I had rather stand against the cannons of the wicked than against the prayers of the righteous. —Thomas Lye

Kleingroepe en visie

Sonder rigting sal jou kleingroep ‘n rustige dood sterf. Goeie kos en alledaagse gesprekke kan nie die fondament wees waarop jy ‘n kleingroep kan bou nie. Baie groepe kom gereeld bymekaar sonder ‘n duidelike mandaat – hulle weet nie of hulle hulle doel bereik nie.

Daar is sekere kernvrae wat ons moet vra: Wat definieer ons bymekaarkom? Is dit die moeite werd om tyd saam te spandeer? Kleingroepe het ‘n visie nodig – wat is die funksionele doel van ons byeenkomste. Wat wil julle bereik? Om ‘n visie te ontwikkel verenig en inspireer ‘n groep.

Gewoonlik kan ons die doelwiite van die kleingroep sien as:

1. Ken en dien mekaar voortdurend. Ons bid saam, ons vra vrae, ons dra mekaar se laste, ons leer van mekaar, ons bemoedig mekaar.
2. Vertrou op die Here in gebed. Gebed is die middel tot alles. Ons kyk na God vir alles wat ons nodig het.
3. Ontmoet God in sy woord – getrou en vol verwagting. Die Bybel speel ‘n sentrale rol in die byeenkomste. Lees gereeld met geloofsoë; verwag dat God met ons sal praat elke keer as ons sy woord lees.
4. Maak dissipels vir Jesus. Ons opdrag van Jesus is duidelik. God het ons gered om ons te stuur. Ons is sout en lig in die wêreld. Ons is die manier wat Hy verkies het om sy goeie boodskap te versprei.
5. Rus met vertroue en in nederigheid in die evangelie. Alles wat ons doen en sê, moet op die fondament van die evangelie gebou word. Ons verdien nie God se liefde nie, maar deur Christus het Hy dit vir ons gegee.
6. Leef jou verlossing met vreugde uit. Ons moet meer em meer soos Christus leef.

Hierdie is ses dinge wat ons as groep wil ondervind as ons onsself in mekaar belê.

Winning arguments does not create spiritual transformation. —Paul Wartman

God se woord en die kerk

Baie kerke verkeer in ‘n krisis. In baie gevalle kan ons nie tussen die kerk en die wêreld onderskei nie. In kerke val die klem al hoe meer op geld, aktiwiteite en baie mense. ‘n Mens kan hulle amper ‘n spesiale soort klub noem. Hoekom het dit gebeur? Kerke het hulle liefde vir en vertoroue in God se woord verloor. Hierdie mense dra steeds Bybels; hulle gebruik steeds Bybelverse vir hulle preke. Die Bybel is nou ‘n bron van selfhelp advies. Kerke wat nie meer die woord ernstig opneem nie, sal vind dat God hulle verlaat het.

Die boodskap van Christus moet in sy volle rykdom in julle bly. Leer en onderrig mekaar met alle wysheid. Met dankbaarheid in julle harte moet julle psalms, lofgesange en ander geestelike liedere tot eer van God sing (Kolossense 3:16). Paulus sê nie net dat die woord van God in ons moet bly nie, maar wys vir ons hoe dit lyk.

1. Word deur die woord onderrig; leer en onderrig mekaar; word met wysheid gevul

Die woord moet geleer en toegapas word. Die kerk moet sulke leer en onderrig fasiliteer deur sy prediking, Bybelstudie of gesprekke. Dit gaan nie net oor inligting wat ons uit die woord bymekaarmaak nie. Ons sal so sy wil duideliker leer ken (Kolossense 1:9). Hierdie wysheid sal ons prioriteite herrangskik. Uit die Bybel leer ons alles wat ons nodig het vir ons verlossing.

2. Paulus roep ons op om die woord tot eer van God te sing

Sang is ‘n manier om die wysheid van God diep in ons harte en gedagtes te plaas. Sang help ons om die waarheid en ons emosies met mekaar te verbind. Dit is waar ons dikwels die verborge skatte van wysheid en kennis ontdek. Daar is egter ‘n voorwaarde: die inhoud van ons liedere. Oppervlakkige liedere wat mekaar herhaal, is van min waarde. God het aan ons ‘n liedboek gegee – die psalms.

3. Die gevolg van die woord is toenemende dankbaarheid

As die woord van God in ons leef, sal ons lewens van dankbaarheid leef. As ons leer en nadink oor alles wat Christus vir ons gedoen het, sal ons met dankbaarheid gevul wees.

