It cannot be that there is a high appreciation of Jesus and a silent tongue about him (Spurgeon).

Ek praat met ateïste

Baie ateïste het sterk menings oor godsdiens, God en die mense wat Hom volg. Daarom is dit baie belangrik dat ons as Christene as ons die geleentheid kry om met hulle oor God te praat, foute moet vermy. Maar watter foute maak ons as ons met ateïste oor God praat?

1. Ons oordeel baie vinnig hulle leefstyl en praat oor sonde

Natuurlik wil God nie hê dat ons moet sondig nie. As ons na Jesus se woorde luister sien ons dat Hy ten gunste daarvan is om eerder oor God se liefde vir mense te praat as oor hulle sonde. Daarom moet praat oor sonde en hulle lewenskeuses nie voorop in ons gesprek staan nie. Hoe kan ons hulle aanspreeklik teenoor God hou as hulle nie in Hom glo nie. Ons kan nie en ons moenie.

2. Ons minimaliseer ‘n seer in hulle harte wat hulle verwag het dat God sal regmaak

Meeste ateïste het ‘n hoë muur tussen hulle en God gebou. Miskien was dit omdat hulle verwag het dat God ‘n geliefde van hulle sou help, maar Hy het nie.  Miskien omdat hulle gevoel het dat hulle nooit iets van God gehoor het nie. Miskien is dit ‘n Christen wat hulle teleurgestel het.

Ons moet aan hierdie sake aandag gee. Ons hoef nie die sake reg te maak nie, maar dit is belangrik dat ons daarna luister en dit nie sommer as iets kleinlik verwerp nie. Ons moenie God se motiewe probeer verduidelik nie. Dit is nie nou die tyd om oor God se groter plan te praat nie – ons praat nou oor hulle seerkry.

3. Ons is nie voorbereid om oor geld en die kerk te praat nie

Ons lees gereeld van geldskandale in die kerk. As ‘n leraar te ryk is of as die kerk fondse wangebruik het, lees ons dit in die koerante. Ons kan dit nie ignoreer nie. Die probleem is dat ons dit meestal nie kan verduidelik nie. Wat ons moet doen, is om oor ons afkeur van sulke voorvalle te praat.

4. Ons haas ons om oor God te praat

Oppas vir aggressiewe praat oor God op ontoepaslike tye. Om oor God, godsdiens en veral oor Jesus te praat, is sensitiewe sake em moet versigtig en met respek benader word. Ons leuse moet wees: As julle ‘n vraag het, is ek daar om te luister. Dit beteken nie dat ons geleenthede moet laat verbygaan nie, maar vra toestemming om daaroor te praat.

5. Ons nooi hulle kerk toe in plaas van na ons huise toe

‘n Ywerige persoon met goeie bedoelings oefen druk uit op iemand om iewers te gaan waar hy nooit uit vrye wil sou gaan nie. Hoekom nooi ons hom nie eerder na ons huis toe nie? As jy wil hê dat hulle ‘n groot boodskap oor God moet sien en hoor, wys vir hulle jou familie en jou gasvryheid. As jy nie God vir hulle kan wys deur jou familie en gasvryheid nie, het jy nie die reg om hulle uit te nooi om ‘n erediens by te woon nie.

Ek dink ons onderskat die belang van mense te nooi om na ons huise te kom.

It is a good thing God chose me before I was born, because he surely would not have afterwards. —C.H. Spurgeon

Waaroor moet Christene saamstem?

Daar is verskille en teologiese argumente tussen denominasies, maar daar is sekere dinge waaroor alle Christene moet saamstem. Die probleem is dat konflik – oorloë, misdaad, haat … – die hoofberigte van koerante is. Wat ons selde in die hoofberigte kry, is dit wat goed is in die wêreld. Dieselfde gebeur in die Christelike kultuur. Ons hoor van geloofsveskille, gevegte oor teologie en skandale. Die kern van hierdie gevegte is dikwels interpretasie van die Bybel. Om oor verskille in interpretasie te praat, is maklik.

Daar is egter ook baie waaroor ons saamstem. Daar is baie wat ons bymekaar bring. Kom ons kyk na ‘n paar van hulle.

