Sien verder as jou omstandighede

We are not saved by works, but neither are we saved without them – Calvyn

 

Sien verder as jou omstandighede

‘n Lewe van geloof stel jou in staat om verder as jou alledaagse omstandighede te sien. Dit beteken ons sien die onsigbare wat aan ons beloof is. Ons oriënteer ons lewens op dit wat nog moet kom. Psalm 37 roep ons op vir hierdie soort lewe.

Die psalm begin met toekomstige hoop: Moet jou nie ontstel oor skelms en jou kwel oor skurke nie, want soos gras vergaan hulle gou en soos groenigheid verdwyn hulle sommer. Die bose mense – skelms en skurke – sal by die oordeelsdag vergaan. Een dag sal ‘n nuwe dag aanbreek en God se geregtigheid sal ten volle daar wees. Diegene wat Hom ken, word gered; diegene wat Hom nie ken nie, sal gestraf word.

 

Die psalmis sê vir ons dat wat sal wees, word deur ons huidige optrede bepaal. Hy gaan voort met die kontras tussen bose mense en die regverdige mense. Hy sê dat in die lig van die toekoms wat op ons wag ons moet wag. Dit is die lewe van ‘n Christen.

Die psalms wys vir ons hoe om te oorleef; hoe om met hoop te lewe al lyk dinge om ons maar sleg. Hoekom? Hier waar ons nou leef is nie die nuwe Jerusalem nie. Dikwels dink ons die psalms is vreemd. Hoekom? Al die klaery oor die kwaaddoeners en die sameswerings van boosdoeners. Dit is vir ons snaaks, want ons het al gemaklik geraak met die gebrokenheid van ons wêreld. Ons glo dat voorspoed die norm van ons huidige Christelike bestaan is.

Wat bedoel die psalmis as hy sê dat ons moet wag. Lees net verse 3 – 7: Vertrou liewer op die Here … vind jou vreugde in die Here …laat jou lewe aan die Here oor … daarom moet jy in stilte op die Here vertrou. Dit is hoe ons moet wag. Dit is nie stil sit en niks doen nie – dit is aktiewe wag. Hierdie wag is nie teoreties nie – ek sit nie op die pawiljoen nie. Ons vertrou die Here en doen goed; ek rol my moue op en maak my hande vuil.

Maar hierdie leefwyse is, anders as wat ons verwag het, vol vreugde. Kan nie wees nie. As skurke en skelms hulle verkeerde dinge beplan, ondervind ek vreugde. Hoe is dit moontlik?  Vind jou vreugde in die Here –  nie in jou omstandighede nie; nie in dit wat om jou aan die gang is nie. As ons deur ons pyn kyk en die onveranderlike heerlikheid van ons Verlosser, wat ons nooit alleen sal laat nie,  sien, weet ons Hy weet wat pyn en lyding is. Hy het daardie paadjie geloop.

As ons Hom vertrou en goed doen, as ons ons vreugde in Hom kry,as ons sy wil doen, wy ons ons lewe aan Hom. Ons weet die vyand maak vir die oorlog gereed, maar ons weet ook dat Hy reeds die oorwinning behaal het. Ons het vertrou, ons het opgetree, ons het ons vreugde in Hom gevind … en nou moet ons net sê: Mag die Here doen soos Hy dit goedvind! (2 Samuel 10:12).

Dan word ons stil voor Hom. Ons wag. Ons oriënteer ons huidige lewens teenoor die tyd wat nog moet kom.




Die nuwe verbond; WAT IS DIT?

Everybody knows if you are too careful you are so occupied in being careful that you are sure to stumble over something. -Gertrude Stein (1874-1946)

Die nuwe verbond – Wat is dit?

In Jeremia 31:31 sê die Here: Daar kom ’n tyd, sê die Here, dat Ek met Israel en Juda ’n nuwe verbond sal sluit. God is die God van alle mense – Hy onderhou almal en alles wat lewe. Maar daar is ’n teer hart-tot-hart verhouding: Ek sal hulle God wees en hulle sal my volk wees (31:33). Hierdie is ’n dieper, bevredigender verhouding. Ek sal hulle God wees – God gee Homself aan ons. Hulle sal my volk wees – Hy neem ons vir Homself.

