Is Kersfees ‘n heidense fees?

It is not the strength of your faith but the object of your faith that actually saves you. —Tim Keller

 Is Kersfees ‘n heidense fees?

Hierdie is ‘n vraag wat jaarliks weer na vore kom. R. C Sproul antwoord soos volg:

Daar is geen direkte Bybelse opdrag om Jesus se geboorte op 25 Desember te vier nie. Daar is niks in die Bybel wat aandui dat Jesus op 25 Desember gebore is nie. Op 25 Desember was daar ‘n heidense vakansiedag in die Romeinse Ryk. Die Christene wou nie aan daardie vakansiedag deelneem nie. Hulle besluit dus dat terwyl ander mense aan hierdie heidense vakansiedag deelneem, hulle hulle eie fees gaan vier – ons gaan dit wat die belangrikste in ons lewe is, vier. Dit was vir hulle die menswording van God – die geboorte van Jesus Christus. Dit is dus ‘n tyd vir ‘n vreugdefees.

 

I can’t think of anything more pleasing to Christ than the church celebrating his birthday every year.—R.C. Sproul. Ons moet onthou dat die hele beginsel van jaarlikse feeste diep in die ou Joodse tradisie ingebed is. In die Ou Testament was daar tye wat God opdrag gegee het dat sy mense sekere gebeure moes onthou. Dit is deur jaarlikse feeste gedoen. Die Nuwe Testament vereis nie dat ons elke jaar Kersfees moet vier nie, maar daar is tog sekerlik niks verkeerd vir die kerk om Jesus Christus se geboorte met vreugde te vier nie. Die menswording van Jesus is immers die skeidingspunt in die geskiedenis. Oorspronklik was dit nie bedoel om een of ander god te vereer nie, maar die geboorte van ons Koning.

Sproul sê hy kan nie glo dat om die geboorte van Jesus te vier God se toorn sal veroorsaak nie. Moet ons nie meer jaarlikse feeste hê nie? Die Rooms Katolieke Kerk vier elke jaar met groot vreugde die hemelvaart van Jesus Christus. Dit is immers die dag toe Jesus na die hemel opgevaar het om as Koning gekroon te word. We celebrate his birth; we celebrate his death. I wish we would also celebrate his coronation.



‘n Nuwe Kategismus: Hoekom moes Christus sterf

 ‘n Nuwe Kategismus: Vraag 24

Vraag:

Hoekom moes Christus die Verlosser sterf?

 

Antwoord:

Aangesien die dood die straf vir sonde is, het Christus gewillig in ons plek gesterf om ons van die mag en straf vir sonde te red en ons na God toe terug te bring. Deur sy plaasvervangende, versoenende dood, verlos Hy ons van die hel en kry vir ons vergifnis van sonde, geregtigheid en ‘n ewige lewe. [Onderstreepte gedeelte is die antwoord vir kinders.]

 

Skrifgedeelte:

Ook julle was voorheen ver van God af en vyandiggesind teenoor Hom, soos blyk uit julle sondige lewenswyse. Maar nou het Hy ook julle met Homself versoen deurdat sy Seun as mens gesterwe het om julle heilig. Sonder smet, en onberispelik voor Hom te stel (Kolossense 1:21 – 22)

Kommentaar:

Die regverdige, liefdevolle Vader het Homself verneder deur in sy enigste Seun mens en ‘n vloek vir ons te word om ons te verlos sonder om sy eie karakter te verloën … Die Bybelse evangelie van versoening is van God wat Homself tevrede stel deur ‘n plaasvervanger vir ons te wees … Hierdie konsep van plaasvervanging lê aan die hart van sonde en verlossing. Die kern van sonde is die mense wat plaasvervanger van God word; die kern van verlossing is God wat as plaasvervanger vir die mens dien. Mense laat hulleself teenoor God geld en plaas hom daar waar net God verdien om te wees; God offer Hom vir die mense  deur Hom te plaas daar waar net die mens verdien om te wees. Die mens maak aanspraak op voorregte wat aan God alleen behoort; God aanvaar die straf wat net aan die mens behoort.

