The Church is the place where the Gospel is preached; Gospel is good news; good news makes people happy; happy people sing. But then, too, unhappy people may sing to cheer themselves up – Calvyn

Maar God wat die neerslagtiges opbeur

Maar God wat die neerslagtiges opbeur … (2 Korintiërs 7:6).

Hierdie idee van God wat opbeur is nie ‘n sprokie nie; dit is nie iets wat ons vir iemand sê omdat ons aan niks beter kan dink nie. Hierdie is ‘n waarheid wat ons uitdruklik in die Skrif kry. Maar hoe doen God dit? Om waarlik opbeur te wees, moet dit so tasbaar soos ons pyn wees. Teoretiese opbeur sal nie bevredig nie.

Die primêre manier waarop God die neerslagtiges opbeur, is deur dy lewegewende beloftes. Dit is die fondament waarop God se genade wat herstel en genees, gebou is. God beur sy mense op deur elke hindernis wat hulle verhinder om hulle vreugde in Hom te kry, verwyder. Hy beur hulle op deur hulle sonde te vergewe en hulle sy kinders te maak – mense wat vir altyd in sy teenwoordigheid sal woon.

Maar Paulus sê nie dit nie. Hy sê: Maar God wat die neerslagtiges opbeur, het ons ook opgebeur deur die koms van Titus. God beur Paulus op deur sy vriend Titus na hom toe te stuur. God beur mense op deur hulle verhoudings met ander mense. God is die bron van vertroosting, maar mense is die gesig van vertroosting. God staan agter alle vertroosting, maar Hy gebruik mense om dit te doen. God is in die besigheid van die bou van verhoudings. Ons vertrou volledig op God en Hy gebruik dikwels mense om ons op te beur.

Onthou altyd: Mense is belangrik in ons lewens. Soms bekommer hulle ons; soms beur hulle ons op. Maar hulle maak saak in ons lewens. Soos Paulus kan ons op een of ander stadium  sê wat hy gesê het: God het ons deur ‘n vriend opgebeur.

 “Here ends another day, during which I have had eyes, ears, hands and the great world around me. Tomorrow begins another day. Why am I allowed two?”  G.K. Chesterton

Selfbeheersing en dissipline

Baie van ons leef twee verskillende lewens – een waarvan hou, maar moeilk is om vol te hou; een wat ons haat, maar waartoe ons dikwels versoek word. Die eerste lewe is een van selfbeheer en dissipline; die tweede is ‘n lewe van onstabiliteit.

Die Bybel beveel selfbeheer en dissipline aan: selfbeheersing is ‘n vrug van die Gees (Galasiërs 5:23); Oefen jou lierwer om in toewyding aan God te lewe (1 Timoteus 4:7). Ongelukkig is selfbeheersing ‘n deug wat ons maklik ignoreer.

Ons is ongemaklik met die idee van selfbeheer en beklemtoon eerder genade. Ons is opgewonde oor die vryheid van die evangelie, maar die evangelie bevry ons nie van selfbeheer nie.

Selfbeheer en dissipline is gawes wat ons moet gebruik om sonde te beheer en heiligmaking te bevorder. Omgelukkig word ons so maklik verlei na ‘n lewe van verwarring en onstabiliteit. Ons word beïnvloed deur die ou mens (die mens wat ek was) en die nuwe mens (die mens wat ek besig is om te word) word verwaarloos. Die nuwe mens sien elke oomblik as ‘n gawe van God en wat goed gebruik moet word; die ou mens ignoreer tyd en geleenthede. Die nuwe mens sien dat gewoontes vernuwe kan word; die ou mens aanvaar dit as ‘n inherente swakheid wat nie verander kan word nie.

Is dit nie tyd dat ons ons weer aan ‘n lewe van selfbeheer toewy nie? Daar is geen beter tyd as juis nou nie.

People are like stained glass windows: they sparkle and shine when the sun is out, but when the darkness sets in their true beauty is revealed only if there is a light within. -Elisabeth Kubler-Ross, psigiater en skrywer (1926-2004)

Blaise Pascal

Blaise Pascal was ‘n briljante 17de eeuse wiskundige en fisikus. Hy het ‘n dramatiese bekeringsondervinding gehad en het daarna baie van sy tyd aan godsdiens en filosofie spandeer. Hy maak notas bymekaar wat hy later in boekvorm wou verwerk. Hy sterf egter twee maande voor sy 39ste verjaardag. Hierdie notas word as Pensees (gedagtes) gepubliseer.

Hier is een van Pascal se Pensees:

Hier beskryf Pascal hoe om die Christelike boodskap aan diegene wat nie glo nie, te verkondig. Hy begin met die sielkunde van ongeloof. Hy sê dat mense nie objektief oor geloof is nie. Hulle verag dit en wil nie hê dit moet waar wees nie. Tog is hulle bang dat dit waar mag wees. Niemand is neutraal nie. Mense weet instinktief dat as die Christelike geloof waar is hulle beheer gaan verloor – hulle sal nie meer kan leef net soos hulle wil nie. Dan is hulle maar te gewillig om enige beswaar teen geloof te aanvaar.

