“It is often very good for young persons if their wishes are not all gratified.” – Philip Melanchthon

Hoekom het die wêreld die Christene raakgesien

In die eerste eeu, met die Christendom in sy kinderskoene, het die Grieks-Romeinse wêreld min aandag daaraan gegee. Dit was eintlik as ‘n subgroep onder die Joodse sambreel gesien. Maar in die tweede eeu word die Christendom as ‘n onderskeibare godsdienstige entiteit gesien en die Grieks-Romeinse kultuur begin kennis neem van die Christendom – en hulle het nie gehou van wat hulle gesien het nie. Christene is as ‘n snaakse godsdienstige beweging gesien wat die norme van die normale samelewing ondermyn het. Christene was … anders.

Wat was so anders van die Christene? Hoe het hulle van die omliggende Grieks-Romeinse kultuur verskil? Daar was veral twee aspekte wat verskil het van die omliggende kultuur.

• Christene het aan geen ander gode eer betoon nie. Dit was ‘n irritasie vir die regeringsamptenare wat graag wou sien dat die heidense tempels vol lojale aanbidders moet wees.
• Die seksuele etiek van die Christene. Romeinse burgers het dikwels buite-egtelik verhoudings en betrokkenheid met tempelprostitute gehad. Christene het geweier om aan hierdie praktyke deel te neem. Tertullianus sê: “One in mind and soul, we do not hesitate to share our earthly goods with one another. All things are common among usbut our wives” (Apol. 39). Dit beteken geensins dat Christene nou volmaak was nie, maar Christene as ‘n geheel het na ‘n seksuele etiek soos ons dit in die Bybel kry, gestreef – en dit het hulle anders gemaak.

Hierdie het natuurlik geweldige implikasies vir Christene vandag. Christene leef steeds in ‘n kultuur waar seksuele etiek feitlik nie meer bestaan nie. Ons is in dieselfde bootjie as die vroeë Christene. Dit herinner ons dat Christene nie met die veranderde seksule norme in ons kultuur moet saamgaan nie. Dit is nie alleen teenstrydig met wat die Bybel ons leer nie, maar ontneem ons van  ‘n groot geleentheid om te getuig. Die huwelik weerspieël God se liefde vir die kerk. Christene se toewyding aan hulle huwelike is ‘n manier om God se liefde te verkondig.

Die Christelike geloof het in die vroeëre Grieks-Romeinse konteks oorwin, nie omdat dit dieselfde as die omliggende heidense kultuur was nie, maar omdat dit anders was.

I have never heard of a sin being committed without knowing full well that I had the seed of it within myself. —Johann Wolfgang von Goethe

Godsdiens in die skole

Die Universiteit van Kalifornië erken nie meer InterVarsity op sy kampusse nie. Dit herinner ons aan ons debat oor godsdiens in skole. God is nie hierdeur onverhoeds betrap nie en ons behoort ook nie verbaas te wees nie. Die wêreld het nog nooit eintlik die rooi tapyt uitgerol vir die verkondiging van die evangelie nie. Beteken dit alles is nou verlore? Nee. Hier is vier redes waarom die Christelike geloof, ten spyte van al die hindernisse, tog sal seëvier:

• God werk deur verhoudings. Dit gaan oor die verhouding met ‘n mede-skolier aan wie jy die liefde van Jesus Christus betoon. Dit word gekenmerk deur ‘n een-op-een Bybelstudie met iemand in wie jy belangstel. So ‘n beweging kan jy nie met reëls en regulasies beheer nie.
• God se mense hou nie op praat nie. Petrus en Johannes staan voor die Joodse Raad en word beveel om nie verder in die Naam van Jesus iets te verkondig of te leer nie. Dan hulle antwoord: Wat ons betref, dit is onmoontlik om nie te praat oor wat ons gesien en gehoor het nie (Handelinge 4:18 – 20). Die woord van God kan nie vasgebind word nie, want mense kan nie ophou om daarvan te praat nie. ‘n Verbod mag selfs mense inspireer om nog meer oor God te praat.
• Die evangelie is kragtig en aanloklik.Mense wat ander liefhet en wat sy woord met liefde verkondig, sal sien dat mense reageer. Die evangelie is nie kragtiger omdat die spreker ‘n sekere status beklee nie of omdat bediening van sy woord amptelik deur die skool erken word nie. Die evangelie van God vir verlossing is kragtig. Punt. Dikwels lyk dit nog kragtiger as dit deur die owerhede teengestaan word.
• Teenstand is God se spesialiteit. God het in die verlede sy krag in desperate omstandighede bewys. Sy koninkryk is nie van hierdie wêreld nie. As daar geen oplossings is nie, tree God toe en los die probleem op.

Ons moenie wat nou moontlik mag gebeur as ‘n katastrofe vir sy koninkryk sien nie. Die Christelike geloof sal wen terwyl die wêreld nie eers daarvan bewus is nie.

“… hospitality asks for the creation of an empty space, where the guests may find their own souls.” ~ Henri J.M. Nouwen (1932 – 1996)

Die Prediker van die kruis (1 Korintiërs 2:1 – 5).