Hierdie kommentaar is deur John Stott (1921 – 2011), ‘n Engelse Anglikaanse prediker, geskryf. Vir baie jare is hy die rektor van All Souls Church in Londen. Hy was een van die hoofopstellers van die Lausanne Covenant (1974). Hy het baie boeke geskryf, onder andere  Why I Am a Christian en The Cross of Christ (from which this quote is taken).

Hierdie kommentaar kom uit The Cross of Christ (Downer’s Grove: IVP, 1986), 159–160.

 

Verdere leesstof:

 “The Atonement” in A Faith to Live By, deur Donald Macleod.

 

Gebed:

O God die Vader, ek kan nie dink dat U my gemaak het net om my te vernietig nie. Wees my genadig. O God die Seun wat die Vader se wil ken, het na die wêreld gekom om my te red. Wees my genadig. O God die Heilige Gees wat vir dieselfde doel dikwels heilige gedagtes in my geblaas het, wees my genadig.

O heilige en geseënde Drie-eenheid, drie persone wat ek as een God aanbid, wees my genadig.

Here gee U nie om dat ek omkom nie? U wat wil hê dat alle mense gered moet word? U wat wil hê dat niemand verlore moet gaan nie? Sal U nie u toorn teenoor ‘n wurm, ‘n blaar wys nie? Teenoor ‘n damp wat voor U verdwyn? O, onthou hoe kort my tydjie is en gee nie my siel aan die mag van die hel oor nie … Vergewe my waar ek ongehoorsaam was, waar ek U kwaad gemaak het. Sien my in my nood en na U om hulp uitroep. Moenie na my kyk as sondaar nie, maar beskou my as u skepsel. U verlos, want dit is u Naam. Hoe reg is dit dat U na die wêreld gekom het, want dit is u werk. As ek besef dat ek die grootste sondaar is, mag ek U nie verder aanpor deur te sê: Sal die belangrikste van u werk ongedaan bly? Verre sy dit van U. Wees my genadig! … Vader, aanvaar my onvolmaakte berou; betoon deernis teenoor my tekortkominge, vergewe my boosheid, reinig my onreinheid, versterk my swakheid, herstel my onstabiliteit en laat U goeie Gees oor my waghou vir altyd, laat u liefde altyd in my hart heers, deur die lyding van u Seun in wie U ‘n behae het.

 

Hierdie gebed is deur John Wesley (1703–1791) geskryf. Hy was ‘n Engelse prediker en teoloog. Wesley en sy broer Charles was die stigters van die Engelse Metodiste beweging. Hy het baie gereis, meestal te perd. Hy preek twee of drie maal per dag. Dit word bereken dat hy meer as 40 000 preke gelewer het. Hy was ook ‘n begaafde skrywer van liedere.

Hierdie gebed kom uit “Forms of Prayer: Friday Evening” in The Works of the Reverend John Wesley, Volume 6 (New York: J. Emory & B. Waugh, 1831), 397–398.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.



‘n Nuwe Kategismus: Waarom moet die Verlosser waarlik God wees

There are such things as Christian tears, and too few of us ever weep them. —John Stott

 

‘n Nuwe Kategismus: Waarom moet die Verlosser waarlik God wees

[Hierdie is vraag 23 wat ongelukkig oorgeslaan is.]

Vraag:

Waarom moet die Verlosser waarlik God wees?

 

Antwoord:

As gevolg van sy goddelike wese sou sy gehoorsaamheid en lyding volmaak en doeltreffend wees; ook sou Hy die regverdige toorn van God teen sonde kon dra en tog die dood oorwin. [Onderstreepte gedeelte is antwoord vir kinders.]

 

 

Skrifgedeelte:

Maar God het Hom van die smarte  van die dood verlos en Hom uit die dood laat opstaan. Dit was immers vir die dood onmoontlik om Hom gevange te hou (Handelinge 2:24)

 

Kommentaar:

Laat ons nie huil oor die onbillikheid teenoor Hom nie. Laat niemand die dood vrees nie, want die Verlosser se dood het ons vrygestel. In so verre Hy daardeur gevange gehou is, het Hy dit uitgewis … Hy maak die hel ‘n gevangene. Jesaja wat dit voorsien het, het uitgeroep: Hel, sê hy, was kwaad toe hy U ontmoet het … dit was kwaad, want dit was uitgewis; dit was kwaad, want dit was verslaan; dit was kwaad, want dit is in kettings geboei. Dit het ‘n liggaam geneem en God van aangesig tot aangesig ontmoet. Dit het die aarde geneem en die hemel teengekom; dit het dit wat sigbaar was geneem en die onsigbare ontmoet. O dood, waar is jou angel? O hel, waar is jou oorwinning? Christus het opgestaan en jy is oorweldig; Christus is opgewek en die demone het geval. Christus het opgestaan en die engele juig; Christus het opgestaan en die lewe heers.

