The truly wise man is he who always believes the Bible against the opinion of any man. —R.A. Torrey

Die tydperk van die konings

Ons gaan voort met ons bespreking van Mel Lawrenz se How to Understand the Bible.

As ons die Ou Testament die eerste keer lees, vang die verhale van Dawid en Salomo ons vas. Daarna begin ‘n lang treurige storie van ontrent veertig konings. Meeste van hulle kan ons as boos beskryf. In ieder geval is dit nie juis leesstof om ons te bemoedig nie. Maar ingebed is die verhaal van God wat ons moet verstaan. Hierdie is ‘n tydperk van vyf eeue waarin ons van die hoogtepunte en laagtepunte van die konings van Juda en Israel en die volk lees. Daar is baie lesse oor sonde, integriteit en vernietiging.

Die tyd begin toe die mense sê dat dit nie voldoende was dat God hulle koning is nie. Hulle wil, soos die ander nasies om hulle, ‘n man hê om hulle te regeer. Dit begin by Saul – ongeveer ‘n duisend jaar voor Christus –  en eindig met die vernietiging va Juda en die ballingskap in 586 vC.

Voordat daar ‘n koning was, het die verskillende stamme versprei in klein nedersettings gebly. Rigters soos Gideon, Debora en Jefta voorsien ‘n mate van leierskap. Dan volg die tydperk van die konings soos vertel in 1 en 2 Samuel, 1 en 2 Konings en 1 en 2 Kronieke. Die eerste drie konings – Saul, Dawid en Salomo – se koningskap strek oor meer as ‘n honderd jaar. Na Saul volg die sogenaamde goue tydperk waartydens Dawid en Salomo heers. Die koninkryk se grondgebied brei uit; ‘n tyd van verde en voorspoed volg; Jerusalem word as die hoofstad en godsdienstige sentrum gevestig. Salomo bou die tempel wat die status van Jerusalem verder verhoog.

Na Salomo volg daar ‘n burgeroorlog en Israel word in ‘n Noordryk – Israel – met tien stamme en ‘n Suidryk – Juda – met twee stamme verdeel. Die koningskap word meestal in negatiewe woorde beskryf. Amper eentonig lees ons: slegte konings, goeie konings wat slegte konings word en ‘n paar goeie konings wat hulle integriteit behou. Ons leer ook van die geestelike dinamika agter hierdie bewegings. Die konings wat nie reg gedoen het in die oë van God nie het dikwels vreemde gode aanbid. Hulle het selfs mense geoffer. Hele geslagte oortree die tien gebooie. Hulle vergeet hulle erfenis en hulle God – hulle het nie eers geweet waar die Skrif wat hulle as volk geïdentifiseer het, was nie.

Die verhale van herlewing en hervorming onder konings soos Hiskia en Josia is soos son wat deur die donker wolke breek. So lees ons van Josia: Daar was nie voor hom nog ‘n koning soos hy wat hom tot die Here bekeer het met sy hele hart en siel en met al sy kragte in ooreenstemming met die hele wet van Moses nie. en na hom was daar ook nie so ‘n koning soos hy nie (2 Konings 23:25).

Hier het ons ‘n duidelike bewys van die krag van die woord van God: Josia se herlewing begin nadat sy amptenare die wetboek van die verbondsluiting ontdek het terwyl hulle besig was om, volgens Josia se opdragte, die tempel van die Here te herstel. Dit was die keerpunt. Die wetboek stel die mens vry van julle langstaande geestelike verlamming.

Hoe moet ons hierdie tydperk verstaan? Ons moet die boeke as geskiedenis lees, maar nie net geskiedenis nie. Die boeke beskryf geestelike beweging – op en af. Die profete sluit hierby aan. Hulle intepreteer hoe God se mense so laag kan sink, maar ook waar daar herstel was.

Hierdie is die verhale van werklike mense op werklike plekke. Geskiedenis vertel vir ons wat in die verlede gebeur het sodat ons kan verstaan wat besig is om in ons wêreld te gebeur, want die menslike natuur verander nie.

I disapprove of what you say but I will die to defend your right to say it – Voltaire

Hoekom moet ons kerk toe gaan?

“The local church is the hope of the world” – Bill Hybels

Sommige mense glo dat die plaaslike gemeentes dood is – hulle beste jare lê agter hulle. Dit is nie waar nie: die plaaslike gemeentes lewe en hulle beste jare lê nog voor hulle.

Baie van ons het grootgeword deur elke Sondag die eredienste by te woon. Hoekom? Wat is die voordele verbonde aan gereelde bywoning van eredienste?

