The sins of the wicked anger God—but the sins of professing Christians grieve him. — Thomas Watson

Ek kan nie sommer net die Bybel lees nie

As jy die Bybel lees, gebeur daar iets. Jy is nie sommer enige gewone mens nie en die Bybel is nie sommer enige gewone boek nie. Jy is, as jy op Jesus vertrou, ‘n verloste kind van God. Die Bybel is sy woord. Ongelukkig vergeet ons dit dikwels en word Bybellees ‘n roetine.

Die basiese vraag is: Hoe benader ek die Skrif? Daar is drie basiese waarhede wat ons nooit moet vergeet nie: God, die teks en die leser. Daar is ‘n God en Hy praat deur ‘n Boek en Hy praat met mense soos ek en jy.

• Daar is ‘n God

God is ‘n werklikheid en Hy is ‘n persoonlike God. Hy het alles gemaak; Hy het aan sy skepsels geopenbaar wie Hy is; Hy het met hulle ‘n verbond gesluit. Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid (Johannes 1:14). Wie My sien, sien die Vader (Johannes 14:9). As jy die Bybel in jou hand vashou, is hierdie Jesus in sy Gees by jou. Hy is nie ‘n veraf, onbekommerde God nie; Hy stel belang in wat jy doen; Hy is naby aan jou.

• God praat deur sy Boek

God praat. Deur te praat het Hy die hele skepping gemaak; dit is hoe Hy die mens vir Hom gemaak het; Hy het sy weë aan ons bekend gemaak. Deur sy oneindige wysheid het Hy gemaak dat profete en apostels alles neerskryf. Die Bybel is die woord van God – God se gedagtes. Dit en niks meer of minder is wat God bepaal het dat Hy vir sy mense wil sê – oor geslagte en kulture heen.

• God praat met mense soos ek en jy

Die grote God praat met my en jou. Hy het sy geheimenis deur ‘n openbaring aan my bekend gemaak, soos ek dit hierbo kortliks beskrywe het, en as julle dit lees, sal julle ‘n begrip kry van my insig in die geheimenis van Christus (Efesiërs 3:3 – 4). Die God wat met Moses gepraat het soos ‘n man met ‘n vriend praat, praat steeds met sy mense.

Dit is die werklikheid. Daar is niks belangriker of meer betekenisvol as hierdie drie waarhede wat saamvloei nie. Jy kan nie sommer net die Bybel lees nie.

What is needed in the pulpits of the world today is a combination of clarity and courage, or of ‘utterance’ and ‘boldness’. – John Stott

Die geloofsgemeenskap – wat is dit?

Die lewe saam met ander gelowiges is ‘n integrale deel van die Christelike geloof en die koninkryk van God. Baie gemeentes probeer om groter te word. Hulle spandeer baie tyd, energie en geld om te groei. Ongelukkig  beteken groter nie noodwendig beter kwaliteit nie. Jesus se gebed is dat sy kerk ‘n familie sal wees waarin verhoudings belangrik is. Dit moet ‘n gemeenskap wees.

‘n Geloofsgemeensap is nie ‘n gebeurtenis wat een of twee keer per week gebeur nie – dit gaan oor ‘n lewe saam. Dit gebeur ongelukkig nie outomaties nie – dit vereis werk. Daar moet ‘n sisteem wees om mense van passiewe toeskouers na aktiewe deelnemers te skuif. Die basis hiervoor is kleingroepe. So skep ons ‘n kultuur wat voordelig is vir die bevordering van die geloofsgemeenskap. Ons moet nooit die krag van ‘n groepie onderskat om die evangelie aan ‘n wêreld wat daarvoor wag, te demonstreer nie.

Die geloofsgemeenskap bestaan nie in ‘n lugleegte nie. Die wêreld hou ons dop. Die kultuur van ons gemeente kan mense aantrek of afskrik. Die basiese boustene van elke geloofsgemeenskap is die dissipels wat in hierdie gemeenskap gemaak word. Jesus weet dat as sy kerk ‘n familie is met opregte verhoudings tussen mekaar sal die wêreld weet dat Jesus eg is. “. . . if you have seen churches that are devout in belief yet civic-minded and generous, you will find the intellectual case for Christianity much more plausible. If, on the other hand, the preponderance of your experience is with nominal Christians (who bear the name but don’t practice it) or with self-righteous fanatics, then the arguments for Christianity will have to be extremely strong for you to concede that they have any cogency at all” (Tim Keller, The Reason for God, Hoofstuk 4).”

