“There are two sources of unhappiness in life. One is not getting what you want; the other is getting it.” – George Bernard Shaw

Preek tydig en ontydig

Verkondig die woord, hou daarmee vol, tydig en ontydig; weerlê, bestraf, bemoedig deur met alle geduld onderrig te gee (2 Timoteus 4:2).

In die moderne kultuur dink ons soos verbruikers. Ons soek spesiale aanbiedings. Ons soek goeie produkte so goedkoop as moontlik. Ons verwag om as konings behandel te word – die kliënt is immers koning! Ongelukkig kry ons hierdie gesindheid ook soms in die kerk. Ons wil gemaklik voel. Die musiek moet aan ons voorkeure voldoen; die bediening moet aan ons behoeftes voldoen. Die kerk moet aan ons die beste waarde vir ons insette gee.

Hierdie is niks nie. Sommige mense in die gemeente in Efese het dieselfde gesindheid gehad. Daar sal ‘n tyd kom wanneer die mense die gesonde leer nie meer sal verdra nie. Hulle sal hulle eie begeertes volg en vir hulle leermeesters bymekaarmaak wat net sal sê wat hulle graag wil hoor (4:3 – 4). Maar Paulus waarsku Timoteus in 4:2. Timoteus moet vashou aan die regte leer en moet die woord te alle tye en onder alle omstandighede  verkondig.

Paulus is ernstig as hy met Timoteus praat. Hy roep God en Christus Jesus in as getuies (4:1). Hy plaas sy woorde in die konteks van God se koninkryk en Jesus Christus se terugkeer. Timoteus se hooftaak  is om die woord te verkondig. Dit word onderverdeel in ander take: weerlê, bestraf, bemoedig, deur met alle geduld onderrig te gee.

Dit alles moet baie versigtig gedoen word. Om ander in die Skrif te onderrig, is ‘n ernstige verantwoordelikheid. Dit vereis geduld en dus verhoudings wat vas staan. Dit moet ook aanhoudend gedoen word – tydig en ontydig en nie net wanneer dit ons pas nie. Dit sal nie maklik wees nie: Maar bly in alle omstandighede nugter, verdra lyding, doen jou werk as verkondiger van die evangelie, voer al die pligte van jou bediening uit (4:5). Wees gehoorsaam en voer jou roeping uit.

“People will not look forward to posterity who never look backward to their ancestors.” – Edmund Burke

Gee ons vandag ons daaglikse brood

R. C. Sproul vertel die verhaal. Na die Koreaanse oorlog was daar ‘n groot aantal wesies. Ons sien dit na meeste konflikte. In Korea het bystandsorganisasies ingekom om die probleme van hierdie groot getalle weeskinders te hanteer. Baie van hierdie kinders beland in kinderhuise.

 Baie gou sien die bystandswerkers dat daar ‘n probleem met die kinders is. Hulle kry drie maaltye per dag, maar as hulle saans gaan slaap, is hulle bang en slaap moeilik. Hoekom? Na lang gesprekke met die kinders blyk dit dat die kinders bang was dat daar die volgende dag geen kos sou wees nie. Hoe nou gemaak? By een van hierdie kinderhuise besluit die werkers om elke aand in elke kind se hand ‘n sny brood te plaas. Hulle was nie veronderstel om die brood te eet nie – die kinders het dit styf in hulle handjies vasgehou – vir hulle was dit ‘n soort “veiligheidskombers.”

Dit herinner hulle daaraan dat daar voorsiening vir elke maaltyd gemaak is. Dit was gou duidelik dat die kinders se vrees verdwyn het en dat hulle beter begin slaap het.

 Ook ons word vertroos as ons weet dat aan ons fisiese behoeftes voldoen word – dat ons brood het. Gee ons vandag ons daaglikse brood leer ons om na God in nederige afhanklikheid te kom en Hom te vra om dit wat ons nodig het vir daardie dag te voorsien. Ons kan ons behoeftes aan God stel en ons kan vertrou dat Hy sal voorsien.

God’s promises are like the stars; the darker the night the brighter they shine. —David Nicholas

Die beloftes van God is soos ‘n tjek

Charles Spurgeon sê dat ons God se beloftes met ‘n tjek betaalbaar aan order  kan vergelyk. (Vir ons ouer mense wat nog weet wat ‘n tjek is!!) Dit word aan God se kinders gegee – iets goed word aan hom toegeken. Maar soos ‘n tjek kan jy dit nie net oor en oor lees en dink alles is afgehandel nie. Ons moet God se beloftes hanteer soos ons ‘n tjek sou hanteer. Jy moet die belofte neem, dit met jou eie handtekening bevestig deur dit persoonlik as waar te ontvang.

In geloof moet ons dit as ons eie aanvaar. Deur my seël bevestig ek dat God die waarheid is – sy beloftes is waar. Ek gaan nog verder: ek glo dat ek God se seën het en daarom plaas ek my naam daarop as bewys dat ek die seëning aanvaar.                        

