If you see Jesus losing the infinite love of the Father out of His infinite love for you, it will infinitely melt your hardness – Tim Keller

Bekering … en nou

Een van die opwindendste gebeurtenisse in die gemeente is as iemand Jesus Christus as sy Verlosser leer ken. Is dit al? Lei ons hulle verder deur die veranderingsproses of los ons hulle net daar? Bekering is ‘n kragtige gebeurtenis in die lewe van gelowiges, maar dit is net die begin van die proses – hulle moet nou in dissipels verander word. Ons doel is dikwels om mense tot bekering te bring; God se doel is om mense se lewens te verander wat by hulle bekering begin.

Ek is veral ook daarvan oortuig dat God, wat die goeie werk in julle begin het, dit end-uit sal voer en dit sal voleindig op die dag wanneer Christus Jesus kom (Filippense 1:6). Bekering is baie belangrik: Hy het ons uit die mag van die duisternis weggeruk en ons onder die heerskappy gestel van sy Seun wat Hy liefhet (Kolossense 1:13). Daar is nou ‘n geestelike lewe teenwoordig wat nie vantevore daar was nie. Die Heilige Gees woon in hulle; in Christus is hulle nou ‘n nuwe skepping. Maar: geestelike groei moet op geestelike geboorte volg.

Die verantwoordelikheid vir geestelike groei is nou dié van die gemeente. Elke gemeente moet daarom mense hê wat mense in die geestelike groeiproses kan lei. Iemand moet saam met die nuwe gelowige deur hierdie geestelike groeiproses loop. Nuwe Christene het hulp nodig. Dan Morgan sê dat hulle drie tipes stabilisering nodig het.

1. Persoonlike stabilisering

Baie mense kom na Christus as hulle ‘n lewenskrisis ondervind – hulle huwelik is in die moeilikheid, hulle het probleme met dwelms, ens. Hulle moet persoonlik gestabiliseer word. Hulle lewe is buite beheer en hulle maak dikwels dom besluite. Om persoonlik stabiel te word, is deel van geestelike transformasie.

2. Stabilisering van verhoudings

Nadat hulle tot bekering gekom het, laat hulle mense agter wat nie met hulle nuwe leefwyse saamstem nie. Dit is gewoonlik die mense wat hulle in die moeilikheid gebring het – die moeilikheid wat God gebruik het om hulle te bereik. Dit is nie maklik om vriende agter te laat nie. Hulle het mense nodig om hulle verhoudings te stabiliseer.

3. Stabilisering van hulle leer

Ongelowige mense dink nie altyd reg oor God, die lewe, die waarheid, ens nie. Deel van die dissipelskapproses is die vernuwing van hulle denke. Hulle moet dit wat hulle tans glo, verruil vir God se waarheid. Goeie leer sal hulle tydens ‘n krisis ondersteun.

Daar is egter meer as ‘n nuwe stel waarhede nodig – ons moet hulle leer groei en ons doen dit deur ‘n proses. Elke gemeente het ‘n dissipelskapsplan nodig. Die proses betrek mense. Die beste ding wat jy vir ‘n nuwe gelowige kan gee, is ‘n ouer gelowige – nie noodwendig ouer in ouderdom nie, maar iemand wat al langer die pad saam met Jesus Christus geloop het.

ROMAN BONNEFOY

The only person who dares wake up a king at 3:00 AM for a glass of water is a child. We have that kind of access. —Tim Keller

Die kerk vandag (1)

Daar het onlangs ‘n goeie boek van Jared C. Wilson – The Prodigal Church –  verskyn. [Prodigal = verkwistend, luuks, uitspattig] In hierdie boek kyk hy na die manier waarop ons vandag kerk “doen.” Ons gaan ‘n hele aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

Almal van ons het sekere voorkeure en vooroordele – ook oor die kerk. Ons moet dit gereeld uitdaag. Die kerk in die Weste gaan deur gereelde siklusse. Die huidige geslag is in opstand teen die waardes en instellings van die geslag voor hulle. Ons kan nie sê dat die tradisionele kerk altyd vervelig en wetties is nie. Ons kan ook nie sê dat die kontemporêre kerk altyd oppervlakkig en wêrelds is nie. Hoe ons kerk doen, is belangruik, want dit is hoe mense God en Jesus Christus sien. Daarom moet ons voordurend evalueer wat ons in die kerk doen.

Ons moet gedurig vrae vra. Hoe is dit vantevore gedoen? Was dit ‘n sukses? Watter veranderinge, indien enige, is nodig? Die slegste argument vir tradisie is dat dit is hoe dit nog altyd gedoen is. Baie goeie dinge word nooit gedoen nie, want invloedryke persone in die kerk het beswaar gemaak omdat dit nuut was. Ons word maklik vasgevang in ‘n manier van doen en luister nie meer na vrae en besware nie. Ons moet altyd onthou dat die nuwe manier metterrtyd die ou manier word. Laat ons toe dat mense sê watter manier van doen volgens hulle die beste is? Of is jy onmiddellik op die verdediging as iemand net iets vra.

