“I want to know God’s thoughts. The rest are details.” – Einstein

Wat leer Jesus vir ons in die gelykenisse?

Hierdie is ‘n verdere artikel uit Mel Lawrenz se “Understanding the Bible.”

Baie van Jesus se gelykenisse – soos die barmhartige Samaritaan – is in ons kultuur ingebed. Die gelykenis van die verlore seun is die hele evangelie saamgevat in ‘n eenvoudige boodskap. So kan ons die gelykenisse een vir een deurgaan – hulle is vensters op die werklikheid.

Jesus gebruik soms gelykenisse, want hierdie stories betrek ons gedagtes, emosies en sintuie. Hulle dwing ons om weg te gaan en na te dink. Ons kan nie hulle boodskap ontsnap nie. Jesus sê dat die gelykenisse die geheime van die koninkryk van God ontsluit vir diegene wat ore het om te hoor (Lukas 8:8 – 10).

Meeste gelykenisse het een hoofpunt. In meeste gevalle het die besonderhede van die storie geen spesifieke simboliese betekenis nie. In die gelykenis van die barmhartige Samaritaan heg Jesus geen simboliese betekenis aan die rowers, die man se wonde, die herbergier of die donkie nie. As ons wel betekenis aan hulle heg, is dit arbitrêr.

Die eenvoudigste en natuurlikste verduideliking van ‘n Bybelse teks is altyd die beste. Die gelykenis van die barmhartige Samaritaan is Jesus se antwoord op wie ons naaste is. Jesus maak dit duidelik aan die einde van die gelykenis as Hy vra: Wie van hierdie drie is volgens jou die naaste van hom wat onder die rowers verval het? Die wetgeleerde antwoord: ‘     Die man wat aan hom medelye bewys het.” Toe sê Jesus vir hom: “Gaan maak jy ook so.”

Gelykenisse is nie abstrakte onderrig nie. Meestal roep hulle mense op tot ‘n sekere reaksie. As Jesus wel sekere betekenis heg aan die besonderhede in die gelykenis – soos in die gelykenis van die saaier – moet ons dit natuurlik aanvaar.

As ons die gelykenisse lees, moet ons die kulturele en geografiese agtergrond verstaan. So sal ‘n goeie kommentaar die pad van Jerigo na Jerusalem – die pad wat die barmhartige Samaritaan gereis het – beskryf. Dit is ‘n stowwerige pad in die heuwels van Judea. Dit is ‘n eensame en verlate plek waar rowers algemeen mense aangeval het. Ons sal die gelykenisse oor landbou beter verstaan as ons die lewe van ‘n boer van destyds verstaan.

Die einde is baie belangrik. Die sleutel wat die gelykenis ontsluit, kry ons dikwels in die laaste sinne.

Die gelykenisse van Jesus is God se gawe aan ons sterflike mense wat nie alleen die waarheid kan ontdek nie – ons kan nie die betekenis van die lewe interpreteer nie.

Ek sal gelykenisse gebruik as Ek praat; Ek sal bekend maak wat geheim gebly het van die skepping af (Matteus 13:35)

In heaven we shall see that we had not one trial too many. —C.H. Spurgeon

Beproewings en versoekings (1)

[In my persoonlike Bybelstudie is ek besig met Die Brief van Jakobus. Ek maak onder andere van “Exalting Jesus in James – Christ Centered Exposition” gebruik.]

Jakobus skryf baie oor beproewings en versoekings. Hoekom beproewings en versoekings? Hoe hanteer ons versoekings en beproewings? As ons die hooftema van 1:2 – 18 kan opsom, is dit beproewing en versoeking is onvermydelik en God gebruik dit om ons geloof te verdiep. Daar is drie waarhede wat bepaal hoe ons beproewings en versoekings verstaan en daarop reageer:

1. God is soewerein oor ons beproewings
2. Ons is verantwoordelik vir ons eie beproewings
3. God is getrou in ons versoekings

1. God is soewerein oor ons beproewings (1:2 – 12)

Beproewings is nooit buite God se beheer nie. God bereik sy doel deur beproewings Hierdie is ‘n baie belangrike gedeelte vir ‘n volwasse, opregte Christelike lewe. So baie teoloë sê dat God nie wil hê dat ons siek of arm moet wees nie. Jakobus skryf aan ‘n gemeenskap van Christene wat oorwegend arm was en sê dat hulle moet bly wees as beproewings oor hulle kom. Hierdie is eintlik ‘n opdrag. Bly wees is ‘n werkwoord wat sê hoe ons moet dink. Dit gaan nie hier oor ‘n gevoel nie; dit gaan nie oor voorgee dat alles reg is nie

Ons moet versigtig wees. Ons eerste woorde aan iemand wat swaarkry moenie wees, “wees baie bly” nie. In Johannes 11 nader Maria en Marta vir Jesus na hulle broer Lasarus gesterf het. Jesus begin nie deur onmiddellik vir hulle te sê dat Jesus ‘n doel met Lasarus se dood gehad het nie, alhoewel Hy geweet het dat God ‘n doel daarmee gehad het. Nee, Hy vertoos hulle en huil saam met hulle.

