Preaching on unity doesn’t unify a church. Preaching Jesus unifies a church. —Steve Dighton

Die Israeliete trek deur die Rooisee (3)

In Eksodus 14 kry ons een van die hoogtepunte van Israel se uittog uit Egipte – die deurtog deur die Rooisee. Wat kan ons uit hierdie deurtog deur die Rooisee van Jesus Christus en verlossing leer? Drie dinge:

• Ons trek uit gebondenheid/slawerny – lae en lae bande wat ons vasbind.
• Ons trek uit deur genade.
• In die proses het ons ‘n Middelaar.

Hoe trek ons uit Egipte – deur genade

Hoe reageer Moses op die bang, klaende Israeliete? Maar Moses het die volk geantwoord: “Moenie bang wees nie. Staan vas, kyk hoe die Here julle vandag gaan red, want soos julle die Egiptenare nou daar sien, sal julle hulle nooit weer sien nie. Bly julle maar kalm. Die Here sal vir julle veg (14:13 – 14). Die beginsel van genade kan nie duideliker as dit gestel word nie – staan vas, want die Here gaan vir julle veg. Staan vas en moenie na julle werke kyk nie. Verkry verlossing deur wat God vir jou doen en nie deur wat jy self doen nie.

Aan die een kant van die see was Israel binne bereik van die Egiptenare. Daarom trek hulle deur die see terwyl die Egiptenare gestuit word. Die Israeliete trek van die dood na die lewe, van veroordeling en die doodsvonnis na vryheid. In alle ander godsdienste moet mense hulle pad na die ander kant toe oopveg. Die Christelike godsdiens is anders: Hy het ons uit die mag van die duisternis weggeruk en ons onder die heerskappy gestel van sy Seun wat Hy liefhet (Kolossense 1:13); Wie luister na wat Ek sê, en in Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe. Hy word nie veroordeel nie, maar het reeds uit die dood na die lewe oorgegaan (Johannes 5:24).

Ons kan nie iets by God se verlossing byvoeg nie. Wat moet ons dan doen? Net wat die Israeliete gedoen het: Staan vas, kyk hoe die Here julle vandag gaan red. Dit is vir ons moeilik, want ons wil iets doen. God het reeds jou sonde hanteer. Sien raak wat God in Christus vir jou gedoen het.

A man’s destiny on Judgment Day will depend not on whether he has known God’s will but on whether he has done it. —A.M. Hunter

Van vreemdeling na Koning Jesus – Rut  (1)

Die verhaal van Rut leer vir ons hoe God op ‘n ongewone manier werk in die lewens van ‘n boer van Betlehem, ‘n vreemdeling uit Moab en ‘n vrou wat drie van haar gesin aan die dood verloor het. God het in die geskiedenis van die mens opgetree om Hom te openbaar en mense te verlos.

Kom ons kyk na drie sketse uit hierdie pragtige boek:

• Drie vroue op pad na iewers
• Die man se naam is Boas
• ‘n Seun word gebore

Skets 1: Drie vroue op pad na iewers

Sy en haar skoondogters het saam vertrek uit die plek waar hulle gebly het, op pad na Juda toe (1:7).

Hier het ons ‘n hartseer verhaal. Dit was ‘n baie moeilike tyd in Israel. Hulle het geen duidelike leier gehad nie en daarom het elkeen gedoen net wat hy wou. Die gevolg is hongersnood in die land. Elimelek, ‘n boer van Betlehem, sy vrou en twee seuns trek na Moab. Elimelek sterf en sy twee seuns trou met Moabitiese vrouens – Orpa en Rut. Later sterf die twee seuns ook. Naomi en haar twee skoondogters bly alleen agter. Naomi besluit dat sy na haar land terug wil keer en sê dat haar twee skoondogters in Moab by hulle familie moet agterbly. Sy oorreed vir Orpa om te bly, maar Naomi gaan saam met haar skoonmoeder.

Hier het ons ‘n verhaal van swak keuses, hartseer ondervindings en diep teleurstellings ingevleg in die lewens van drie vroue. Israel kom in opstand teen God en Hy straf hulle met hongersnood. God beloof vergifnis en genade as hulle berou het en na Hom toe sou terugkeer. Elimelek beteken “die Here is koning.” Onder die moeilike omstandighede van die hongersnood sou ‘n mens verwag dat hy sy vertroue in die Here as koning sou plaas. Hy verlaat Betlehem (Betlehem beteken huis van brood). En gaan na Moab. In plaas daarvan om God ten volle te vertrou, vertrou hy op sy eie insig. Hier is iets wat ons vandag steeds kry – pragmatisme in plaas van gehoorsame geloof. Geen wonder Naomi sê: Nee, my lot is swaarder as julle s’n: die Here het teen my gedraai (1:13). As gevolg van die besluite wat hulle geneem het, bevind hulle hulle in die plek en toestand waarin hulle is.

