Conversion is a turning into the right road; the next thing is to walk in it – Spurgeon

Die kruis van Jesus Christus (1)

Tans word die kruis deur baie mense gesien eksklusief as die manier waarop Christus ons verlossing bewerkstellig het. Natuurlik is dit baie belangrik, maar die kruis beteken nog meer. Die kruis bepaal onder andere ook wat ons moet verkondig en hoe ons dit moet doen; dit skryf voor wat Christelike leiers moet wees en hoe Christene Christelike leiers moet dien; dit vertel hoe ons moet dien; ens. Ons gaan ‘n hele aantal blogs spandeer aan die kruis van Jesus Christus.Om verder oor die kruis te besin, gaan ons kyk na 1 Korintiërs 1 en 2.

Wat moet ons verkondig?

Ek het my voorgeneem om met julle oor niks anders te praat nie as oor Jesus Christus, en wel oor Hom as gekruisigde (2:2). Om oor die kruis en kruisiging te praat, sou Paulus se gehoor geskok het. Geen Romeinse burger is ooit deur kruisiging tereggestel nie, behalwe as die keiser dit eksplisiet goedgekeur het. Kruisiging was ‘n metode gebruik vir slawe en vreemdelinge. Kruisiging was ‘n skande. Vandag kry ons kruise in ons kerke en juwele. Daarom is dit vir ons moeilik om 1:18 te verstaan: Die boodskap van die kruis van Christus is wel onsin vir dié wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God (1:18). Ons moet egter hierdie afstand oorbrug en terugkeer na Jesus se kruis.

Paulus het die gemeente reeds oor die onenigheid onder hulle gewaarsku – die een is vir Paulus, een is vir Apollos en een vir Sefas (1:11 – 12). Die Korintiërs was geneig om hulle aan sterk leiers te bind en dan op ander neer te sien. Hulle was dikwels meer beïndruk met die vorm en vertoon van hulle leiers as met die inhoud en waarheid van hulle leiers se boodskap. Paulus verkondig die evangelie nie met woorde van menslike wysheid nie, want dan sou die kruis van Christus sy krag verloor  (1:17). Te midde van al die onenigheid besluit Paulus om net die evangelie te verkondig.

Die boodskap van die kruis van Christus is wel onsin vir dié wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God (1:18). Hy fokus op die inhoud van die boodskap: Daarom het God in sy goedheid besluit om deur die prediking wat vir die wêreld onsin is, dié te red wat glo (1:21).

As ons dan, soos Paulus, besluit om niks anders as Jesus Christus, en wel oor Hom as die gekruisigde, te praat nie, moet ons twee kritiese eienskappe in gedagte hou. Daarna kyk ons volgende keer.

“Let the wife make her husband glad to come home, and let him make her sorry to see him leave.” -Martin Luther

Reaksie op Paulus se benadering

Paul Copan en Kenneth D. Lidwak ( The Gospel in the Marketplace of Ideas) gebruik Paulus se besoek aan Atene (Handelinge 17) om gelowiges te help om in so ‘n multikulturele wêreld die evangelie te verkondig. Hulle vergelyk Atene in Paulus se tyd met ons eie wêreld en vind heelwat ooreenkomste.  Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

Paulus se benadering – inhoud en styl – het die gehoor se aandag vasgevang totdat hy iets gesê wat vir sy gehoor onaanvaarbaar was. Liggaamlike opstanding was vir die filosowe ondenkbaar – die liggaam was immers boos – ‘n tronk wat die siel gevange gehou het. Geen wonder Paulus het drie reaksies op sy toespraak nie.

• Party het hom uitgelag.
• Party wou meer hiervan hoor.
• ‘n Paar mense het egter gelowig geword.

In sy toespraak bied Paulus kern Bybelse leer aan – die bestaan van een ware God; hierdie God was die Skepper en Onderhouer van alles; die dwaasheid van afgode; die waardigheid van mense wat na die beeld van God gemaak is; God se oordeel van almal wat vals gode aanbid; die noodsaaklikheid om hulle te bekeer van misplaasde godsdiens en praktyke. Dit alles  kry ons in die Ou Testament. Hy huiwer nie om dit aan te bied in die terminologie van die filosowe wat daar teenwoordig was nie. Hy gebruik ook die klassieke retoriese benadering.

Paulus bou brue waar hy kon deur sy kennis van die wêreldsienings van sy gehoor. Hy gaan egter geen kompromieë oor die evangelie aan nie. Paulus druk kern Bybelse idees uit op ‘n manier wat kultuur relevant is. Terselfdertyd daag hy sy gehoor uit en bied die oplossing vir hulle onkunde aan.

