To encounter the words of Scripture is to encounter God in action – Timothy Ward

Die Drie-eenheid en gebed (1)

[Ek gaan onder andere van Tim Keller se boek Payer: Experiencing Awe and Intimacy with God gebruik maak.]

Ons sê dat gebed ‘n ontmoeting is. Maar met wie? Met ons hemelse Vader. Die Vader het sy Seun gestuur om ons van ons sondes te verlos. Hoekom? Sodat ons God se aangenome kinders kan word.

Maar toe die tyd wat God daarvoor bepaal het, aangebreek het, het Hy sy Seun gestuur … om ons, wat aan die wet onderworpe was, los te koop sodat ons as kinders van God aangeneem kon word. En omdat ons sy kinders is, het God die Gees van sy Seun in ons harte gestuur, en in ons roep Hy uit: “Abba!” Dit beteken: Vader! (Galasiërs 4:4 – 6).

Omdat God ons Vader is, het ons ‘n verhouding van liefde en versorging met Hom. Die Bybel reserveer die gebruik van kinders van God tot diegene  wat in God se familie opgeneem is in genade en deur geloof. As ons in ‘n nuwe familie opgeneem word, beteken dit dat ons ons daaglike lewe moet aanpas by ons nuwe familie. Luister net wat sê Jesus:

Ek in hulle en U in My, sodat hulle volkome een kan wees, sodat die wêreld kan weet dat U My gestuur het en hulle liefhet net soos U My liefhet (Johannes 17:23)

Wat ‘n merkwaardige uitspraak.

God het ons as sy kinders aangeneem. Dit beteken dat Hy ons liefhet asof ons alles gedoen het wat Jesus Christus gedoen het. Nou kan ons sonder vrees die Vader nader. Ons het ‘n intieme, onbreekbare verhouding met die God van die heelal. Om kind van God te wees, beteken dat ons toegang tot Hom het. God luister na ons en hou ons dop.

Wat is die mens dan dat U aan Hom dink, die mensekind dat U na hom omsien (Psalm 8:5).

Gebed is ‘n manier om hierdie toegang tot Vaderlike liefde en versorging vir ons toe te eien. Nou het ons die versekering ons word versorg.

Volgende keer gaan ons na die rol van die Heilige Gees in gebed kyk.

For, if we have not charity, we are not Christians: charity is the great duty of Christians. – George Whitefield

Die grond van die gemeente

Om ‘n gesonde gemeente te vestig, begin by die gemeente se grond. As gemeentes probleme ondervind vra hulle gewoonlik vrae soos: Watter musiek speel ons? Hoe doen ons ons aankondigings? Gee ons koffie na die tyd? Hulle soek net vir ‘n klein aanpassing is die metodologie. Metodes kan ‘n verskil maak, maar dit sal nie ‘n radikale ommekeer tot gevolg hê nie. Wat hanteer moet word, is die gemeente se grond. Die grond is die gemeente se kultuur – dit wat die gemeente definieer. Elke gemeente het ‘n kultuur en dit het ‘n belangrike effek op die vrugte wat die gemeente vir die koninkryk van God dra.

1. Die grond beïnvloed die oes

Jesus gebruik die grond beeld in die gelykenis van die saaier. Hy sê dat die sleutel tot groot oeste waarin die saad (die woord) geplant word, is die grond. Sonder goeie grond is die oes maar beperk. Die kultuur van die gemeente is vergelykbaar met die grond. Die kultuur van ‘n organisasie is die omgewing wat die doeltreffendheid van God se woord bepaal. ‘n Gemeente se kultuur beïnvloed sy impak.

2. Gesindhede is aansteeklik

In baie gemeentes is daar ‘n negatiewe gesindheid teenoor nuwe intrekkers. Daar is mense wat hulle nie in “ons” kerk wil hê nie. God kan nie so ‘n gesindheid seën nie. Dit word ook deur mense in en buite die gemeente gesien. Die groot probleem hier is die kultuur van die gemeente.

