Iemand het by geleentheid vir Sir James Simpson, die ontdekker van chloroform gevra wat sy grootste ontdekking was: “My greatest discovery was that Jesus Christ is my Saviour.”

Ware gemeenskap (1)

Gordon MacDonald het ‘n aantal artikels oor gemeenskap geskryf. Ons gaan ‘n paar blogs daaraan spandeer.

Wat beteken dit om ‘n volgeling van Jesus Christus te wees? Dit gaan oor Hom en my. Dit is ‘n goeie begin, maar hierdie solo-geloof is nie voldoende nie. Wat van die belangrike verhouding van Jesus en ons? Dit is die Bybelse konsep van gemeenskap: ‘n plek waar groepe saam bymekaar kom en groei in goddelike karakter en vrygewigheid. Elton Trueblood het gepraat van “consciously inadequate persons who gather because they are weak, and scatter to serve because their unity with one another and with Christ has made them bold.” Ons kan nie vir God ontmoet en liefhê sonder om terselfdertyd mekaar te ontmoet en lief te hê nie. Dit is iets heilig as mense bymekaar kom en God as dié Gas erken.

Gemeenskap gaan oor twee of meer mense wat doelbewus kies, nie net om Christus te aanvaar nie, maar ook mekaar te aanvaar. Dit vereis dissipline, nederigheid, liefde, genade en die hart van ‘n dienaar. Dit  vereis volharding en lojaliteit. Geen wonder die Bybel spreek hom sterk uit teen skinder, intimidasie, kwaadword en oneerlikheid nie. Jesus verwag iets spesiaal van mense wat Hom Here noem. Gemeenskap, waarvan Jesus die model is,  is veronderstel om die teken van die Christendom te wees.

Dink daaraan: nie prediking, nie gemeentegroei nie, maar gemeenskap soos deur Christus gedefinieer was die kenteken van die vroeë Christelike kerk. Ons is deel van baie kerkgroepe, maar is dit werklik ‘n gemeenskap? Nooi iemand ons ooit in sy hart in – sy drome, vrese, twyfel, geheime en onsekerhede. Nee, ons kry dit baie selde, want ons is bang ons word geoordeel of blootgestel. Ons ontwikkel die vermoë om mense op ‘n gerieflike afstand te hou. Dit is nie ware gemeenskap nie.

Die lewe van die kerk vir meeste van ons word gebou op inligting – ons is vriende as ons oor leer saamstem. Daar is maar min verdraagsaamheid met diversiteit. Daarom is die bou van ‘n gemeenskap nie iets wat oornag gebeur nie. Tyd is nodig voordat ek my innerlike hart vir diegene wat ek liefhet, sal oopmaak.

Wat is gemeenskap? Dit is wanneer twee of meer mense hulle om die weë van Jesus Christus en sy opdrag om mekaar lief te hê, organiseer – omgee, groei en diens. Elkeen in so ‘n gemeenskap is ‘n gelyke deelnemer; elkeen wil graag groei; elkeen bou in die lewe van ander in; elkeen verstaan dat die einddoel van die gemeenskap is om die invloed van die evangelie in die wêreld daarbuite te projekteer. Weereens Elton Trueblood: “Simple people can be amazingly powerful when they are members one of another. As everyone knows, it is almost impossible to create a fire with one log, even if it is a sound one, while several poor logs may make an excellent fire if they stay together as they burn.”

Daar is verskillende soorte gemeenskap in mense se lewens:

1. Die huwelik is ‘n goeie voorbeeld
2. Jou kleingroep wat gereeld bymekaar kom.
3. Die gemeente. Daar is nie baie deursigtigheid in so ‘n groot vergadering nie, maar voor en na eredienste weet ons hulle is daar vir ons.

Daar is sekerlik nog baie ander voorbeelde

Gemeenskap is die kern van ‘n ware Christelike lewe. Dit is nie opsioneel nie, maar noodsaaklik vir ‘n gesonde Christelike lewe. God het baie dinge wat Hy vir ons wil leer wat nie sal gebeur as ons vashou aan ‘n solo ondervinding van ons geloof nie.

Daar is ‘n ou spreekwoord uit Afrika: “Alone, I have seen many marvelous things, none of which are true.” Die idee hiervan is: Die waarheid – God se stem –  word ten beste in ‘n gemeenskap gehoor en bevestig.

“If I find in myself desires which nothing in the world can satisfy, the only logical explanation is that I was made for another world.” C. S. Lewis

Gebed: ‘n Gesprek, ‘n ontmoeting

God is die inisieerder van alle gebed – ons hoor voor ons vra. God kom altyd eerste na ons. Hoe duideliker ons verstaan wie God is, hoe beter is ons gebede. Gebed as ‘n geestelike gawe is ‘n opregte perssonlike gesprek en antwoord op God se spesifieke openbaring

Maar gebed is meer as dit. Baie van ons gesprekke is oppervlakkig – ons ruil inligting met mekaar uit sonder veel selfopenbaring. Sommige gesprekke is dieper – ons ruil inligting uit en openbaar onsself. Die gesprek word nou ‘n persoonlike ontmoeting. Paulus stel dit so: Maar noudat julle Hom leer ken het, of liewer, nodat Hy julle ken (Galasiërs 4:9).

Die doel van gebed is nie die uitruil van idees nie. Dit is ‘n dinamiese ondervinding. Dit is die voortsetting van ‘n gesprek wat God deur sy woord en genade begin het. Hierdie gesprek word uiteindelik ‘n ontmoeting.