‘n Gemeenskap, per definisie is ‘n versameling van individue. Dit gaan net so gesond wees soos sy individuele lede. Die basiese bousteen van elke geloofsgemeenskap is die dissipels wat in daardie gemeenskap gevorm word. As ons dus praat van die geloofsgemeenskap moet ons weet wat dissipelskap is en wat dit nie is nie. Daar is vyf verkeerde sienings van dissipelskap (Better Discipleship – Ed Stetzer) wat ons moet vermy as ons ‘n gesonde geloofsgemeenskap wil skep. Dit is gevaarlik:

• As ons dissipelskap en godsdienstige kennis gelykstel;
• As ons dissipelskap probeer programmeer;
• As ons dissipelskap en prediking gelykstel;
• As ons dink ons groei outomaties sonder enige poging van ons kant; en
• As ons nie praktiese stappe aanbied nie.

Die geloofsgemeenskap moet die newe-produk van elke gesonde gemeente wees. Maar om die te doen, moet ons strategies in ons kultuur wees, getuig en dissipelskap beklemtoon. Ons gemeentes moet gemeenskappe wees wat die waarde van die liefde wat ons in Christus kan aanbied aan die wagtende wêreld verkondig.

“A mere Sunday religion is not enough. A thing put on and off with our Sunday clothes is powerless” – J.C. Ryle

Vergifnis: Wat beteken dit?

Daar is sekere woorde wat mense as hulle dit hoor, dink hulle weet wat dit beteken. Vergifnis is een van daardie woorde. Mense in die samelewing dink nie in Bybelse terme aan vergifnis nie. Baie mense dink vergifnis en verskoning het dieselfde betekenis – of selfs nog erger vergifnis en ignoreer is dieselfde.

1. D. Greear sê dat Psalm 32 die toets vir vergifnis is. Die psalmis sê dat diegene wat vergifnis vind daardeur verander word. As ons waarlik vergewe is, begin ons liefde vir God en ons deernis vir ander groei.

• Liefde vir God

Verbly julle in die Here en juig regverdiges, jubel, alle opregtes (Psalm 32:11). Jesus het gesê vir diegene wat baie vergewe is, baie liefhet. Die probleem is dat ons ons sondes vir God probeer wegsteek en daarom nie besef hoe nodig ons sy vergifnis het nie. Maar God vergewe net waar ons eerlik is hoeveel sonde ons het. God se vergifnis begin daar waar ons ophou om altyd die blaam na ander te verskuif. God vergewe as ons verantwoordelikheid vir ons sonde aanvaar en ophou om dit weg te steek. Ek hou hiervan: Cover your sin and God will expose it; expose it, and God will cover it. Charles Spurgeon het gesê: “When we think too lightly of sin, we think too lightly of the Savior. He who has stood before his God, convicted and condemned, with the rope about his neck, is the man to weep for joy when he is pardoned, to hate the evil which has been forgiven him, and to live to the honor of the Redeemer by whose blood he has been cleansed.” Die psalmis sê: Wie op die Here vertrou, dié omvou Hy met sy liefde (32:10). Hierdie versekering van God se liefde vir my produseer liefde vir God in my.

• Deernis vir ander

Die eerste sewe verse van die psalm beskryf die psalmis se ondervinding met vergifnis, maar in vers 8 begin hy ander aanpreek. Hy wil mense wat teen sonde stry, help soos hy gehelp is. Mense wat genade ervaar het, praat met ander mense in ‘n teerheid wat uit hulle eie ondervinding van vergifnis vloei.

Voel ander wat swak is veilig in jou teenwoordigheid? As jy bewus is van God se genade in jou lewe, sal hulle dit weet. Jy sal nie vinnig oordeel nie, want jy onthou die oordeel wat oor jou kop gehang het Die teken dat jy genade van God ontvang het, is jou bewys van genade aan ander.

