The remarkable thing about fearing God is that when you fear God, you fear nothing else, whereas if you do not fear God, you fear everything else – Oswald Chambers

Gemeentes wat mense uitstuur (2)

1. D. Greear en Mike McDaniel het pas ‘n klein e-boek gepubliseer: Sending capacity, not seating capacity. Dit gaan oor gemeentes wat mense in die wêreld uitstuur.

In die vorige blog het ons gesien dat gemeentes mense moet uitstuur. Maar wat van die plaaslike gemeenskap tuis? Dikwels dink ons veral aan wat die stad vir ons kan doen en nie wat ons vir die stad kan doen nie. In Handelinge 8 lees ons van Filippus se bediening in ‘n stad in Samaria. As gevolg van sy bediening in daardie stad lees ons: Daar was groot blydskap in daardie stad. Is daar groot blydskap in jou stad as gevolg van jou gemeente se bediening daar? Daarom moet gemeentes uitreik en hulle stad bereik en seën. Die moontlikheid om al die ongelowiges in ons gemeenskap te bereik, is maar skraal. As dit so is, is daar dan sin om nog buite ons gemeenskap uit te reik? Ons hulpbronne is tog beperk. Maar ons moet tog ook die liggaam van Jesus Christus versorg.

As dit kom by stuur, is een van die grootste spaniings juis die balanseer van behoeftes  hier en behoeftes daar. Om te stuur gaan oor die toekenning van hulpbronne. Ons wil graag stuur, maar wat gaan die impak op ons gemeente wees? Ons kan nie die spanning oplos nie, maar ons kan dit aanvaar.

Een van die algemeenste besware teen mense uitstuur, is dat ons nog nie gereed is nie. Gewoonlik is daar goeie redes waarom ons nie gereed is nie: ons het nie genoeg mense nie; ons het nie genoeg hulpbronne nie. Ons kan hierdie besware verstaan. Toe Jesus sy dissipels uitgestuur het om sy dissipels te wees in Jerusalem, Judea, Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld (Handelinge 1:8) gee Hy aan hulle die omvang van hulle taak. Van die begin af moes dit die uithoeke van die wêreld ingesluit het. As ons fokus op dit wat ons nie het nie, sal ons nooit begin nie – daar is altyd iets wat ons nog nodig het.

Ten spyte van Jesus se opdrag bly die dissipels in Jerusalem. Wat gebeur toe? Daardie dag het daar ‘n hewige vervolging van die gemeente in Jerusalem begin. Al die gelowiges behalwe die apostels is uitmekaar gejaag en verstrooi oor die gebiede van Judea en Samaria (Handelinge 8:1). God het gedink hulle is gereed al het hulle nie so gedink nie. Hy gebruik vervolging om hulle uitmekaar te jaag.

Living in the land of the free has not made us free; we are nation of addicts and complainers. – Eugene Peterson

Ek bly stil

As julle stilbly, sal die klippe uitroep (Lukas 19:40)

“Sal werk vir kos.” Hierdie is ‘n algemene bordjie in ons strate vandag. Dit lei tot ‘n stryd in ons. “Moet ek nie maar omdraai en vir hom ‘n brood koop nie? Maar ek is laat. Daar is so baie karre op die pad – iemand sal vir hom iets koop.” Dan skielik besef ek dat daar ‘n baie goeie rede is om om te draai en te help. “Hoekom moet ek toelaat dat iemand anders stop en hom help? Om God se liefde vir daardie man te wys is tog nie ‘n las nie – dit is ‘n geleentheid.”

Koningin Ester kry ‘n geleentheid – baie meer uitdagend as om vir ‘n man ‘n brood te gee. Haar oom, Mordegai, daag haar uit om haar lewe te waag en om ‘n versoek aan die koning, ‘n onvoorspelbare diktator, te rig. Mordegai trek vir hom rouklere aan en gooi as op sy kop. Hy sê vir Ester: As jy nou swyg en daar kom van ‘n ander kant af uitkoms en redding vir die Jode, sal jy en jou familie omkom. (Ester 4:14).