Die Here gee uitkoms aan die mense in Betlehem – hulle kry ‘n goeie oes. Daarom besluit sy om terug huis toe te gaan. Sy en haar twee skoondogters staan tussen Moab en Betlehem. Sy probeer hulle oorreed om in Moab agter te bly. Orpa besluit om agter te bly, maar Naomi weier om agter te bly. Sy sê vir Naomi: Waar u gaan, sal ek gaan; waar u bly, sal ek bly; u volk is my volk; u God is my God (1:16). Sy moes kies tussen God plus niks in Betlehem en of alles minus God in Moab.

Hoe verstaan ons dit. Dieselfde omstandighede geld vir Orpa en Rut; hulle kry beide dieselfde oproep van Naomi; een gaan terug en die ander een weier. Rut kan nie teruggaan nie, want sy is nie meer wat sy was nie; sy vertrou nie meer op die gode van Moab nie: u God is my God. God roep mense op om op sy genade en liefde te reageer. Soos Rut moet ons God vertrou en in Hom glo. As ons glo, keer ons ons rug op al die plaasvervangende gode van die Moabiete. Rut gaan deur die nou poort.

God reik uit na Rut oor die grense van ras. Dit herinner aan die lied van die vier lewende wesens en 24 ouderlinge in Openbaring 5:9: U is waardig om die boek te neem en die seëls daarvan oop te maak omdat U geslag is en met u bloed mense vir God losgekoop het uit elke stam en taal en volk en nasie.

Volgende keer kyk ons na die tweede skets.

An ounce of mother is worth a pound of clergy. –Spaanse Spreekwoord

Die Israeliete trek deur die Rooisee (2)

In Eksodus 14 kry ons een van die hoogtepunte van Israel se uittog uit Egipte – die deurtog deur die Rooisee. Wat kan ons uit hierdie deurtog deur die Rooisee van Jesus Christus en verlossing leer? Drie dinge:

• Ons trek uit gebondenheid/slawerny – lae en lae bande wat ons vasbind.
• Ons trek uit deur genade.
• In die proses het ons ‘n Middelaar.

Waaruit trek ons as ons verlos word?

Wat het ons aangevang dat ons die Israeliete laat trek het? Nou is ons hulle diens kwyt (14:5). Die Egiptenare het hulle slawe verloor en daarom klim hulle op hulle strydwaens en sit die Israeliete agterna. Die Israeliete sien hulle kom: Hulle het baie bang geword en na die Here geroep. Maar dan voeg hulle by: Is daar nie ‘n begraafplaas in Egipte nie dat jy ons saamsleep om in die woestyn te sterwe? Wat het jy ons aangedoen dat jy ons uit Egipte laat trek het? Dit is nie waar nie, want in Eksodus 4:29 – 30 lees ons dat Moses en Aäron die leiers van die volk bymekaar geroep het voordat ‘n besluit om te trek, geneem is. Israel sou nog telkemale in die toekoms vir Moses verwyt omdat hulle uit Egipte getrek het.

Israel maak hom los van die slawebande. Israel was in werklikheid nie vry van die bande nie, want hulle tree nog soos slawe op. In die Bybel lees ons gereeld van dinge wat mense vasbind en waaruit God ons moet verlos.

• Christene word objektief deur die bande van die wet gebind

Almal van ons het onder skuld en veroordeling gestaan: ons het gesondig, ons het God nie met ons hele wese lief nie, ons het nie ons naaste soos onsself lief nie. Ons staan dus direk onder God se toorn. Ons was vasgebind deur die wet, maar toe kom Jesus Christus en maak die bande los: Daar is dus nou geen veroordeling vir dié wat in Christus Jesus is nie (Romeine 8:1); Die sonde moet nie meer baas wees oor julle nie, want julle staan nie onder die wet van Moses nie, maar onder die genade (Romeine 6:14).

• Christene word subjektief deur die wet gebind.

Hoe reageer ons in hierdie geval? Ons terugvalposisie is geregtigheid deur goeie werke. Die hele boek Galasiërs gaan oor mense wat vrygestel is van skuld, maar dan weer terugval na werksgeregtigheid. Hoekom? Diep binne ons voel ons dat ons volmaak moet wees, want God is volmaak.  Ons voel ons leef nie die lewe wat ons behoort te lewe nie. Subjektief bly ons aan die wet gebonde.

• Christene word nog deur hulle eie sondige natuur gebind

Die sonde moet nie meer baas wees oor julle nie, want julle staan nie onder die wet van Moses nie, maar onder die genade (Romeine 6:14). Sonde verhoed dat ek doen wat reg is. As jy een keer gesondig het, is dit makliker om dit die volgende keer weer te doen. Ons sonde verdwyn nie as ons Christene word nie – ons bly steeds deur die sonde gebind.

