‘Private faith’ doesn’t exist.  It is a lie the uncommitted tell themselves – Jim West

Waarom moet ek soggens bid?

U luister na my stem in die môre, Here, in die môre terwyl ek voor U verskyn en op U wag (Psalm 5:4).

Matthew Henry (How to begin a Day with God) noem verskeie redes waarom ons met gebed moet wakker word.

1. Die oggend is die eerste deel van die dag en dit is gepas dat dit aan die Here behoort. Hy is die eerste en Hy behoort die eerste te kry.
2. Soggens is ons vars en op en wakker. Om God te aanbid vereis die beste wat ons het en wanneer ons op ons beste is.
3. Soggens is dit stiller – dit is die beste tyd vir afsondering en nadenke.
4. Soggens het ons vars genade van God ontvang wat ons met dankbaarheid en lof moet erken.
5. Sogens het ons, of behoort ons te hê, vars gedagtes oor God wat ons in gebed moet verwoord.
6. Soggens dink ons aan ons sinvolle gedagtes van die nag.
7. Soggens maak ons ons gereed vir die werk van die dag. Daarom moet ons bid dat God deur die dag by ons teenwoordig sal wees en ons sal seën.

Maak soggens voor jy besig raak met jou daaglikse aktiwiteite tyd vir God.

“You must be asking which door is the true one; not which pleases you best.” ~ C.S Lewis

Vertroue help my as leier

Vetroue help ‘n leier om in ander mense te glo. Ons sien tog ander mense soos ons onsself sien. ‘n Onseker leier glo nie in homself en ook nie in ander nie. Onseker leiers is bang om ander met komplimente op te bou, want hulle het voordurend self komplimente nodig.

Die oomblik as jy ‘n etiket aan iemand koppel begin jy hom dienooreenkomstig hanteer. ‘n Leier met vertroue bring positiewe veranderinge in mense na vore. Mense het bevestiging en lof nodig om ‘n hoë vlak van prestasie te handhaaf. Om negatiewe kommentaar terug te hou, is nie so belangrik as om positiewe insette te gee nie. Maar net mense wat positief oor hulleself voel, kan dit doen. Werk met lof vermeerder energie; werk sonder lof dreineer energie.

Die belangrike ding is dat daar ‘n balans in ons vertroue moet wees: vertroue in God, vertroue in jouself en vertroue in ander mense. Hierdie drie gebiede hou verband met mekaar. Sonder vertroue in God word ons egosentries en trots; sonder vertroue in onsself is ons kragtelose Christene; sonder vertroue in ander is ons suspisieus en vertrou niemand nie.

Volgende keer gaan ons die belangrike vraag oor hoe om vertroue te ontwikkel, behandel.

The Christian is made such, not born such – Tertullianus

Die kerk en die stad

Tim Keller skryf oor die kerk se betrokkenheid by die stad. Hy glo dat meeste kerke in een van vier kategorieë val.

1. Kerk in die stad

Die kerk kom bymekaar, aanbid en volg programme vir sy lidmate. Maar afgesien daarvan dat die mense binne die vier mure van die kerk bedien word, het die kerk min of geen invloed op die stad om hom nie.

2. Kerk teen die stad

Die kerk het ‘n “ons teen hulle” gesindheid. Dit kerk is goed en die stad is sleg. Die mense van die stad is sleg, terwyl die mense van die kerk goed is. Daarom moet die kermense hulle teen die bose stadsmense om hulle isoleer.

3. Kerk van die stad

Die kerk het nou so ver agteroor gebuig om die kultuur te akkommodeer dat hy nie meer sout of lig vir die wêreld is nie. In die brief aan die Efesiërs sê Jesus: Maar dit het julle darem in julle guns: julle verafsku wat die Nikolaïete doen, net soos ek dit ook verafsku (Openbaring 2:6). Baie geleerdes glo dat die Nikolaïete so behep was om relevant te wees dat hulle die vermoë om anders te wees verloor het. Daarom het hulle die effek van die evangelie verloor.

