“What else does anxiety about the future bring you but sorrow upon sorrow?” ~ Thomas A. Kempis

Die geheim van selfdissipline

“To live by grace means to acknowledge my whole life story, the light side and the dark. In admitting my shadow side, I learn who I am and what God’s grace means.” —Brennan Manning

‘n Bekende akteur is gevra oor sy voorbereiding vir ‘n moeilike rol. Hy vertel van al die harde werk. Hy gaan verder en sê dat die werk vir hom goed is, want vryheid lê aan die anderkant van dissipline – eenvoudig en duidelik. Is dit waar? Dit hang af van na watter dissipline verwys word.

Mense sien dissipline dikwels as ‘n oorlog wat jy teen jouself voer. Daar is ‘n deel van jouself wat sleg en ongewens is en jy verklaar oorlog daarteen. Enige dissipline aangeblaas deur selfverwerping lei nie tot vryheid nie, want dit is op skaamte en vrees gebou. Dit het niks met vryheid te doen nie, maar met beheer.

Baie mense sê dat hulle so optree weens hulle begeerte om God tevrede te stel. Maar God hanteer ons nooit so nie. God se benadering is altyd een van deernis – deernis wat lei tot berou en bekering. God besef dat liefde, nie oordeel nie, die sleutel tot persoonlike transformasie is. Ons noem dit genade.

Die Heilige Gees kom om ons lief te hê juis daar waar ons onsself verwerp. Dit wat ons dink ons nie kan liefhê nie, is juis die ding wat Hy liefhet. Deur dit lief te hê, herstel Hy dit. Die dissipline van God is ‘n dissipline aangevuur deur liefde. Hy het ons te lief om dele van ons wese in die donker te los. God herstel enigiets na sy oorspronklike heerlikheid deur dit lief te hê. Jy kan nie enige deel van jouself verander as jy dit nie eers liefhet nie.

Enige dissipline aangedryf deur skaamte kan nooit tot vryheid lei nie. Dit los jouself verdeel – jy verklaar oorlog teen jouself. Jy is voortdurend in ‘n stryd, wat jy nooit kan wen, gewikkeld.

Wat dryf jou pogings tot selfdissipline?

It is better to preach five words of God’s Word than five million words of man’s wisdom. —C.H. Spurgeon

‘n Teenmiddel teen apatie

Wat is die rol van die leier om sy span te motiveer? Selfbewustheid dryf selfbestuur. Selfbewussyn dryf ook deernis. Hierdie vaardighede beteken dat ‘n leier mense kan beweeg met ‘n outentieke visie. ‘n Gedeelde doel maak werk opwindend.

Die mens is nie gemaak om in isolasie te lewe nie. Baie leiers is radeloos as hulle spanlede nie gemotiveer is nie Nou probeer hulle hulle op die verkeerde manier motiveer: deur hulle te straf of om meer eksterne belonings aan hulle te gee. Langtermyn motivering is intern – ‘n sin van “ons.” As jy deel van ‘n gemeenskap is, floreer jy. ‘n Leier wat bewus is van die belang van verhoudings sal ‘n omgewing skep  wat die werker betrokke is vir die beswil van almal. Jy besef dat jy saam met jou medewerkers by ‘n reis betrokke is.

Een manier om ‘n sin van gemeenskap te bewerkstellig is deur al die dele van die organisasie wat beweeg te integreer. Dan besef mense hulle is saam in dieselfde bootjie – nie in kompetisie nie. Dan moet ‘n leier besef dat elke spanlid iets na die tafel bring wat die hele organisasie baat. As jy die verskillende spanlede as dele van die geheel sien, is jy in staat om hulle te verbind.

“The child of God should not be overanxious to make new gains; what he essentially requires is to keep what he already has, for not losing is itself a gain. The way to retain what he possesses is to engage it.” ~ Watchman Nee

Ek is besig om te verdrink

Perry Noble vertel die volgende verhaal. ‘n Man is besig om te verdrink en kan homself nie red nie.