“Bad men need nothing more to compass their ends, than that good men should look on and do nothing.” – John Stuart Mills

Jesus verlaat die hemel om vir ons te sterwe

‘n Engel kom by Maria en sê vir haar dat sy geboorte aan die Messias sal gee. Wat was Maria se reaksie? Onthou sy het nog nie vir Jesus ontmoet nie – Hy was nog nie gebore nie. Sy kry ‘n wonderlike boodskap wat beskryf  wie Jesus is en wat Hy sal doen. Sy reageer op ‘n wonderlike manier. In haar voorbeeld kry ons insigte in hoe ons moet reageer oor al die dinge wat ons aangaande Jesus gehoor het. Daarvoor gaan ons na Lukas 1:26 – 45 kyk.

Wat sê die engel vir ons aangaande Jesus? Hy sal groot wees en die Seun van die Allerhoogste genoem word. Dit beteken dat Jesus baie meer is as net ‘n volgeling van God. Die engel sê verder: En Hy sal as koning oor die nageslag van Jakob heers tot in ewigheid. Tot in ewigheid? Die engel weet dat Maria nie weet wat om te glo nie, en daarom herhaal hy dit net op ‘n ander manier: Aan sy koningskap sal daar geen einde wees nie.

Die engel gaan nou verder met sy aankondiging aan Maria:

• Die Heilige Gees sal oor jou kom, en die krag van die Allerhoogste sal die lewe in jou wek. Daarom sal die een wat gebore word, heilig genoem word, die Seun van God. God se goddelike natuur sal in hierdie kindjie ingeplant word. Hy sal heilig en sonder sonde vir altyd lewe. God word mens toe sy Seun die menslike natuur aanvaar en fisies in hierdie wêreld gebore word.
• Jy moet Hom die naam Jesus gee. Jesus beteken God wat red. In sy Naam sien ons die uniekheid van die Christelike geloof – daar is ‘n groot waarheid in sy Naam ingebind. Elisabet sê vir Maria: Gelukkig is sy wat glo dat in vervulling sal gaan wat die Here vir haar gesê het!  Hy wat gebore gaan word, is die Here.

Hierdie moes sekerlik ‘n skok vir Maria gewees het – beide sosiaal en teologies. Maria was waarskynlik ongeveer 14 jaar oud op hierdie stadium. Hulle was arm. Toe hulle Jesus bring om besny te word, kon hulle slegs twee duiwe offer. Hulle sou haar ook sosiaal verwerp het omdat sy swanger was. Hierdie jong, arm, onteerde swanger, ongetroude, plattelandse meisie beklee vandag ‘n besondere plek in die geskiedenis. Hoekom? Oor die manier waarop sy op God en sy boodskap gereageer het.

• Sy dink – sy gebruik haar rede

Sy was verwonderd oor die woorde en het gewonder wat die begroeting tog kon beteken.  Wat beteken dit alles? Maria besin oor hoe alles gaan uitwerk. Sy sukkel om te verstaan. Ons moet onthou dat sy Joods was. ‘n Boodskap van ‘n mens wat Goddelik sal wees, sal sy, en die ander Jode, nie kon verstaan nie. Dit was vir haar net so moeilik om die boodskap te verstaan as wat dit vandag nog vir ons moeilik is.

• Sy spreek haar twyfel openlik uit

Hoe is so iets moontlik? Sy spreek haar twyfel openlik teenoor ‘n engel uit. Sy is eerlik oor haar onsekerhede en vrae. Sy is nederig, maar as jy eerlik twyfel is jy oop vir oortuiging. As Maria nie gevra het nie, sou die engel nooit een van die grootste waarhede gesê het nie: Niks is vir God onmoontlik nie.

• Maria gee haarself volledig oor

Ek is tot beskikking van die Here. Laat met my gebeur wat u gesê het. Ons wil altyd oor die koste van dissipelskap onderhandel; ons wil self besluit oor watter dinge ons bereid is om op te gee. Ons kan nie vooraf alles weet wat God van ons gaan vra nie. Daarom vereis dit moed en gewilligheid om sy wil te doen. Maria doen afstand van haar reg om self te besluit. Ons moet die Here onvoorwaardelik gehoorsaam en beheer van ons lewens aan Hom oorgee.

• Sy bespreek alles met Elisabet

Ons lees dat Elisabet met die Heilige Gees vervul is. Sy help Maria om te verstaan dat sy die moeder van die Here is. Dit moes gehelp het, want net daarna bars Maria in ‘n loflied uit – die bekende Magnificat: Ek besing die grootheid van die Here, ek juig oor God, my Verlosser. Maria verstaan eers werklik nadat sy met ‘n medegelowige gepraat en saam aanbid het.