Believers keep up and maintain their walk with God by secret prayer. The spirit of grace is always accompanied with the spirit of supplication. It is the very breath of the new creature, the fan of the divine life, whereby the spark of holy fire, kindled in the soul by God, is not only kept in, but raised into a flame. – George Whitefield

Ons verskil oor die Skrif

Baie mense wat die Skrif lees verstaan dit nie werklik nie. Moderne Christene verskil oor allerhande sake – doop, geestelike gawes, die eindtyd, kerkregering, ens. Dit is niks nuut nie. Maar as die Bybel duidelik was, sou ons nie almal saamgestem het oor wat reg is nie? Op hierdie vraag kan ons twee antwoorde gee:

1. Oor dit wat werklik noodsaaklik is, is daar geen verskille nie. Almal glo aan een kerk, een Gees, een hoop, een Here Jesus Christus, een God. Daar is baie waaroor ons saamstem.
2. Daar is baie dinge aan ons kant wat maak dat ons nie oor alles in die Skrif saamstem nie – onkunde, hardkoppigheid, sonde, opstand, ongeloof en tradisie. Jesus het as mense nie verstaan het nie, altyd aanvaar dat die Skrif duidelik is: “Het julle nie gelees nie …?”

Natuurlik kan ons soms verskil omdat die Skrif nie ‘n duidelike uitspraak maak nie.

U woord is die lamp wat my die weg wys, die lig op my pad (Psalm 119:105).

The horror of the same old thing is one of the most valuable passions we have produced in the human heart –  C. S. Lewis, Screwtape letters.

Ware gemeenskap (4)

Gordon MacDonald het ‘n aantal artikels oor gemeenskap geskryf. Ons gaan ‘n paar blogs daaraan spandeer. Hierdie idees volg op die vorige blog.

1. Die kenmerk van die Christelike gemeenskap is liefde

Ons praat nie van sentimentele liefde nie. As daar opofferende liefde is, kan ons lewensverandering verwag. Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê. As julle mekaar liefhet sal almal weet dat julle dissipels van My is (Johannes 13:34 – 35). Jesus se liefde was vol deernis en allesinsluitend. Dit gebeur nie oornag in die Christelike gemeenskap nie. Verskille in persoonlikheid en temperament moet eers oorbrug word. Daar is baie menslike verskille wat hanteer moet word.

2. Die Christelike gemeenskap genereer ‘n krag waarvan die Heilige Gees die bron is.

Soos mense mekaar leer ken – hulle sterkpunte en swakhede – en soos hulle kreatiewe idees uitdruk, groei die groep se vertroue in God se teenwoordigheid. Dink maar aan Jesus se dissipels net na sy kruisiging en later na die uitstorting van die Heilige Gees. Petrus se pinksterdag preek is tog nie as gevolg net van hom nie – hy het ‘n groepie toegewyde mense om hom nodig gehad.

3. Die suiwerste model van gemeenskap is die Drie-eenheid

Die harmonieuse werking van die Drie-eenheid is ‘n model vir ons verhoudings wat ons moet nastreef – geen ambisie, konflik, kompetisie of verwarring nie. Luister na Nelson Mandela se siening in sy outobiografie:

“The authorities’ greatest mistake was to keep us (prisoners) together. For together our determination was reinforced. We supported each other and gained strength from each other,” he writes. “What we knew, whatever we learned, we shared, and by sharing we multiplied whatever courage we had individually…. The strong ones (of us) raised up the weaker ones, and both become stronger in the process.”

4. Daar is ‘n geheimsinnige (voorspelbare) bedreiging vir enige poging om ‘n gemeenskap te skep en te behou

Iets gebeur in ‘n poging om mense te verdeel. Paulus het vir die leiers van Efese gesê dat wrede wolwe onder die kudde sal kom. Wat is die antwoord? Liefde plus wees waaksaam vir hierdie bedreiging.

5. Die enigste aanvaarbare leierskapstyl in ‘n Christelike gemeenskap is die dienaar-model.

Mag, beheer en politiek werk nie. Die leier van die Christelike gemeenskap is nederig. Hy moet die potensiaal van elke lid ontdek, eer en ontwikkel. John Stott stel dit pragtig:  “The authority by which the Christian leader leads is not power, but love; not force, but example; not coercion, but reason, persuasion. Leaders have power, but power is safe only in the hands of those who humble themselves to serve.”