Kom ons kyk na Job as illustrasie. Die basiese vraag in hierdie boek is: Kan ek God liefhê en tevrede wees, maak nie saak wat die omstandighede is nie? Ja, maar net deur gebed. Hoe duideliker Job gesien het wie God is, hoe voller word sy gebede. Sy gebede beweeg van klagte na belydenis na lofprysing. Aan die einde van die boek sien Job kans vir enigiets. Hoe het dit gebeur? Deur na God se woord te luister en in gebed te antwoord. Hoe meer sy kennis van God, hoe vrugbaarder word Job se gebede. Daar volg nou ‘n omvattende verandering in sy lewe.

Dit is duidelik dat die krag van ons gebede nie van ons pogings of een of ander tegniek afhang nie, maar van ons kennis van God. Ons is beter af as Job: Maar nou, in hierdie laaste dae, het Hy met ons gepraat deur die Seun (Hebreërs 1:2). In Johannes 1:1 – 14 lees ons ook dat Jesus Christus die Woord van God is. Daar is geen persoonlike kommunikasie met God moontlik behalwe deur Jesus Christus nie.

Ons het nou gesien dat gebed ‘n voortsetting van ‘n gesprek wat deur God begin is, is. Mettertyd word hierdie gesprek ‘n ontmoeting met God. Maar hoe praat God met ons?

In Johannes 17 praat Jesus met sy Vader in gebed. In Matteus 24:35 sê Jesus: Die hemel en die aarde sal vergaan, maar my woorde nooit. Taal is intrinsiek tot ‘n persoonlike verhouding. Daarom kan ons verwag dat God in woorde met ons kommunikeer. Die Bybelse patroon behels nadenke oor God se woord totdat ons met ons hele wese op God reageer en sê: Met my hele hart sal ek U prys, Here my God, u Naam altyd eer, want u liefde vir my was groot: uit die dieptes van die dood het U my gered (Psalm 86:12 – 13).

Morality may damn as well as vice. A vessel may be sunk with gold as well as with dung. —Thomas Watson

Efese, o Efese

Paulus het die gemeente in Efese gestig. Ten spyte van teenstand en erge verdrukking het die gemeente gegroei. Hulle het volhard; hulle het die evangelie versprei; hulle het die vals profete vinnig uitgedaag. Maar in die boodskap aan Efese in Openbaring 2:1 – 7 waarsku Johannes die gemeente.

Dit was skaars 30 jaar na Paulus die gemeente gestig het. Nadat Christus hulle geprys het vir hulle diens vir die evangelie sê Hy: Maar Ek het dit teen julle … Dit moes die gemeente ontstel het. Die Here waarsku hulle dat hulle hulle eerste liefde verlaat het. Wat hulle nou doen, doen hulle vir die verkeerde redes. Die Here sê: Bekeer julle en doen weer wat julle aan die begin gedoen het –  hulle moet hulle leifde vir Hom en die vreugde van hulle verlossing onthou. Diens is geen plaasvervanger vir intieme verhoudings nie, maar ons trap steeds in hierdie strik.

Dit wat ons doen, beteken niks tensy hulle voortspruit uit ‘n lewenskragtige persoonlike verhouding met God nie. Ons werk kan nie doeltreffend en vrugbaar wees tensy Hy daarin is nie.

Daar is baie verkeerde redes om in God se koninkryk te werk. God wil hê dat alle gelowiges met selfsugtige ambisies na hulle eerste liefde sal terugkeer. So word harte en denke vernuwe en diens aan die Here word meer doeltreffend.

Worldliness is whatever makes sin look normal and righteousness look strange. —Kevin DeYoung

Bediening – drie leuens

Is daar ‘n verskil tussen ‘n program en bediening? Beslis. Om ‘n program te bedryf is makliker as ‘n bediening. Jy bedryf ‘n program as jy:

• Organiseer
• Koördineer
• En ‘n gebeurtenis oor God onderrig.

Klink goed, maar dit is nie bediening nie.  Bediening is as jy:

• Organiseer in gebed
• Koördineer met die doel om as herder vir die liggaam van Christus op te tree – om die liggaam te bemagtig.
• Onderrig in diepe afhanklikheid van die Heilige Gees en uit ‘n hart wat omgee vir sy mense.

Daar is drie leuens wat maak dat ons eerder op programme as op bediening fokus.

1. As jy dit reg doen, sal dit maklik wees

So geheg is ons aan julle dat ons nie net die evangelie van God aan julle gegee het nie, maar ook ons lewe vir julle sou wou gee, want ons het julle lief gekry. Julle onthou immers nog, broers, hoe ons geswoeg en gesweet het. Dag en nag het ons gewerk om nie vir enigeen van julle ‘n las te wees terwyl ons die evangelie van God aan julle verkondig het nie (1 Tessalonisense 2:8 – 9). Dit klink nie vir my maklik nie. As bediening werk en die opbou van geestelike kinders behels, maak dit sin dat ons uitgeput sal word.

2. Bediening beteken dat ek aan God se soewereiniteit of sy genade twyfel

Hy is soewerein en sal doen wat gedoen moet word. Ek kan as toeskouer net met verwondering kyk wat Hy doen. Maar as ek werklik in God se soewereiniteit glo, sal dit lei tot meer dringendheid, meer gebed, meer hartseer oor diegene wat ek lei. Ons moenie apatie en geloof verwar nie. As ons die regte siening van God het, sal dit lei tot gehoorsaamheid en toewyding.

3. Dit is beter om programme as bediening te bedryf.

As ek na my hart kyk, sal ek weet of ek dit vir my eie of God se verheerliking doen. As jy verheerliking soek, kies jy programme om te bedryf. Programme vereis strategiese vermoë. Dit vereis tyd en energie. Die enigste rede om bediening te doen, is omdat jy glo dat God se heerlikheid belangriker is as enigiets anders. Jy soek permanente verandering in die lewens van die mense wat jy lei. Dit kan jy slegs doen as jy God se beloftes glo.