kennis van God is as gevolg van sy selfopenbaring aan ons. Net deur sy woord kan ons weet wie Hy is, wat Hy vereis en hoe ons Hom kan ken. Dit moet ons nederig maak.

2. Benader die Bybel desperaat

Moses sê vir die volk: Neem al hierdie woorde waarmee ek julle vandag vermaan het, ter harte … Dit is nie ‘n geringe saak vir julle nie, dit is die lewe vir julle (Deuteronomium 32:45, 47). Nie alleen word ons geestelike lewens begin deur God se woord nie, maar sy woord onderhou ons geestelike lewens. Julle is immers weergebore, nie uit verganklike saad nie, maar uit onverganklike saad: die lewende en ewige woord van God (1 Petrus 1:23). Jesus self verklaar: ‘n Mens leef nie net van brood nie maar van elke woord wat uit die mond van God kom (Matteus 4:4). Sonder die Bybel sal my siel verwelk en vergaan. Daarom moet ek dit desperaat benader.

3. Benader die Bybel ywerig om te leer

Die werke van die Here is groot, almal wat daarin vreugde vind, dink daaroor na (Psalm 111:2). Die mense van Berea stel vir ons ‘n baie goeie voorbeeld: Hulle het met groot belangstelling na die woord geluister en elke dag die Skrif ondersoek om te sien of dit is soos Paulus gesê het (Handelinge 17:11). Kom na die Bybel met die gesindheid van ‘n student; vra die Skrywer om jou  wonderlike dinge te leer.

4. Benader die Bybel gehoorsaam

Ons moenie net God se opdragte verstaan nie, maar dit ook gehoorsaam. U het u bevele gegee dat dit ten volle uitgevoer moet word … Gee  my insig, dat ek u wet kan gehoorsaam en dit met my hele hart kan onderhou (Psalm 119:5, 34). Jakobus stel dit selfs sterker: Julle moet doen wat die woord sê en dit nie net aanhoor nie, anders bedrieg julle julleself (Jakobus 1:22).

5. Benader die Bybel met blydskap

Die Psalmboek begin met die man wat in die woord van die Here sy vreugde vind, dit dag en nag oordink (Psalm 1:2). Jeremia het dieselfde gesindheid gehad: Ek het u woorde verslind toe hulle gekom het, hulle was vir my ‘n vreugde (15:16). Vir baie van ons voel Bybellees soos ‘n plig – iets wat ons moet doen. Bid vir vreugde.

6. Benader die Bybel met verwagting

Die uiteindelike skrywer van die Bybel is God. Daarom kan die Bybel lewens verander. Alles wat vooraf in die Skrif opgeteken is, is tog opgeteken om ons te leer sodat ons deur die standvastigheid en bemoediging wat die Skrif ons gee, vol hoop kan wees (Romeine 15:4). Die Bybel is daar om ons te onderrig, te bemoedig, te volhard en om hoop in jou hart te gee.

7. Benader die Bybel dikwels

In die oggendskemer al roep ek om hulp en stel my vertroue in u word. Die hele nag lê ek wakker en oorpeins ek u woord (Psalm 119:147 – 148). Ons moet onsself in God se woord versadig.

Is dit hoe ons God se woord hierdie jaar gaan benader? Ons sal nie spyt wees as ons dit doen nie.

.

One of the great things about being old is that you know from much experience that seasons of sadness recur but do not last. – John Piper

Ons Vader wat in die hemel is

Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om weer na die Ons Vader-gebed te kyk. Ek gaan onder andere van R. C. Sproul se boek The Prayer of the Lord gebruik maak.

Meeste van ons gebede begin met Vader. Ons is so geneig om hierdie titel van God sommer net te aanvaar. Ons dink nooit na oor die betekenis daarvan nie; ons besef nie hoe radikaal dit is om na God as Vader te verwys nie. Joachim Jeremias bevind dat in al Jesus se gebede, met een uitsondering, spreek Hy Jesus as Vader aan. Dit lok baie weerstand by sy teenstanders uit. Hieroor het die Jode nog des te meer probeer om Jesus dood te maak: Hy het nie net die sabbatdag ontheilig nie, maar God ook sy eie Vader genoem  en Hom so met God gelyk gestel (Johannes 5:18).