Hoe ondervind ons blydskap in beproewing? Jakobus verwys hier na allerlei beproewings. Beproewings is nie in hulleself iets wat blydskap uitlok nie.  Hulle lei egter tot blydskap as ons besef dat hulle onder beheer van ‘n soewereine God plaasvind wat besig is om sy doel deur hulle te bereik.

Watter doel bereik God deur beproewings? In vers 3 begin Jakobus vertel hoe God beproewings in ons lewens gebruik en hy doen dit tot in vers 12. Ons moet beproewing aanvaar vir dit wat God deur hulle bereik. Ons leer ten minste vier dinge van beproewings wat sal veroorsaak dat ons bly is.

• Ons leer om te groei om meer en meer soos Jesus Christus te wees

Die toetsing van die geloof lei tot volharding. Hierdie volharding moet end-uit volgehou word sodat julle tot volle geestelike rypheid kan kom. God se doel in ons lewens is volwassenheid in Hom – groei om meer soos Hy te word. Eendag gaan alle mense voor die regterstoel van God staan en sy doel is om ons vir daardie dag voor te berei. Ons dink nie so nie. Ons dink ons doel in die lewe is om suksesvol te wees, ‘n goeie werk te kry, ens. As ons dat beproef word, slaan dit ons plat. Maar as ons doel is om God te ken en meer soos Hy te word, kan ons bly wees as ons beproef word, want dit bring ons nader aan ons einddoel.

Om te volhard as gevolg van toetsing vereis ‘n radikale God-gesentreerde perspektief op die lewe. Toetsing gaan nie oor die regstelling van ons omstandighede nie, maar om God te ken en in Hom te groei. Dan, maak nie saak wat ons omstandighede is nie, kan ons bly wees, want ons sal ons doel bereik. God plaas beproewings op jou pad sodat ons kan groei. Beproewing is blydskap as God jou doel is.

In beproewing ondervind ons groei in geestelike volwassenheid wat ons nooit op enige ander manier sal ondervind nie. Dit is nie bemoedigend as jou doel ‘n gemaklike, sorgvrye lewe is nie. Dan sal beproewing nooit vir jou blydskap bring nie.

Volgende keer gaan ons na ‘n verdere aspek kyk wat maak dat ons bly is in beproewings.

The humble soul endeavors more how to glorify God in afflictions, than how to get out of them. —Thomas Brooks

Uitreik – twee fundamentele waarhede

Daar is twee fundamentele waarhede oor uitreik wat ons moet onthou. Hou ons hulle nie in gedagte nie, sal ons sukkel om Jesus se opdrag om dissipels te maak uit te voer.

1. Vyandigheid

Mense is dikwels vyandig teenoor die evangelie. As jy met mense oor Jesus gaan praat, moet jy voorbereid wees om seer te kry. Dit mag jou verhoudings negatief beïnvloed. Jy gaan voor die versoeking te staan kom om of niks te sê nie of om dit wat jy moet sê, af te water. Mees Christene kort na hulle bekering wil graag vir ander daarvan vertel. Maar vroeër of later spot iemand jou of maak jou seer. Jy praat nie meer oor die evangelie nie.

Maar Jesus sê dit is normaal. Toe Jesus sy dissipels die eerste keer uitstuur, waarsky Hy vir hulle: Onthou: Ek stuur julle soos skape tussen wolwe in (Matteus 10:16). In die Kinderbybels sien jy nooit skape omring deur wolwe nie, maar dit is die beeld wat Jesus gebruik. Ten spyte van hierdie vyandigheid moet almal getuies wees: In julle harte moet daar ‘n heilige eerbied wees vir Christus die Here. Wees altyd gereed om ‘n antwoord te gee aan elkeen wat van julle ‘n verduideliking eis oor die hoop wat in julle lewe (1 Petrus 3:15). Net in die vorige vers sê Petrus: Maar selfs as julle sou ly omdat julle doen wat reg is, moet julle dit as ‘n voorreg beskou.

