I will not believe that you have tasted of the honey of the gospel if you can eat it all by yourself. —C.H. Spurgeon

Paulus word nie moedeloos nie

Veroudering en agteruitgang kan ons ontmoedig – veral diegene sonder hoop op opstanding en transformasie. Die Grieks-Romeinse kultuur van destyds het geglo daar is ’n dood eens en vir altyd, maar geen opstanding nie. As ons dink aan Paulus se ouderdom en al sy ontberings sou ons verwag dat hy wanhopig wag om te sterwe. Allermins. Nee, doelbewus verklaar hy: Om hierdie rede word ons nie moedeloos nie (2 Korintiërs 4:16). Hoe kan hy so iets sê? Hy gee nou vir ons die redes.

• Hy is verseker van ’n innerlike beloning

Al is ons uiterlike besig om te vergaan, innerlik word ons van dag tot dag vernuwe. Ons liggame gaan agteruit. Paulus beskryf hier nie soseer fisiese agteruitgang as sodanig nie. Hier is nie ’n teenstelling tussen uiterlike (liggaam) en innerlike (siel) nie. Innerlik en uiterlik verwys na die hele mens. Uiterlike verwys na ons status in Adam as deel van die teenswoordige tyd; innerlike verwys na ons status in Christus. Paulus sê die ou sondige mens is besig om te vergaan terwyl ons nuwe self in Christus dag tot dag vernuwe word. Paulus sê ons leef nou die lewe van ’n nuwe mens, wat al hoe meer vernuwe word na die beeld van sy Skepper en tot die volle kennis van God (Kolossense 3:10). Die finale “nuwe mens” gebeur by Christus se wederkoms wanneer die hele mens verander sal word na die beeld van sy Skepper. Paulus skep moed, want tussen al die swaarkry en lyding van sy bediening word die ou mens progressief afgetakel en word hy heropgebou na die beeld van Christus. Paulus se ondervinding is ’n templaat vir ons lewe in Christus. Die aftakeling is tipies nie mooi nie, maar die transformasie is pragtig.

• Heerlikheid

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly. In 2 Korintiërs 1:8 het Paulus gesê dat die swaarkry wat hy in Asië ondervind het, het vêr bo ons kragte gegaan. Hier is daar nou ’n nuwe siening: heerlikheid. Hierdie heerlikheid oortref alles en bly vir ewig. Die swaarkry wat soos ’n swaar gewig om sy nek gehang het, se gewig is nou niks in vergelyking met die ewige heerlikheid nie.

Toe Paulus beproef is, het hy nie sy gedagtes gefokus oor hoe swaar die swaarkry was nie, maar op hoë swaar die heerlikheid sou wees as gevolg van die swaarkry. Ons tydelike swaarkry berei ons voor vir die ewige heerlikheid. Moenie moedeloos word nie.

• Toekomstige perspektief

Paulus volhard, want hy kyk verby die huidige, tydelike dinge na die toekoms. ¹⁸Ons oog is nie op die sigbare dinge gerig nie, maar op die onsigbare; want die sigbare dinge is tydelik, maar die onsigbare ewig. Alles wat ons met ons oë sien is tydelik – ons besittings tot die wêreld. Die onsigbare is ewig – die Drie-eenheid, die beloftes van God wat nog vervul moet word, die hemel.

Die tragedie is dat ons ons oë vir die onsigbare verloor het en glo en hoop en werk in die sigbare. Paulus fokus op die onsigbare dinge wat nog moet kom – die toekomstige opstanding. Vir hom was die graf leeg; die sekerheid van die opstanding was onvermydelik. Dit het die manier waarop hy geleef het bepaal. Sy toekoms vorm sy lewe en bestemming.

Saam met sy toekomshoop was sy hoop op toekomstige transformasie. Hy word nie moedeloos omdat hy as ou man besig is om uiterlik te vergaan nie. Hy besef dat innerlik word ons van dag tot dag vernuwe. Hy kyk met afwagting vooruit na sy finale transformasie by Christus se wederkoms.

Ons toekomshoop bepaal hoe ons vandag lewe. Waarvoor leef ons? Dit is nooit te laat om dit reg te stel nie. Moenie jou lewe mors nie.

To forsake Christ for the world, is to leave a treasure for a trifle, eternity for a moment, reality for a shadow. —William Jenkyn

Ek is besig – wat kan ek doen?

Almal is besig; dit is deel van ons moderne samelewing. Ons hou nie daarvan nie, maar min van ons ontsnap daaruit. Maar om besig te wees, is nie net ongemaklik nie – dit is ook gevaarlik.