 

Maar hierdie nuwe verbond behels nog meer: En hulle sal nie meer elkeen sy naaste en elkeen sy broer leer en sê: Ken die Here nie; want hulle sal My almal ken, klein en groot onder hulle, spreek die Here (31:34 – OAV). Die ou verbond is aan Israel gegee – korporatief.  Dit sluit in baie mense wat God nie persoonlik geken het nie. Die nuwe verbond kom individueel na almal wat die enigste ware God en Jesus Christus ken. Dit is nie nodig om vir hulle te sê: Ken die Here nie. Maar dit bly ’n oop uitnodiging aan die wêreld.

In hierdie nuwe verbond  sal Ek my woord op hulle harte skryf en dit in hulle gedagte vaslê. As dit gebeur belowe God: Ek sal hulle oortredings vergewe en nie meer aan hulle sondes dink nie (31:34). Onder die ou verbond is sondes nooit volkome vergewe nie. Ware vergifnis kom deur Christus se kruisdood.

God belowe:

  • ’n Nuwe hart (Ek sal my woord op hulle harte skryf),
  • ’n Nuwe verhouding ( Ek sal hulle God wees en hulle sal my volk wees),
  • ’n Nuwe kennis (En hulle sal nie meer elkeen sy naaste en elkeen sy broer leer en sê: Ken die Here nie; want hulle sal My almal ken, klein en groot onder hulle, spreek die Here), en
  • Ware vergifnis (Ek sal hulle oortredings vergewe en nie meer aan hulle sondes dink nie).

Ons kan mos nie hierdie beloftes ignoreer nie.




Corrie ten Boom

. —John Piper

Corrie ten Boom

Vergifnis is sekerlik een van die moeilikste dinge om te doen. Ons neig eerder na vergelding as vergifnis. Maar vergifnis is wat Christus van ons verwag: Vergeef ons ons oortredings soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree (Matteus 6:12). Dit is deel van die gebed wat Jesus vir sy dissipels geleer het. Kom ons kyk na ‘n ware verhaal.

Corrie ten Boom (The Hiding Place) vertel van ‘n ontmoeting met ‘n wag van die Ravensbruck konsentrasiekamp na die oorlog

. Haar suster is daar oorlede en daar is sy aan allerhande ontstellende dinge blootgestel. Dit was tydens ‘n kerkdiens in Munich. Na die diens kom hy na haar, steek sy hand uit en bedank haar vir haar boodskappe: “Om te dink, net soos u gesê het, Hy het my sonde afgewas.”  Sy probeer glimlag, sy sukkel om haar hand op te tel om sy hand te neem, sy voel niks nie – geen warmte of genade nie. Sy bid: “Jesus ek kan hom nie vergewe nie. Gee my U vergifnis.” Toe sy sy hand neem, gebeur daar ‘n ongelooflike ding met haar. Dit voel asof ‘n stroom van haar na hom toe gaan en in hart kom daar ‘n liefde vir hierdie man – ‘n liefde wat haar amper oorweldig.

Vergifnis is nie ‘n opsie wat God aan ons gee nie – dit is ‘n opdrag. Ons moet vergewe al het mense teenoor ons oortree.

 




Vergifnis en die gemeente in Korinte (2)

. — C.H. Spurgeon

Vergifnis en die gemeente in Korinte (2)

Die gemeente in Korinte het Paulus seergemaak. Dit wil voorkom of daar ‘n besondere moeilikheidmaker was. In 2 Korintiers 2:5 – 11 skryf Paulus oor die vergifnis van die oortreder.

Paulus is hier ‘n voorbeeld vir ons oor hoe ons moet optree in gevalle waar ons seerkry of beledig word:

Sommige mense neem alles persoonlik op; kritiek, al is dit opbouend, word gesien as ‘n persoonlike belediging.  Kritiek en raad is meestal om ons te help.

Die doel van dissipline in die kerk is om die gemeentelewe suiwer te hou en mense wat afdwaal die geleentheid te gee om berou te toon.  Die bose aanslag teen die kerk is ongenaakbaar, daarom probeer dit van kerklike tug iets ongenaakbaars te maak.  Dit het enersyds tot gevolg dat diegene wat die kerklike tug moet toepas, geestelik hoogmoedig word en andersyds dat dié wat getugtig word, verbitterd raak en soms selfs die kerk verlaat.  Ons moet altyd onthou dat ons so iemand deur dissipline na die gemeenskap van gelowiges wil terugbring.  Die doel is nooit om die persoon te vernietig nie.  Ons moetdaarteen waak dat ons nie onder die dekmantel vankerklike tug besig is om uiting te gee aan ons woede nie. 

Die twee groot probleme met kerklike tug is gewoonlik: