I would not give a single one of my sermons, one of my lectures, one of my writings, one of my Our Fathers—indeed, whatever small work I have ever done or will do—in exchange for all the goods of the world. In fact, I hold one of these to be of more worth than my bodily life, which is and should be of more worth to each person than the whole world. For if it is a good work, then God has done it through and in me. If God has done it and it is God’s work, what is the whole world in comparison with God and His work?* – Martin Luther

Gewoontes van ongelukkige mense

Die Huffington Post het die sewe gewoontes van kronies ongelukkige mense gepubliseer. Hulle is:

• Jy glo dat die lewe hard is.
• Jy glo dat meeste mense nie vertrou kan word nie.
• Jy konsentreer op wat verkeerd is in die wêreld teenoor dit wat reg is.
• Jy vergelyk jouself met ander; jy is jaloers.
• Jy probeer om jou lewe te beheer.
• Jy kyk na die toekoms met vrees en bekommernis.
• Jy vul jou gesprekke met skinderpraatjies en klagtes.

As ek na hierdie lysie kyk, kan ek maar net sê: Skuldig.

The care of the soul is ‘a matter of the highest importance;’ beyond any thing which can be brought into comparison with it. George Whitefield
Dit is reg om ‘n Gewone Christen te wees

Ons vertel altyd stories van mense wat iets buitengewoons vermag het. Michael Horton het pas ‘n boek geskryf met die naam, Ordinary. Meeste van ons is gewoon en daar is niks daarmee verkeerd nie. Maar in ons kultuur beteken gewoon middelmatig – onder die gemiddelde. Almal van ons glo dat ons bo-gemiddeld is. Ons wil tog nie lidmate van ‘n gewone gemeente wees nie; ons wil tog nie hê dat ons kinders gewoon moet wees nie.

Horton sê dat ons waardes verander het en hierdie nuwe waardes is besig om ons uit te put. Dit weerhou ons ook van betekenisvolle, langtermyn toewyding wat tot die lewe van ander bydra. Een ding kenmerk gewone Christene – trou. Hulle doen die regte ding oor en oor. Mense is vandag meer bekommerd oor verveeldheid as oor mislukking. Nog ‘n dag met ‘n gewone roeping tussen gewone mense om ons is moeiliker as om my eie drome na te jaag.

Natuurlik beteken dit nie dat al die waardes wat vandag bevorder word deur oproepe om radikaal te wees, verkeerd is nie. Om kerke in Afrika te bou is vir sommige mense ‘n roeping. Maar net so is dit as jy jou bejaarde buurman se kraan wat lek gaan regmaak. Dit wat jy elke dag doen daar waar God jou geplaas het, is belonend.

Ons moet ophou soek na die volgende “groot ding” en die buitengewone en tevrede wees om … gewoon te wees.

The Christian life is not always best lived by people making big waves. —Michael Gembola

Die wedloop van die gelowiges.

Wedloop is nogal ‘n beeld wat algemeen in die Bybel gebruik word – veral deur Paulus. Ons verwag dit nie in die geslagsregisters in die Kronieke-boeke nie.

Die Kronis evalueer die stamme deels op grond van die ideale koning soos in Dawid beliggaam – absolute lojaliteit aan God alleen. Die stamme oos van die Jordaan het hierdie ideaal verwerp en is weggevoer in ballingskap. Hulle het die resies begin, maar nie klaargemaak nie. Om die resies vir God te voltooi is steeds ‘n uitdaging. Die aantrekkingskrag van afgode – geld, mag, status, ens – is sterk.

1. Gelowiges het ‘n wedloop om te hardloop. Of dit nou teen die Hagareërs is (1 Kronieke 5:10) of teen elke mag en gesag,  teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug is (Efesiërs 6:12), daar is ‘n wedloop wat gehardloop moet word.
2. Die wedloop het ‘n eindstreep en daar is ‘n prys om te wen – rus in die beloofde land of die ewige lewe as gawe van God.
3. Die belang van gebed in hierdie wedloop word beklemtoon. Dit herinner ons daaraan dat die stryd aan God behoort. Dit sal gewen word in die krag van die Heilige Gees. Maar hierdie wedloop sluit in hindernisse, terugslae en beproewings. God gebruik dit om ons geloof te bemoedig en ons hoop te versterk. Ons besef, maak nie saak wat ons omstandighede is nie, Jesus Christus het alle hindernisse oorkom.
4. Om die wedloop te voltooi verheerlik vir God – dit verkondig sy genade vir al daardie toeskouers op die pawiljoen.

Om die wedloop suksesvol te voltooi wys vir ons wat vertroue in God beteken. Dit is die voortdurende verantwoordelikheid van die gelowige om hierdie vertrouensverhouding te behou.

It is a poor sermon that gives no offense; that neither makes the hearer displeased with himself nor with the preacher. George Whitefield

Wat is Hoop?

Daar is baie dinge in die wêreld waarvoor ons “hoop” – ‘n salarisverhoging, bevordering, dat die Springbokke sal wen, ens. Hierdie hoop is ‘n uitdrukking van ons persoonlike begeertes. Ons hoop vir dinge wat onseker is. Ons glo maar dat as ons hoop, sal hulle waar word.

As die Bybel egter van hoop praat, word iets totaal anders bedoel. Bybelse hoop is ‘n vaste oortuiging dat God sy beloftes gaan vervul – dit is ‘n versekering van wat sal gebeur. Hierdie hoop besit ons  as ‘n veilige en onbeweeglike lewensanker, wat agter die voorhangsel vas is (Hebreërs 6:19). Hoop is geloof gerig op die toekoms.

Hoop word op twee maniere in die Bybel gebruik:

• Dit verwys na die objek van ons hoop – Christus is ons hoop.
• ‘n Gesindheid van sekerheid oor die vervulling van God se beloftes – die meer algemene gebruik. Die Christen word opgeroep om te hoop. Dit is om ten volle verseker te wees van die opstanding van God se kinders en die koms van God se koninkryk.

Paulus herinner vir ons dat totdat God se koninkryk kom, ons deur geloof lewe, nie deur sien nie (2 Korintiërs 5:7). Hierdie hoop berus op ‘n vaste fondament – God.

• Die Christen kyk na die dood en opstanding van Christus. Sy dood was die donkerste uur vir sy dissipels – die beloofde Messias is dood. Met die opstanding verander hierdie wanhoop in hoop. Ten spyte van lyding en swaarkry moet die Christen steeds bly hoop. God is getrou.
• Die gelowige het die Heilige Gees. Sy teenwoordigheid verseker ons dat God se koninkryk volledig sal kom. Die Heilige Gees onderhou ons hoop. Dit is die Heilige Gees wat die gelowige bemoedig om te bid: “Laat u koninkryk kom.”

Opsomming:

• Bybelse hoop is ‘n versekering en nie ‘n wens nie
• Hoop is ‘n deug – nie ‘n swakheid nie
• Geloof is vertroue in wat God reeds gedoen het. Hoop is vertroue in God se beloftes vir die toekoms.
• Die opstanding van Christus gee aan ons hoop te midde van lyding.