Our prayers are heard, not because we are in earnest, not because we suffer, but because Jesus suffered. —Oswald Chambers

Leer uit jou sukses

Ons hoor gereeld dat ons ons mislukkings deeglik moet ontleed, want jy gaan baie daaruit leer. Dit is goeie raad. Maar jy moet ook jou suksesse ontleed. Doen jy dit nie gaan jy groot geleenthede nie raaksien nie.

Sukses en mislukking leer vir ons verskillende lesse – mislukking veral oor wat om nie te doen nie. Sukses leer vir jou oor wat jy behoort te doen. Sukses leer ons oor watter vaardighede om te ontwikkel.

Professor Shmuel Ellis van die Universiteit van Tel Aviv het navorsig gedoen oor wat Israeli soldate leer van wat hulle “After Event Reviews” noem. Hierdie is ‘n instrument om uit ondervinding te leer. Hy bevind dat soldate meer leer as hulle tydens hierdie sessies na beide suksesse en mislukking kyk en nie net na mislukking nie.

Hierdie is gestruktureerde besprekings  wat analiseer wat beplan was, wat gebeur het en watter lesse uit die ondervinding geleer kon word. Die sleutel is dat dit ‘n baie eerlike evaluering moet wees.

Alhoewel hierdie besprekings deur die militêre magte ontwikkel is, gebruik ander oranisasies dit ook. As jy die suksesse ontleed , soek vir bewyse van sterkpunte waarop jy kan bou. Identifiseer daardie dinge waarvan jy meer behoort te doen.

As jy onverwags sukses behaal, moenie aanvaar dit is die gevolg van wat jy gedoen het nie. Moenie val vir hierdie versoeking nie. Ontleed dit deeglik. Waarskynlik was jou sukses die gevolg van dinge wat jy gedoen het. Moet jy dalk meer daarvan doen?

Maak hierdie besprekings na optrede ‘n gereelde instrument. Ontleed suksesse en mislukkings.

Faith is self-renouncing; works are self-congratulatory. Faith looks at what God does; works have respect to what we are –  J. Murray

Wie is jy?

Baie van ons wil iemand wees wat ons nie is nie. Meer oefening, meer geld, meer volgelinge op die sosiale media. Maar altyd is daar iemand met meer as ons. Die gevolg is dat ons ander dophou. Dit is moeilik om te aanvaar dat hulle meer as ons het of bereik.

Daar is een man vir wie dit nie ‘n probleem was nie – Johannes die Doper. Johannes is op ‘n belangrike tyd in die geskiedenis gebore. Hy was gekies om die pad vir die belangrikste Persoon in die geskiedenis voor te berei. Daar was ‘n man wat deur God gestuur is. Sy naam was Johannes. Hy het gekom om te getuig; hy moes getuig van die lig, sodat almal deur hom tot geloof kon kom. Hy was self nie die lig nie, maar hy moes van die lig getuig (Johannes 1:6 – 8).

Hierdie verse kom kort na ‘n sin wat die wêreld verander het: In die begin was die Woord daar, en die Woord was by God, en die Woord was self God (1:1). Johannes, die evangelieskrywer, onderbreek sy beskrywing van die almagtige God wat aarde toe gekom het en mens geword het, om vir Johannes bekend te stel. Hoekom sou hy dit doen?

Hy stel Johannes die Doper bekend, want hy mag dalk die tweede belangrikste persoon wat ooit geleef het, gewees het. Jesus self het gesê: Dit verseker Ek julle: Onder die mense op aarde is niemand gebore wat groter is as Johannes die Doper nie (Matteus 11:11). Nie Moses nie. Nie Dawid nie; nie Petrus nie, maar Johannes die Doper.

Johannes was die vervulling van ‘n ou profesie. Maak vir die Here ‘n pad in die woestyn, maak in die barre wêreld ‘n grootpad vir ons God … Dan sal die mag van die Here geopenbaar word; al wat leef, sal dit sien, Die Here self het dit gesê (Jesaja 40:3 – 5). Matteus sê vir ons dat Johannes in die woestyn gepreek het en voeg by dat Johannes die persoon was waarvan Jesaja gepraat het. Hy kom om die pad vir die Messias voor te berei.

Johannes staan sentraal op die wêreldverhoog. En toe kom Jesus na Johannes toe. Hoe reageer Johannes? Dit is Hy wat ek bedoel het toe ek gesê het: ‘Na my kom daar ‘n Man wat my voor is. Jesus is voor en Johannes is in die agtergrond – in Jesus se skaduwee.

Die mense het Johannes se gawes raakgesien. Hy het skares getrek. Hy verklaar openlik: Ek is nie die Christus nie – ek is wel voor Hom uitgestuur om die pad vir Hom reguit te maak. Toe Jesus op die toneel verskyn, kry Johannes ‘n kleiner rol. Hy gaan tronk toe en sterf ‘n sinlose dood. Johannes was gelukkig as hulle hom sou vergeet – gelukkig om te leef en te dien en om te sterf in die skaduwee van Jesus. Hy aanvaar met vreugde ‘n rol van minder gemak net om te beklemtoon hoe groot Jesus werklik was.

