We face a changing culture by faith in a changeless Christ. —H.B. Charles Jr.

Is ek waarlik ‘n Christen?

Laat ons tog God nader met ‘n opregte hart en met volle geloofsekerheid (Hebreërs 10:22)

Daar is min vrae wat soveel vrees in gelowiges veroorsaak as juis: Het ek volle sekerheid van my geloof? Geloofsekerheid is kosbaar, want dit is die bron van diepe vrede en vertroosting. Geloofsekerheid is iets wat vertroetel moet word en oor tyd dieper en sterker groei. Dit is ‘n gawe van God.

Iemand wat dit baie goed verstaan het, was John Newton (1725 – 1807).

Assurance grows by repeated conflict, by our repeated experimental proof of the Lord’s power and goodness to save; when we have been brought very low and helped, sorely wounded and healed, cast down and raised again, have given up all hope, and been suddenly snatched from danger, and placed in safety; and when these things have been repeated to us and in us a thousand times over, we begin to learn to trust simply to the word and power of God, beyond and against appearances: and this trust, when habitual and strong, bears the name of assurance; for even assurance has degrees. (Newton on the Christian Life, 220)

God se manier om die gawe van geloofsekerheid te laat groei, is deur ons aan swaarkry te onderwerp. Die proses is ontwerp om moeilik te wees. Beproewing is die manier waarop geloof bewys, versterk en verfyn word. Daarom skryf Jakobus: My broers, julle moet baie bly wees wanneer  allerlei beproewings oor julle kom, want, soos julle weet, as julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard (Jakobus 1:2 – 3).

Ons kry presies dieselfde in Hebreërs 12:7 – 8: Verdra die tug as opvoeding, want God behandel julle as sy kinders. Is daar miskien ‘n kind wat nie deur sy vader getug word nie? As julle nie getug word soos al die ander nie, dan is julle nie werklik sy kinders nie. Deur beproewing en swaarkry bewys ons dat ons God se kinders is. Natuurlik lyk dit op daardie oomblik nie soos iets waaroor ons bly moet wees nie. Maar later volg geloofsekerheid.

Maar hoekom het God die proses vir die verkryging van Gloofsekerheid deur swaarkry ontwerp? Newton antwoord:

We cannot be safely trusted with assurance till we have that knowledge of the evil and deceitfulness of our hearts, which can be acquired only by painful, repeated experience. (222)

Soos Petrus wat plegtig belowe het dat hy Jesus nooit sou verloën net enkele ure voor hy die gedoen het nie, besef ons nie die mag van ons sondige natuur nie – en hoe swak ons geloof is. Ons besef nie hoe trots ons is en hoeveel ons op onsself vertrou nie. Dit is beproewings  wat veroorsaak dat die onsuiwerhede in ons lewens – vrees, angs, ongeloof, jaloesie, bitterheid, selfsug, ens – na vore bring. Dit is wat God wil hê, want as ons die aaklige sonde in ons lewe raaksien en besef dat ons op ons eie nie daarvan ontslae kan raak nie, soek ons hulp by Christus. Weer Newton:

We can have no security from gifts, labors, services, or past experiences; but that from first to last our only safety is in the power, compassion, and faithfulness of our great Redeemer. (234)

God wil hê dat ons geloof volledig op Christus moet rus. Maar dit het gebeur, sodat ons nie op onsself sou vertrou nie, maar op God wat die dooies opwek tot die lewe (2 Korintiërs 1:9).

 “We are never more safe, never have more reason to expect the Lord’s help, than when we are most sensible that we can do nothing without him.” This is the paradox of assurance. (234)

Newton beskryf hierdie gawe van geloofsekerheid in sy bekende lied: Amazing Grace.

Ek is die naam van kind nie werd –

Wou self my sake reël.

My lewe , kanse, tyd en geld

is nutteloos verspeel.

Genade, onbeskryflik groot –

Daar’s fees, ek  is weer tuis.

U Seun bring my – verlore mens –

Weer in die vaderhuis.

[Verse 2 en 4 van Lied 510: Genade, onbeskryflik groot.]

Geloofsekerheid kom deur sterker geloof. Geloof groei sterker slegs deur toetsing.

[Die aanhalings in hierdie gedeelte kom uit Tony Reinke se Newton on the Christian Life uit die hoofstk Battling Insecurity.]

The heights by great men reached and kept

Were not attained by sudden flight,

But they, while their companions slept,

Were toiling upward in the night.

