Love truth, but pardon error. -Voltaire, filosoof en skrywer (1694-1778) 

Loop saam met God in lyding (3)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through pain and suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

‘n Boek wat baie oor lyding skryf is 1 Petrus. In 1 Petrus 1:6 – 7 skryf hy: Verheug julle hieroor, selfs al is dit nodig dat julle ‘n kort tydjie bedroef gemaak word deur allerhande beproewings sodat die egtheid van julle geloof getoets kan word. Julle geloof is baie kosbaarder as goud wat vergaan. Selfs die suiwerheid van goud word met vuur getoets, en die egtheid van julle geloof moet ook getoets word, sodat dit lof en heerlikheid en eer waardig mag wees by die wederkoms van Jesus Christus.

Vuur kan vernietig, maar dit kan ook suiwer en versterk. Goud, ‘n edelmetaal, mag onsuiwerhede bevat wat deur vuur verwyder moet word. Petrus sê dat net so moet gelowiges van alle onsuiwerhede ontslae raak. Hierdie onsuiwerhede mag onder andere na gemaksug,  trots, ‘n gebrek aan sensitiwiteit vir ander verwys. In ons hart dink ons ons doen eintlik goed, want ons lewe beter as ander. Daar is egter baie onsuiwerhede in ons hart – ons is kwesbaar vir kritiek, ons luister sleg, ons is nie gasvry nie, ons is onbetroubaar …

As lyding dan kom, volg selfbejammering en bitterheid. Dit is alles onsuiwerhede waarvan ons ontslae moet raak. Dan sien ons eers wie ons werklik is. Geliefdes, moenie verbaas wees oor die vuurproef waaraan julle onderwerp word nie. Dit is nie iets vreemds wat met julle gebeur nie … Daarom moet dié wat ly omdat God dit wil, hulle lewe toevertrou aan die getroue Skepper, en aanhou goed doen (1 Petrus 1:4, 19).

Die smeltkroes maak ons nie outomaties beter nie. Ons moet God erken, vertrou en glo dat Hy met ons is. Wat belangrik is, is dat ons Hom persoonlik moet ken.

A person usually has two reasons for doing something: a good reason and the real reason. -Thomas Carlyle, geskiedkundige en skrywer (1795-1881)

Loop saam met God in lyding (2)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through pain and suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

Een beeld wat algemeen in die Bybel gebruik word, is om deur die vuur te loop. U het ons beproef, o God, ons gelouter soos silwer (Psalm 66:10); Silwer word in ‘n smeltkroes gelouter en goud in ‘n oond, maar dit is die Here wat die gesindheid toets (Spreuke 17:3); En dié derde sal Ek met vuur louter soos silwer gelouter word. Ek sal hulle suiwer soos goud gesuiwer word (Sagaria13:9).

Lyding word gesien as om in die vuur gegooi te word: Ons het in die vuur en die water gekom, maar U het ons uitgelei in die oorvloed (Psalm 69:12 OAV);  As jy deur water moet gaan, is Ek by jou, deur riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie; as jy deur vuur moet gaan, sal dit jou nie skroei nie, die vlamme sal jou nie brand nie, want Ek is die Here jou God, die Heilige van Israel, jou Redder … Moenie bang wees nie, Ek is by jou (Jesaja 43:2 – 3, 5).

Nêrens lees ons egter dat gelowiges van lyding uitgesluit word nie – dit is nie as jy deur die vuur gaan nie, maar wanneer. God belowe nie dat gelowiges geen lyding sal ondervind nie, maar wat Hy wel belowe is dat as ons lyding ondervind Hy met ons sal wees – Hy sal langs ons loop.

“Where reason pretends to know God, it creates a reason-God, and that always is an idol.” – Emil Brunner

Loop saam met God in lyding (1)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through Pain and Suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

Ons het nou oor voorbereiding vir lyding gepraat, maar hoe kan ons lyding in die praktyk hanteer? Die fokus van mense vandag is om ons emosionele reaksies en omgewing te beheer. Vir eeue gaan die Christendom reeds dieper en hoër om aan gelowiges hulpbronne te gee om lyding te hanteer.