1. God het die heelal gemaak

In die begin het God die hemel en die aarde geskep (Genesis 1:1)

Daar word baie, ook in Christelike kringe, oor die oorsprong van die aarde geskryf. Daar is baie verskillende interpretasies oor hoe God die aarde geskep het – die oerknal is ‘n voorbeeld – maar die feit dat God die aarde geskep het, word algemeen aanvaar.

2. Christus is die Lig in die duisternis

Die lig skyn in die duisternis, die duisternis kon dit nie uitdoof nie (Johannes 1:5)

Natuurlik is daar Christene wat baie slegte dinge gedoen het – soms lyk dit asof hulle niks beter as die res van die wêreld is nie. Tog hier is ons steeds – die kerk van Jesus Christus. Steeds probeer die kerk ‘n verskil in die wêreld te maak deur sy lig in donker plekke te skyn. Dit is nie as gevolg van ons nie, maar as gevolg van Christus. Hy is die lig wat in die duisternis skyn; Hy staan vas vir ewig. Hy is steeds die lig vir almal. Hy oorwin steeds die sonde en dood.

3. Die Nagmaal bring eenheid

En terwyl hulle eet, het Jesus brood geneem en die seën gevra. Daarna het Hy dit gebreek en vir sy dissipels gegee met die woorde: “Neem, eet; dit is my liggaam.” (Matteus 26:26).

Natuurlik vier verskillende kerke die nagmaal verskillend. Maar te midde van al hierdie meningsverskille is daar ‘n gemene refrein: Neem, eet; dit is my liggaam. Dit is baie maklik om die verskille te beklemtoon, maar ons moet eerder die enheid beklemtoon. Christus lewe en almal van ons is sy liggaam. Almal van ons neem deel aan God se verlossingsverhaal.

4. Ons is geroep om dissipels te maak

Gaan dus na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees … (Matteus 28:19)

Christene “doen” kerk op baie verskillende maniere. Hulle maak dissipels deur baie verskillende strategieë te gebruik. Ten spyte van die verskille doen al die verskillende tradisies dieselfde ding: hulle maak dissipels.

5. Jesus kom weer

Hy wat dit alles getuig, sê: :Ja, ek kom gou!” (Openbaring 22:20).

Daar is baie verskillende sienings van die eindtyd en hoe dit sal lyk. Die presiese volgorde van die gebeure as Jesus Christus weer kom, is onseker. Een ding is egter seker: Hy kom beslis weer. Ons kan baie debatteer oor al die verskillende gebeure, maar nie oor die feit dat Hy wel gaan terugkom nie.

Selfs as die kerk sy verskillende teologiese sienings bespreek, moet ons altyd dit waaroor ons saamstem in gedagte hou – ons glo almal dieselfde kern.

In the fulness of time, God’s two creations, his whole universe and his whole church, will be unified under the cosmic Christs who is the supreme head of both (John Stott).

Bybelstudie

Baie van ons sukkel maar met Bybelstudie. Ons wil graag meer lees, maar ek moet eers dit of dat doen; ek het met ‘n leesplan begin, maar dit gou gelos … Kom ons kyk na drie verwaarloosde aspekte van Bybelstudie soos ons dit in Spreuke 2:1 – 5 kry: My seun, neem aan wat ek jou sê, maak wat ek jou voorskryf jou eie, hou jou ore oop vir die wysheid, span jou in om te verstaan. Roep insig by, vra na gesonde begrip. Soek dit soos jy silwer sou soek, spoor dit op soos ‘n verborge skat. Dan sal jy weet hoe om die Here te dien, sal jy ontdek wat dit is om God te ken.

1. Ons het dringendheid verwaarloos

Hierdie is die woorde van ‘n vader aan sy seun. My seun – daar is ‘n dringendheid in sy woorde. Hy pleit by sy seun om God se woord te bestudeer. Ons moet weer hierdie dringendheid herwin. Dikwels beveel ons aan dat mense die Bybel moet lees – so asof dit opsioneel is. Vandag, vol van al sy aktiwiteite, het ons hierdie dringendheid nog meer nodig. Pleit ons by ons kinders om God se woord te lees? Hulle moet besef dat dit nie ‘n keuse is nie, maar ‘n saak van lewe en dood.