Paulus se eie voorbeeld moes vir die Korintiërs gewaarsku het dat hulle ‘n baie gevaarlike pad geloop het. Hy het hom doelbewus gedistansieer van die retoriese opgeblasenheid van destyds: Toe ek na julle toe gekom het om die geheimnisvolle waarheid van God aan julle te verkondig, het ek nie met hoë woorde of groot geleerdheid gekom nie (2:1). Baie intellektuele bewegings plaas baie klem op retoriek. Filosowe is geloof vir  hulle aanbieding – net soveel as vir die inhoud. Hierdie openbare sprekers is geloof en gevolg as gevolg van hulle vermoë om in die openbaar oortuigend te praat. Sprekers wat nie aan hulle standaarde kon voldoen nie, is as minderwaardig beskou.

Wat is die beginsels wat Paulus hier na vore bring?

• Verkondig die getuienis oor God

Wat my betref, broers, toe ek na julle toe gekom het om die geheimnisvolle waarheid van God aan julle te verkondig (2:1). Vroeër het ons gelees: Daarom het God in sy goedheid besluit om deur die prediking wat vir die wêreld is, dié te red wat glo (1:21). Die inhoud van Paulus se boodskap is die getuienis oor God – dit beteken dit wat God in Jesus Christus gedoen het. Paulus verkondig hierdie boodskap – dit beteken nie net Sondae van die preekstoel verkondig nie. Verkondiging is die aanbieding van God se evangelie waardeur mense Hom leer ken. Die inhoud van hierdie boodskap is ononderhandelbaar en mag nie afgewater word nie.

• Fokus op Jesus Christus as die gekruisigde

Ek het my voorgeneem om met julle oor niks anders te praat nie as oor Jesus Christus, en wel oor Hom as die gekruisigde (2:2). Alles wat Paulus gedoen en geleer het, is aan die kruis verbind. Dit bepaal Paulus se prioriteite, sy leefwyse en sy bedieningstyl. Dit beteken hy verwerp ‘n bedieningstyl wat ontwerp is om te beïndruk en applous te ontlok. Maar wat beteken hierdie vers vandag? Ons is so prestasie-geörienteerd dat ons nie eers besef hoe gekompromitteerd ons is nie. Die vertoning raak vir ons belangrik. Het ons nie toegelaat dat allerhande bykomstighede die inhoud verplaas nie?

• Moenie dat swakheid, angs en huiwering jou oorweldig nie

Dit is juis onder sulke omstandighede dat God veral sy mag tentoonstel. So lank as wat mense  beïndruk is met jou sterk persoonlikheid en indrukwekkende gawes is daar min ruimte om hulle met die gekruisigde Verlosser te beïndruk. Paulus was bewus van my swakheid, en met groot angs en huiwering het ek na julle toe gekom (2:3). Hy het besef dat God se krag veral in ons swakheid na vore kom. Hy was bang en swak; hy het gevoel dat hy oorweldig word deur die omvang van sy taak. Hy het egter nie op sy swakheid gefokus nie. Hy kon skryf: Daarom is ek bly oor swakhede, beledigings, ontberings, vervolging en moeilikhede ter wille van Christus, want as ek swak is, is ek sterk (2 Korintiërs 12:10).

• Moenie mense manipuleer nie

Die boodskap wat ek verkondig, het julle oortuig, nie deur geleerdheid en welsprekendheid nie, maar deur die kragtige werking van die Gees (2:4). Paulus oortuig mense sonder om hulle te manipuleer; om mense met geleerdheid en welsprekendheid te oortuig is goed mits dit nie gepaard gaan met afwatering van die evangelie nie. Dit is die waarheid en krag van die evangelie wat mense moet oortuig en nie geleerdheid of welsprekendheid nie.

• Besef dat ‘n kruis-gesentreerde bediening gekenmerk word deur die krag van die Gees en bevestig word deur lewens wat verander het

Paulus se boodskap gaan gepaard met die kragtige werking van die Gees. Dus is julle geloof nie op die wysheid van mense gegrond nie, maar op die krag van God.  Waar daardie krag teenwoordig is, weet mense dit.

Die boodskap van die kruis breek die afgode van die kerk: selfbevordering, die liefde vir meer professionalisme, ons verslawing aan goed gedefinieerde metodes. Bybelse verkondiging beklemtoon die evangelie en verhoog die gekruisigde Christus.

On this side of the cross misery persists, but the scales are tipped in favor of joy. —Ed Welch

Ek staan by die deur en Ek klop

Kyk, Ek staan by die deur en Ek klop. As iemnd my stem hoor en die deur oopmaak, sal Ek by hom ingaan en saam met hom die feesmaal hou, en hy saam met My (Openbaring 3:20).

Hierdie vers word meestal op onbekeerdes toegepas – hulle moet net hoor dat Jesus klop en dan hulle harte vir Hom oopmaak. Is dit korrek? Jesus praat hier met die kerk. Om Jesus te soek is nie iets wat die onbekeerde op sy eie doen nie. – ongelowiges soek nie en hulle klop ook nie. Gelowiges is mense wat soek. Jonathan Edwards het gesê: The seeking of the Kingdom of God is the chief business of the Christian life. Volgens R. C. Sproul is om te soek die gevolg en nie die oorsaak van geloof nie.

As ons tot bekering kom gebruik ons die taal van ontdekking. On praat daarvan dat ons Christus gevind het. Hierdie stelling is inderdaad korrek. Die ironie is dat as ons vir Jesus gevind het dit nie die einde van ons soeke beteken nie, maar die begin. As ons Christus gevind het, begin ons soeke. Die Christelike lewe begin by bekering, maar dit eindig nie waar dit begin nie. Dit is ‘n beweging van groei wat die gevolg is van ‘n voortdurende soeke na God.

In jou geestelike lewe is jy gedurig besig om vir God te soek?