3. ‘n Gesonde kultuur moet gekweek word

Kan die bestaande kultuur van ‘n gemeente verander word? Beslis. Ons kan gesonde waardes in die gemeente kweek en versterk. Dit is die voedingstowwe vir ‘n gesonde omgewing waarbinne God se woord die harte en lewens van mense kan beïnvloed. Sonder gesonde waardes sal die grond altyd beperkte oeste tot gevolg hê.

Waardes is die kern van dit wat vir die gemeente belangrik is. Hulle is onderliggend aan die verskillende fasette van ‘n gemeente.

• Hulle is beginsels wat rigting gee
• Hulle beïnvloed gedrag, optrede en sending
• Hulle definieer hoe dinge gedoen gaan word
• Hulle dien as basis om te bepaal wat belangrik is.
• Met passie glo ons hulle; en met emosie besit ons hulle

4. Daar is meer as een tipe gesonde kultuur

Daar is nie net een korrekte kultuur wat in elke gemeente oorvloedige vrugte dra nie. elke gemeente is ‘n unieke liggaam van gelowiges wat hulle eie waardes moet bepaal om ‘n kultuur daar te stel wat God verheerlik en wat hulle in staat stel om hulle gemeenskap te bereik. Die belangrikste ding is dat die gemeente duidelik, doelgerig en toegewyd moet wees aan hulle waardes.

5. Dit is moeilik, maar kultuur kan verander word

Om die kultuur deur gesonde waardes te verander, is nie ‘n vinnige oplossing nie. Dit kan jare neem voor die waardes diep ingewortel in die harte van die gelowiges is. Dit moet voortdurend geleer en gemodelleer word. Uiteindelik word die lidmate meer ontvanklik.

Die uitdaging om ‘n gesonde kultuur te kweek is ‘n nimmer eindigende proses, maar die reis is die moeite werd.

Whoever reads the gospel with a single eye, and sincere intentions, will find, that our blessed Lord took all opportunities of reminding his disciples that His Kingdom was not of this world; that His doctrine was a doctrine of the Cross; and that their professing themselves to be His followers, would call them to a constant state of voluntary suffering and self-denial. – George Whitefield

Geestelike ontwaking

Mense se reis na God kom nogal ooreen. Hoe mense die reis begin en wat hulle motiveer om die reis aan te pak, mag verskil, maar die stadia waardeur hulle gaan is verbasend dieselfde. Hierdie stadia toon nogal ooreenkomste met die gelykenis van die verlore seun. Hierdie stadia kan ook ontwakings genoem word.

1. Ontwaking tot ‘n verlange

Mense voel daar moet iets meer aan hierdie lewe wees as wat hulle tans beleef. Almal voel die verlange na liefde, doel en betekenis. Dit is die soeke om hierdie basiese verlangens te bevredig wat ons op ‘n reis stuur. Ons besef nie altyd dat hierdie verlangens van God kom nie. Daarom probeer ons weghardloop van God.

2. Ontwaking tot berou

As ons daardie verlangens sonder God najaag bevind ons onsself alleen, rigtingloos en verward. Ons val vas. Om God-gegewe verlangens buite God na te jaag lei tot optrede wat lei tot meer berou.

3. Ontwaking tot hulp

Op een of ander stadium besef ons dat iets moet verander. Dan besef ons dat ons dit nie op ons eie kan doen nie. Ons besef dat ons hulp nodig het.

4. Ontwaking tot liefde

Op ‘n stadium besef ons dat Jesus ons na God toe terug lei. As ons by God terug kom, word ons deur genade oorlaai. Ons ontdek dat God ons werklik liefhet. Soms is ons skaam of het ons skuldgevoelens en sukkel om te glo dat God ons liefhet en aanvaar net soos ons is.

5. Ontwaking tot die lewe.

Nou ontdek ons dat deur Jesus te volg het ons lewe. Ons het nou die lewe wat ons veronderstel is om te leef – die ewige lewe. Nou besef ons dat dit werklik lewe is.

As ons hierdie vyf ontwakings verstaan, maak ons reis na God toe vir ons sin.