1. Die Skrif sê so

Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly soos party se gewoonte is nie, maar mekaar eerder aanmoedig om daarheen te gaan, en dit des te meer namate julle die oordeelsdag sien nader kom (Hebreërs 10:25).

Hierdie is nie net ‘n goeie voorstel nie. Reeds in die vroeë kerk het mense van die samekomste van die gemeente af weggebly – om nie saam met ander gelowiges te vergader nie. Die Hebreër-skrywer sê dat ons die aanmoediging van ander gelowiges nodig het – iets wat gebeur tydens die samekomste van die gemeente.

2. Jy sal iets hoor wat jou sal aanmoedig om iets te doen

Meer inligting lei nie tot transformasie nie. Soos Andy Stanley sê: “It’s one thing to know a lot about weightlifting and another thing to actually lift weights.” Dit is een ding om baie van die Bybel te weet en ‘n ander ding om dit wat dit vir ons leer, uit te leef. Daarom is die Christelike lewe nie net kennis nie. Dit is wanneer ons dade van geloof en God se trou mekaar kruis dat ons geloof groei. Die waarde lê in toepassing, want dit is gehoorsaamheid wat al die verskil maak.

3. Wees die verandering wat jy graag wil sien

Die wêreld soek na positiewe modelle om na te volg. Jy het die geleentheid om daardie model te wees. As jy die eredienste bywoon, sien ander dit. Jy stel ‘n voorbeeld wat ander raaksien. Voorbeelde moedig aan. Mense wil beter doen, beter lewe en beter wees. As die mense om jou sien jy woon die samekomste van die gemeente by en dat dit daartoe lei dat jy ‘n beter lewe lei, is dit ‘n positiewe voorbeeld wat ander kan volg.

Woon die samekomste van die gemeente by. Wees ‘n vriend en bring ‘n vriend. Onthou: ons beste dae lê nie agter ons nie, maar voor ons.

If there is one thing which pierces the Master’s heart with grief it is not the world’d iniquity but the Church’s indifference – John Owen

Evangelisasie

Die woord laat ons dink aan ‘n tydperk wat verby is – Christendom. Evangelisasie destyds het uit deur tot deur getuienis, traktaatjies en groot byeenkomste (dink aan Billy Graham) bestaan. Maar soos ons kultuur toenemend gefragmenteer en sekulêr word, belemmer hierdie benadering evangelisasie. Dit word gesien as ‘n poging om rekrute te werf en nie as liefde vir ons naaste nie.

Hoe moet evangelisasie lyk in ons post-Christendom tydperk? Die vorige benadering het gewerk, want die samelewing was bekend met die Christelike benadering. Ons kan nie meer dit aanvaar nie. Ons huidige samelewing is Bybelongeletterd – hulle ken nie meer die taal van die kerk nie. Hulle verstaan nie meer waarvan ons praat nie.

“Bekeer julle en glo in Jesus” word verstaan as “Hou op slegte dinge doen, doen goeie dinge en God sal jou red.” Daar is ‘n aansienlike gaping tussen die kommunikasie van die evangelie en die ontvangs deur die kultuur. Hoe kan ons deur hierdie kulturele verwarring sny om ‘n duidelike boodskap oor te dra? Ons moet ‘n nuwe taal leer; ons moet nuwe analogieë ontdek; ons moet mense weer bekend stel aan die ware verhaal van Christus.

‘n Fundamentele vraag wat ons dikwels nie hanteer nie, is: Hoe is die evangelie goeie nuus vir diegene wat ons evangeliseer? Dit gaan nie net oor wat die goeie nuus is nie, maar waarom dit goeie nuus is. Ons is gewoonlik goed om die inligting oor wat die goeie nuus is, oor te dra, maar ons het dikwels nie die vermoë om dit met die lewens van mense te verbind nie. As ons die hindernisse wil oorkom, moet ons hierdie vraag kan antwoord: “Wat het die dood en opstanding van ‘n Jood in die eerste eeu te doen met ons in die 21 ste eeu?”

Dit beteken nie dat die hoop op verlossing by ons berus nie. Die Heilige Gees het die finale seggenskap om mense te oortuig dat die evangelie goeie nuus is. Maar die Heilige Gees kies ons om die evangelie te verkondig. Ons wil soos Paulus en Barnabas wees wat gepreek het met die gevolg dat ‘n groot aantal Jode en Grieke gelowig geword het (Handelinge 14:1).

Ons moet weer ‘n evangelie verkondig wat mense kan glo – een wat verby die kulturele en persoonlike hindernisse strek om die krag van die evangelie te ontdek. Wat maak dat mense die evangelie glo? Nie ‘n een grootte pas almal nie, maar een waarin ons die beelde van die evangelie – eenheid met Christus, vryspraak, bekering, aanneming, ‘n nuwe skepping – in die lig van verskillende kulturele identiteite verkondig.