‘n Baie belangrike leerstelling in die Nuwe Testament is dié van aanneming. God is nie ons natuurlike Vader nie, maar in Christus word ons in die familie van God aangeneem. In hierdie gebed sê Jesus dat nie net Hy die reg het om Jesus as Vader aan te sprek nie, maar sy volgelinge het dieselfde voorreg op grond van hulle aanneming. Elke keer as ons sê ons Vader moet dit ons aan ons aanneming herinner – dat ons in ‘n intieme verhouding met God geplaas is. Dit is iets wat ons nie van nature gehad het nie. Dit is Jesus wat sy erfenis met ons deel.

In die 19de eeu word die analogie van die berg ontwikkel. God sit op die kruin van ‘n hoë berg en daar is baie paadjies wat na die kruin gaan. Party gaan reguit na die kruin terwyl ander kronkel.  Die basiese idee is dat dit nie eintlik belangrik is watter pad jy volg nie, want almal kom uiteindelik by die kruin uit. Jy kan dus die pad van Christus of Mohammed of Boeddha loop – dit maak nie saak nie. Almal is net verskillende paaie na dieselfde plek.

Dit is nie waar nie. As die Bybel van God as Vader praat, gaan dit nie net oor die skepping nie, maar spesifiek oor verlossing. Die vaderskap van God is dus eksklusief en beperk. God is die Vader van Jesus op ‘n unieke wyse, maar die Vaderskap van God word uitgebrei na die wat aangeneem is as deel van sy uitgebreide familie. Hulle is aangeneem omdat hulle in Christus is. Voortspruitend hieruit is die gemeenskap wat almal wat deel van die familie is, ondervind – gelowiges is dus broers en susters van mekaar. Weereens is ons nie natuurlik deel van hierdie gemeenskap nie – ons moet weergebore word om deel daarvan te word.

Nie alle mense is my broers/susters nie – net diegene wat in Christus is. Wat die Bybel wel beklemtoon, is dat alle mense my naaste is en God verwag van my om hulle te hanteer soos ek verwag hulle moet my hanteer. Ek moet my naaste liefhê soos ek myself liefhet. My naaste word nie tot my broers/susters beperk nie. Lees net weer die gelykenis van die barmhatige Samaritaan. Jesus het hierdie gelykenis vertel nadat ‘n wetgeleerde Hom ‘n vraag gevra het: En wie is my naaste? (Lukas 10:29).

It is not the yoke, but resistance to the yoke, that makes it heavy

–Andrew Murray

Hoe om nie te bid nie (2)

Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om weer na die Ons Vader-gebed te kyk. Ek gaan onder andere van R. C. Sproul se boek The Prayer of the Lord gebruik maak.

In Matteus 6 lees ons dat Jesus vooraf sekere opmerkings gemaak het (vers 5 – 8). Jesus leer heel eerste vir hulle hoe om nie te bid nie. Hier plaas Hy twee beperkings op gebed. Hierdie beperkings is belangrik, want Jesus word nie met hierdie soort gebede geëer nie.

• Moenie skynheilig wees nie. Die woord het sy oorsprong in die teater – die akteur doen iets wat nie werklik is nie. Hierdie mense bid en maak ‘n groot vertoning van hulle vroomheid – maar hulle innerlike stem nie ooreen met hierdie uitwendige vertoning nie. Gebed vir hulle was iets wat van mense in hulle posisies verwag is. Is dit iets van die verlede? Dink baie gelowiges nie steeds hulle is beter as ander mense nie? Jesus waarsku teen bid om gesien te word, maar Hy moedig private gebed – in jou kamer met ‘n toe deur – aan. Daar bid jy tot jou Vader. God stel nie belang in uiterlike vertoon nie.
• Moenie heidense gebede bid nie: moenie ‘n stortvloed van woorde gebruik nie. Hulle verbeel hulle hulle gebede sal verhoor word omdat hulle baie woorde gebruik. Hulle herhaal sekere woorde sonder dat hulle weet wat dit beteken. Ons kan baie maklik woorde herhaal en gebed word dan ‘n gewoonte – ons dink nie eers oor dit waarvoor ons bid nie. Selfs die Ons Vader gebed kan later ‘n resitasie word wat ons voordra sonder om te dink oor die betekenis van dit wat ons bid.