• Christene word nog deur afgode gebind

As ek iets meer as God liefhet, as iets belangriker in my lewe is as God, as ek my sekuriteit by iets/iemand behalwe by God soek, is dit ‘n afgod. Die farao was nie meer die heerser oor die Israeliete nie, want  hy het hulle laat gaan. Hulle is vry. Maar nou wil hy die Israeliete terug hê, want hy is hulle diens kwyt. Dit gebeur met ons almal – ons afgode kom terug. Ons weet ons is van die slawerny van sonde gered en is vry. Maar ons is steeds ‘n slaaf as ons streef na sukses, geld, status, ens.

Verlossing beteken ek kom los van die bande wat van my ‘n slaaf maak. Maar elke af en toe kom ons agter ons is nie vry nie. Ons moet soos die Israeliete uittrek uit Egipte – die bande wat ons vasbind.

 All of our failures are prayer failures –  John R. Rice

Die getuienis oor Jesus Christus (2)

In Johannes 5 praat Jesus oor die getuies van sy bediening. Hy noem vier. In die vorige blog het ons na die eerste getuie gekyk – Johannes die Doper. Ons kyk nou na die ander drie.

• Die werke van Jesus self

Maar Ek het getuienis wat nog gewigtiger is as dié van Johannes. Die werk wat die Vader My gegee het om te voltooi en waarmee Ek nou juis besig is, lê oor my getuienis af en bevestig dat die Vader My gestuur het (5:36). Die wonderwerke en tekens getuig van Jesus Christus. Hy doen dit voor die oë van die mense, maar hulle weier om die tekens te sien vir wat hulle was. Die tekens was bedoel om Jesus se identiteit en gesag te openbaar – om te getuig dat Jesus God se Gesalfde en sy Seun is.

In Hoofstuk 6 lees ons van die vermeerdering van die brood om 5 000 mans en hulle gesinne te voed. Hierdie is ‘n illustrasie van Jesus se werke. Maar net ‘n dag later lees ons: Watter wonderteken kan u doen sodat ons dit kan sien en in u kan glo? (6:30). Hulle weier om te sien en leef voort asof niks gebeur het nie.

• Die Vader self getuig van Jesus

En die Vader wat My gestuur het, het ook oor My getuienis afgelê (5:37). In Deuteronomium 4 sê Moses vir die volk dat hulle nie vir God gesien het nie, maar Hom gehoor het. Watter mense het die stem van die lewende God wat uit die vuur uit praat, gehoor soos ons en bly lewe? (Deuteronomium 5:26). God se mense hoor sy stem. Maar: Sy stem het julle nog nooit gehoor nie … En sy woord lewe nie werklik in julle nie, omdat julle nie in die Een glo wat Hy gestuur het nie (5:37 – 38). Hulle het selfs nie gehoor toe God by Jesus se doop uit die hemel gepraat het nie.

• Die Skrif getuig van Jesus

Julle ondersoek die Skrif, omdat julle dink dat julle die ewige lig daarin kry. En dit is juis die Skrif wat oor My getuig. Tog wil julle nie na My toe kom sodat julle die lewe kan kry nie (5:39 – 40). Om die Skrif te ondersoek, is ‘n goeie ding. Tragies egter is dat mense hulle lewe daaraan kan wy en tog nie verlos word nie. Onthou die Skrif waarna Jesus Christus hier verwys, is die Ou Testament. Jesus sê dat die Ou Testament oor Hom getuig. Jy kan nie die Ou Testament lees sonder om van Jesus Christus te lees nie. Mense wat dus die Skrif geken het, moes gereed gewees het vir Jesus se koms – hulle moes Hom verwag het en na Hom verlang het.

Ons moet Jesus in die Ou Testament vind. Die mense in Jesus se tyd het Hom nie gevind nie, want hulle het geweier om Hom daar te vind. Jesus kla hulle aan. Ook Moses, hom wat hulle as hulle gesag aanvaar het, sal hulle aankla: As julle Moses geglo het, sou julle in My geglo het, want Hy het van My geskrywe. Maar as julle sy geskrifte nie glo nie, hoe sal julle my woorde glo? (5:46 – 47). Hulle het hulle hoop op Moses gevestig; Moses het sy hoop op die Messias – Jesus Christus – gevestig.

Hierdie vier getuies wat van Jesus getuig is nie verborge nie – dit is daar reg voor ons oë. Hulle getuig, maar die mense (ons) weier om hulle getuienis te hoor en te glo. Ons verraai Hom nie uit onkunde nie, maar omdat ons Hom doelbewus verwerp – ons is blind en doof vir sy getuies.