Henry Wadsworth Longfellow

Vriendskap is belangrik

Die woord vriend word vandag baie losweg gebruik – iemand met wie ons ‘n paar gesprekke gehad het, wat saam met ons werk of wat van ons op Facebook hou, is nou ‘n vriend. Dit is nie noodwendig sleg nie, maar in die proses verloor ons die betekenis van Bybelse vriendskap. J. R Miller sê:

To become another’s friend in the true sense is to take the other into such close, living fellowship that his life and ours are knit together as one. It is far more than a pleasant companionship in bright, sunny hours. A genuine friendship is entirely unselfish. It seeks no benefit or good of its own. It does not love—for what it may receive—but for what it may give. Its aim is “not to be served, but to serve” (Markus 10:45).

Weet ons hoe dit met ons vriende gaan? As ons nie weet hoe hulle verhouding met God is, wat hulle probleme is, met watter sondes hulle stry nie, praat ons van ‘n oppervlakkige kennis en nie vriendskap nie.

Moontlik is vriendskap so skaars, weens die koste daaraan verbonde.

1. Vriendskap kos persoonlike gemak

Die ware toets vir vriendskap is wanneer ons vriende iets van ons verwag of nodig het wat nie vreugde is nie. Dan moet ons ons persoonlike voorkeure opsy skuif. Moet niks uit selfsug of eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself (Filippense 2:3).

2. Vriendskap kos tyd

Ons is gemaak vir gemeenskap. Maar dit vereis tyd. Jy kan nie ‘n betekenisvolle vriendskap verwag as jy nie bereid is om tyd daarin te belê nie. As ons dit nie doen nie, is dit nie moontlik om iemand te ken en te dien nie.

3. Vriendskap kos intimiteit

Aanvanklik sien ons net die goeie in ons vriende. As dit al is wat ons sien, is ons vriendskap maar oppervlakkig. Vriende help mekaar om sonde te identifiseer en te beveg. Maar dit kan ons net doen as ons die ander persoon se hart ken – en hy ons hart ken. Daar moet ‘n gewilligheid wees om jou hart en lewe vir ander oop te maak. Ons moet die goeie en die slegte deel. Dit geld na beide kante toe.

4. Vriendskap kos gemak

Vriendskap is maklik as almal lag Wat gebeur as die storms kom? Wat gebeur as ons van mekaar verskil? Word ons bitter en draai ons rug op die vriendskap? Ware vriendskap vergewe en herstel die verhouding.

5. Vriendskap kos gebed

Vriende bid vir mekaar. As jy nie vir jou vriende bid nie, is jy nie ‘n ware vriend nie. Ons moet tog ons vriende met gebed bemoedig; ons moet tog vir hulle intree vir genesing, wysheid, voorsiening en heiligheid. Ware vriende bid gereeld vir mekaar. Hulle pleit vir die behoeftes van ander.

6. Vriendskap kos liefde

Hoe langer vriende mekaar ken, hoe meer word hulle sondes geopenbaar. Maak nie saak wat dit is nie, ons moet hulle steeds liefhê. As God ons roep om vriende te wees, roep Hy ons om te vergewe.

Vriendskap kos baie, maar dit is die moeite werd. Dit is ‘n gawe van God waarvan Hyself in die evangelie die model is.

“There is no greater honour, after living for Christ, than to die for Him.” C. T. Studd

Is ek verlos?

Hoe kan ek weet dat ek verlos is? Dit is ‘n algemene vraag onder Christene. ‘n Gedeelte wat ons hiermee kan help, is 1 Johannes 5:13 – 18. Johannes identifiseer hier twee maniere waardeur ons kan seker maak dat ons verlos is.

1. Ons hoop vir die ewige lewe is volledig in Jesus Christus

Hierdie brief skrywe ek vir julle, sodat julle kan weet dat julle die ewige lewe het, julle wat in die Seun van God glo (5:13). Ons kan verseker wees as ons in Jesus Christus glo. Dit is die evangelie. As ons op Hom vertrou, hou ons op om die ewige lewe te probeer verdien. Die evangelie gee vir ons versekering, want die evangelie verkondig “Jesus in my plek.” My versekering hang nie af van hoeveel en hoe goed ek gedoen het nie. Dit word alles bepaal deur wat Jesus Christus vir my gedoen het. Dit gaan alles oor geloof in Jesus Christus.

2. Ek het ‘n nuwe natuur (5:16 – 18)

As ek glo en weergebore is, het ek ‘n nuwe natuur. Hierdie nuwe natuur gaan gepaard met nuwe begeertes. As gevolg van hierdie nuwe natuur hou ek nie aan om te sondig nie. Dit is hoe God my verander: nie deur my met ‘n stel reëls te dreig nie, maar deur vir my ‘n nuwe hart te gee. Ek vermy nie die verkeerde dinge as gevolg van dreigemente van God nie, maar omdat hierdie dinge my siek maak.