Daar is min dinge so skadelik as gedurig besig wees. Busyness sends more people to hell than unbelief (Blaise Pascal). Die probleem is dat om besig te wees vir ons ‘n gevoel van belangrikheid gee. Dit voel asof ek in aanvraag is – so asof die wêreld in duie gaan stort as ek nie daar is nie. As Christene aanvaar ons dat besigwees dieselfde is as getrouheid – ons is besig om onsself vir Jesus uit te brand. Intussen is Jesus nie baie beïndruk met ons besigwees nie.

Jesus kom met ‘n beter voorstel: “Rus in My.” Sit by Jesus se voete; wees tevrede in Hom; vul jou skedule met dit wat Hy van jou verwag. Maar hoe kan ons dit doen?

• Slaap

Tevergeefs dat julle vroeg opstaan en laat gaan slaap om met moeite ‘n bestaan te maak. Vir dié wat Hy liefhet, gee die Here dit in hulle slaap (Psalm 127:2). Jy leef naby aan God as jy te midde van die rustelose kultuur kan rus. Ons moet leer dat terwyl ons slaap God alles bymekaar hou – ons hoef dit nie te doen nie. ‘n Gebrek aan slaap lei nie net tot fisiese probleme nie, maar maak ons dikwels sinies – iets wat ons geestelike lewe negatief beïnvloed.

• Weier om oor môre bekommerd te wees

Moet julle dus nie oor môre bekommer nie, want môre bring sy eie bekommernis. Elke dag bring genoeg moeilikheid van sy eie (Matteus 6:34). Wat Jesus hier sê, is dat Hy môre by ons sal wees net soos Hy vandag by ons is. Die Israeliete in die woestyn het net manna vir een dag gekry. So het hulle geleer dat God môre sal voorsien soos Hy vandag voorsien het.

• Prioritiseer die groot rotse in jou lewe en laat plek vir die sand

Ons ken almal die beeld. Maak ‘n fles vol groot rotse en vul die leemtes met sand. As jy by die sand begin, sal jy nie die groot rotse in kry nie. Stres en besigwees in ons lewens gebeur omdat ons te veel dinge wil doen. Verseker dat jy tyd het vir die groot rotse in jou lewe – hou die perifere dinge op die periferie. Neem beheer oor jou dagboek, want as jy dit nie doen nie, gaan iemand anders dit vir jou doen.

• Onderhou die sabbatte

Let wel: meervoud. Daar is ‘n aantal sabbatte wat God vir ons gegee het. God het die Sabbat vir die Israeliete gegee om hulle werk te staak en te rus. Sabbatte is dus rusdae: Sondag, vakansie, slaap, ens. Hierdie dae herinner ons dat ons nie God is nie. Hierdie sabbatte is geskenke en voorregte – nie pligte nie. Besef ons dit, sal ons in Christus rus.

Moenie net daar staan nie, doen iets. Hoe dikwels het ons dit nie as kinders gehoor nie. Miskien moet ons meer staan en niks doen nie.

“When you approach the church purely as a consumer, eventually you will decide to stop buying”. – Jordan Ballor

Daarom praat ons

Ek het geglo, daarom het ek gepraat. Ons het dieselfde Gees wat die geloof wek, en ons glo, daarom praat ons ook (2 Korintiërs 4:13)

Die rede wat Paulus gee om te praat te midde van al die swaarkry en lyding wat dit tot gevolg het, is sy absolute vertroue in ‘n toekomstige opstanding. Hy, en ons, weet dat dieselfde God, wat die Here Jesus uit die dood opgewek het, ons ook saam met Jesus sal opwek en ons saam met julle voor sy troon sal stel. In Paulus se verkondiging van die evangelie staan die opstanding sentraal.

Die belangrikste wat ek aan julle oorgelewer het en wat ek ook ontvang het, is dit: Christus het vir ons sondes gesterf, volgens die Skrifte; Hy is begrawe en op die derde dag opgewek, volgens die Skrifte (1 Korintiërs 15:3 – 4). Dit was die refrein van Paulus se verkondiging: Onthou altyd dat Jesus Christus, ‘n nakomeling van Dawid, uit die dood opgewek is. Dit is die evangelie wat ek verkondig (1 Timoteus 2:8).

In hierdie gedeelte beskryf Paulus die opstanding as ‘n vreugdevolle, gedeelde gebeurtenis wat Jesus, ons (Paulus en sy geselskap) en julle (die Korintiërs) insluit. Die opstanding van die gelowiges in Korinte is net so seker soos Jesus se opstanding. Dit is hierdie hoop op die toekomstige opstanding wat Paulus die krag gegee het om te volhard.