6. In ‘n opregte gemeenskap gee mense vir mekaar om

In die vroeë kerk het mense hulle besittings met mekaar gedeel. Versorging in ‘n gemeenskap gaan oor baie meer as geld. Ons ken mekaar se stories; ons ken mekaar se teleurstellings en foute … Ons bid vir mekaar.

7. Die gawes in die gemeeskap is versprei

Elkeen van ons het gawes gekry wat ons tot die opbou van ander moet gebruik. ‘n Gemeenskap is ‘n bank van God-gegewe gawes. Elkeen dra by tot die krag van die gemeenskap en dan moet ons die evangelie na buite uitdra. Musikante in ‘n orkes het elk sy deel om te speel. Niemand kompeteer nie; niemand probeer die ander neutraliseer nie. Almal onderwerp hulle aan die dirigent se tempo en beklemtoning. So hoor ons die musiek van Jesus Christus as al die lede van die gemeenskap reageer op God se roeping en saam “speel.”

8. Die Christelike gemeenskap moet die roeping van God definieer en verfyn

‘n Roeping het altyd twee dele: na binne (die behoeftes van die gemeenskap self) en na buite (lede reageer op God se roeping om iets goeds in die Naam van Jesus in die samelewing te laat gebeur). Die eerste Christene het mekaar in hulle geloof versterk, maar hulle was ook in die groter wêreld teenwoordig waar daar ‘n behoefte aan versorging, kos, genesing en skuiling nodig was.

Press forward. Do not stop, do not linger in your journey, but strive for the mark set before you. Fight the good fight of faith, and God will give you spiritual mercies. – George Whitefield

Wil jy God se stem hoor?

Die lewe is moeilik en beweeg baie vinnig. Dit plaas groot druk op ons om net by te bly. Kan ek God se stem bo al die geraas hoor? Een van die grootste uitdagings van ons moderne lewe is die sin van dringendheid wat dit skep. ‘n Gesonde gevoel van dringendheid is goed om dinge gedoen te kry – dit hou ons gefokus.

Maar ‘n gevoel van dringendheid maak nadenke en rus moeilik. Maar ons moet God in stilte en afsondering soek; ons moet oor die Skrif nadink. Dit is alles moeilik as gevolg van die kultuur se klem op dringendheid. Dringendheid is soos ‘n magneet – dit trek ons weg sodat ons nie God se stem kan hoor nie. As gebed berus op dringendheid dikteer ons die vrae wat God moet antwoord in plaas daarvan dat ons luister na wat Hy vir ons wil sê.

Kom ons kyk na Elia (1 Konings 18). Hy het ‘n moeilike dag agter die rug – hy het pas die profete van Baäl gekonfronteer. Nou word hy in ‘n politieke drama vasgevang met ‘n losprys op sy kop. Hy vlug na die woestyn en gaan sit onder ‘n besembos – desperaat. Wat is God se reaksie hierop? Word wakker. Eet. Wag Luister. God reageer nie op Elia se sin vir dringendheid nie – Hy wil hê dat Elia rustig moet raak en Hom soek. Ons besig wees en dringendheid verhoed dat  ons hom hoor.

1. Dringendheid begin die gesprek by ons probleme en nie by God se plan nie

Ek moet altyd onthou dat God in beheer is; Hy sal met my praat en voor my uitgaan. My rol is om Hom te vertrou. God sien die groter prentjie. Ons glo dat God ons angs moet uitwis; die las rus op ons om te wag en Hom te vertrou. Afsondering voel nooit prakties of gemaklik nie, maar ons gebedslewe is onvoldoende sonder afsondering.

2. Dringendheid wil hê dat die gesprek vinnig moet wees, maar God wil ons harte voorberei om te luister

Voordat God enigiets vir Elia sê, laat Hy hom slaap, eet, slaap en eet. Daarna moet Elia 40 dae reis. God se begeerte om met Elia te praat, neem hom buite die alledaagse lewenspatroon. Daar is niks vinnig of modern om ure (selfs dae) alleen met God te spandeer nie. Alles moet vinnig gaan. Dit is goed by McDonalds, maar dit is nie hoe verhoudings werk nie. God is nie ‘n geestelike diensverskaffer nie. Ons moet tyd – baie tyd – alleen met God spandeer. Wag vir Hom om in die stilte te praat.

3. Dringendheid skryf God in ons storie , maar God verkies om ons in sy storie in te skryf.

Ons begin dikwels ons gebede met: “God wat is U wil vir my lewe.” Sal dit nie beter wees as ons begin met: “God, hoe kan ek U met my lewe dien” nie. Om werklik na God te luister vereis nederigheid, gehoorsaamheid en onderwerping. Is ek werklik bereid om te doen wat God my vra as Hy met my praat? Wil ek regtig beheer oor my  geld, tyd en verhoudings aan God oorgee?

“God gave us the gift of life; it is up to us to give ourselves the gift of living well.”—Voltaire

Ware gemeenskap (3)

Gordon MacDonald het ‘n aantal artikels oor gemeenskap geskryf. Ons gaan ‘n paar blogs daaraan spandeer.

Hy bespreek nou verskillende idees oor wat die Christelike gemeenskap onderskei.

1. Christelike gemeenskap vind plaas as twee of meer mense ‘n verbond betree om saam hulle lewens om Jesus Christus te organiseer, sy karakter na te boots en dan agente vir ‘n aspek van sy sending word.

Ware gemeenskap begin eers as ons ons doelbewus verbind met ander wat soos ons  voel om Jesus te volg en te dien en die fokuspunt van ons verhouding te maak. Dit is deurdink; die implikasies is ondersoek en aanvaar; die verhouding word die hoogste prioriteit in ons lewens. Dit is ‘n verhouding wat nie maklik ontbind kan word nie.

2. Christelike gemeenskap is ‘n heilige verhouding

Christus is teenwoordig as mense in sy Naam aan mekaar verbind. Dink net aan die gehalte in ‘n kleingroepie as almal dink dat Christus daar teenwoordig is. Ons vreugde is meer; ons gee meer om vir mekaar; om mekaar te eer en nie af te breek nie, word ons prioriteit. Heilig beteken ons gedra ons op ‘n manier wat verenigbaar met sy teenwoordigheid is.

3. Die Christelike gemeenskap is ‘n gesamentlike uitdrukking van goddelikheid

Goddelik is ‘n woord wat ons intimideer. Wie van ons ken iemand wat ons as heilig of goddelik sal beskryf? Kan enige persoon in hierdie lewe werklik goddelik en heilig wees? Ons weet nie, maar goddelikheid en heiligheid kan deur ‘n groep bereik word. Werklik? Saam dra elkeen in daardie gemeenskap ‘n aspek van goddelikheid in die byeenkoms in. Saam het ons dus ‘n aansienlike deel van die natuur van God.

Paulus skryf vir die Kolossense (3:12): Julle is die uitverkore volk van God wat Hy baie liefhet. Daarom moet julle… Dan noem hy ‘n hele reeks Christelike deugde soos meelewend, goedgesind, nederig, sagmoedig en verdraagsaam. Niemand kan ten volle aan die eise van al hierdie deugde voldoen nie, maar soos musikante in ‘n orkes saam wonderlike musiek kan maak, kan ons ‘n blik op goddelikheid kry.

4. In ‘n Christelike gemeenskap groei mense na Christelike volwassenheid

Geen geestelike groei nie? Geen verbetering in my persoonlike verhoudings nie? niks meer deernis en vrygewigheid nie? Ek mag deel van ‘n groep wees, maar nie van ‘n Christelike gemeenskap nie. ‘n Christelike gemeenskap stel veral in die soeke na Christelike volwassenheid belang.

5. Die Christelike gemeenskap word deur “alles in” deelname gekenmerk

Die 80/20 reël geld ook in die kerk; 20% van die mense doen 80% van die bediening. Dit pas glad nie in by ‘n Christelike gemeenskap nie. Mense verwag meer as hulle hulle toewy aan so ‘n gemeenskap. Jy soek nie ‘n paar spelers op die veld en die pawiljoene vol toeskuers nie. Gemeenskap gebeur net as daar wedersydse toewyding is – niemand bly stil nie; almal neem deel

In Life Together, skryf Bonhoeffer: “But if there is so much blessing and joy even in a single encounter of brother with brother, how inexhaustible are the riches that open up for those who by God’s will are privileged to live in the daily fellowship of life with other Christians. It is true, of course, that what is an unspeakable gift of God for the lonely individual is easily disregarded and trodden under foot by those who have the gift every day. It is easily forgotten that the fellowship of Christian brethren is a gift of grace, a gift of the Kingdom of God that any day may be taken from us, that the time that still separates us from utter loneliness may be brief indeed. Therefore, let him who until now has had the privilege of living a common Christian life with other Christians raise God’s grace from the bottom of his heart. Let him thank God on his knees and declare: it is grace, nothing but grace, that we are allowed to live in community with Christian brethren.”

Ons gaan volgende keer na verdere idees oor die Christelike gemeenskap kyk.