Evangelisasie lei tot vyandigheid. Daar is geen tegniek beskikbaar om dit te vermy nie. Daarom moet ons nie verbaas wees as mense vyandig teenoor ons is omdat ons getuig van die Here nie. Volhard.

2. Honger

Gelukkig is vyandigheid net helfte van die storie. Daar is meer vyandigheid, maar ook meer honger. Daar word meer en meer besef dat wat die wêreld ons bied, leeg is. Daar is meer mense wat stilweg honger na die evangelie. Paulus het dit besef – daarom het hy in Korinte gaan getuig. In Handelinge 18 lees ons van Paulus se besoek aan Korinte. Daar sê die Here vir hom: Moenie bang wees nie; hou aan met preek en moenie stilbly nie, want Ek is by jou. Niemand sal jou aanval of jou kwaad aandoen nie, want in hierdie stad behoort baie mense aan My. Paulus was ‘n skaap tussen wolwe, maar God verander die wolwe in skape.

As ons met ‘n ongelowige oor Jesus praat weet ons nie watter reaksie om te verwag nie. Ons moet voorbereid wees op vyandigheid as ons die hogerte wil ontdek. Ons moet beide hierdie waarhede oordra aan jonger evangeliste. Ons moenie vir hulle verkeerde verwagtings leer nie – dan gaan hulle teleurgestel wees en tou opgooi. Ons moet ook opgewonde wees oor die hongerte – oor wat God deur sy mense vir sy mense kan doen.

Twee waarhede – vyandigheid en honger. Een kan ons maklik ignoreer; die ander een is moeilik om te onthou. Maar ons moet aan beide vashou as ons mekaar wil help en dissipels vir die Here maak.

“Information is not knowledge. The only source of knowledge is experience.” – Einstein

Die belang van die hemelvaart

Ons lees baie van die belang van Jesus se kruisdood en sy opstanding. Was sy hemelvaart ook belangrik?

• Die hemelvaart is die punt waar Jesus, wat fisies opgewek is en wat die dissipels geken het, hulle verlaat. Dit is die afsluiting van Jesus se lewe op aarde. Hy gaan nou die hemelse heerlikheid binne. Jesus Christus se verlossingswerk is afgehandel; Hy word in heerlikheid opgeneem; Hy regeer vir ewig vanuit die hemel.
• Dit is ’n sigbare gebeurtenis – in lyn met sy fisiese opstanding. Dit is nie die reis van ‘’n siel na die hemel nie. Hy word huis toe geneem na God toe. Dit vereis hemelse boodskappers om dit te verduidelik. Hulle weet dat Jesus se vertrek sy verheerliking aandui. Daarom is die dissipels nie beangs nie, maar met blydskap vervul.
• Die opstanding verduidelik hoe Jesus Christus nou aan die regterhand van God sit en vestig ’n meer intieme verhouding tussen hemel en aarde. Hy is in die hemel en sy teenwoordigheid daar beteken dat die hemel nie meer ontoeganklik is nie. Jesus Christus wat as misdadiger aan die kruis gesterf het, heers nou as die lewende Here in die hemel. Hy laat nie sy dissipels alleen nie – Hy word deur Stefanus en Paulus gesien en is deur sy Gees teenwoordig.
• Jesus Christus se hemelvaart word deur Paulus geïnterpreteer as aanduidend dat Hy elke mag, gesag en krag oorwin het. Hy heers oor die heelal uit die hemel en beskerm sy volgelinge.
• Jesus Christus se hemelvaart is ’n voorafskaduwing van sy terugkeer na die aarde. Die gordyn sal oopgaan en Hy sal van die hemel na die aarde neerdaal om alle dinge te herstel. Jesus gaan op na die hemel, nie om vir altyd daar te bly nie, maar om op die oordeelsdag weer terug te keer.
• Die hemelvaart is die voltooiing van Jesus se werk op aarde, maar dit open ‘’n nuwe tyd waarin sy werk deur die sending van die apostels voortgesit word. Die hemelvaart open die weg vir die uitstorting van die Heilige Gees. Die Heilige Gees het nie die fisiese beperkings wat Jesus Christus se menswording op Hom geplaas het nie.
• Die opstanding is iets bonatuurlik vanuit ’n aardse perspektief. Die mens, gebind deur tyd en spasie, kan dit nie verstaan nie. Jesus gaan van ’n aardse na ’n hemelse, goddelike sfeer.

Die hemelvaart van Jesus Christus is vir ons as Christene belangrik