Wees teenwoordig

The art of progress is to preserve order amid change, and to preserve change amid order. -Alfred North Whitehead, wiskundige en filosoof (1861-1947)

Wees teenwoordig

Hoe kan ek mense wat swaarkry en hartseer is vertroos? David Brooks (The Art of Presence) noem ‘n paar lesse wat hy geleer het:

  • Wees teenwoordig. Moenie aanvaar dat die persoon wat swaarkry ruimte nodig het  om sy pyn te hanteer nie.
  • Moenie vergelyk nie; moet nooit sê: “Ek weet hoe jy voel nie.”
  • Klein, stil geskenkies word nooit vergeet nie.
  • Moet nooit probeer interpreteer of probeer sin maak uit wat gebeur nie.

Christene sukkel met hierdie laaste punt. Die versoeking is daar om te verduidelik hoe hierdie tragedie sin maak – of sal sin maak of in die groter prentjie inpas. Job se vriende was wonderlik toe hulle doodstil by hom gesit het. Maar toe hulle begin interpreteer oor wat nou aangaan, raak hulle die spoor byster.

Ons is dikwels geneig om te oorinterpreteer – om dit wat nie verduidelik kan word nie, te verduidelik. Die Bybel is nie ‘n boek met ‘n formule om elke denkbare situasie te hanteer nie. In ons kultuur wil ons probleme oplos en dit wat stukkend is regmaak. Wat egter nodig is, is die kuns van teenwoordig wees – moenie probeer om die onderliggende situasie te beheer nie. Laat die natuur sy gang gaan; laat dié wat swaarkry in waardigheid hulle eie proses hanteer; laat hulle hulle betekenis definieer. Wees net daar as die persoon pyn het en as alles donker lyk. Wees prakties, eenvoudig en direk.

 



Die aard van ons verlossing

 . —David Shepherd

Die aard van ons verlossing

Ek is tans besig om na Paulus se brief aan die Filippense te kyk. Paulus dink na oor die menswording van Jesus Christus – die feit fat Hy waarlik mens geword het. Hoekom? Om die mens te verlos. Dit vereis vernedering, gehoorsaamheid, lyding en die dood aan die kruis. Maar die dood is nie die finale woord nie. Christus oorwin die dood en word verheerlik. Sodat in die Naam van Jesus elkeen wat in die hemel en op die aarde en onder die aarde is, die knie wou buig, en elke tong sou erken: “Jesus Christus is Here!” tot eer van God die Vader (2:10 – 11).

 

Paulus gaan verder en praat van die dag van die Here. Dit is die dag van sy wederkoms. Maar Paulus is nie swaarmoedig oor hierdie dag nie:  Ek is veral ook daarvan oortuig dat God, wat die goeie werk in julle begin het, dit end-uit sal voer en dit sal voleindig op die dag wanneer Christus Jesus kom (1:6). Hierdie dag word gretig deur al Jesus se volgelinge afgewag.

Paulus beskryf God se verlossingsplan: van menswording tot sy finale verheerliking met sy tweede koms. En dan beskryf hy die wonder: Deur die krag waarmee Hy alles aan Homself onderwerp, sal Hy ons nederige liggame verander om soos sy verheerlikte liggaam te wees (3:21). Die uiteinde van sy verlossingsplan is dat ons as sy volgelinge altyd die lewe saam met ons Verlosser sal geniet.



Die tweede Raad/Konsilie van Konstantinopel

We must all suffer one of two things: the pain of discipline or the pain of regret or disappointment – Jim Rohn

Die tweede Raad/Konsilie van Konstantinopel

Hierdie konsilie vergader in wat vandag Istanbul is. Hulle vergader van 5 Mei tot 2 Junie 553. Keiser Justinianus I het die vergadering byeengeroep om te kyk of hy die twee groepe wat ‘n honderd jaar vantevore by Chalcedoon van mekaar verskil het, kan versoen. Tussen 151 en 168 biskoppe woon die vergadering by. Eutychius, die patriarg van Konstantinopel, was die voorsitter. Die belangrikste rolspelers was Keiser Justinianus en die pous, Vigilius.