Mordegai besef goed dat God nie vir hom of Ester nodig het om die volk te red nie. Hy besef ook dat om God in ‘n krisis te gehoorsaam ‘n groot geleentheid is om God te verheerlik. God kan sy doelwitte sonder jou  bereik:

• As jy nie jou kinders van God se woord leer nie, kan hy die onderwysers in die gemeente gebruik.
• As jy geen vriendskap teenoor jou buurman bewys nie, kan God ‘n ander gelowige in sy lewe bring.
• As jy nie ‘n groot behoefte hanteer nie, kan God op ‘n ander manier voorsien.

Maar in al hierdie gevalle is jy nie deel van die vreugde wat ons ondervind as ons saam met God werk as Hy sy plan uitvoer nie.

“If we waste and squander those opportunities, those who come behind us, I think, will hold us in dishonor. In some way we will reap consequences, even though the people of God will be delivered.” Nancy Leigh DeMoss

We’re to love our children for who they are, not for what we want them to become. —Alistair Begg

Die paradoks van God

[Paradoks – ‘n uitspraak wat ‘n teenstrydigheid bevat]

 “My deepest awareness of myself is that I am deeply loved by Jesus Christ and I have done nothing to earn it or deserve it.” –Brennan Manning, The Ragamuffin Gospel.

Baie van ons glo dat God kwaad is en Hy sit in die hemel en hou telling. Hy het ‘n lys wette en reëls en hou ons dop. Hy wag net tot ons ‘n foutjie maak en dan slaan die weerlig ons. Waar kry ons hierdie idee? Miskien is dit as gevolg van vurige, kwaai preke. Maak nis saak hoekom ons hierdie beeld het, maar een ding is seker: hierdie is ‘n verkeerde beeld.

Toe Moses vir God vra om self teenwoordig te wees as hulle verder trek, antwoord God: Ook wat jy nou gevra het, sal Ek doen. Ek is jou goedgesind en Ek ken jou op jou naam (Eksodus 33:17). God is ons goedgesind. Ons mag onmiddellik antwoord dat God hier met Moses praat en ek is nie Moses nie. Moses is immers hierdie groot leier. Ja, Moses is veronderstel om te wees. Wat het net voor hierdie gedeelte gebeur? Die volk het ‘n goue kalf gemaak. Sou ons nie verwag het dat die volk Moses as die groot leier sou volg nie?

Die mense was, net soos ons, in ‘n swak toestand. Maar tog is God goedgesind teenoor ons – ten spyte van ons swak prestasie. Dit is moeilik om te verstaan. Die mensdom is gebroke, maar God het ons steeds lief. Dank ons God genoeg dat Hy goedgesind met ons is?

 “The Bible was not given to increase our knowledge but to change our lives.” – D. L. Moody

Doel en Passie

Paulus het ongelooflik baie in net twee dekades bereik. Hoe het hy dit reggekry? In Filippense 3:7 – 9 lees ons van Paulus se passie vir sy roeping. Doeltreffende leiers, soos Paulus, weet wat hulle doel in die lewe is en streef dit met passie na.

Voor sy dramatiese bekering het Paulus ‘n ander doel in sy lewe nagestreef. Hy was ‘n Fariseër en kon oor sy opleiding en praktyk gespog het. Sy CV sou meeste mense beïndruk het. Maar toe ontmoet hy die Here op pad na Damaskus. Maar wat eers vir my ‘n bate was, beskou ek nou as waardeloos ter wille van Christus. Paulus was bereid om alles wat hy in die lewe bereik het, weg te gooi om vir Christus te ken.

Paulus verkondig dat hy en alle gelowiges in Christus vryspraak kry: Dit is die vryspraak wat God gee omdat ‘n mens in Hom glo. Daarom wy Paulus sy hele lewe daaraan om Christus te ken. Dit was sy doel en passie. Hierdie doel het alles wat hy gedoen het gevorm en het almal wat hy gelei het, beïnvloed.

Wat is my doel en passie – die een ding wat bo alle ander dinge uitstaan? Hoekom staan ek soggens op? Min mense het ‘n duidelike doelstelling vir hulle lewe. Ons doel in die lewe moet op God en sy koninkryk gerig wees.

Maar, of ons hier woon of daar woon, ons het net een wens, en dit is om te lewe soos Hy dit wil (2 Korintiërs 5:9).