 

Hierdie kommentaar is deur Johannes Chrisostomus (347 – 407), die aartsbiskop ban Konstantinopel, geskryf. Hy is in Antiogië gebore.  Chrisostomus beteken “goue mond.” Dit was as gevolg van sy welsprekende prediking. Hy word deur beide die Oosters-Ortodokse en Rooms Katolieke kerke as ‘n heilige beskou. Hy is veral bekend vir sy Divine Liturgy of St. John Chrysostom en sy uitgebreide gepubliseerde preke – insluitend 67 oor Genesis, 90 oor die Matteus-evangelie en 88 oor die Johannes-evangelie.

Hierdie kommentaar kom uit  “Easter Sermon by John Chrysostom” in Service Book of the Holy Orthodox-Catholic Apostolic (Greco-Russian) Church vertaal deur Isabel Florence Hapgood (New York: Riverside Press, 1906), 235–236.

 

Verdere leesstof:

 “Incarnation” en “Two Natures” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

 

Gebed:

Ek kan niks meer doen as om tot U te bid nie … ek bid dat God julle jammer sal kry en julle sal versorg en vir julle voorsien vir die goed van julle siele; en dat God sal onderneem om julle hemelse Vader te wees. En die magtige Verlosser van julle onsterflike siele. Moenie nalaat om vir julleself te bid nie … bid voortdurend tot God in die geheim; en onthou dikwels daardie groot dag wanneer ons voor die oordeeltroon van Christus moet verskyn.

 

Hierdie gebed is deur Jonathan Edwards (1703 – 1758), ‘n koloniale Amerikaanse prediker, teoloog en filosoof geskryf. Hy word pastor van die kerk in Northampton, Massachusetts, in 1726. Hy was veral bekend vir sy bekende preek “Sinners in the Hands of an Angry God,” sowel as sy baie boeke insluitend The End For Which God Created the World en A Treatise Concerning Religious Affections. Hy sterf na ‘n inenting vir pokke kort nadat hy president van die

College of New Jersey (later Princeton University) geword het.

Hierdie gebed kom uit  “Farewell Sermon: Memoirs of Jonathan Edwards” in The Works of Jonathan Edwards, Volume 1 (London: William Ball, 1839), ccxlviii.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.



Die Derde Adventskers

One must keep on pointing out that Christianity is a statement which, if false, is of no importance, and, if true, of infinite importance. The one thing it cannot be is moderately important –C. S. Lewis

Die Derde Adventskers

Vandag het ons die derde Adventskers aangesteek. Die eerste kers was dié van hoop en die tweede dié van vrede. Die derde kers is die kers van vreugde. Soos die koms van Jesus Christus, ons Verlosser, nader kom, bou ons vreugde op soos ons afwagting vir sy geboorte opbou.

In Jesaja 65:18 lees ons die woorde van die Here: Wees bly, en jubel sonder ophou oor wat Ek gaan skep: Ek gaan ‘n Jerusalem skep wat vol blydskap is, sy inwoners sal vreugde hê.

 

Paulus sê in Galasiërs 5:22 – 25: Die vrug van die Gees, daarteenoor, is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, nederigheid en selfbeheersing … Ons lewe deur die Gees; laat die Gees nou ook ons gedrag bepaal.

 

Gebed:

Ons loof U, o Here, met blydskap, omdat U u belofte van ‘n Verlosser vervul het. Dankie vir die gawe van verlossing wat ons deel is deur die geboorte van u Seun, Jesus. Herskep ons terwyl ons wag; help ons om u heerlikheid te sien as U ons lewens met u lewende Gees vul. Amen.