In Markus 8 lees ons van Jesus wat sewe brode vermeerder het om 4 000 mense mee te voed.  Daarna klim Jesus saam met sy dissipels in die skuit en vaar weg. Intussen het die dissipels agtergekom dat hulle vergeet het om brood saam te neem. Hulle het pas gesien hoe Jesus sewe brode vermeerder, maar hulle is bekommerd omdat hulle net een brood by hulle in die skuit gehad het. Jesus waarsku hulle: Pas op, wees op julle hoede vir die suurdeeg van die Fariseërs en die suurdeeg van Herodes. Die dissipels verstaan dit nie.

Waarna verwys die suurdeeg van die Fariseërs? Jesus waarsku hulle hier teen selfgeregtigheid en wettisisme. Dit kan baie subtiel wees. Die suurdeeg van Herodes verwys na die wêreldse dinge. Die Fariseërs was baie godsdienstig; Herodes nie.  Die Fariseërs was baie wetties ; Herodes was sedeloos. Hier het ons twee uiterstes. Ons vind dat die geestelike pendulum gereeld tussen hierdie twee uiterstes swaai.

Jesus waarsku ons om vir beide van hierdie uiterstes op ons hoede te wees. Die een is nie ‘n teenmiddel van die ander nie; ons kan nie die een ontsnap deur na die ander te vlug nie. ‘n Bietjie suurdeeg deurtrek die hele deeg (Galasiërs 5:9). Jesus sê dat ons vir die brood van die Fariseërs en Herodes moet oppas. Ons moet ons brood by Hom kry, want Hy is die brood van die lewe.

Watter implikasies het dit vir die manier hoe ons kerk doen? Is dit moontlik dat die manier waarop ons die brood van die lewe kommunikeer deur hierdie suurdeeg gekontamineer is? Hulle hoort nie daar nie, maar goeie bedoelings beteken nie dat die moontlikheid nie daar is nie.

Ons moet baie vrae vra? Ons moet gereeld evalueer. Wat daarvan as dit wat ons doen nie dit is wat ons veronderstel is om te doen nie?

The deepest principle in human nature is the craving to be appreciated – William James

Vergifnis

Earnest Hemingway het ‘n kortverhaalThe Capital of the World geskryf. Hierin vertel hy die verhaal van die vader en sy tienerseun wat in Spanje gewoon het. Hulle verhouding was moeilik en uiteindelik is dit verbreek – die seun het weggehardloop. Die vader begin ‘n lang reis op soek na sy opstandige en verlore seun. Hy kry hom nie. Ten einde raad besluit hy om ‘n advertensie in ‘n koerant in Madrid te plaas. Sy seun se naam was Placo, ‘n baie algemene naam in Spanje.

Dit was ‘n eenvoudige advertensie: “Liewe Placo, ontmoet my môremiddag om 12 uur voor die koerant se kantoor. Alles is vergewe. Ek is lief vir jou.” Die volgende dag op die bestemde tyd daag daar 800 “Placo’s” by die koerant se kantoor op – almal op soek na vergifnis.

Daar is baie Placo’s in die wêreld op soek na vergifnis – meer as enigiets anders. Een van die uitstaande kenmerke van ‘n Christen is dat hy vergewe. Ongelukkig is baie van ons nie bereid om totaal te vergewe nie. Mense wat nie bereid is om te vergewe nie, is of baie arrogant of baie onseker van hulleself. Mense wat nie vergewe nie, maak hulleself seerder as diegene wat hulle nie vergewe nie.

You cannot always control what happens to you, but you can control what happens in you. John Maxwell

‘n Kort Kursus in menseverhoudings

John Maxwell beskryf ‘n kort kursus in menseverhoudings soos volg:

• Die onbelangrikste woord: Ek, want ek kry maar min gedoen
• Die belangrikste woord: ons. Dit verwys na verhoudings. Ons kry meer gedoen as ek.
• Die twee belangrikste woorde: dank u – waardering vir wat ander vir jou doen
• Die drie belangrikste woorde: alles is vergewe – vergifnis
• Die vier belangrikste woorde: wat is jou mening? – luister na ander
• Die vyf belangrikste woorde: jy het goeie werk gedoen – bemoediging.
• Die ses belangrikste woorde: ek wil jou beter leer ken – ek wil jou verstaan

In die lewe gaan jy mense of as vyande of as bates sien. As jy hulle as vyande sien, gaan jy gedurig jou posisie verdedig. As jy hulle as ‘n bate sien, sal jy hulle help om hulle volle potensiaal te bereik. Jou gelukkigste dag gaan wees as jy besef dat “ons” die belangrikste woord in Afrikaans is.