Hier is ‘n paar voorbeelde.

1. Soekers na aanvaarding

Een van die grootste behoeftes van mense vandag is aanvaarding – hulle wil voel dat hulle welkom is en nie verwerp word nie. Hierdie mense dra dikwels ‘n skaamtegevoel in hulle en vrees dat hulle uitgevind, geoordeel en verwerp sal word as hulle nie aan die verwagtinge voldoen nie. Mense probeer aanvaarding kry in akademiese prestasies (studente), besigheid, ens – dit werk nie al is hulle ook hoe suksesvol.

Vir diegene wat aanvaarding soek, belowe vryspraak volkome aanvaarding voor ‘n heilige God en sy unieke Seun, Jesus Christus. Vryspraak bring verligting en vreugde vir diegene wat aanvaarding soek.

2. Soekers na hoop

Die beeld van die nuwe skepping is veral oortuigend vir mense wat na ‘n nuwe begin in hulle lewens soek. Mense wie se lewens deur mislukking, mishandeling, lyding en verslawing gekenmerk word, soek hoop – hulle wil ‘n nuwe skepping word. ‘n Nuwe skepping verban die ou lewe en verwelkom ‘n nuwe lewe deur geloof in Jesus Christus. Dit bring hoop in die hart van die hopeloses.

3. Soekers na intimiteit

Ons soek intimiteit in ons verhoudings Ons wil raakgesien en versorg word. Ons soek almal ‘n plek waar ons onsself kan wees en weet dat ons aanvaar word. Ons soek verhoudings wat veilig is – waar ons ons innerlike gedagtes en stryd kan vertel. Vir diegene wat intimiteit soek belowe eenheid met Christus toegang tot die intiemste, mees liefdevolle en onbreekbare verhouding wat die mens ken. Dit bring genesing en vreugde vir diegene wat intimiteit soek.

4. Soekers na verdraagsaamheid

Mense soek verdraagsaamheid. Ons is baie geneig om sommer onmiddellik mense se wêreldsiening af te skiet. Vra eerder vrae om agter te kom hoekom dit hulle perspektief is. Waardeer hulle sienings. Hulle het dikwels goeie redes daarvoor. Eerbiedige dialoog kan die siening dat Christene net oordeel verander. Dit mag deure open wat andersins toe sou bly. Vir mense wat verdraagsaamheid soek, sal vryspraak die soeke na verdraagsaamheid hanteer. Dit gee aan mense die geleentheid om genade en vergifnis te ondervind.

Hierdie beelde uit die evangelie bied verskillende perspektiewe op die evangelie, wat, as dit op die soeke van mense toegepas word, lei tot geloof, hoop en liefde. Beelde hanteer die diepte, ingewikkeldheid en krag van die evangelie. Dit help ons om nie net die wat van die evangelie te antwoord nie, maar ook die hoe.

Vir evangelisasie om geloofwaardig te wees, moet dit Bybels wees. As ons die evangelie van genade verkondig, moet ons Bybelse waarhede, stories en beelde gebruik. As ons hier ophou kommunikeer ons nie doeltrefeend hoe die evangelie goeie nuus vir mense is nie. Soos goeie beraders moet ons na mense luister sodat ons kan weet hoe om die rykdom van Christus doeltreffend te kommunikeer op so ‘n wyse dat dit hulle unieke lewensverhaal aanspreek.

When everything’s said and done, there’s usually more said than done – Roger Dean Duncan

Die kompetisie vir die gemeente

Ons kry dikwels gemeentes was voel dat hulle met ander gemeentes vir lidmate moet kompeteer. Soms kry ons gemeentes wat net nie met ander gemeentes wil saamwerk nie, want hulle is bang dat van hulle lidmate deur die ander gemeentes weggetrek sal word.

Dit hoort nie so nie. Daar is net een kerk van Jesus Christus bestaande uit individuele gemeentes – een liggaam van Christus met een roeping en een opdrag. Die kerk se kompetisie is die magte van die wêreld – magte wat God se kinders oortuig dat kerk toe gaan onnodig is.

‘n Gemeente se kompetisie is nie ander gemeentes of ander denominasies nie Ons baklei teen diegene wat mense wegtrek van hulle verhouding met Jesus Christus. Ons moenie oor mekaar se skape baklei nie, maar in navolging van die goeie Herder moet ons werk om diegene wat nog nie deel van sy kudde is nie, in te bring.

Daar is net een Here Jesus Christus en een liggaam van Christus in hierdie wêreld.