• ‘n Bootjie kom verby vol mense wat debatteer of mense wat besig is om te verdrink, voortbestem was om te verdrink en of hulle besig is om te verdrink as gevolg van hulle eie keuses.
• Nog ‘n bootjie kom verby. Hierdie bootjie was vol mense wat ‘n in-diepte studie doen oor hoe om mense wat besig is om te verdrink te help.
• ‘n Derde bootjie kom verby vol mense wat met passie bid vir mense wat besig is om te verdrink.
• Nog ‘n bootjie kom verby. Hulle sien die man wat besig is om te verdrink en sê: “Ons hou van ons bootjie net soos Hy is. As hierdie man in ons bootjie sou kom, gaan hy dinge verander en ons sal aanpassings moet maak. Hulle seil verder.
• Die vyfde bootjie is vol mense wat vir die man wat besig is om te verdrink skreeu dat hy homself in so ‘n posisie gekry het.
• Die mense van die sesde bootjie sê vir die man wat besig is om te verdrink dat hulle hom graag sou wou help, maar hy moet homself eers droogmaak en ophou raas, want dit sal die netheid van die boot versteur.
• Die sewende bootjie kom, stop en red die man wat besig was om te verdrink.

Herken jy hierdie sewe bootjies? In watter bootjie is jy?

Why should we proclaim the wisdom of men when we have the privilege of preaching the Word of God? —John MacArthur

Hoe verstaan ek die Ou Testament?

Mel Lawrenz is besig om hierdie vraag te antwoord. Vir baie mense is die Ou Testament moeilik en uitdagend.

As iemand jou sou vra wie jy is, sal jy by die begin begin – jou geboorte, jou ouers, jou geboortedorp … As jy iemand werklik wil verstaan, moet jy tot die begin teruggaan. Daarom begin die Bybel met In die begin … Hierdie boek is ‘n deel van God se groter storie. Dit gaan nie net oor ‘n reeks gebeure nie. Dit is ‘n teologie oor God se bedoeling om die mensdom te maak, die sondeval in hierdie mensdom en oor God se manier om hierdie mensdom weer te herstel. Hy begin met een man en een stam.

In die begin het God die hemel en die aarde geskep – met ander woorde alles. Wat leer ons hieruit? Daar is een God wat gekies het om te skep. Onmiddellik skakel ons ‘n paar moontlikhede uit – geen god nie (ateïsme), baie gode, ens. In baie van die ander antieke godsdienste was daar ‘n god wat met die son, maan, sterre, seemonsters, wat ook gode was, gekompeteer het. In Genesis is God die Skepper van alles. Hierdie is ‘n perspektief wat dwarsdeur die Skrif voorkom. Daar is net twee kategorieë in die heelal: die Skepper en die skepsels; een God en al die ander.

Daar is orde in die skepping God skep deur te praat en dan beveel hy hoe hierdie skepping moet werk. Daar is harmonie en orde in die skepping. Daarom moet ons nie dink dat die wetenskap en die Bybel mekaar uitsluit nie. Wetenskap berus op die vermoë om te voorspel hoe dinge sal wees, want daar is orde en voorspelbaarheid in die natuur.

Genesis plaas die mens op die kruin van die skepping. In meeste ander godsdienste is die mense slawe van die gode. Dat die mens na die beeld van God gemaak is, bevestig die waarde en waardigheid van die mensdom. Daarom is die sondeval so tragies. Genesis beskryf die begin van sonde as toegee aan die versoeking om hoër te styg as die plek wat God aan hulle toegeken het – om te dink dat hulle beter weet as God en daarom nie sy opdragte hoef te gehoorsaam nie.

Die grootste deel van Genesis (Hoofstuk 12 – 50) vertel die verhaal van die aartsvaders van Israel: Abraham, Isak Jakob en Jakob se seuns. Dit is God se mense – ‘n besondere nasie wat God gebruik op besondere maniere om universele beginsels neer te lê.

In die Nuwe Testament interpreteer Paulus Genesis as hy die kern van Abraham se storie beskryf: Genade deur geloof. In Genesis sien ons die grootheid van God, die waardigheid en tragedie van die mensdom en die stap vir stap manier waardeur een nasie lesse leer wat vir almal van ons geld. Genesis dek die tafel vir die hele Skrif – dit bevat die DNA van God se mense.

As iemand jou vra om te sê wie jy is, kan jy by Genesis begin.