Wat ons van Johannes leer, is dat dit nie gaan oor die aandag of roem wat ons kry nie, maar om dit alles op Jesus te fokus. Luister hierna: Ek is nie die Christus nie, Ek is maar net voor Hom uit gestuur. Die bruidegom is die een aan wie die bruid behoort, maar die vriend van die bruidegom staan en luister of hy kom en is baie bly wanneer hy die stem van die bruidegom hoor. Daarom is ek nou met blydskap vervul. Hy moet meer word en ek minder (Johannes 3:25 – 30). Johannes praat hier met sy volgelinge.

Johannes het gesien wat Jesus in die wêreld gedoen het. Al was hy nie in die middelpunt nie, het hy dit geniet. Kan ons dieselfde van onsself sê? Johannes die Doper het die vreugde en vryheid geken om in God se hande en in Jesus se skaduwee te wees.

To obey the cravings of sin is to be alive to sin;  but not to obey the cravings of sin or succumb to its will, this is to die to sin –  Origenes

Ons is moeg vir vermaak

Baie gemeentes skep ‘n kultuur van vermaak in hulle pogings om ‘n gemeente te bou. Maar hulle sal gou die negatiewe gevolge van hierdie benadering ondervind. Dit lei tot ‘n etos van vermaak wat deur die hele gemeente versprei. Die deelnemers aan bedienings word nou vermaaklikheidsterre. Diegene in die kerkbanke is toeskouers – betalende kliënte – wat net wag om vermaak te word.

Those big stages and flashy lights have a way of honoring te wrong presence (Cheryl Bridges Johns). Mettertyd word mense se bywoning bepaal deur die kwaliteit van die produksie, watter liedere gesing word en hoe die prediker hulle laat voel. You cannot build a church on consumers (Alan Hirsch).

As ons eredienste daarop fokus om die massas te vermaak en om te verseker dat baie mense dit bywoon, is ons van koers af. Om van ‘n lewe van vermaak te lewe is soos om van lekkers te lewe – jy sal gou honger word vir iets meer. Net so word lidmate wat op vermaak gevoed word gou wangevoed, swak – hulle kan nie meer bydra tot die lewe van die kerk nie.

Dit is tyd dat ons ons byeenkomste weer op die persoon, lewe en getuienis van Jesus fokus. Dan is dit nie meer nodig dat ons bedien moet word nie – ons kan nou ander dien. Jesus maak geloof lewend.

There is only one singularity that matters and if this singularity is in place everything else coheres. And that singularity is Christ. In everyone’s life, in the life of the church, when Christ is made the single, supreme focus—when the person of Jesus himself becomes that supreme, singular focus—then everything comes together (Leonard Sweet)

Prayer is the key that unlocks all the storehouses of God’s infinite grace and power. All that God is and all that God has, is at the disposal of prayer – R. A. Torrey

Volg My (8)

David Platt het ‘n kort boekie: What did Jesus really mean when He said: Follow me? geskryf. Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie boekie spandeer.

Dissipels van Jesus lei ook ander mense in die wêreld om hierdie nuwe lewe in Christus te ondervind. Jesus het vir sy eerste vier dissipels gesê dat hulle Hom moet volg en Hy sal hulle vissers van mense maak. Hulle moes die evangelie oor die wêreld versprei. Matteus eindig met Jesus op die berg wat vir sy dissipels ‘n finale opdrag gee: Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels; doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het. En onthou: Ek is by julle al die dae tot die voleinding van die wêreld.

Tussen Matteus 4 en 28 het Jesus hierdie dissipels verander in nuwe soort vissers. In Matteus 28 is hulle gretig om vir almal van die lewe, dood en opstanding van Jesus te vertel. Hulle gee hulle lewens, nie net om dissipels te wees nie, maar ook om dissipels te maak. Dissipels van Jesus kan nie help om dissipels van al die nasies te maak nie. As ons Hom waarlik glo, is ons verplig om dissipels te maak. Ons maak nie dissipels omdat ons daartoe gedwing word nie, maar omdat ons graag wil sien dat meer en meer mense Jesus ken.

Wat beteken dit om dissipels te maak? Dit begin deur mense te lei om Christus vir hulle verlossing te vertrou. Ons deel die goeie nuus van God se genade en nooi hulle uit om op sy roepstem te reageer. Maar dit is nie waar dit eindig nie. Ons moet ook vir mense wys hoe die lewe van Christus in aksie lyk. Ons moet doelgerig lewens leef wat Christus naboots. Ons moet as modelle vir Christus se karakter dien, die waarheid van Christus praat, die liefde van Christus wys aan alle mense om ons in die proses van die maak van dissipels.

Om dissipels te maak, beteken ook dat ons mense leer om te gehoorsaam wat Christus ons beveel het. Elke volgeling van Christus moet sy woord in sy verhoudings uitleef. Jesus se opdrag om dissipels te maak en hulle te leer, geld vir al sy dissipels. Hierdie leer vereis nie spesifieke opleiding nie. Ons doen dit daar waar ons werk en leef en speel.

Om ‘n dissipel van Jesus te wees, beteken om dissipels te maak. Dit was waar vir die eerste vier dissipels en is steeds waar.