Ons het vandag meer as ooit tevore nodig dat die woord van God in ons lewe. Dan sal kerke weer die ware liggaam van Christus word soos God dit bedoel het.

The parent who tries to train without setting a good example is building with one hand, and pulling down with the other. —J.C. Ryle

Die ballingskap en terugkeer

Hierdie is deel van Mel Lawrenz se reek How to Understand the Bible. Die verhaal van die Bybel vertel van die dringendste behoeftes van die mens – waar jy inpas, om te weet wie jy is, om beskerm te word, om te behoort. Die Bybel bevat die verhaal van God se mense wat dit alles verloor het – mense weggeskeur uit hulle land. Dit is die betekenis van die ballingskap. Israel in die noorde word deur die Assiriërs oorrompel en Juda in die suide deur die Babiloniërs.

Israel en Juda sit vasgevang tussen die ryke van Mesopotamië (Assirië, Babilon, Persië) in die noorde en Egipte in die suide. In 722 vC neem Assirië vir Israel in. Die profete Hosea, Amos, Joël, Jesaja en ander het Israel gewaarsku. Die Assiriërs voer van die inwoners weg en herbevolk die land met ‘n gemengde bevolking – die Samaritane in die Nuwe Testament.

Die Babilonies Ryk onder Nebukadnesar oorwin Juda en voer van sy inwoners weg na verafgeleë Babilon. Die profeet Esegiël was onder hulle. Al sit hulle in ‘n vreemde land was God steeds by hulle: Die hemel het oopgegaan en ek het gesigte gesien wat van God af kom (Esegiël 1:1). Die profete Jeremia, Habakuk en Esegiël het almal van die naderende ballingskap gepraat.

Hoe kan ons dit nou alles bymekaar bring? Die bedoeling van die teks van die Bybel is wat dit vir die oorspronklike gehoor beteken het. Die profetiese voorspellings van oorlog, ballingskap en terugkeer is primêr die geskiedenis van God se volk eeue voor Jesus se koms. Ons lees daar oor die natuur van die mense en leer lesse wat steeds geldig is. Maar ons moet eers verstaan wat dit vir die gehoor van destyds beteken het.

Die ballingskap is ‘n tragedie, maar daar is ook die hoopvolle storie van die terugkeer na hulle land. Dit lees ons in Esra en Nehemia en die profete Haggai, Sagaria en Maleagi. Sewentig jaar na die val van Jerusalem en die vernietiging van die tempel laat Kores die Jode toe om na hulle land terug te keer en met die heropbou proses te begin. In Nehemia sien ons die heropbou van die stad. In Esra sien ons die heropbou van die geestelike lewe van die volk. Ons sien die belang van aanbidding in die lewe van die volk – hulle bring weer offers op die plek waar die tempel gestaan het. Die belang van God se woord word beklemtoon toe Esra die wetboek aan die volk voorlees.

In die terugkeer sien ons die onveranderlike verbond van God. Deur die herontdekking van die wetboek onthou die mense weer die God van die skepping, die verbond met Abraham, die eksodus en die land Kanaän. Dit alles ten spyte van die ongehoorsaamheid en ontrou van die mense. Dit was God destyds; dit is God nou.

Had any other condition been better for you than the one you are in, Divine Love would have put you there. —C.H. Spurgeon

God is heilig

As ons van God se heiligheid praat assosieer ons dit feitlik altyd met reinheid en geregtigheid. Heiligheid bevat hierdie deugde, maar dit is nie heiligheid se primêre betekenis nie.

Die Bybelse woord heiligheid het twee betekenisse. Die primêre betekenis is “afgesonder” of “anders.” As ons sê dat God heilig is, beklemtoon ons die verskil tussen Hom en sy skepsels. Dit verwys daarna dat Hy ons aanbidding en eer werd is. Die grond waarop Moses by die brandende bos gestaan het, was heilig, want God was daar teenwoordig.

Die sekondêre betekenis van heilig verwys na God se regverdige optrede. God doen wat reg is; Hy doen nooit wat verkeerd is nie. Omdat God heilig is, is Hy groot en goed. As ons geroep word om heilig te wees, beteken dit nie dat ons in God se goddelike majesteit deel nie, maar dat ons anders is as ons normale sondigheid. Ons word geroep om die morele karakter en optrede van God te weerspieël.

Ons word geroep om heilig te wees – om God se geregtigheid en reinheid te weerspieël.