The whole life of man until he is converted to Christ is a ruinous labyrinth of wanderings. —Johannes Calvyn

Lewe na 50 jaar ouderdom

Almal is bang vir oud word – wat gaan ek doen; hoe gaan ek my dae omkry … Maar hierdie tyd na 50 jaar is dikwels die beste tyd van jou lewe. God het ons gemaak wat ons nou is: In Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het (Efesiërs 2:10). Die vooruitsigte vir die lewe na 50 is rooskleurig. Hoekom?

• In die tweede helfte van jou lewe is jy meer gefokus en minder geneig om af te dwaal

Bob Buford sê ons behoeftes in die lewe kan in vier konsentiese sirkels verdeel word.  Die buitenste sirkel is die behoefte aan geld en om dit te spandeer. Een sirkel na binne is dit wat jy bereik – jou prestasies. Die derde sirkel is jou verhoudings – vrou, kinders, familie en vriende. Die binneste sirkel is jou geestelike behoeftes wat Jesus as die brood van die lewe en lewende water beskryf het. In die eerste vyftig jaar van jou lewe spandeer jy die meeste van jou tyd in die buitenste twee sirkels. Die tweede helfte van jou lewe nooi jou uit na ‘n nuwe balans. Jy beweeg na die binneste twee sirkels.

• In die tweede helfte van jou lewe leef jy jou eie agenda

In die eerste helfte van jou lewe het jy ‘n werk en jy moet oorleef. Dit beteken jy is dikwels met iemand anders se idees besig. Jy moet ‘n lewe maak, maar tog het jy die begeerte om jou eie idees uit te leef.

• In die tweede helfte kry jy beheer oor jou lewe

Nou kan jy ten minste sê: NEE. Nou kan jy die mens word wat jy nog altyd wou gewees het.

• In die tweede helfte van jou lewe het jy dikwels hulpbronne

Jy het reserwes opgbou. Ons praat nie net van geld nie. Ons kennisbasis is wyd en diep; ons het ‘n netwerk na wie ons kan draai vir hulp. Hierdie tyd van ons lewe is ons dikwels baie doeltreffend.

• In die tweede helfte van ons lewe kan ons pyn hanteer

Gebeure wat seermaak of ‘n terugslag wat jou in jou jong dae sou ontspoor het, het nie meer daardie effek nie. Emosioneel en geestelik is jy meer volwasse – sterker. Ons besef nou dat ons kan seerkry, maar steeds vooruitgaan. Dit is ‘n groot bate – en vertroosting.

• In die tweede helfte weet jy iets van genade

As ons jonk is, het ons ‘n behoefte om ons te bewys. As ons 50 jaar oud is, weet ons wat ons kan doen en is daarom minder bang vir dit wat ons nie kan doen nie. Almal van ons het genade ontvang – niemand is oorgeslaan nie

Maar ons as bejaardes moet dink aan dit wat ons lewe beter maak na 50 jaar ouderdom. Ons moet besef dat betekenis in die lewe belangriker is as geld.

I believe in Christianity as I believe that the sun has risen: not only because I see it, but because by it I see everything else –  C. S. Lewis

Mites wat Christene oor depressie glo

Daar is ‘n aantal mites oor depressie wat Christene ontslae van moet raak:

• Ware gelowiges ly nie aan depressie nie.

Daar is baie mense met depressie.  Dit lei tot pyn. Dit voel asof jy in dryfsand vasgevang is – jy voel asof jy al dieper wegsink. Hierdie siening dat gelowiges nie depressie kry nie, vererger die situasie dramaties – dink aan die skuldgevoel en skaamte by iemand met depressie as hy so iets hoor.

• Depressie is ‘n geloofsaak

Nêrens word dit beloof dat Christene ‘n lewe sonder pyn, sieke en stryd sal leef nie. Wat wel belowe word is dat ons ‘n Verlosser, Vertrooster en Vriend het. Die siening dat depressie ‘n geloofsaak is, is vals – dit het niks met ‘n gebrek aan geloof te doen nie. Baie depressielyers sê juis dat hulle depressie hulle geloof verdiep het, want geloof was al wat hulle gehad het. In hulle donkste oomblikke sien hulle vir Jesus reg langs hulle.

• Depressie kan weggebid word

Ons glo in die krag van gebed; ons glo dat God alle dinge kan genees. Natuurlik genees hy ook depressie, maar dit beteken nie dat ons nie behandeling nodig het nie – ondersteuning, terapie en medikasie. God het aan ons wysheid en baie navorsing gegee om die vele fasette van depressie te verstaan. Bid beslis, maar wees bereid vir behandeling.

• Depressie is nie fisies nie

Net soos kanker en diabetes is depressie ‘n stryd van die liggaam. Dit het ‘n impak op ons emosies, ons denke en selfs ons gees. Daar is baie oorsake vir depressie, maar dit affekteer feitlik altyd die liggaam.