Erken ons waarlik ons stryd en probleme? As jy die vreugde van vergifnis ervaar het, sal jy nie omgee dat ander mense jou foute raaksien nie – jou blydskap hang nie af om ‘n masker te dra dat jy volmaak is nie.  Aanvaar  jy kritiek? As jy vergewe is, gee jy nie om as ander jou foute uitwys nie. God se genade is jou skuilplek.

Hoekom verander vergifnis lewens? Want dit verwyder ons skuldgevoelens. Daardie vergifnis versoen ons met God Die evangelie is ‘n boodskap van versoening sodat ons weer naby aan God kan kom.

Christ is so in love with holiness, that at the price of his blood he will buy it for us. —John Flavel

Gemeentes sonder die gebrokenes is stukkende gemeentes

Dit is maklik vir gelowiges om mekaar lief te hê, maar gelowiges moet ook nie-gelowiges liefhê. Dit wil voorkom asof gelowiges nie van nie gelowiges hou nie – ons noem hulle “verlorenes,” “kerklos” of een of ander naam. Ons wil graag van hierdie mense wegbly.

Dit is ontstellend dat soos ons geestelik groei en geestelik volwasse word ons minder tyd het vir mense wat swaarkry en seer het. Ons het die een ding wat werklik in die lewe belangrik is, gevind, maar ons skep ‘n afstand tussen ons en die mense wat ook daardie ding nodig het. Dit is waarskynlik die doelbewus nie, maar dit gebeur. Ons behoeftes word hanteer en ons beweeg aan salig onbewus van die wêreld om ons wat in duie stort.

Dit is nie wat Christus van ons verwag nie; dit is nie sy weg nie. Hy het anders geleef. Hy is juis gekritiseer omdat Hy dan te veel tyd met sondaars deurgebring het. Hy het met diegene wat uit die samelewing gedruk is, geassosieer. Hoeveel van ons sal ooit daarvan beskuldig kan word dat ons te veel tyd met sondaars spandeer het?

Jesus het die belang van geestelike volwassenheid, Bybelkennis, gebed en ‘n positiewe invloed baie goed verstaan. Maar Hy het ook besef dat hierdie dinge nie net vir sy persoonlike voordeel was nie – dit moet ook met ander wat dit nie het nie, gedeel word. Die Christelike lewe gaan nie oor die verkryging van veiligheid en gemak nie – dit gaan daaroor dat jy jou op ‘n gevaarlike plek van kwesbare deernis bevind.

Baie Christene het in ‘n Christelike familie grootgeword. Dit is ‘n werklikheid, maar daar is ‘n groter werklikheid: ons kan baie maklik vergeet dat daar ‘n wêreld daarbuite is waar baie mense seerkry. Ons ry daar verby op pad kerk toe of op pad werk toe … maar ons ry daar verby; ons raak nie betrokke nie.

Dikwels is die enigste vebintenis wat gelowiges met hierdie mense wat seerkry het buite die kerk.  Luister hoe praat Jesus oor sy bediening: Die Gees van die Here is op My omdat Hy My gesalf het om die evangelie aan die armes te verkondig. Hy het My gestuur om vrylating vir gevangenes uit te roep en herstel van gesig vir blindes, om onderdruktes in vryheid uit te stuur (Lukas 4:18). Dwarsdeur die Skrif sien ons vir Jesus wat onder die armes, weduwees, wese, ens – die gebrokenes – werk. Jesus dien met deernis.

Die Seun van die mens het immers gekom om te soek en te red wat verlore is (Lukas 19:10). Jesus het ons geroep om deel van sy sending te wees. Hy het gekom om te dien en te red. Ons moet dit ook doen. Ons moet ander in sy Naam dien en ons moet die goeie nuus van verlossing met ander mense deel.

Om dit te kan doen, moet ons met die gebroke mense om ons betrokke raak. Is jy deel van ‘n gemeente wat gebroke mense verwelkom en nie volmaakte mense nie? ‘n Gemeente sonder die gebrokenes is ‘n stukkende gemeente. Wat doen jou gemeente om te verhoed dat hy hom van die gebrokenheid om hom insuleer? Beskuldig mense jou ooit dat jy te veel tyd met sondaars spandeer?