Ons sien dus dat dit wat Paulus oor die toekoms glo, bepaal het hoe hy nou lewe. Baie Christene glo nie werklik in ‘n toekomstige opstanding nie. As hulle wel glo, sien hulle dit as ‘n vae gebeurtenis ver in die toekoms wat nie relevant vir ons lewe vandag is nie. Hoe ons die toekoms sien is ‘n beslissende vraag Ons gee baie meer aandag aan aftrede en hoe om ons gesondheid en rykdom vir die laaste 20 jaar van ons lewe te beskerm as ons ewige bestaan. As ons lewe soos ons behoort te lewe, moet ons fokus op ons toekomstige opstanding en verheerliking.

I consider the principal enemies of the Gospel to be, not the pontiff of Rome, nor heretics…nor tyrants, but bad Christians ~ John Calvin

Verstaan vryspraak (3)

As ons verstaan wat vryspraak is, het ons nie die einde van die pad bereik nie. Uit vryspraak vloei daar sekere dinge:

• Roeping. Ons was geestelik verlore en dan kom God en Hy roep ons: Kom. Roeping word dikwels in algemene en spesiale roeping verdeel. Algemene roeping kom van God na alle mense: Kom na My toe dat julle gered kan word, almal op die aarde, want Ek is God, daar is geen ander nie (Jesaja 45:22). Sommige mense ignoreer of weier hierdie roeping. Maar ons word nie aan onsself oorgelaat nie – God in sy genade trek ons na Jesus Christus toe: Niemand kan na My toe kom as die Vader wat My gestuur het, hom nie na my toe trek nie (Johannes 6:44). Hierdie is God se spesiale roeping. Hierdie roeping begin ‘n ketting van gebeure in ons: Dié wat Hy daartoe bestem het, het Hy ook geroep. En dié wat Hy geroep het, het Hy ook vrygespreek. En dié wat Hy vrygespreek het, het Hy ook verheerlik (Romeine 8:20).
• ‘n Nuwe geboorte (weergebore). God gee ‘n nuwe geestelike lewe aan ons – ‘n nuwe begin. Dit beteken ons was geestelik dood, maar is nou in Jesus Christus weer lewend gemaak. Die nuwe geboorte is meer as om net ‘n nuwe bladsy om te slaan. Ons weet tog dat die sondige mens wat ons was, saam met Christus gekruisig is, sodat ons sondige bestaan beëindig kon word. Ons is dus nie langer slawe van die sonde nie (Romeine 6:6); Iemand  wat aan Christus behoort, is ‘n nuwe mens. Die oue is verby, die nuwe het gekom (2 Korintiërs 5:17). As die Heilige Gees ons nuut maak, verander ons identiteit. Ons is nie meer ‘n sondaar nie, maar ‘n gelowige.
• Bekering. Dit verseker Ek julle: As julle nie verander en soos kindertjies word nie, sal julle beslis nie in die koninkryk van die hemel kom nie (Matteus 18:3). Bekering beteken om 180 grade te draai – weg van die sonde en ongeloof na Jesus Christus. Dit sluit in berou (ek is opreg jammer oor my sonde) en geloof. Bekering gaan altyd gepaard met dade wat by die bekering pas (Handelinge 26:20). As ek waarlik bekeer is, moet die manier waarop ek lewe dit wys.
• Verlos deur genade. Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ‘n gawe van God (Efesiërs 2:8). God in sy genade verlos ons onder andere van die oorheersing deur sonde en ‘n lewe van vrees en selfsug. Veral red Hy ons van sy oordeel en toekomstige toorn. Daar is dus nou geen veroordeling vir dié wat in Christus Jesus is nie (Romeine 8:1). God verlos ons nie net van sekere dinge nie, maar ook vir sekere dinge: om saam met God in liefde te leef.
• Aanneming. Julle het die Gees ontvang wat julle tot kinders van God maak en wat ons tot God laat roep: “Abba!” Dit beteken Vader. Hierdie Gees getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is. En omdat ons kinders is, is ons ook erfgename. Ons is erfgename van God, erfgename saam met Christus (Romeine 8:15 – 17). ‘n Christen is dus iemand wat God as sy Vader het: Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word (Johannes 1:12). As kinders van God het ons al die regte en voorregte wat kom omdat ons sy kinders is. Ons is lede van sy gesin met al die voorregte, vryhede en beloftes om God as Vader te hê.

Volgende keer gaan ons na versoeking kyk.