Hoe moet Christene reageer? Pascal glo daar is drie stadia om iemand op die pad van geloof te bring:

• Jy moet hulle ontwapen en verras. Baie mense hoop dat die Christelike geloof geen sin sal maak nie. Hulle hoor graag van belydende Christene wat irrasioneel, opvlieënd en vals is. As die verkondiging van die Christelike geloof – of selfs net ‘n Christen se karakter – egter weldeurdag, verstandig, onbevooroordeeld is, breek dit die stereotipes af. Mense respekteer dit – al is dit teensinnig.
• Nou moet ons meer pro-aktief wees. Maak die boodskap aantreklik sodat goeie mense wens dit was waar. Dit beteken nie dat ons ons geloof iets moet maak wat dit nie is nie. Nee, ons moet die kenmerke wat daar is blootstel. Hiervoor is vasberadenheid en vindingrykheid nodig. Ons moet ons kultuur ken en dan wys dat hierdie aspirasies wat hulle het net in Christus vervul kan word. Pascal sê nie ons moet praat oor sonde vermy nie, maar ons moet ook oor die vele en verbasende seëninge praat. Praat ons oor die nuwe geboorte en wat dit is, ons nuwe naam en identiteit, aanneming in God se familie, die stadige maar radikale verandering in ons karakter, vrede,krag en betekenis in lyding, ens? As ons dit doen sal sommige (nie almal nie) sê: “As die Christelike geloof dit kan aanbied, sal dit wonderlik wees. Dit souwonderlik wees as dit waar was, maar die Christelike geloof is ongelukkig nie waar nie.”
• Nou moet ons wys dat dit waar is. As mense nie deur Stadium 1 (ontwapen en verbaas deur die lewens en verhale van Christene) en Stadium 2 (sien die groot en aanloklike beloftes van God in Christus) gegaan het nie, sal hulle oë net dof word as ons oor die bewyse van die opstanding begin praat. As geloof eers emosionele en kulturele sin begin maak, sal hulle luister na ‘n bespreking wat logiese en rasionele sin maak. Emosionele sin beteken dat die Christelike geloof leemtes moet vul en antwoorde verskaf  in die persoonlike en innerlike sfeer van mense. Kulturele sin beteken dat ons moet wys dat die Christelike geloof die hulpbronne het om ons sosiale probleme te hanteer en dat dit sosiale gedrag kan verduidelik.

Net as ons iemand se verbeelding vasgevang het, sal mense luister na die sterk argumente ten gunste van die Christelike geloof. Ons moet fokus op die hart en op die verbeelding, maar ook op die rede/denke as ons in die openbaar oor ons geloof in Jesus praat.

“What comes into our minds when we think about God is the most important thing about us.” – A.W. Tozer

Hoekom laat God tragedies en lyding toe?

Hierdie vraag is aan Lee Strobel, bekende skrywer, gestuur. Ek het gehou van sy antwoord:

Kyk net na die nuus. Oral net tragedies en lyding: aardbewings, vloede, mishandeling, gebroke verhoudings, beserings, misdaad …. Oral om ons ly mense en vra: Hoekom laat God dit toe? Jesus het voorspel dat dit in ons sondige wêreld sal gebeur: In die wêreld sal julle dit moeilik hê (Johannes 16:33).

Ons kan nie ‘n volledige antwoord gee nie, want ons staan nie in God se skoene nie, maar daar is tog sekere dinge wat ons kan verstaan. Ons verstaan nie al die besonderhede van hoekom dit gebeur nie, maar daar is tog Bybelse waarhede wat sekere punte vir ons verlig. As ons hierdie ligpunte volg, lei dit ons tot gevolgtrekkings wat ons tog kan tevrede stel. Hy noem dan vyf ligpunte wat vir hom gehelp het.

• Eerste ligpunt: God is nie die skepper van die bose en lyding nie

Genesis 1:31 sê dat toe God gekyk het na wat Hy gemaak het, het Hy gesien dat dit baie goed was. Maar as God dan nie die oorsprong van die bose is nie, waar kom dit dan vandaan? God het die mens met ‘n vrye wil geskep sodat ons Hom kan liefhê – liefde sluit altyd die vermoë in om lief te hê of nie lief te hê nie. Ons het hierdie vryheid misbruik om God se liefde te verwerp. Die gevolg is dat daar boosheid in ons lewens en in die wêreld gekom het.

• Tweede ligpunt: Lyding is nie goed nie, maar God kan dit gebruik om iets goed mee te bereik

Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Romeine 8:28). Dit sê nie dat God die oorsprong van die bose en lyding is nie – net dat Hy dit ten goede kan gebruik. Dit sê ook nie dat Hy dit onmiddellik of selfs in hierdie lewe gaan bewerksteillig nie en ook nie hoe Hy dit gaan doen nie.

• Derde ligpunt: Die dag kom wanneer alle lyding verby sal wees en God die bose sal oordeel

Mense vra: “As God dan lyding en die bose kan oorwin, hoekom doen Hy dit nie.” Die feit dat Hy dit nog nie gedoen het nie, beteken nie dat Hy dit nie kan doen nie Die Bybel sê dat daar ‘n dag sal kom waar daar geen siekte of pyn meer sal wees nie. Die Here stel nie die vervulling van sy belofte uit nie, al dink party mense so. Nee, Hy is geduldig met julle, omdat Hy nie wil hê dat iemand verlore gaan nie. Hy wil hê dat almal hulle moet bekeer (2 Petrus 3:9).

• Vierde ligpunt: Die lyding wat ons nou verduur weeg nie op teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie

 Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie (Romeine 8:18). Hiermee word die werklikheid van pyn in ons lewens nie ontken nie. Maar eendag sal ons besef dat hierdie moeilike dae op aarde nie met die ewige seëninge een dag saam met Hom vergelyk kan word nie.

• Vyfde ligpunt: Ons besluit of ons verbitterd sal wees of ons na God vir vrede en moed sal wend

Ons het almal gesien hoe lyding sekere mense verbitterd maak en dat hulle dan God verwerp, terwyl ‘n ander persoon hom na God toe wend. Ons besluit of ons van God af wil weghardloop of na Hom toe wil hardloop.

As ons Hom vertrou, is Hy in ons. Dan word jou lyding sy lyding en jou hartseer sy hartseer. By Hom sal jy vrede kry om die huidige te hanteer.

(Johannes 16:33).