Moet dan nie soos hulle maak nie, want julle Vader weet wat julle nodig het, nog voordat julle dit van Hom vra. God gaan nie sy siening verander omdat jy vir Hom nuwe inligting in jou gebed gee nie. Maar gebed verander dinge en die belangrikste daarvan is onsself. In gebed leer ons God meer intiem ken. Ons besef ook dat ons moet verander as ons meer en meer soos Jesus wil word.

Let op dat in hierdie gebed is ‘n woord wat herhaaldelik voorkom: U: u Naam, u koninkryk, u wil. Ons moet eers ‘n ent weg in die gebed gaan voor enige aandag aan ons gegee word. Daarom is dit belangrik om altyd te onthou wie aangespreek word en wie doen die praatwerk. Moet nooit vergeet dat jy met die Skepper van en Heerser oor die heelal praat nie. Jy moet ook nooit vergeet wie jy is nie – ‘n skepsel. Gebed is nie ‘n gesprek tussen gelykes nie.

He who does not believe is like one who must cross the sea, but is so timid that he does not trust the ship; and so he must remain and never be saved, because he does not embark and cross over –  Martin Luther.

Hoe om nie te bid nie (1)

Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om weer na die Ons Vader-gebed te kyk. Ek gaan onder andere van R. C. Sproul se boek The Prayer of the Lord gebruik maak.

Een dag het Jesus se dissipels die geleentheid gehad om Jesus te vra om hulle iets te leer. Jesus het hulle reeds vir ‘n geruime tyd onderrig. Toe Hy hulle met Volg My geroep het, het Hy nie bedoel dat hulle net sy onderrig moes volg nie – Hy wou gehad het hulle moes Hom letterlik volg. Dink net aan die voorreg om elke dag saam met Hom te loop; te hoor wat Hy sê; te sien wat Hy doen. Daar is so baie dinge wat hulle Hom wou en kon vra. Hulle kon vir Hom gevra het: “Here leer ons om water in wyn te verander;” of: “Jesus leer ons om op die water te loop.” Maar wat vra die dissipels? Here, leer ons bid (Lukas 11:1). Dit was die brandende vraag waarmee hulle Jesus genader het.

Hoekom het hulle nou juis hierdie vraag gevra? Moontlik het hulle die verband tussen Jesus se gebedslewe en sy mag, karakter en sy onderrig raakgesien. Hulle sou gesien het dat nadat hy by ‘n groot skare betrokke was Hy onttrek het. Maar Hy het nie onttrek net om te rus nie, maar om te bid. Ons weet uit sy gebed in die tuin van Getsemane dat Hy ernstig gebid het. Ons weet dat Hy sy dissipels gekies het nadat Hy die hele nag gebid het.

Geen wonder hulle vra Hom om hulle te leer bid nie. Maar hulle voeg nog ‘n stertjie by: soos Johannes ook sy volgelinge geleer het. Hulle het nie alleen gesien dat Jesus bid nie, maar ook Johannes en sy volgelinge het gebid. Baie van Johannes se dissipels het ook vir Jesus gevolg.

Gebed is belangrik. As ons in die geskiedenis teruggaan, sien ons dat gebed ‘n belangrike rol gespeel het wanneer die kerk gegroei het – tydens geleenthede van herlewing. Jesus kon vir sy dissipels gesê het om die Psalms – die gebedsboek van die kerk deur die eeue – te lees. Nee, Hy doen dit nie … Hy gee aan hulle die Ons Vader-gebed. Dit was die gebed wat Hy vir sy volgelinge gegee het.

Volgende keer kyk ons na die vooraf aanmerkings wat Jesus gemaak het voordat Hy vir hulle leer het hoe om te bid.