‘n Beeld wat dikwels in die Bybel gebruik word vir die hantering van lyding is loop – loop deur iets wat moeilik, gevaarlik en selfs potensieel dodelik is

So lees ons onder andere van:

• Loop deur donkerte: Selfs al gaan ek deur donker dieptes, sal ek nie bang wees nie, want U is by my. In u hande is ek veilig (Psalm 23:4); Hy het my die donker in gejaag, my laat loop op ‘n pad sonder lig (Klaagliedere 3:2).
• Loop deur diep waters: Ek het in diep waters beland waarin die stroom my meegesleur het (Psalm 69:3).
• Loop op gladde plekke: Maar wat my aangaan my voete het amper gestruikel, my voetstappe het byna uitgegly (Psalm 73:2 OAV)

Lyding is dus iets waardeur ons moet loop. Die loop metafoor dui op vordering. Die antieke mense het geglo dat lyding iets is wat jy moet verdra sonder enige gevoel totdat dit weggaan. Vir die moderne mens is lyding soos slegte weer – vermy dit, isoleer jou daarvan totdat dit verby is.

Christene in die Bybel loop deur donkerte, diep waters en vuur. Twee belangrike sake:

• Jy moenie jou vastrapplek verloor nie; en
• Ons moet ook nie glo dat ons dit kan vermy nie.

Ons moet deur lyding sonder skok, verbasing, ontkenning, gegriefdheid of verlammende vrees loop. Ons moet ook deur lyding sonder oorgawe loop.

Volgende keer gaan ons na die beeld van vuur in ons hantering van lyding kyk.

One of the oldest human needs is having someone to wonder where you are when you don’t come home at night. -Margaret Mead, antropoloog (1901-1978)

Elia kry swaar

Ons lees die verhaal van Elia in 1 Konings 18 en 19. Elia was ‘n groot profeet, maar hy is besig om onder al die druk in te gee. Die mense draai teen hom en sy boodskap. Al praat hy in die Naam van God luister die mense nie na hom nie. ‘n Mens kan net soveel teleurstelling, teenstand en probleme hanteer – al is jy ‘n groot profeet. Elia trek die woestyn in, gaan sit onder ‘n besembos en wens hy was dood: Nou is dit genoeg, Here! Neem my lewe, want ek is niks beter as my voorvaders nie (19:4). Dit lyk asof Elia nie sy swaarkry goed hanteer nie.

Elia raak onder die besembos aan die slaap. ‘n Engel skud hom wakker: Word wakker! Eet!  Elia eet die roosterkoek en drink die water. Hy gaan lê en raak weer aan die slaap. ‘n Tweede keer maak die engel hom wakker: Word wakker! Eet! Anders sal die pad vir jou te lank word. Weer eet Elia.

Die engel sê nie: “Bekeer jou. Hoe kan jy as profeet van God nie hoop nie.” Die engel sê ook nie: “Wees bly. Ek bring goeie tyding vir jou.” Die engel vra nie indringende vrae nie. Nee, die engel maak vir hom kos en bemoedig hom. Hy laat hom selfs toe om ‘n tweede keer te slaap en kook dan weer vir hom. Eers daarna kom God na hom en vra: Wat maak jy hier, Elia?  God kom na Elia as ‘n fluistering in die windstilte. Weer vra God vir Elia wat hy daar soek. Na Elia ‘n hele reeks klagtes geopper het, sê God vir hom: Draai in jou spore om …

Ten spyte van Elia se wanhoop praat God met hom; God vra vrae; Hy kry vir Elia aan die praat; Hy daag sy interpretasie van die gebeure uit; God wys vir hom daarop dat die dinge nie so hopeloos soos hy dink is nie. Dan openbaar God sy plan vir Israel aan Elia.

Redenering en verduideliking is nie die eerste ding wat God met Elia doen nie. God weet maar te goed dat hy ‘n mens is en dat hy uitgeput is – hy het rus en kos nodig. Eers later praat God met hom. Baie Christene vandag volg ‘n ander benadering: “Ruk jou reg. Christene gaan nie onder ‘n bos sit nie.” God wys vir ons dat die mens ‘n ingewikkelde skepsel is bestaande uit ‘n liggaam en ‘n siel. Hierdie oorvereenvoudigde siening van sommige Christene kan ‘n geknakte riet breek. Soms het ‘n moedelose persoon konfrontasie nodig, maar dikwels het hulle ‘n rustige wandeling langs die see en ‘n goeie maaltyd nodig.

Mense wat swaarkry moet toegelaat word om te huil en hulle harte uit te stort. Moenie onmiddellik vir hulle sê wat om te doen nie. Ek moet ook nie dit aan myself doen nie.