 

Justinianus was ‘n vroom keiser en hy sien dat die noodsaaklik was om die eenheid van die Christelike geloof te behou. Hy en die pous kon egter nie ooreenkom wie na die vergadering genooi moet word nie. Die pous wou meer biskoppe uit die westelike gedeelte van die Ryk gehad het. Daarom weier hy om die eerste drie weke van die vergadering by te woon.

Die Raad aanvaar die besluite van die eerste vier rade. Op 24 Mei kom die pous daar aan met ‘n nuwe dokument, wat die keiser verwerp. Die keiser beskuldig die pous van ‘n gebrek aan integriteit en ‘n onwilligheid om saam te werk. Die Raad besluit om alle bande met die pous te verbreek – nie met die kerk in Rome nie.

Die vergadering vaardig veertien anatemas (vervloekings) uit oor Christus se aard – wat reeds by vorige vergaderings aanvaar is. ‘n Verdere vyftien anatemas oor die leer van Origenes word ook met die vergadering verbind, maar dit is onseker of dit deel van die amptelike verslag was.

Die pous vra verlof om na Rome terug te keer, maar die keiser weier die versoek – hy moes hom eers aan die besluite van die vergadering onderwerp. Ses maande later gee die pous bes en sê dat slegte raad van sy raadgewers verantwoordelik was vir sy siening. Hy sterf egter voor hy Rome bereik het. Sy opvolger, Pelagius I, aanvaar ook die besluite van die vergadering.



Ek nooi iemand om ‘n erediens by te woon

A healthy church is a church that nourishes itself with constant attention to God’s words in Scripture, in all their glorious detail –  Temper Longman III

Ek nooi iemand om ‘n erediens by te woon

Wat moet jy doen as jy iemand nooi om ‘n erediens by te woon en hy sê hy het nie vir Christus daar ontmoet nie? Ons is veral geneig om mense na die Kersdiens te nooi. Maar dikwels reageer hulle nie op die evangelie nie. Dit laat ons twyfel – het die kerk die vermoë om die wêreld te beïnvloed? Sal die persoon ooit verander?

Perry Noble beveel drie stappe aan as dit gebeur.

  • Moenie tou opgooi nie

Die Here is geduldig met ons. Daarom moet ons geduldig met ander wees. Nee, Hy is geduldig met julle, omdat Hy nie wil hê dat iemand verlore gaan nie (2 Petrus 3:9). God  is ryk in goedheid, verdraagsaamheid en geduld (Romeine 2:4). Dit is God se goedheid en geduld wat ons na Hom toe gelei het. Daarom sal dit ons goedheid en geduld wees wat ander na Hom toe sal lei. Hulle mag dalk nie vir God tydens die erediens in hulle hart ontvang het nie, maar ons weet nie wat God besig is om in iemand se hart te doen nie. Tog kan die mens die werk van God van begin tot einde nie begryp nie (Prediker 3:11). Dus: vra vir God om vir jou geleenthede te gee om met jou vriend te praat; hou aan om hom te nooi om eredienste by te woon; bly sy vriend. Jy weet nooit wat God beplan nie.

  • Vra vir hulle of jy vir hulle kan bid

“Hoe kan ek vir jou bid?” Dit is ‘n baie belangrike vraag om te vra. Mense sal nie sommer weier dat jy vir hulle moet bid nie. Mense is meer geneig om na jou te luister as hulle weet dat jy vir hulle omgee.

  • Vra vir Jesus vir geleenthede om hulle te dien

In Matteus 20:28 sê Jesus vir ons dat Hy nie gekom het om gedien te word nie, maar om te dien en sy lewe te gee as losprys vir baie mense. Soek geleenthede om jou vriend te dien. Die wêreld sal ‘n beter plek wees as mense ophou skreeu op mekaar en mekaar eerder dien.

Drie eenvoudige lesse. Pas dit toe en kyk watter verskil dit maak.