Dit beteken nie dat ek nou onmiddellik volmaak word of dat ek nie langer teen sonde moet stry nie. Ek raak egter nie willens en wetens by sonde betrokke nie. Ek kan nie vir God en die dinge wat Hom seermaak terselfdertyd liefhê nie. Ek kan nie vir God met my mond prys, maar Hom met my lewe openlik kruisig nie. En as ek nou in die sonde terugval? Ons weet dat iemand wat uit God gebore is, nie meer sondig nie, maar die Seun van God bewaar hom, en die duiwel kry geen houvas op hom nie (5:18). ‘n Teken dat my verlossing opreg is, is dat as ek val dit nooit permanent is nie. Al val die regverdige hoeveel keer, hy staan weer op (Spreuke 24:16).

My nuwe natuur beteken nie dat ek nooit weer val nie, maar deur wat ek doen as ek val. Verlossing beteken nie volmaaktheid – sonder sonde – nie … dit beteken wel ‘n nuwe rigting

The gospel has versatility to address the particular hopes, fears, and idols of every culture and every person – Tim Keller

Die goeie nuus van Jesus is noodsaaklik

Alasdair MacIntyre (After Virtue) sê dat stories noodsaaklik is as ons betekenis aan iets wil gee. Die Bybel is nie net ‘n diverse groep stories nie – alles saam vorm een oorkoepelnede storie. Daar is ‘n basiese lyn waarmee al die dele van die Bybel ‘n verband het en wat van al die verskillende dele sin maak.

Die Bybel begin met God wat die wêreld goed maak – sonder die verydeling en verganklikheid wat tans die wêreld oorheers. Hy maak die mens as sy beeld en verteenwoordiger in die wêreld. Ons is gemaak om God te verheerlik en te dien en om ander lief te hê. Maar ons wou gehad het dat God ons moet dien. Ons leef nou selfgesentreerde lewens. Omdat ons verhouding met God verbreek is, is alle ander verhoudings verbreek.

“Things fall apart; the center cannot hold

Mere anarchy is loosed upon the world”

Dit is William Butler Yeats (“The Second Coming”) se beskrywing van die wêreld vandag.

Hoe het God gereageer? Met toorn of met liefde? Beide. God dring daarop aan dat ons doen wat reg is; Hy dreig om alle ongehoorsaamheid te straf. Maar Hy sê sy bedoeling is om te red. Hy roep mense na Homself om ‘n nuwe gemeenskap te vorm. Aanvanklik was dit ‘n uitgebreide famile (Gensis 12:1 – 8). Uit hierdie familie skep God ‘n hele volk: Israel. Hy red hulle uit slwaerny; Hy maak ‘n verbond met hulle. Die geskiedenis van die verbond is een van voortdurende mislukking.

In die Ou Testament kry ons ‘n oënskynlike onoplosbare  probleem wat die storie vorentoe dryf. Sal God die vloek wat op sonde rus oor die volk bring of sal Hy sy mense, ten spyte van hulle sonde, liefhê. Weereens is die antwoord: beide. Dit is Jesus Christus, die Seun van God. Hy leef die lewe wat ons veronderstel is om te lewe; Hy sterf die dood wat ons behoort te gesterf het – in ons plek. Hy leef ‘n volmaakte lewe; Hy sterf aan die kruis en neem so die vloek vir ons ongehoorsaamheid op Hom.

Die beste stories het verbasende en onverwagte oplossings. Hier het ons nou die grootste storie ooit. Letterlik alles en almal word geraak. Dit lyk onmoontlik dat God regverdig kan wees en vir ons verlos. Oorwinning word behaal deur Jesus Christus se offer aan die kruis. Daar straf God sonde en gee aan ons verlossing.

Die Bybel vertel van die spanning tussen God se geregtigheid en sy genade. Dit word alles in Jesus Christus opgelos. Daarom kon Jesus na sy opstanding vir die reisigers na Emmaus sê dat die wet van Moses en die profere en die Psalms gaan oor Hom. Paulus sê dat God se beloftes dwarsdeur die Skrif in Jesus Christus vervul is. Alles in die Bybel wys na Jesus. Die Bybel is ware geskiedenis en ‘n verenigde storie hoe God ons in Jesus Christus gevind het. Hieruit kry ons bepaalde insigte en beginsels oor hoe om te lewe. Die Bybel is egter nie primêr oor ons en wat ons moet doen nie. Dit gaan hoofsaaklik oor Jesus Christus en wat Hy gedoen het.

Hoe ons op lyding, die dood, seks, geld en mag reageer, word beïnvloed of ons die storie van die Bybel oor Jesus verstaan en glo