• Ons moenie oor depressie praat nie

Depressie is nie ‘n skande waaroor ons moet swyg nie. Ons moet daaroor praat; leraars moet daaroor bid. In die Skrif lees ons van mense wat gesukkel het met depressie. Wat doen hulle? Hulle roep uit – altyd die eerste stap na genesing. Depressie is ‘n siekte wat in isolasie floreer. Deur daaroor te praat, maak ons geleidelik die greep van depressie los

Gelowiges se gesindheid oor mense met depressie moet verander. Ons moet ‘n omgewing skep wat hierdie mense veilig kan voel. Moenie hierdie mense wegstoot nie. Onthou dat ons swakheid ons altyd sal rig op Hom wat ons krag gee.

The world is filled with God’s glory. You can’t turn without bumping into it. —R.C. Sproul

Die kerk en die teater

‘n Direkteur van ‘n teater sê dat die kerk meer soos die teater moet word. In die teater is die direkteur in beheer van die hele produksie – hy besluit wat opgevoer gaan word, watter akteurs gaan optree, hy gee insette oor die ontwerp van die stel, hy bepaal die akteurs se beweging op die verhoog – hy werk met elke akteur individueel om te verseker dat alles reg verloop. Hy is baie sigbaar tydens oefeninge, maar as die stuk lewend gaan, is hy onsigbaar. Die akteurs neem eienaarskap van die stuk. Na die tyd sal die direkteur vir elkeen terugvoer en voorstelle gee. Hy vertolk egter nooit ‘n rol nie.

Is dit nie hoe die kerk veronderstel is om te werk nie? In Efesiërs 4:11 – 12 praat Paulus van apostels, profete, evangeliste, en herders en leraars wat aan die kerk as gawe geskenk is. Wat is hulle taakbeskrywing? Sy doel hiermee was om die gelowiges toe te rus vir hulle diens en vir die opbou van die Liggaam van Christus. Hulle taak is om die gelowiges – die akteurs – toe re rus om hulle rol te vervul. Soos die direkteur moet hulle onsigbaar word as die spel begin.

Is dit wat vandag in ons kerk gebeur? Nee, die leraar, saam met ‘n paar vrywilligers, is die direkteut en akteurs. Meeste mense sit in die kerkbanke – toeskouers wat die stuk of toejuig of kritiseer. Dit is agterstevoor. Is dit nie een van die redes waarom baie gemeentes ondoeltreffend funksioneer nie? Van die verhoor word gelowiges opgeroep om deel van die bediening van die gemeente te word. ‘n Belangrike en noodsaaklike oproep, maar onvoldoende, want dit fokus net op die aktiwiteite binne die gemeente.

Die probleem is dat baie Christene vandag geen nie-Christene ken nie. Ons praat van uitreik in die gemeenskap, maar baie mense weet nie hoe nie. As ons mense by God se visie betrokke wil kry, moet ons hulle toerus – praktyke en gedrag wat tot die uitbouing van God se koninkryk sal lei. Weet ons hoe om mense by geestelike gesprekke betrokke te kry? Daarna moet hulle uitgaan en dit in die praktyk beoefen. Dit sal hulle passie en vertroue vermeerder. Oefen met aanspreeklikheid. So vorder ons van Christene wat kennis het na Christene wat aktief optree. Hulle kom op die verhoog en word deel van die aksie.

In jou gemeente is die mense op die verhoog of sit hulle in gemakstoele in die gehoor? Hulle sien alles wat gebeur, maar word nooit deel daarvan nie. God wil nie hê sy kinders moet net die storie ken, lees en liefhê nie. Hy wil hê almal moet deel van sy storie word. Leier, rus jy jou mense toe om deel van die storie te wees?

Moral Irony: In the ancient world, the Romans reviled Christians for rumors about orgies and killing their young. In the modern world, western Secularists revile Christians for refusing to hold orgies and for refusing to kill their young. – Mike Bird

Solidariteit

Vandag hoor ons dikwels dat mense van solidariteit praat. Dikwels vra mense hoekom daar so baie wreedhede in ons wêreld gebeur. Daar is twee redes daarvoor: mense in bereid om wreedhede te pleeg en dan is daar diegene wat stilbly. Daar gebeur dinge in ons wêreld en in ons land wat ons net nie kan ignoreer nie: geweld teen vroue en kinders, misdaad … Maar waar is die stemme wat daarteen praat?

Ons praat van “misdaad teen die mensdom.” Maar wat ons sien is joernaliste wat onthoof word, driejarige kinders wat doodgeskiet word. Gelowiges kan in sulke gevalle nie neutrale toeskouers wees nie. Daar kom tye wanneer ons gewete ons verplig om die bose by name te noem en met oortuiging daarteen te praat.

Andrew White, die vikaris van die St. George’s Katedraal in Bagdad, skryf in sy boek (Father, Forgive) die volgende:

The sad fact is, religion is very much tied up with violence. As Archbishop William Temple said during the II World War, ‘When religion goes wrong, it goes very wrong.’ The apostle John, recording the words of Jesus in his gospel wrote, ‘the time is coming when anyone who kills you will think they are offering a service to God. They will do such things because they have not known the Father or me’ (John 16:2-3).

Is dit nie wat ons vandag in ons wêreld sien nie? Is ons deel van daardie groep wat net stil bly.Dietrich Bonhoeffer, wat aan die galg gesterf het, het gesê: “Silence in the face of evil is evil itself. God will not hold us guiltless. Not to speak is to speak. Not to act is to act.”