4. Kerk vir die stad

Hierdie kerk soek die vrede en welstand van die stad vir die verheerliking van Christus en die heerlikheid van God. Betrokkenheid by die stad kan nooit dié doelwit van die kerk wees nie Ons word opgeroep om ons naaste lief te hê, maar hierdie liefde moet ander rig op Hom wat ons eerste liefgehad het.

Laat julle lig so voor die mense skyn, dat hulle julle goeie werke kan sien en julle Vader wat in die hemel is verheerlik (Matteus 5:16). Hiermee herinner Jesus ons dat ons getuienis vir Hom met ons mond gepraat en met ons hande gedoen word. ‘n Kerk vol mense vir die stad doen dit.

The gospel is the dynamic for all heart-change, life-change, and social-change. For deep change you need an encounter with radical grace – Tim Keller

Die Bybel is ‘n myn – nie ‘n museum nie

Hoekom moet ons die Bybel eerder as ‘n myn en nie as ‘n museum sien nie.

• Museums is interessant

Museums is baie interessante plekke – allerhande fassinerende dinge word uitgestal. Jy beweeg van die een uitstalling na die ander, lees wat daar geskrywe staan. In die proses verbreed jou kennis. Die probleem is dat dit alles na ‘n oppervlakkige kennis van die geskiedenis of wetenskap of kuns of wat ook al lei. Selfs al is daar ‘n gids is jou verstaan steeds oppervlakkig. Die hoeveelheid tyd wat jy by ‘n uitstalling spandeer, is beperk. Jy aanvaar alles wat jy sien en lees.

Herhaalde besoeke help. Gereelde museumgangers kan later die uitstallings ken en kan selfs intelligent oor hulle praat. Alles bly egter meerendeel oppervlakkig.

• Myne is verrykend

Vir mynwerkers is die kennis wat hulle het nie net interessant nie, maar lewensbelangrik. Hulle brei nie net hulle kennis uit nie, hulle soek ‘n skat. Kennis is vir ‘n spesifieke rede: sulke kennis lei tot ‘n fortuin. Myne probeer rykdom uitgrawe. Hulle grawe; hulle soek oral rond; hulle kyk intensief; hulle kap en bestudeer rotse. Ons praat nie nou van ‘n middaguitstappie nie. Mynbou is toegewyde en volhardende werk. Ure word gespandeer in ‘n klein gebied terwyl jy versigtig soek. As jy nie versigtig kyk nie, mag jy dalk ‘n skat nie raaksien nie.

• Skatte vir diegene wat grawe

Die Bybel, soos ‘n museum, is fassinerend. Ons kan baie sommer so oppervlakkig leer. Maar die Bybel is ook so verrykend soos ‘n myn. As ons begin grawe en dinge ondersoek kom ons af op wonderlike dinge wat ons nie vantevore raakgesien het, af. Kyk na die verhale in die Bybel. Hoekom is daar so baie verhale in die Bybel? As ons hierdie verhale soos uitstallings in ‘n museum lees, bly ons kennis oppervlakkig. As ons ons egter begin ingrawe – soos mynwerkers – sien ons hierdie verhale is vol skatte. Daar is baie meer in hulle as wat ons aanvanklik gesien het. God begrawe rykdomme in die Bybel wat ‘n myner maar nie ‘n museumganger sal ontdek nie.

• Dinge nie gesien nie

As dit by die lees van die Bybel kom, is ons nie dikwels museumgangers nie? In Matteus 13:44 lees ons die kort gelykenis van die skat wat in die saailand begrawe is. Ons moet gaan soek daarvoor.

Ons moenie museums afkraak nie – hulle dien ‘n belangrike rol, maar as dit by die lees van die Bybel kom, moet ons eerder soos myners en nie soos museumgangers wees nie. Daar is baie skatte begrawe in die Bybel – ons moet net grawe om hulle te kry.