“I will never forsake the Word of God to fill pews. For sometimes you can fill them with more devils than disciples of the kingdom.” — G. Sims

Leef die Christelike lewe

Hoe kan ek die Christelike lewe leef? Een tegniek wat ons kan gebruik is om oor die Skrif na te dink. Maar nadenke is ‘n moeilike praktyk. Ons hou van die idee, maar vind dit moeilik om toe te pas. In sy boek Simplify Your Spiritual Life sê Donald Whitney: When meditating on a a verse of Scripture, it’s usually much easier to answer specific questions about it than to think about the text without any guidance or direction at all. As voorbeeld gebruik hy dan Filippense 4:8: Verder, broers, alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat reg is, alles wat rein is, alles wat mooi is, alles wat prysenswaardig is – watter deug of lofwaardige saak daar ook mag wees – daarop moet julle julle gedagtes rig.

Na hy hierdie vers bestudeer het, kom Whitney na vore met ‘n aantal vrae wat nuttig is om oor feitlik enigiets in jou lewe – veral die Skrif – na te dink.

• Wat is waar of van watter waarheid is dit ‘n voorbeeld?
• Wat is eerbaar/edel hiervan?
• Wat is reg hiervan?
• Wat is rein hiervan?
• Wat is mooi hiervan?
• Wat is prysenswaardig/kan aanbeveel word/versterk jou reputasie hiervan?
• Wat is uitstekend hiervan?
• Wat is lofwaardig hiervan?

Hier is agt vrae wat jou in jou nadenke kan lei. Maak seker dat jy nie net die Skrif lees nie, maar ook daaroor nadink en dit toepas.

He counts the stars and calls them by name, yet he heals the broken in heart and binds up their wounds. —C.H. Spurgeon

Reageer op die waarheid

Paul Copan en Kenneth D. Lidwak ( The Gospel in the Marketplace of Ideas) gebruik Paulus se besoek aan Atene (Handelinge 17) om gelowiges te help om in so ‘n multikulturele wêreld die evangelie te verkondig. Hulle vergelyk Atene in Paulus se tyd met ons eie wêreld en vind heelwat ooreenkomste.  Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

Ons moet ander mense se wêreldsiening verstaan. Christene word dikwels van anti-intellektualisme beskuldig – nie altyd sonder rede nie. Wat Paulus hier demonstreer, skryf hy van in 2 Korintiërs 10:4 – 5: Die wapens van ons stryd  is nie die wapens van die mens nie, maar die kragtige wapens van God wat vestings kan vernietig. Daarmee vernietig ons die redenasies van elke hooghartige aanval wat teen die kennis van God gerig word. Ons neem elke gedagte gevange om dit aan Christus gehoorsaam te maak.

Paulus gebruik die taal van die filosowe en digters om dit wat sy gehoor glo, uit te daag. Daarna daag hy hulle uit om op hierdie nuwe kennis van God te reageer. Hierdie God kan nie deur dooie beelde verteenwoordig word nie. Dit is tog ontoepaslik om te dink dat God wat alles gemaak het deur goud of silwer of hout verteenwoordig kan word. God kan tog nie deur die handewerk van mense wat Hy gemaak het, verteenwoordig word nie. Mense kan immers sien en praat en loop terwyl hierdie beelde wat hulle gemaak het niks hiervan kan doen nie.

Paulus verwerp die mense se vals sienings van gode – hulle het tempels nodig en word deur beelde verteenwoordig. In die verlede het God die mense se onkunde oorgesien, maar nou roep Hy al die mense oral op om hulle te bekeer. Die feit dat Paulus praat van die Atyeners se onkunde moes hulle ontstel het, want hulle het hulle beslis nie as onkundig gesien nie. Hulle moet berou hê oor hulle vals sienings en hulle optrede wat daaruit voortgevloei het. Die Ateners moet hulle denke oor wie en wat God is en wat Hy van mense verwag, verander.

Paulus se mees kontroversiële punt kom in die laaste vers van sy toespraak (17:31). Hy sê twee dinge wat geen Atener sou sê nie.

• God gaan oor die hele wêreld oordeel. Die Ateners het geglo dat die dood die einde van alles is.
• God gaan die wêreld oordeel deur ‘n Man wat Hy uitgekies het. As bewys daarvan vir almal, het Hy Hom uit die dood laat opstaan. Die Ateners sou enige idee van liggaamlike opstanding onmiddellik verwerp het.

Wat Paulus hier sê pas nie in by sy gehoor se wêreldsiening nie. Dit staan wel binne die tradisie van die Bybel. Paulus sien die opstanding van Jesus as bewys van al sy aansprake aan die Ateners.