As Christ was born of the Virgin’s womb, so must He be spiritually formed in our hearts. As He died for sin, so must we die to sin. And as He rose again from the dead, so must we also rise to a divine life. – George Whitefield

Ware gemeenskap (5)

Gordon MacDonald het ‘n aantal artikels oor gemeenskap geskryf. Ons gaan ‘n paar blogs daaraan spandeer.

William Wilberforce (1759 – 1833) is die persoon wat die veldtog vir die afskaffing van slawerny in Engeland gelei het. Hierdie was nie ‘n solo-vertoning nie, maar die gesamentlike poging van ‘n gemeenskap van mans en vrouens wat ingekoop het in sy visie en by die span aangeluit het. John Pollack, Wilberforce se biograaf skryf:

“Wilberforce proved that a man can change his times, but that he cannot do it alone. He needed, in fact, a living God to change, remotivate, guide and strengthen him. He also needed a band of like-minded men and women to plan and work with him, and to help keep his aims and motives clear. Together they created the leadership which was required and the nationwide ground-swell which made that leadership effective”.

Hierdie groepie mense het elke Sondagaand vir aanbidding en gesprekke oor hulle roeping bymekaar gekom. Hulle is ‘n duidelike bewys van wat ‘n groep mense kan vermag as hulle vasberadenheid en geloof gemobilseer word.

Die woord gemeenskap word dikwels vir ‘n dorp gebruik. Ons gebruik dit ook vir ‘n klein groepie mense wat bymekaar kom en ‘n gesamentlike doel nastreef. ‘n Goeie voorbeeld hiervan is die geloofsgemeenskap.

Dus: ‘n Gemeenskap verwys na ‘n versameling van mense wie se lewens ten eerste georganiseer word om geloof in Jesus Christus. As jy aan so ‘n groep deelneem, gaan jy waarskynlik geestelik groei. Maar so ‘n gemeenskap maar ook ‘n bydrae in die Naam van Jesus Christus buite homself. So ‘n groep fokus nie net op die welstand van die groep nie, maar laat ook dinge gebeur wat ander bevoordeel. Daar is dus ‘n tweevoudige perspektief: na binne en na buite. Hulle word meestal doelbewus deur iemand wat weet hoe om ‘n visie te kommunikeer en wat ander kan oortuig dat God iets betekenisvol deur hulle lewe saam kan doen.

Dietrich Bonhoeffer het in die middel 1930’s ‘n gemeenskap in Finkenwalde geskep. Dit het uit jong pastore bestaan. Soos Hitler se invloed in Duitsland gegroei het, het Bonhoeffer besef dat dit belangrik was om jong leiers op te lei wat pastorale leiding kon gee aan Christene tydens ‘n tydperk van erge politieke onderdrukking. In Finkenwalde werk Bonhoeffer om ‘n lewenskragtige gemeenskap te vestig – die mans leef, eet, studeer, aanbid en speel elke dag saam. Uit hierdie tydperk kom sy bekende boek Life Together. Mettertyd word die groep ‘n gemeenskap met onbreekbare bande wat hulle aan mekaar bind.

Wilberforce en Bonhoeffer beïnvloed die manier waarop ons kerk doen. Ons begin vrae vra soos: “Is dit nog nodig om groot, indrukwekkende geboue met sitplek vir duisende mense te bou?” Is dit nie dalk beter om ons tyd, energie en geld te spandeer aan die opleiding van leiers en die vorming van klein gemeenskappe wat af en toe as ‘n groter gemeente bymekaar kom nie.

Dink aan die Alkoholiste Anoniem. Hulle kom gewoonlik vroeg elke oggend bymekaar. Hulle geberuik ‘n model wat baie gemeentes met vrug kan navolg. Hulle is uiters lojaal aan mekaar; hulle is toegewy daaraan om elke persoon met ‘n drankprobleem wat hulp soek, te help. Daar is baie mense met veranderde lewens in daardie groep. Mislukkings? Natuurlik. Is dit nie dalk hoe die vroeë Christene (Handelinge 2 – 6) hulleself georganiseer het nie? Klein groepies wat in huise bymekaar gekom het en af en toe met die ander in die tempel in Jerusalem.