2. Ons het harde werk verwaarloos.

Kyk na die aksie frases in hierdie verse:

• Neem aan wat ek jou sê
• Maak wat ek jou voorskryf jou eie
• Hou jou ore oop vir die wysheid
• Span jou in om te verstaan.
• Roep insig by
• Vra na gesonde begrip
• Soek dit soos jy silwer sou soek
• Spoor dit op soos ‘n verborge skat.

Aan die een kant moet ons dringend wees, maar aan die ander kant ook toegewyd. Om die Bybel te lees is nie maklik nie. Dis harde werk. Dit kom nie sommer outomaties nie. Dit is ‘n stryd. Daar is baie hindernisse en jy sal moet baklei om dit te laat gebeur. Ons sal moet volhard; ons sal hulp moet kry. Maar alles is die moeite werd.

3. Ons het verbeelding verwaarloos

Ons sien nie meer God se woord as ‘n skat nie. Hierdie verse leer vir ons dat God se woord soos silwer en ‘n verborge skat is. Ons is op soek na ‘n waardevolle artikel. Baie van ons probleme om die Bybel te lees, sal opgelos word as ons weer besef dat ons hier met ‘n skat te doen het. Jy hoef nie iemand te oortuig om toegewyd na ‘n skat te soek nie!

Miskien moet ons meer emosie in ons lees van die Bybel sit. Miskien moet ons meer ons verbeelding as ons rasionele denke aanspoor. Soek dit soos jy silwer sou soek, spoor dit op soos ‘n verborge skat. Hierdie is emosionele taal; dit stimuleer jou verbeelding.

Hoe dikwels verwaarloos ons nie een van hierdie drie aspekte nie. Ons dink aan Bybelstudie in terme van roetine en kennis. Miskien moet ons weer kyk na dringendheid, harde werk en verbeelding.

Pray often, for prayer is a shield to the soul, a sacrifice to God, and a scourge to Satan. —John Bunyan 

Die plaaslike gemeente

In Efesiërs 2 praat Paulus van die nuwe mensheid. Hy gebruik drie beelde om hierdie nuwe gemeenskap te beskryf. Die ooglopende gevolgtrekking uit hierdie drie beelde is dat God ‘n gemeenskap en nie ‘n klomp individue wat in Hom glo, wil skep. Ons kan tog nie stene los van die gebou wees nie; ek kan tog nie ‘n seun/dogter los van die famile wees nie.; ek wil tog nie ‘n uitlander weg van my volk wees nie. Baie mense dink die kerk is onnodig, onbelangrik of selfs ‘n hindernis om groot dinge vir God te doen. Dit is nie wat God vir die Christen beoog het nie.

Die Nuwe Testament sê die kerk is ons fundamentele identiteit. Dit moet vir ons belangriker wees as waar ons werk of aan watter klub ons behoort. As ons los van die geloofsgemeenskap staan, volg ons nie die Nuwe Testamentiese patroon nie. Dit is nie goed om los te staan van die aanspreeklikheid en ondersteuning van ons broers en susters nie.

Die Nuwe Testament aanvaar dat elke Christen deel van ‘n plaaslike kerk is. Dit weet niks van individuele Christenskap of van mense wat sê dat hulle deel van die universele kerk is en daarom nie hoef aan te sluit by die plaaslike, sigbare kerk nie. Ons kan nie net by ‘n erediens insluip en weer uit nie – ons moet familielede wees.

Kerkdissipline aanvaar dat lidmate van die kerk identifiseerbaar is. Mense het geweet wie deel van ‘n kerk was. Julle voorgangers hou wag oor julle lewe en moet aan God rekenskap gee (Hebreërs 13:17). Hulle moes tog die mense oor wie se lewe hulle moes wag hou, kon identifiseer. Die Nuwe Testament beklemtoon die belang om aan ‘n plaaslike kerk te behoort. Dit is hoe God wil hê dat ons ons geloof moet uitleef en mekaar moet liefhê. Die geloofsgemeenskap is ‘n teken van God se genade. Dit is genade om saam te kan byeenkom en so mekaar se geloof te versterk, mekaar se laste te dra, mekaar te bemoedig, deur mekaar geleer en tereggewys te word, om saam nagmaal te gebruik.

Al hierdie voorregte is as gevolg van die kruis van Jesus Christus. Hy het ons nader getrek en een gemaak.